Vísir - 04.04.1957, Qupperneq 7

Fimmtudaginn 4. apríl 1957
YlSJB
í rf' ' é'-
ojjkúr hi5 íljótásfá 'IMörtiT''fÖður
míns og þá gétur vérið að ég gleymí
yíirsjc.i ýíikar.
tr reu iierrö ■uiuui, sagui íiun við
Tarzan. Þetía eru hermerm föður
Nú varð Tarzan hissa. Riddararnir
þeklctu þá allir stúllvuna og féllu
fyrir íætur hennar í auðmýkt. Þetta
míns. Hann érVerþékktiu’ höiðingi í
eyðimörkinni. Síðan sneri hún sér
að riddunmum og skipaði: Fyigið
/
ÆNÐNEMARNÍR
EFTIR
IKUTII M®OHE •
að leysa ofan af þeirn næsta, þegar hann heyrði móður sína
loka eldhúshurðinni.
Hann hafði þá ekki nægan tíma eftir allt saman. Hann gat
ekki helt úr pokanum. Hún mundi heyra glamrið i gullpening-
unum. En hann hafði gert það, .sem hann gat. Hann flýtti sér
að grípa tvær hnefafyllir af gulli úr pokanum og troða í vasa
sína. Því næst batt hann í flýti fyrir pokann og fleygði honum
i töskuna. Hann var kominn inn í hesthúsið til Dcllýar, þegar
hún kom í dyrnar.
Hún var klædd í beztu fötin sín, svört ferðaföt. Hún var
syipmjkil, þegar hún sá, að hann var ekki korninn lengra.
— Hvað er að? Hvers vegna ertu ekki búinn að ieggja á
hryssuna?
Natti glotti, en hann var taugaóstyrkur.
— Það var svo erfitt að koma henni á fætur, sagði hann.
Mamma hans sagði alltaf, að hann kynnrekki með hesta að.
fara og Dolly var oft erfið viðfangs. Hún kærði sig lítið um að
láta reka sig á fætur og beita sér fvrir vagn. Hún var bæði,
gömul. og þrjózk.
Nokkrum mínútum seinna þegar hann var búinn að leggja
á hrj'ssuna, leit hann inn í vagnskýlið. Þar stóð Elísabet þögul
hjá töskunni. Hann fór að brjóta heilann um það, hvort hún
hefði tekið eftir nokkru grunsamlegu. En svo var ekki. Hún
sagði:
— Þessi taska er.of Þung fyrir mig að taka hana upp, Natan.
Án þess að segja orð, tók hann upp töskuna og bar hana út í
vagninn
Elisabet steig sjálf upp í vagninn og tók taumana.
— Ef ég verð .seint fyrir, verð ég ef til vill að gista hjá
Annamaríu Bussey frænku, sagði hún. — Ég vona að ég megi
trúa þér fyrir húsinu og að sjá um Edda.
Hún kippti í taumana og hottaði á Dolly. Vagninn rann af
stað út úr garðinum, Hann horfði á efíir henni, þegar hún
beygði út á veginn til Boston.
Hún var svo einsýn. Hún gerði alltaf það, sem hún áleit
vera rétt, án þess að hugsa um afleiðingarnar. Og þá virtist
hún vera steinblind. Hvemig dettur henni i hug, að ég geti
ráðið við Edda,.ef hann kemst að þessu, áður.en hún kemur?
— Jæja, hann hafði þó bjargað fjórðapartinum af fjársjóði
Edda. Það bjargar ef til vill ofurlitlu. Hann yrði samt að fela
það, þar sem móðir hans finndi það ekki, þangað til hann gæti
talað við Edda. Hann fór aftur inn í vagnskýlið.
Naglabaukurinn, hugsaði hann. Hann gæti grafið hann ein-
hversstaðar.
Hún gat að vísu saknað hans, en hann varð að taka á sig
áhættuna.
Hann helti úr naglabauknum á gólfið og helt svo úr stamp-
irmm í hann. Svo horfði hann á járnarúslið á gólfinu. Þarna
voru til dæmis brotnar hjarir af hurð. Eddi hafði brotið þessar
hjarir í reiðikasti og mamma hafði gert mikið uppistand út af
þyí. Þá var Eddi aðeins tólf ára gamaU. Pabbi hafði tínt brotin
upp og gert við hurðina, án þess að segja neitt. Og hér voru
ýmsir fleiri hlutir, sem Natti kannaðist við. Hér voru jám-
boltarnir úr gamla viðarsleðanum, sem þeir höfðu tekið sundur
og'sett saman áftur, sv‘ö að hahri váf hémmbil eins ;og nýr. Við
hvern hlut sem-hann sá þarna, mundi hann eftir pabba sín-
um, eins og hann var. Hann hafði verið mjög iðjusamur maður,
greindur og hagsýnn pg hjá honum hafði allt verið í röð og
reglu.
Hann sá föður sinn í anda lúta yfir þessu járnahrúgu til að
leita að því, sem hann vanhagaði um. Og e fhann fann hentugt
brotajárn, fór hann með það út í smiðju og smíðaði úr því það,
sem hann þurfti á að halda, hvor sem það var löm á hurð,
öngull eða eitthvað annað.
Harin hafði smíðað stóla úr eski og eik og kistur og kommóð-
ur hafði hann smíðað þannig að ómögulegt var að sjá á þeim
samskeytin.
Hann kennai mér mikið, hugsaði Natti. Það getur komið mér
að gagni síðar á lífsleiðinni.
Og þrátt fyrir alllt stritið á lífsleiðinni, skildi hann mömmu
eftir aðeins tíu gullpeninga. En Eddi kemur heim tuttugu og
tveggja ára með heilan fjársjóð.
Þetta þóttí honum mjög ósanngjarnt og' hann gekk út. En
samt vildi hann ekki ve.ra í sporum Edda.
En Eddi gat ekki svo mikið sem heflað borð. Hann var eng-
inn smiður. í hvert skipti, sem hann. snerti á smíðatóli, braut.
Ixann það. Og nú lá hann þarna uppi og leit út eins og gamall
og hrumur maður, hvernig, sem hann hafði farið að því að
komast yfir þennan fjársjóð.
Og nú varð Natti að fela hvorttveggja, fjársjóð pabba og
íjársjóð Edda.
Að lokum tók hann upp brotajámsmolana, einn og einn, og
Forsómið ekki
GERVÍMiÓMA
sem rcnna til.
Losna og remia gervitenn-
urnar þegar þér tálið, borð-
ið, hlægið eða hnerrið? Það
þarf ekki að há yður. —
DENTOFIX er sýrulaust
duft til að dreifa á gómana
og festa þá svo öruggt sé.
Eykur þægindi og orsakar
ekki óbragð eða límkennd.
Kaupið DENTOFIX í dag.
Einkav.mboð:
Remedia hj„ Reykjavík.
Á BÚRNIN
í rigninguna. Nýlon regn-
kápur og regnbuxur í mörg-
um litum. — Gott verð.
VERZLUMX
Garðastræti 6.
S. ÞORMAR
Kaupi ísl.
frímerki.
Sími 81761.
FORD '52
Tilboð óskast í 4 dyra
Ford fólksbíl módel 51—52,
sjálfskiptan. — Bíllinn
verður til sýnis í dag milli
kl. 5—7 í Ingólfsstræti við
Hallveigarstíg.
Liðfegur
triHnbátur
til söíu. Rauðmaganet get-
ur fylgt. — Uppl. í síma
C102 eftir kl. 5 í dag.
IÞömut*
llaHabúðiii Huld tilkynnii*
Hattaskraut í miklu úrv.ali. Hattabreytingar, hattahreins-
anir og pressingar. Látið ■fa.gmanninn annast. páskah.attinn.
Hattabúðin „Huld’*, Kirkjuhvoli. Sími 3660.

«••••••••••••••••••••(
Skotý búsettur í London, varö
fyrir því óhappi, að týna ein-
um skildingi, en skildingur er
í augurn Skotans hrein auðæfi.
Hann lagði leið sína til lögregl-
unnar, Scotland Yard, og bgö
um að mega tala við yfirmann-
inn — erindið væri brýnt. *\
Og hvernig sem yfirmaðui-
inn færðist undan og veigraði
sér við að taka málið að ser,
færðist Skotinn í aukana og
hætti ekki, og fór ekki fyrr én
yfirmaðurinn hafði gefið há-
tíðlegt loforð um, að hver ein-
asti lögregluþjónn borgarimiar
skyldi gerður út af örkinni til
að leita skildingsins.
Þetta sama kvöld lagði Skot-
inn leið sína um Bond-Street
og kom þar að sem hópur
verkamanna var að grafa upp
skólpleiðslur í götunni. Tveir
lögregluþjónar stóðu vörð á
meðan til þess að bægja um-
ferðinni frá. Við þessa sýn tók
Skotinn gleði sína að nýju og
þegar hann kom heim til sln
skrifaði hann konu sinn í Skot-
landi og sagði m. a.:
„Hvort lögreglan finnur
peninginn eða ekki skal eg láta
ósagt, en það má virða henni til
vorkunnar að hún hefur gert
það sem 1 hennar valdi stendur
og hefur lagt mikla vinnu nú
þegar að lejta hans. . .. “
★
Páll blaðaniaður var sendur
til þess að vera víðstaddur
frumsýningu í fjölleikahúsi.
Meðal sýningaratriða var ljón,
sem beit sykurmola úr munni
Ijónatemjárans — sem. var urig'
og lagleg stúlka.
Páll sat á fremsta bekk og
hrppaði upp yfir sig:
„Þetta gæti eg nú líka gert.“
Stúlkan heyrði þetta, snéri:
sér á hæli og svaraði:
„Viltu reyna?“
„Já, en láttu fyrst helvítis
ljónið fara burt. Svo skal eg
ná sykurmolanum.“
Tékkneskir striga- og
flaueisskór kvenna.
C & SuttouqkA