Vísir - 06.04.1957, Síða 4

4
VtSIR
Laugardaginn 6. apríl 1957
WISXR
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur)
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Lausasala kr. 1,50.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Kirhja off trúmái:
TRÚ ER TRAIIST.
Vondir ntenn að verki.
Um miðjan vikuna eða heldur
fyrr var gefin út sameigin-
leg yfirlýsing húsbændanna
í Moskvu og þess húskarls-
ins, sem þeir hafa mestar
mætur á um þessar mundir,
dánumannsins Kadars, er
verið hafði í heimsókn í há-
borg helstefnunnar. í yfir-
lýsingu þessari var komizt
svo að orði, að Bandaríkin
eigi alla sök á uppreistinni,
sem gerð var í Ungverja-
landi á síðasta hausti, og
kommúnistar eru enn önn-
um kafnir við að hefna fyr-
j ir. Þarf þessi yfirlýsing
raunar ekki að koma nein-
um á óvart, því að eins og
allur heimur veit, er upp-
spretta alls ills í Ameríku,
nánar tiltekið í Bandaríkj-
unum, hjá því vonda fólki, er
það land byggir.
Þó hefur þelta víst ekki ætið
verið þannig. Miðstöð hins
illa í heiminum færist til,
alveg eins og menn ætía, að
segulskaut jarðar skreppi
bæjarleið við og við til til-
breytingar. Þannig minnast
Íslendingar þess, að allt illt
átti einu sin.ni rót sína að
rekja til ÞýzkaJands Hitlers.
Þegar svo var ástatt, gekk
Einar Olgeirsson eins og
grenjandi ljón og barðist
fyrir því einn íslendinga, að
þeir leituðuá náðir Banda-
ríkjanna og bæðu þau um að
vernda einbúann í Atlants-
Jiafi. En svo þokaðist þunga-
1 miðja mannvonzkunnar til,
' eins og allir muna, síðla
sumars 1939, og er alveg
' óþarft að rekja vandræði
kommúnista í sambandi við
það.
En þegar menn rifja það upp
fyrir sér, hversu margt og
mikið illt Bandaríkin hafa
gert sig sek um á Jiðnum
árum, kemur manni ósjálf-
rátt til hugar, Iivort þau
hafi ekki haft eitthvert
leynisamband við Stalin
karlinn, meðan hann Var og
hét. Skyldu þau ekki hafa
hvíslað því að honum, að
hann skyldi fremja öll ó-
dæðin og glæpina, sem
Krúsév bar honum á brýn i
febrúar í fyrra, þegar
kommúnistaflokknum rúss-
neska var stefnt saman til
20. þingsins? Lýsingin á
verkum karlsins var einmitt
slik, að það var rétt eins og
hann hefði verið undir áhrif-
um Bandaríkjamanna. Það
hefði víst ekki komið nein-
um á óvart, þótt Krúsév
hefði lokið uppljóstunar-
ræðu sinni með því að fletta
ofan af því eirnig.
Annars sýnir það furðanlegan
hugsanagang kommúnista,
að þeir skuli reyna að telja
sjálfum sér cg öðrum trú
um, að utanaðkomandi öfl
ráði öllum atburðum í lönd-
unum austan járntjalds, þar
sem ókyrrð hc-fur verið síð-
ustu árin. Ef þjóðir lepp-
ríkjanna eru ár.ægðar með
kjör sín, gerist þar ekkert
af því tagi, sem þar hefur
einmitt átt sér stað síðustu
árin. Það gildir hvarvetna.
Ef menn eru ánægðir, láta
þeir engan áróður telja sér
trú um, að þeir sé óánægðir
eða hafi ástæöu til þess. Þess
vegna gei-a allar yfirlýsingar
kommúnista, sem eiga að
hvítþvo þá sjálfa af óstjórn
og harðstjórn, aðeins illt
verra. En þær eru vitanlega
vel þeginn greiði i augum
andstæðinga þeirra.
Óvirðing við ístendinga?
Vísir spurðist fyrir um það í
gær í utanríkisráðuneytinu,
hvort þangað hefði borizt
bréf frá Buiganin. Pistlar
hans lrafa verið eins og
skæðadrífa síðustu dagana,
og ekki nema eðlilegt, að ís-
lendingar fengju föðurlega
áminningu eins og aðrir. —
Þeir eiga það svo sem slcilið,
að þeir sé va>-aðir við, áður
en ósköpin dynja yfir. En
. svar utanríkisráðuneytisins
var á þá leið, að ekki væri
vitað um neitt bréf að aust-
an.
Ef íslenzlíu stjórpinni berst
4 . ekkert bréf, verða menn að'
gera það upp við sig', hvort
það tómlæti ber að telja
óvirðing við ÍsJendinga —
þeir sé of smáir til þess að
talandi sé við þá — eða við-
urkenningu — af því að
sovétsíjórnin eigi svo góða
vini hér, að beir muni reka
erindi liennar án þess áð ýtt
sé við þeim! Þeir hafa lýst
yfir því áður, að þeir eigi
hér hauka í lrorni, og ætlast
vafalaust til þess, að þeir
sofni ekki á -.’erðinum. Víst
er einnig, að álrugann vant-
ar ekki hjá þeim, er tekið
hafa hina réttu trú, þótt
aðrir ,kunni að stinga við
fótum,
Margir JiaJda, að trú sé ým-
islegar skoðanir, meira eða
minna sennilegar, sumar raun-
ar mjög ósennilegar og allar
ósannanlegar. Slíkar skoðanir
eiga lítinn eða engan rétt á sér
nú á tímum, þegar rnenn vilja
vita, skilja og sanna.
Þetta álit, svo algengt sem
það ert er fullkominn misskiln-
ingur á kristinni trú. Hún er
ekki ýmislegar skoðanir, ekki
að halda eitth\fað um hitt og
þetta. Kristin trú er traust á
Guði Jesú Krists.
Þú getur haft þá skoðun, að
einhver Guð sé til. Það er ekki
trú, heldur aðeins tiltekin hug-
mynd, sem þú gerir þér. Þú
getur verið á þvi, að Jesús hafi
verið mikill meistari, ját mest-
ur allra. Það er skoðun á Jesú,
en ekki trú á haiin.
Tökum dæmi. Þú hefir heyrt
getið um einhvern mann. Af
orðspori hefir þú myndað þér
einhverjar hugmyndir urn
hann, en þær hugmyndir varða
þig ekki miklu til eða frá á
meðan hann er aðeins til, en á
engan verulegan hátt riðinn við
örlög þín eða áhugamál. Hann
heitir sínu nafni, gegnir ein-
hverju starfi, á einhvers staðar
heima. kann að vera merlcileg-
asti maður eftir orðrómi að
dæma Þú trúir öllu þessu, sem
þú heyrir um manninn, en þú
tekur enga persónulega af-
stöðu til hans. Væri farið að
ræða um hann i þinni áheyrn,
þá myndir þú fylgjast með því
á hlutlitinn hátt, ef til vill
leggja orð í belg, en niðurstað-
an myndi ekki skipta þig að
neinu ráði.
En nú gæti svo farið, að við-
horf þitt til þessa rnanns ger-
breyttist.. Það kæmi til dæmis
á daginnt að hann ætti húsið,
sem þú býrð í samningslaust,
eða skuldina, sem velclur þér
áhyggjum og þú getur ekki
greitt. Það gæti lika hugsazt,
að hann hefði lykilinn . að
leyndarmáli, sem öll velferð
þín veltur á. Þér kynni líka
að berast sú vitneskja, að hann
vissi ráð við sjúkdómi, sem þú
gengur með.
Þaðan af væri þessi maður
ekki aðeins til að þinni skoðun.
|Hugur þinn hlyti að snúast um
jhann. Afstaða þín til hans yrði
|ekki lengur hlutlaust eða ó-
snortið álit, heldur persónuleg,
nákomin hugð. Það yrði lifs-
brýnt áhugamál að vita, hvaða
mann hann hefði að gcyma,
hvaða hug hann bæri til þín.
Segjum nú, að þér bærist eip-
hver sá vitnisburður um þennan
mann. er sýndi þér hjartalag
hans með þyí móti, að þú yrðir
^öruggur um góðvild hans í þinn
tgarð. Þá yrði afstaða þin til hans
að nokkru hliðstæð þeirri, sem
kristinn trúmaður hefur til Guðs
'sins. Segjum, að hann kæmi til
þin og segði: Vertu áhyggjulaus
um ibúðina, ég byggi þér ekki
út. Vertu rólegur út af skuld-
,inni, ég skal ekki ganga hart
(eftir henni. Leyndarmálið
skaltu fela mér áfram, ég skal
sjá um það, það birtist allt á
sínum tíma og þú mátt vera
öruggur. Og varðandi sjúk-
dóminn. þá er ég einmitt sér-
Istaklega kominn vegna hans og
hann verður aldrei þitt bana-
mein, ef þú ferð að mínum
'ráðum. Til sönnunar þessu
gæti hann ekkert gefið þér ann-
að en orð sitt. Það gæti hugsazt,
^að hann kæmi þannig fj'rir, að
orð hans vekti þér öruggari
Jtiltrú en margir eiðar annarra.
En reynslan ein gæti skorið úr
jþví, hvort þér var óhætt að
trúa orði hans.
Færðu ekki af þessu dæmi
eitthvert hugbcð um það, hvað
trú er? Kristnir trúmenn hafa
ekki játazt undir hinar og
þessar hugmyndir um óáþreif-
anleg efni. Þeir hafa gefið Guði
traust hjarta síns, látið sann-
færast af því, sem hann segir í
orði sínu um aðstöðu þeirra og
hjálparvilja sinn og lagt líf
sitt á hans vald. Þeim er full-
ljóst. að réttmæti þessarar af-
stöðu er ekki unnt að sanna
með almennum rökum. Traust
getur aldi-ei sannast nema á
einn veg: Reynslan verður að
skera úr. Hafirðu gefið öðrum
trúnað þinn, fléttað örlög þín
saman við hans, ákveðið að hlíta
leiðsögn hans, þá er það vegna
þess að hann hefur unnið hjarta
þitt, vakið þér tiltrú, — ekki
með fortölum eða rökleiðslum,
heldur þannig, að orð hans og
framkoma bjó yfir því afli. sem
eannfærði þig.
Kristin trú er traust á Guði,
eins og hann birtist í Jesú Kristi
og er vitni borið af vottum
hans. Þar er eigandi hússins,
sem þú hefur til afnota og þú
hefur skemmt það hús, lagt það
í rúst, en hann hefur reist það
aftur við með blóðgum höndum
og vill gefa þér það aftur, nýtt
og fágað og eilíflega óbrot-
giarnt. Hann hefur tekið að sér
skuldabyrðina, sem þú hefir bak
að þér. Já, hann hefir með blóð-
gjöf úr eigin æðum viljað koma
þér til heilsu. Hvernig veiztu
þetta? Kristinn maður segir:
| Ég veit það af orði hans. Ég
j veit hvað krossinn hans tákn-
ar. Ég get efast um allt, aðeins
| ekki þetta.
| Lúther segir: ,,Trú er lifandi,
bjargfast traust á Guðs náð,
svo öruggt, að út á það gæti
maður þúsundföldum dauða dá-
ið. Og þvílíkt traust og vitund
'um guðlega náð gjörir mann
glaðan, djarfan og hugumstóran
I gagnvart Guði og allri sköpun.“
[Og enn: „Það er rétt háttuð trú,
Isem gagntekur hjartað allt, og
| slik trú er vissari í sinni sök en
menn vita það, að þeir Iifa“.
Fyrsta Ferðafélagsferð-
in á árinu.
Ferðafélag íslands efnir til
fyrstu fei'ðariimar á þessu ári á
morgun.
| Efnt verður til göngu og skíða
ferðar frá Fossá í Hvalf yfir
iKjöl í Þingvallasveit — Lagt.
I verður af stað héðan úr bæn-
(um kl. 9 á sunnudagsmorguninn
, og ekið sem leið liggur upp að
Fossá í Hvalfirði. Þaðan verður
gengið upp Þrándarstaðafjall og
| yfir Kjöl niður. að Kárastöðum
jí.ÞingvalIasveit. Frá Kárastöð-
|.um verður ekið til Reykjavíkur.
„Reykvíkingur" skrifar:
Vinnuflokkar
unglinga.
„Frá því hefur verið sagt í
blöðunum, að vinnuflokkur frá
svonefndu Alkirkjuráði vinni í
sumar við byggmgu Langholts-
kirkju, en við hana eru nýbyrj-
aðar byggingaframkvæmdir. —
Líklega er ég ekki hinn eini, sem
gladdist yfir fregninni um vinnu-
flokkinn, og óska eg þess, að öll
um sjálfboðaliðunum í flokkn-
um megi verða dvölin hér hin
ánægjulegasta. Mér finnst þetta
sannast að segja ein hin athygl-
isverðasta fregn, sem blöðin
hafa birt nú að undanförnu. Hér
j er vissulega um fagurt og nyt-
samt samstarf að rceða og mark
þeirra, sem hér liafa forystu, há-
leitt. Og það eV ár.ægjulegt, sér-
staklega fyrir Langholtssöfnuð-
inn, að honum skuli rétt þessi
hjálparhönd.
Innlendir
vinuflokkar.
Fregnin um þennan alþjóða
vinnuflokk varð til þess, að ég
fór áð hugsa um, hvort nú væru
ekki þeir tímar. að rétt væri að
taka til athugunar, að félög og
íélagasambönd hefðust handa
um stofnun innlendra vinnu-
flokka, er liðs er þörf og um göf-
ugt verkefni er að ræða. Mér er
Ijóst, að slíkir flokkar myndu
að líkindum verða að starfa inn-
an vébanda félagasamtaka, er
hafa þörf fyrir slika liðveizlu.
Hún yrði að sjálfsögðu að vera
á þeim grundveíli, að eingöngu
sjálfaboðaliðar tækju þátt í
starfinu, nema kennarar og leið-
beinendur.
Miuidu hafa. uppeldis-
og JiroskagUdi.
Ég hygg, að ef iarið væri oít-
ar út á þessa braut, mundi það
hafa mikið uppeldis- og þroska-
gildi fyrir unglingana. Kemur
hér til greina, að t. d. hér í Rvik
er áreiðanlega stór hópur ung-
linga, sem skortir verkefni viö
sitt hæfi sumarmánuðina, þótt
margir fái vinnu „við sjó og í
sveit“. Það er allt af talsvert:
mikill „aígangur“, og ég held, að
það mætti vera athugunar-
efni, hvort ekki væri rétt að gera
eitthvað íyrir þennan „afgang“
— og væri þetta þá ekki ágæt
leið?
Þegnskylduvinna — 1
þegnskaparviiuia.
Ég á ekki viö almenna þegn-
skylduvinna eða þegnskapar-
vinna (en það orð var tekið upp.
vegna þess, að ég held, að er frá
leið þótti það vænlegra til fylgis
stefnunni, sem var mjög um-
deild á sínum tíma, og vissulega
hafði margt til sins ágætis). -
Vel skipulögð sjálfboðavinna i
vinnuflokkum innan félagasam-
taka. gæti einmitt verið tíma-
bær nú, — hún gæti orðið til
hjálpar við lausn á vandamál-
um, sem jaínvel forvígismaður
gömlu hreyfingarinnar, Her-
mann Jónasson frá Þingeyrum,
sá fyrir, að framtiðin yrði aö
fást við í vaxandi mæli. - - Reyk-
víkingur“.
• Um 4000 imgir Norðmenn.
þar af 2500 stúdentar,
stunda nú nám í öðrum
löndum.
• Tveir Rússar hafa farizt á
Suðurskautslandinu, cr ís-
vcggur brast og þcir hröp-
uðu í sjóiiut, .___ _