Vísir - 14.08.1957, Blaðsíða 4

VtSIH
Miðvikudaginn 14. ágúst 1957

r*' DAGBLAÐ
ykir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
■ititjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstoíur frá kl. 9,00—18.00.
Aígreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
I - Sími 11660 (fimm línur).
I Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.í.
VEGIR
Bragð er ab
Allir gera sér grein fyrir því,
að margvislegir gallar eru á
kjördæmaskipun íslendinga,
enda er jafnan nauðsynlegt
að gera breytingar á slíkum
lögum við og við. Flutningar
eru sífellt svo miklir milli
iandshluta og einstakra
staða á landinu, að nauðsyn-
legt er að gera breytingar á
kjördæmaskipun endrum og
eins, til þess að eitthvert
samræmi sé milii þerra og
fólksfjöldans innan kjör-
dæmanna. Auk þess er.u svo
hin miklu áhrif, margföldu
atkvæði, manna á ýmsum
stöðum í dreifbýlinu, sem'er
gamalt vandamál hér á landi
eins og víða annars staðaf.
og endranær, að reyna að
auka áhrif og völd fram-
sóknarmanna með klækjum.
Alþýðuflokkurinn gekk til
þessa bandalags vegna
hræðslu sinnar við dauðann,
og hefir hann þó barizt kapp-
samlega fyrir bættri kjör-
dæmaskipun, en það var áð_
ur fyrr, þegar hann gat kall-
azt með rétti verkalýösflokk-
ur. Síðan hann varð embætt ■
is- og skrifstofumannaflokk-
ur hefir orðið sú breyting á,
að rýrnandi áhrif hans hafa
leitt hann út á somu braut ög
framsóknarflokkinn, nefni-
lega að beita brögðuin til
þess að viðhalda fyrri áhrif-
tim' ‘ :
Enginn flokkur hefir þó taliö Nú, er það komið í ijós, að ekki
hafa allir verið ánægðir með
þátttöku Alþýðuflokksins í
bandalaginu, þvi að einn af
miðstjórnarmönnum hefir
komizt svo að orði um til-
ganginn með bandalaginu:
,,En við síðustu alþingis-
kostningar er beinlínis stofn-
að til bandalags milli Al-
þýðuflokks og Framsóknar-
flokks í þeim eina tilgangi
að notfæra sér veikleikann í
kjördæmaskipuninni . . . má
fullyrða, að til kosninga-
bandalags hefði ekki verið
stofnað,"ef öruggt hefði ver-
ið, að hver flokkur fengi
þingmenn í samræmi við
kjósendafjölda sinn . ..“
Nú eru þetta ekki nein ný sann-
irtdi. því að þetta er einmitt
það, sem blöð sjálfstæðis-
manna héldu íram á síðasta
ári. Þá barðist Alþýðublaðið
hatrammlega gegn þeirri
skoðun, en nú birtir það sjálft
fordæmingu á þessu. Er ekki
hægt að óska eftir heppilegri
sönnun á því, sem sjálfstæð-
ismenri háfa haldið fram.
sig liafá sgrstakan hag af að
gera sém fæstar og minristar
breytingar á kjördáemaskip-
uninni nema framsóknar-
flokkurinn. Fylgi hans bygg-
ist á fólkinu í dreifbýiinu,
og hann miðar starf sitt og
stefnu fyrst og fremst við
það, að sem fæstir menn geti
notið sem mestra áhrifa á
kostnað sem flestra. Þess
vegna hefir hann ævinlega
barizt gegn öllum breyting-
um á kjördæmaskipuninni,
af því að þær breytingar hafa
verið miðaðar við, að vald
hinna fáu yrði minna. .að
í samræmi við fjölda Sinn.
í samræm við fjölda sjnn.
Gleggsta dæmið um það, hvern.
ig framsóknarmenn leitast
við að auka eftir mætti mis-
réttið í þjóðfélaginu, er
bandalagið við kratana á
síðasta vori, þegar efnt var
til kosninga. Það bandalag
braut freklega í bága við
kosningalögin — eða anda
þeirra, enda þótt bókstafn-
um væri ekki raskað að ráði
-—• og tilgangurinn var, eins
OG
VEGLEISUR
EFTiR
Víðförla
Frá Milly hefur mér borist
bréf og segir húri m. a.: ,,í blaði
yðar þ. 31. f. m. hreyfir Víð-
förli þörfu máli um „vegi og
vegleysur“ — bæði gagnvart
bílstjórum, sem víða þurfa á
mikilli varfærni að halda —
og þeim er vegagerðum stjórna.
Sannarlega er öryggi ferða-
fólks ekki minna atriði en aukn-
ing akfærra vega, þó góð sé.
Einfaldir vegvísar eru heldur . , . TT i.
, . , , , Austur i Hrunamannahreppi
eaki svo har liður í okkar dyru , , , , . . ,
1 hafa nokknr bændur sett upp
vegagerð, að þa þurfi að spara , o,
° v skilti við afleggjara með ollum
aðrir farið í hringferð um
Reykjanes, sem hefur upp á
fjölbreytta náttúrufegurð að
bjóða, sérkennilega staði og lif-
andi athafnalíf. Og þessa ferð
er hægt að fara, ekki aðeins um
hásumartímann í fögru veðri,
heldur hvenær ársins sem er
eins og t. d. um hávetrarvertíð
er brimið svarrar á björgum og
annríki í landi er í hámarki.
nöfnum bæjanna, sem við hannj
eru. Mjög lofsverð framtaks- ^
sem aðrir mega gjarnan
semi.
taka sér til fyrirmyndar.
eins tilfinnanlega og gert er.1
Við hjónin höfum farið víða urn
landið í sumar og einmitt oft1
rekið okkur á vöntun þeirra,
ekki sízt í sambandi við okkar
góðu og gömlu ferðamannakurt,
sem eru nauðsynleg og all ná- . Vegleysur:
kvæm, en orðin miltið á eftir Við vegamótin undir Ingólfs-
okkar tiltölulega hröðu frarn- fjalli hefur verið settur upp
kvæmdum í vegalagningu.“ [veitingaskúr og virðist hafa
jverið þörf á því, ef dæma má
1 ^op af, hve mikið annaríki er þar
þeirra mörgu, sem hafa orðið
fyrir því að leiðast á refilstigu 1
af landabréfi, vegna þess að
Þarna bætist einn
vegi hafði veríð breytt, en van-
rækt að setja vegvísi á staðinn.
Enn einu simii hefur orðið slys,
að því er virðist að einhverju
leyti af þessum orsökum, en
það var í Borgarfirði, nú um
helgina. Sjálfsagt hefur einnig
á stundum. En aftur á móti var
lítil þörf á öllu því rusli og
bréfadrosli, sem þarna er í
kring. íslenzkt, ferðafólk var
lengi vel afar sóðafengið í um-
géngni og viðskilnaði á áfanga-
stöðum en þetta var mikið að
lagast á seinni árum. Það ér því
spor í öfuga átt'ef þessir sölu-
skúrar ætla að hafa gamla lagið
vörunarmerki
greinileg.
þarria ekki
verið um of hraðan akstur þarna á þvij Qg vil eg því beina þeirri
að ræða. en er eg fór um þenna áskorun til mannsins undir Ing-
veg fyrir 2 vikum, þá voru að- ólísfjalli og annara koIlega
hans, á ö'rum stöðum, að gera
i bragarbót.
Á öðrum stað lá við alvarlegu'
slysi, nú um helgina; en það Múlakot er gamalvinsæll
var á veginum upp með Álfta- staður. Þar gerði merkiskona
vatni. Þar bilaði vegkantur und garðinn frægan og skildi eftir
an 30 manna langferðavagni, sig varanlegan minnisvarða,
þar sem hann var að fara fram garðinn fagra. Hún var einnig
hjá fólksbifreið og munaði góður gestgjaíi og hjá henni var
minnstu að hann færi á hliðina. góðari beina að íá. Nú hefur því
Vegurinn upp með Sogi hefur miður skipast á verri veg á
lengi verið stórhættulégör. þessum fagra og vinsæla stað,
Hann er mjög mjór og viða eru °6 þa.ð svo um m.unar. Á þessu
kantar allháir. Um þenna veg verður að ráða bót, einkanlega
er mikil umferð, og á stundum vegria þess að engir aðrir veit-
mikil þungaumferð. Eg hefi mgástaðir eru þarna í riágrenn-
einu sinni mætt 40 bílum á þess- inu. Múlakot er einnig mjög
ari leið og furðaði mig stóruin heppilegur áfangastaður miðað
á því hverng bilstjórinn fór að við dagferðalag frá Reykjavík
því að komast framhjá á stund- og ;frá náttúrunnar hendi út-
um. Þarna er mikil nauðsyn
skjótra úrbóta.
valinn staður.
Veriur úr þessu bætt?
Það er vert að benda á, að það
er einn af miðstjórnarmönn-
um Alþýðuflokksins, sem
hefir ritað grein þá, er vitn-
að er í hér að framan. Eng-
ar fregnir hafa borizt um
það, hvort hann talar þar
fyrir munn margra eða er
einn á báti. Þó má ætla, að
flestir miðstjórnarmenn. er á
þingi sitja, sé honum and-
vígir. þvi að þeir eiga ein-
mitt setu sína á þin.gi.og alls-
konar bitlinga og fríðindi
líosningaklækjunum
t þakka. og engu öðru.
Vegir:
Nú er Reykjanesviti korainn
í vegasamband aftur og er það
vel farið. Hver og einn er ó-
svikinn á að eyða síðdegisstund
í ferð þangað, því þar er márgt
munu því vart verða fúsir og' margvislegt að skoða. Um-
til að bæta fyrir brot sitt. gengni á vita og öðrum mann-
með því að búa svo um hnút- J virkjum er þó eigi sem skvldi.
anna, að kosningálögin verði. En nú vil eg skora á vegamála-
ekki aniðegngin framvegis stjóra og alla, sem hlut eiga að
sem hingað til. Má þess vegna máli, að vinna að því að á næsta
gera ráð fyrir, að birting vori verði lagfærður svo veg-
gr.einarinnar hafi verið mis- urinn frá vitanum til Grinda-
tök, ér ritstjóri Alþýðublaðs- víkur að hann verði fær öllum
ins verði að gæta, að endur- bílum. Þá opnast hringakstur,
taki sig ekki. og þeir, er hafi sem hefur upp á svo njai'gt, að
gert sér vonir um, að enn bjóða að óvíða mun annað ems
leynist einhver töggur í kröt- á landi vorvi. Næsti áfanginn á
um, muni verða fyrir von- svo að vei’ða að gera akfæran
að brigðum. [ veg frá Grindavík til Krýsu-
Þeir ! víkur. Þá geta Reykvíkingar og
Handknattleikur:
FH sigraði
Á. 22:6.
íslajuls nieistarainótið í úti-
handknattleik karla hófst á Leir-
vogstungMbökkum í Hosfells-
sveit í gsptrkveldi.
Þá voru tveir leikir háðii'. Sá
fyiTi milli IvR og Vals, er lyktaði
með jafntefli 14:14, en seinni
leikurinn. var milli FH og Ár-
manns og báru Hafnfirðingar
glæsilegan sigur úr býtunx 22
mörk gegn 6.
í kvöld heldur mótið áfvam og
keppa þá fyvst FH og ÍR og síð-
an Ármonn og Valur.
Margir eru þeirrár skoðunar,
að grípa skuli til einhverra ráða.
til þess að draga úr „happdrætta
farganinu", sem menn svo nefna,
og hafa ýmsar raddir heyrzt um
þetta, í þessum dálki og víðai'.
Enn hefur borizt eitt bréf um
þetta efni, og fer það hér á eftir:
Of nxöx-g fxappdrætti?
„Það má ef til vill segja, að
það sé að bera í bakkafullan læk-
inn, að skrifa um „happdrætta-
farganið“, því að nxikið hefxir
verið um það skrifað, og því m.
a. haldið fram, að ekki sé rétt að'
leyfa eins mörg bílahappdrætti
og gert er, þar sem allt of langt
sé gengið i þessum efnum. Sum-
ir vilja ekki leyfa nema stóru
happdrættin, HHÍ, SlBS og DAS,
en ekki tel ég það þó sanngjarnt,
fyrst farið var út á happdrætta-
brautina, að leyfa engum nema
þeim, að reka happdi’ætti, því að
mörg félög, sem hafa unnið mik-
ið gagn, hafa aurað sér talsvert
inn á happdrættum, að sögn, og
víst eru félög eins og Hringur-
inn, Félag fatlaðra og lamaðra
og möi'g önnur, alls góðs mak-
leg. En of mörg happdrætti eru
leyfð. Um það virðast menn sam-
mála. Ein hliðin á málinu er sú,
að ef þessu væri jafnað dálítið
niðui’, færri fengju leyfi árlega,
myndu félög, sem góðs eru mak-
leg, hagnast betQr.
Athyglisvei'ð uppástiuiga.
Það kom einu sinni fi'am upp-
ástunga, ef ég man rétt í Visi, að
setja í lög itm þetta efni, að auk
stóru, fyrrnefndit happdrætt-
aixria, væri aðéinS léyfð ákveðin
tala happdrætta árlega, og þá að
félög, sem stai'fa í almennings
þágu, væru látin sitja fyrii', en þó
í’eynt að stilla þannig til, að
smám saman yrði gerð úrlausn
þeim, er hafa sýnt að þau eru
makleg slíki'a forréttinda. Nú
virðist of langt gengið. Það væri
annars fróðlegt að vita hve mörg
bílahappdrætti eru „i gangi“ um
þessar mundir. Einn daginn voru
fimm happdrættisbílar í Austux'-
ui'stræti og Bankastræti.
Stóru yinnmgarnir.
Annars var það aðaltilgangur
minn með þessum línum, að
hreyfa því enn á ný, hvort ekki
sé farið út á skakka braut með
sífellt hærri vinningunx stóru
happdrættanna. Væri ekki skyn-
samlegra, að jafna þessu meii-a
niður? Eg vil láta. fleiri njóta
þein'a, og ég veit, að fjölda
margir eru' þeirrar skoðunar: Eg
tel réttlátax’a gagnvart öllum
þeim, sem styðja happdrættin
mánaðai’lega með fjárframlög-
um, að 50 þús. króna vinnirig-
urium verði fjölgað, og éngir'
hærri vinningar leyfðir, riema
einn stór, t. d. 300 þús„ kr. hjá
hvei’ju happdrætti, einu sinni á,
árx, eða tyeir 150 þús. kr. vinn-
irigár, ef þaö þættí’ lieixtái’a.
Annað sjónarmið.
Hjá þeim, sem x-eka happ-
drættin, í’æður annað sjónarmið:
Að stóru vinninganxir freisti til
meiri þátttöku. En skyldi það nú
verða óvinsælt bjá almenningi,
ef farin yx’ði sú leið, sem ég
bendi áhér að ofan. Eg efast urn
það. Og. ég efast um, að þær
stofnanir, sem að þessum happ-
di’ættum standa, myndu tapa á
því. Um þetta rná að sjálfsögu
deila. En mætti ekki reyna þenn-
an meðalveg. Eg veit, að um
þetta allt er tálsvert rætt manna
meðal. FleirL ættu að. láta'til sío.
heyra . uro feaö, — .Horsari.'' _