Vísir - 19.08.1957, Blaðsíða 4

4
YlSIR
Mánudaginn 19. ágúst 1957
WXSIK.

D A G B L A Ð
▼liir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsiður.
Ritstjóri og óbyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í lngólfsstraeti 3.
18,00.
l' Rltitjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00
) Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—16.00.
Aígreiðsla Ingólísstrjeti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
. l Slmi 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.í.
Dælustöft hitaveitu í Hliðar
byggð á næstunni.
Búið að steypa alla aðalstokk-
ana og Eeggja í þá jafnóðuan.
Reykjavíkurbær íiefur fyrir fyrir veturinn, því annars gæti
Skipað í trúnaðarstörf.
Það er hverri þjóð kappsmál og
mikil nauðsyn, að í sendi-
sveitir hennar erlendis og
fulltrúalið veljist. úrvals-
menn, enda mun viðast revnt
að búa svo að slíkum starfs-
mönnum, að starfsferilJ í ut-
anríkisþjónustu vcrði eftir-
sóknarverður og hún geti
valið menn eftir hsefileikum
en þurfi ekki að taka bver.i-
um sem er. Þótt biðin geti oft
orðið löng, er þó jaínan
framundan hið þráða mark,
að verða fulltrúi lands síns á
erlendum vettvangi, vevða
falin forsjá sendiráðs, þv: ao
slíkf er ein íuesta trúnaðáv-
staða, sem hægt er að voita
nokkrum manni, eða svo
mun á þetta litið víðast hjá
þeim þjóíum, sem við þekki-
um eitthvað til.
Yel getur verií, að eiiihver
. örinur sjónarmið eigi að ráða,
að því er utanríkisþjónustu
Islands snertir. Menn getur
og greint á úm, hvort íslandi
sé eins nauðsynlegt og öðrum
þjóð'um að hafa rhjög skel-
egga utanríkisþjónustu. því
að þjóðin sé hvort sem er
svo lítil, að hennar gæti
aldrei, hvernig sem þeir
menn eru, sem til fulltrúa-
starfa veljast erlendis. Skai
enginn dómur á það lagður
hér, hvort þetta er rétt, en
það getur vafalaust farið
eftir flokkum, hverjum aug-
um menn Jíta þetta, og er
það sennilega flokkaskipt-
ingin, sem ræður.
Þrívegis hefir það gerzt á rúmu
ári, að losnað hefir um sendi
herrastöðú fyrir ísland, og
þrívegis hefir það einnig
skeð, að gengið hefir verið
framhjá þeim mönnum, sem
gengið hafa í utanríkisþjón •
ustuna og starfað þar leng^
á ýmsum stöðum lil að hljóta
hönd hitaveitunnar ákveðið aö
ganga að tilboði í dælm% stjórn-
tæki og amian útbúnað fyrir
væntanlega dælustöð hita-i
veitunnar í Hlíðahverfi, og er
tilboð þetta frá þýzkri verk-
smiðju.
Jafnframt hefur bæjarráð
falið þeim Helga Sigurðssyni
hitaveitustjóra og Jakobi Guð-
johnsen verkfræðdngi að ganga
endanlega frá samningum og
kaupum á þessum tækjum.
Hefur gjaldeyrisleyfi fengizt
fyrir þeim, en greiðslu heimild
er enn ekki fyrir hendi.
Nýlega kom hingað til lands
þýzkur verkfræðingur frá verk-
smiðju þeirri sem selur hingað
dælurnar og var erindi hans að
kynna sér aðstæður allar hér
heima. Dvaldi hann hér i viku
og var mjögv hrifinn af hita-
veitunni og framkvæmdum
hennar öllum.
Dælustöð í
Drápuhlíð.
Samkvæmt upplýsingum sem
Vísir hefur fengið hjá hita-
veitustjóra og verkfræpingi
hans er nú þegar búið að grafa
fj-rii' grunni dælustöðvarhúss
þá þjálfun, sem nauðsynlegj fyrh' Hliðarhverfið, er verðu í
er til að geta tekið við for'-} Lrápuhlíð 14 16. Verður
stöðu sendiráða. Enginn' bygging stöðvarinnar boðin út
þessara manna hefir verið ^ næstunni. Hlutverk dælu-
talin hæfur til'að gegria því stöíWafihnar er fólgið í því að
starfi, sem þeir hafa hlotið
þjálfun til að inna af hendi.
Alltaf hafa fundizt einhveri-
ir menn, er hæfari hafa þótt
og því borið sigur úr býtum.
Leiðinlegar nafngiftir.
Almannarómur er meira skáld
cn Shakespeare var einu
sjnni sagt hér á landi. og
þótti mörgum sannmæli.
Einnig er víst. að almanna-
rómur er furðu fundvís á
allskonar nafngiftir, svo
sem allir vita. Leiðinlegt er
hinsvegar. þegar virðulegir
aðilar lenda milli tanna al-
mennings, eins og til daémis
utanríkisþjónustan nú,' því
að svo er nú komið, að hún
er vart nefnd annað manna
á'meðal en elliheimilið eða
ruslakistan.
Skýringin á þessu liggur i aug-
um uppi. Það er ráðstöfun
mikilvægra embætta þess-
dæla heita vatninu, sem verður
tekið úr aðalæðinni uppi á Golf-
skálahæðinni og leitt í sérstök-
um stokk og jarðgöngum niður
í dæíuhúsið, þaðan út til hús-
anna í hverfinu og frá þeim
aftur. Þegar vatnið hefur. farið
sína hringrás um húsinu verður
því dælt upp í hitaveitugeym-
arrar greinar opinberrar ana á Öskjuhlíð, þar blandað
þjónustu með ofangreindum sjóðheitu vatni, er fellur síðan
hætti, sem ræður nafngift-
um þessum, og koma þær
mönnum raunar ekki á ó-
vart. Þeir menn, er hafa
verið settir í embætti þessi,
eru vafalaust hæfir í storí,
sem þeir hafa fengið þjálfun
fyrir, en þeir hafa verið
7 -
teknir fram yfir ao.a menn
80—85 stiga heitt um bæjar-
kerfið. Með þessu móti. nýtist
vatnið og hitinn til fullpustu,
enda þótt stör hluti bæjarins
er ekki naut hitaveitu áður
verði hennai' nú aðnjótandi.
Þess má geta. að þetta er
mikið og dýrt mannvirki og m.
a. kostar hver metri í jarð-
er hafa margfalda hæfileika ' göngunum sem steyptur var
fram yfir þá í utanríkisþjón- Ifyrir aðalhitaveitustokkinn frá
ustunni, og verða sennilega ( Glofskálahæðir.ni röskar fjögur
að vinna flest verkin fyrir | þúsund krónýr.
þá. Og svo getur farið, aðl Búið er að sjeypa megnið af
erfitt verði að fá góða menn, götustolfkunuin.: og leggja jafn-
í • utanríkisþjónustuna,
framavonin verður engin.
ef
Hvíld og starf.
Síð'ustu embættaveitingar rík-
isstjórnai'innar að því er
utanríkisþjónustuna snertir
benda ótvírætt til þess, að
stjórnin vill gera tvennt í
senn: Iívíla aldna stjórn-
málamenn og láta þá hafa
nokkuo fyrir st.afni. Sé það
tilgangurinn, er vafalaust
hægt að fara aðra leio en að
misbjóða öðrum mönnurn, er
ciga rétt á þeim stöðumi sem
hinir öldnu striosfákar cru
- 'settiv í. Það mæfti til- dæmis
j hugsa sér, að þreyttum al-
þýðuflokksmönnum væri út-
veguö vitavarðastörf á ann-
nesjum. Þar sem tæki eru
flest sjálfvirk er starfið
létt, en enginn efast um
óðum
ganga
jafnbarðan.
í þá. 'sýo hægt sé að
frá þeim í götunum
Dælustöðm
sjálfvirk.
Dælustöðin í Drápuhlið verð-
uf algerlega sjálfvirk, þannig
að þar þarf engan mann að
staðaldri, aðeins eftirlitsmann
mikilvægi þess — og auk, til þess að smvrja vélarnar og
þess nóg tom til að hugsa um | líta eftir þeim endrum og eins.
landsins gagn og nauðsynj-j Hvenger heitavatninu verður
ar. Og vafalaust gerði ekki hleypt á Hlíðahverfið er ein-
til, þótt vitavörðurinn hefði göngu háð því hvenær vélarnar
aðstoðarmann. svo að hánn
missti ekki svefn á storma-
sömum • nóttum, þegar sév-
istaklega þarf að fylgjast með
því, að öll tæki sé í lágí.
farið svo að allir stokkarnir
sem búið er að steypa, eyðilegg-
ist með öllu, auk þess sem
vinnan við þá yrði öll unnin
fyi'ir gýg. Hættan er fólgin í
því að ef hörð frost gerir áður
en hitinn kemst í stokkana
þá getur þrýstingurinn frá hin-
um frjósandi jarðvegi molað
dælustokkana og eyðilagt þá.
Er nú svo komið að Hlíðabú-
ar fá eygt hitaveitu í hús sín
áður en langir tímar líða.
og stjórntækin koma til lands-
ins og hvenær greiðsluheimild
fæst fyrir þeim. Ber brýna
nauðsyn til þess ao þessum
framkvæmdum verði hraðað
Vandaður bill á
Víkurleið.
í gær var vígður á íslenzkum
vegum einhver vandaðasti og
dýrasti áætlunarbíll, seni kom-
ið hefur hingað til lands til
þessa.
Er hann af þýzkri gerð, tek-
ur fjörutíu og tvo farþega og er
eign Kaiípfélags Skaftfellinga í
Vík í Mýrdal.
Af tilefni þessa bauð kaup-
félagsstjói'i Kaupfélags Skaft-
fellinga, Oddur Sigurbergsson,
blaðamönnum og fleiri gestum
í reynsluferðina og var fayið
austur í Vík og þaðan til baka
aftur eftir talsverða viðdvöl í
Vik. En á þeirri leið á þessi á-
ætlunarbíll að vera.
Kaupfélagið í Vík hefur nú
keypt sérleyfin, bílana og veit-
ingahúsið af Brandi Stefáns-
syni, hinum kunna garpi, og
verður sonur hans, Jóhannes,
bílstjóri á hinum 'nýja áætlun-
arbíl. Á þá Kaupfélag Skaft-
fellinga 18 bíla.
Hinn nýi og vandaði áætlun-
arbíll reyndist ágætlega í þess-
ari fyrstu ferð. Móttökur kaup-
félagsstjórans, Odd's Sigurbergs
sonar voru hinar ágætusut,
veitingar stórmannlegar, en
auk þess lét hann aka með gest-
ina upp í Reynisfjall og austur
að Hjörleifshöfða. Lagt var af
stað klukkan tæplega tiu í gær-
morgun, en komið í bæinn kl.
um 3 í nótt.
Borgarstjórinn
var
ítálska lögreglan tók fyrir
nokkru höndum borgarstjór-
ann í þorpinu Roghudi, fert-
ugan mann.
Hannvar sakaðiir um að hafa
rænt kennshikonu þorpsins,
28 ára, og falið liana i helli
uppi í fjöllum í Kalabriu. —■
I>egar málið kom fyrir rétt í
Reggio afturkallaði Franc-
esca Zavattieri kennslukonu
fyrri yfirlýsingn, er var þess
efnis, að luin vildi giftast Pie-
Iro Nucera borgarstjóra.
Kvaðst luin hafa lýst þessu
yfir, er hún fannst i hellinum,
af því að hún óttaðist hefnd
gagfnvart sér isða fjiiískyltlu
sinni. Eg féllst aldi'ei á, að
„láta ræna mér, né lofaði ég
að giftast honum“, sagði
Francesca.
Eftirfarandi bréf barst blað-
inu í fyrradag frá konu hér í
bænum, sem er algerlega sam-
mála „Borgara" um happdrætt-
in.
„Eg las i „Bergmáli" í dag um
happdrættafarganið, ég er al-
veg sammála „Borgara" og mér
finnst stóru vinningarnir alltof
fáir.
Mótfallin stóru
vinningumun.
Eg væri afár glöð að vinna 50
þúsund vinning, en 500 þúsund
vinningur kæmi mér alveg úr
jafnvægi, fyrir utan það, að láta
auglýsa sig sem eiganda slíkra
auðæfa. 500 þúsund kr. vinning-
ar mundi gjörbreyta lífi þess
sem fengi hann og mér finnst
það hreint og beint ábyrgðar-
hluti og ég er viss um, aö það
væri miklu vinsælla að hafa
fleiri og smæn-i vinninga, líka
meiri líkur til að vinna eitthvað.
Sniærri vinningar gætu
lijálpað inörgnm.
50 þúsund ki'. gætu hjálpað-
mörgum úr kröggum, en það er
alls ekki hollt fyrir menn að fá
meira fyrirhafnarlaust upp í
hendurnar. Eg held að margir
séu mér sammála.
Margir sanimála.
Það er alveg óþarft að full-
yrða, að þessi kona mælir fyrir
munn margra Blaðinu hafa þeg-
ar borizt íleiri bréf í þessurn dúr
og eins hefur fóik hringt, og lát-
ið í ljós sama álit og höfundur
bréfsins. Að þvi ér virðist leggst
almenningsálitið hér á sömu
sveif, og væntanlega taka for-
ráðamenn stóru happdrættanna
óskir almennings til greina. —
Engu verður umþokað í þessu
efni fyrr en með byrjun næsta
„happdrættisárs", en þá gefst
tækifæri til að verða við skyn-
samlegum og sanngjörnum ósk-
um.manna, án þess að hagm-
happdrættanna þurfi neitt að
versna við það.
Enginn garður fékk
1. verðlaun í ár.
Dómnefml Fegrunarfélags
Reyk.javikur hefiu- nú orðið sám-
niála um, að enginn þeirra
val fegnrsta skniðgarðsins í
garða, sem til gTeina koma við
Reykjavík 1957 skari það fram
úr að mögiuegt sé að gera uþp á
milli þeirra.
Þess vegna leggur nefndin til,
að enginn skrúðgarður vefði til-
nefndur sem fegursti garður árs-
ins.
Hinsvegar hefur dómnefndin
verið sammála um, að þessir
garðar séu nú fegurstir:
Langholtssókn: að Laufskála
við Álfheima.
Bústaðasókn: að Hólmgarði
10.
Nessókn: á Kvisthaga 23.
í Dómkirkjusókn: að Sólvalla-
’ götu 28.
Hallgrímssókn: að Miklubr. 7.
Laugarnessókn: að Sigtúni 53.
Háteigssókn: að Blönduhlíð 28.
Sérstaka viðurkenningu fyrir
ötult starf að innfíutnirigi nýrra
tegunda blóma og runna hlýtur
frú Sigríður Benediktsdóttir, Sól-
eyjargötu 31.
Dómnefndina skipuðu þau frú
AÖalheiður Knudsen, Björn Krist
ófersson, formaður Félags garö-
yrkjúmanria, og Kafliði Jónsson,
garðyrkjui'áðunautur, ög var
hann formaðiu' neíndarinnar.