Vísir - 09.04.1957, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 9. apríl 1957
VtSIB
lí

• O
9
i
i
e
»

• •
• c
• •
EFTIR
EUJTH MOOffiE .
.
• ®
.
.
«
• .
If)
• .
.
.
.
• .
— Frá Vestur-Indíum bætti Elísabet við. — Hlaðið hunangi.
Og skipið heitir Kalkúnfjöðrin.
— Það er rétt, sagði Carnavon og horfði á hana.
—■ Þá er ég ekki í neinum vafa. Og ég á erindi við skip-
stjórann, hvað sem hann kallar sig.
— Jæja, en Jake Ringgold er það nú samt ekki, frú mín.
Það væri brjálæði að hugsa sér það. I
Mig vantar einhvern, sem vill róa með mig um borð — nema
ha.nn sé í landi núna, sagði Elísabet.
— Nei, hann er um borð, sagði Job gamli. — Þeir leggja af
stað með flóðinu eftir klukkutíma eða svo.
Francis Carnavon glotti nú svo, að skein í allar tennurnar.
— Ég skal róa með þig.um borð, frú mín, ef þú vilt það1
endilega.
— Ágætt. Hvar er báturinn þinn?
Henni var Ijóst, að hann áleit hana ekki með öllum mjalla.
—- Ef þú heldur, að þú getir róið svo langt, sagði Elísabet;
og horfði á þreklegan vöxt hans.
Carnavon blóðroðnaði og mannfjöldinn umhverfis vagninn
rak upp skellihlátur. Job gamli rak líka upp eitthvert kokhljóð.
—Báturinnn min ner hérna rétt hjá, sagði Carnavon.
Hann benti á göngin, sem lágu niður með vöruhúsinu.
-— Ég verð að fá einhvern til að gæta hestsins míns.
— Ég skal sjá um hestinn, sagði Job gamli.
Öllum þótti gaman að þessu. Allir vissu, að Francis Carnavon
var meinilla við allt erfiði og það var langur róður út að skip-
inu.
»— Það væri miskunnarverk, ef þú gætir náð í heytuggu
handa hryssunni, sagði Elísabet. Dolly var slæpt að sjá.
— Ég skal finna eitthvað handa henni, sagði Job.
Elísabet lagði frá sér taumana og klifraði niður úr vagnin-
um.
Þessi taska.er of þung fyrir mig að bei'a, sagði hún og horfði
á Carnavon.
— Jæja, sagði Frank og horfði forvitnislega á töskuna. — Er
það farangur þinn sem þú ætlar með um borð í Kalkún-
fjöðrina, frú mín?
— N.ei, en berið það fyrir mig og vísið mér svo veginn.
Carnavon seildist til hankans á töskunni, en þegar hann
fann, hve hún var þung, tók hann hana með báðum höndum
og hlassaði henni á jörðina.
Hvað er þetta eiginlega? Er það kjölfesta í skip Morrisons?
Vertu varkár bæði í orðum og gerðum, sagði Elísabet. Ef þú i
getur ekki borið töskuna, þá segðu til strax. Ég get fundið .ein-
hvern annan, sem getur það.
— Nei, ég skal bera hana, sagði Carnav.on.
Nú var hann orðinn .hálfu forvitnari en áður. — Farðu niður
þrepin þarna, sagði hann og sveiflaði töskunni upp á öxlina á
sér, eins og ekkert. væri. Hann var nærri þvi rnóðgaður yfir j
því, að hún'virtist ekki veita kröftum hans neina athygli.
Þetta var undarlegur kvenmaður, hugsaði Carnavon. Skyldi
þetta vera kona Morrisons? Hún var heiðarleg á svipinn. 1
Það mundi borga sig að róa með hana út í skipið, þó ekki
væri nema tilað sjá framan í Morrison, þegar hann kæmi með .
hana. í
I
Frank hafði ekki geðjast.að honum, þegar haun var að gera’*
viðskipti við hann daginn áður. Hann háfði þurft að hjálpa!
honum við að losna við farminn. Iiann var ekki stærri en svo
sem fjórtán ára snáði, Einhvers staðar hafð.i Frank heyrt, að
Ringgold, himr frægi sjóræningi frá Vestur-Indíum, væri lítill
maðúr. Og þeir voru ekki margir, sem höfðu hitt hann á höfum
úti, sem gátu sagt frá því, hvernig hann væri útilits, að því er
fregnir hermdu, en sjómaður nokkur hafði . séð hann í Port
Royal.
En Ringgold mundi aldrei gerast svo fífldjarfur að koma
hingað til Boston. Bretarnir mundu festa hann upp með sama.
Það hlaut að vera allt í lagi með þennan Morrison.
-4

Það er úr vöndu að, ráða í
brezka flotanum og flotastjórn-
En var það samt ekki einkennilegt, að hann hafði ekld viljað in hefír ekki fundið neinn bók_
taka neinn farm, aðeins birgðir, svo sem matvæli og puður.‘staf fyril, j, hvor á að hei]sa
Púður! hugsaði Frank allt í einu og það fór hrollur um hann.' f f Mountbatten sem ber tit
jæia, =f Moirison var Einggold, þá höfdu Carnavonbrasöur lá.iö „úa^ariSa og G»rg
hann hafa nægilegt púður til að drepa fjolda heiðarlegra mannna Croasy sem er aðmíráll Það
á höfum úti. | virðist ómögulegt að slá því
Og auk þess var það einkennilegt, að skipstjórhm skyldi vilja föstu hvor sé hærra settUr i
fara með skip sitt tómt alla leið til Vestui-Indíu, þegai nógan fiotanum. Bráðabirgðalausn á
farm var að fá og mikið borgað í farmgjöld. þessu er þó sú> að báðir heilsi
Frank hafði litið á þennan skipstjóra sem hálfgerðan kjána. samtimis, þannig að Mount-
En það mál kom ekki Carnavonbræðrum við. Hann hafði borgað. batten hreyfir fyrst höndina til
birgðirnar, eins og upp var sett. Og hunangið frá Vestur-
Indíum var ágætt, einkum þegar búið var að breyta því í romrn
og selja það aftur til Vestur-Indíu, sem það kom upphaflega
fi-á. Þegar alls var gætt, höfðu þeir gert hagkvæm vðiskipti
við Morrison, en þó ekki eins mikil og ef hann hefði viljað
taka farm.
En nú mundi hann fá það full-launað með því að þurfa að
tak'a þennan kvenmann með sér. Guð hjálpi honum. Francis
Carnavon hlakkaði til að sjá svipinn á honum.
Hann fór niður að litla bátnurn, sem lá bundinn fyrir neðan
tröppurnar og steig um borð. Hann lét töskuna frá sér og sett-
ist á róðrarþóttuna. Það hafði verið farið fram 'á-höfn í bátn-
um um morguninn og það var ofurlítill sjór í hönum.
■— Ég vona, að ekkert sé i töskunni, sem ekki má blotna, frú
mín, sagði hann og leit á hana með spurningarsv.'p. Hann varð
undrandi á svari hennar.
— Nei, ekkert, sem ekki má blotna, sagði hún. — En mér
þykir vænt um töskuna af því að maðurinn minn átti hana og
hann er látinn.
— Skiljanlegt, frú mín, sagði hann og lyfti töskunni upp á
þóttuna við hliðina á sér.
— Og viltu gera svo vel og ausa bátinn, áður en ég stíg um
borð. Af hverju heldurðu honum ekki hreinum. Ég kem ekki
um borð fyrr en þú ert búinn að ausa hann.
Carnavon starði á hana og sagði:
kveðju, en Creasy á að vera
fljótari að koma henni upp að
húfunni. Eftir þessa viðhafnar-
kveðju heyrast hinir háu herrar
segja ,,Hello Dick“ og „Hello
George“
Gamanleikarinn Groucho
Marx reykir afarstóra vindla.
Hann heldur því fram, að kon-
ur fái sérstaklega sterka rödd
af vindlareykingum. Ef þið
trúið þessu ekki, sagði hann
við vini sína, þá skuluð þið setja
vindlaösku á gólfteppið.
★
Bing Crosby, sem haldið hef-
ir vinsældum sínum sem
dægurlagasöngvari í 30 ár og
lengur en nokkur annar, er nú
að tapa þeim. Hann hefir sagt,
að hljómplötur sínar seljist nú
orðið sáralítið miðað við það,
sem áður var.
!Ég held þú ættir að flýta þér. Morrison setur upp segl; í bréfi til blaðsins Daily Ex-
með flóðinu. press segir Crosby: Eg syng ekki
eins vel og eg gerði Eg er held-
Syo hló hann, tók austurtrgið og jós bátinn, þangað til hann
var þurr. Hann hálflangaði til að setja upp segl og sigla út að
skipinu, því byr var góður. Þá mundi þessi kona fá skvettur,
svo um munaði og það kynni ef til vill að lækka í henni rostann.
En hann hafði ekki brjóst í sér til þess að retja upp segl.
Þótt hún hafði verið ósvífin við hann og talað við hann, eins
og hann væri vinnumaður hennar, var þetta lagleg kona og
henni rnundi verða hræðilega kalt, ef hún vöknaði.
Elísabet steig öruggum skrefum ofan í bátirm og settist í
skutinn. Frank ýtti bátnum frá og lagði út árar.
— Konan þín hefði átt að vera búin að venja þig af þessum
sóðaskap. fyrir mörgum árum, sagði hún.
Frank sneri bátnum.
— Ég á enga konu, sagði hann kurteislega. Svo ham-
ingjusamur er ég ekki.
— Mig undrar ekki að heyra það, sagði hún.
— Hvers vegna?. spurði Frank undrandi og var móðgaður.
— Ég lít þó ekki svo illa út. Og ég á peninga.
Þú lítur ekki svo illa út, éf þú gætir losað þig við eitt-
hvað.af fituhni. Og þó veit ég ekki.
— Fitunni! Hamingjan góða! Þetta eru vöðvar. sagði hann.!
Þetta var satt, sem hann sagði, enda höíðu margir komizt að
ur ekki eins söngglaður og löng-
unin eða þörfin til að syngja
hefir líka yfirgefið mig, og þeg-
ar maður er búinn að missa
hvort tveggja verður söngurinn
daufur. Þetta kemur röddinni
ekkert við. Hún er eins og hún
var, enda var það ekki röddin
ein, sem áheyrendum mínum
féll í geð.
aiUOOARRE
C téumaqká 1 TARZAN
HirSinginn ví*ox »..1 að hann var Síðan tók hann úlfalda og reið í suð- þetta • um stu.nd,. en sagði’ svo. Nú Dánið mér föt, nesti,-úi Jaiiað og vopn
að segja frá Sam, en hélt áfram. urátt frá borginni. Tarzan húgleiddi vií eg að þér veitið inér' eina bón. og.fljótasía úlfaldann, sem þér eigið,.