Vísir - 23.12.1957, Blaðsíða 1

AUK4BLAÐ
B
VI
IR
AUKABLAÐ
B
'67. árg.

1
Mánudaginn 23. deseinber 1957
300. tbl.
Leiðin lá til föðurlandsins
eftir hálfrar aldar útivist.
Þrjár systur, sem áttu ísl. föður setjast hér
að eftir yfir 30 ára dvöi í Brazitíu.
Erie allar liIjóinlistark«»nur.
Þegar Gullfoss kom hér í fyrri viku voru meðal farþega
Jsrjár systur, komnar hingað til að setjast hér að, eftir rúmlega
30 ára dvöl í Brazilíu, en systur þessar, sem áttu íslenzkan
föður, hafa alla tíð haldið sínum íslenzka rikisborgararétti, og
liér í Reykjavík eru þær allar fæddar, en fluttust héðan með
foreldrum sínum, er þær voru komungar, fyrir rúmlega hálfri
öld.
Það var síra Sigurbjörn A.
Gíslason, sem var svo vinsam-
legur að segja mér frá þessum
óvanalegu farþegum, og nú hefi
eg fundið þær að máli vestur á
Elliheimili, þar sem þær starfa
um stundarsakir eða þar til þær
hafa stofnað hér heimili. Og eg
var svo heppinn að hitta þær
allar þrjár og eiga með þeim
skemmtilega og óvanalega við-
ræðustund, því að það er ekki
á hverjum degi, sem fólk af ís-
lenzkum ættum kemur hingað
frá Brazilíu — og þar á ofan
til þess að setjast að á ættjörð
sinni, því að þess varð eg var
þegar er eg fór að rasða við þær
systur, að þær höfðu alla t íð
verið bundnar íslandi trausturn
ættarböndum, þótt þær færu
svo ungar að heiman, að segja
mætti, að þær hefðu verið rétt
byrjaðar að hjala, en nú eru
þær þegar byrjaðar að læra ís-
lenzku, en þær eru annars jafn-
vígar á dönsku, þýzku og
portúgölsku. Áform þeirra er
að stunda hér músikkennslu.
Allar hljómlistarkonur.
Áður en eg gekk á fund þeirra
systra fékk eg að líta á vega-
bréf þeirra. Þau eru gefin út.
íJcliH tftaAefield:
| Við Drrustuhúl.
Um puntínn vindurinn napur næðir
og nístír hríslur á veikri rót.
Stormýfðum fjöðrum fálkinn gæðir
flug yfir kumblsins höggna grjót.
Stormur ber laufið yfír engi
og ofan í rykið við fætur manns.
Forðum hrærði hann hjartastrengi
til hersöngva í brjósti Rómverjans.
Þarna handan við háu leitin
— með hornablæstri í trylltum ham —
í rómverskri fylkingu Rómasveitin
röðuðum skjöldum þusti fram.
Enskir hogmenn á augabragði
undan hrökkluðust tvist og bast,
en róitwerski herinn hió og lagði
að hætti Rómverjans títt og fast.
Þaðan, sem ærnar una í hjörðum
j: í aftan skugga við kví og stekk,
með riddarans lík á skildi skörðum,
:j skjaMsveinninn burt frá hildi gekk.
•j Und'r la’^stormsins iðulirapi
•: óh’ó-* ^r’Hir í dvsjarnar.
j: Sof^ ’ k°stasveinn og knapi,
ý sveit??'ó’r»ar og kotungar.
í: Karl ísfeld íslenzkaöi.
„Það var margt, sem viðlþær hefðu rekizt á íslendinga
aldrei gátum fellt okkur við, í í Brazilíu eða fólk af íslenzk-
af íslenzka sendiráðinu í Wash-
ington. Systurnar eru: Eufemia
f. 1899 í Rvík, atvinnugrein
cellisti, Lydia, pianisti f. í
Rvík 1902 og Concordia f. í
Rvík 1903, en hún er fiðluleik-
ari.
Faðiriim var úr
Gaulverjabænum.
Eg bað þær systur, að segja
mér frá foreldrum sínum og
ferli og sagðist þeim svo frá:
„Faðir okkar hét Jón og var
ættaður úr Gaulverjabænum.
Afi okkar, Guðjón, var bóndi
þar, en bæjarnafnið höfum við
aldrei heyrt svo við munum.
Faðir okkar lærði skósmíði.
Hann fór ungur utan og var í
Noregi, Danmörku, Svíþjóð,
Skotlandi og víðar. Hann lézt í
Brazilíu fyrir tveimur árum,
92ja ára að aldri, en móðir
okkar lézt þar 1942. Hún var
dönsk, hét Karen, f. Andersen,
og var frá Svendborg. Foreldr-
ar okkar fóru heim til íslands
og voru þar um tíma, og vorum
við öll systkinin, fimm, fædd
hér, en tvö eru dáin. Það var
árið 1904 sem foreldrar okkar
fluttust héðan.
I Hamborg.
Foreldrar okkar fluttust með
okkur til Hamborgar og þar
vorum við til ársins 1925. Við
systurnar lögðum allar stund
á músiknám. Lydia, í Wienar-
músikakademiunni, Concordia
hjá dr. Sakom, rússneskum
fiðlumeistara og Eufemina hjá
Heinrich Bandler koncert-
meistara í Hamborg. Að námi
loknu stunduðum við músik-
kennslu, fyrst í Hamborg, síðar
í Sao Paulo, Brazilíu.
Frá Ai-gentinu sigldum við
á argentisku skipi til Hamborg-
ar með búslóð okkar og hljóð-
færi og svo hingað á Gullfossi.
Og nú ætlum við að setjast hér
að og förum að koma okkur
fyrir, því að við höfum þegar
fengið húsnæði með aðstoð ætt-
ingja og vina, en hér í Elliheim-
ilinu vinnum við til bráða-
birgða, því að iðjulausar getum
við ekki verið.“
Hvers vegna
þær komu heim.
Mér virðist það liggja nokk-
urn veginn Ijóst fyrir, að þær
systur hafi aldrei í rauninni
verið bundnar traustum bönd-
um við neitt land — að minnsta
kosti ekki eins traustum og
þeim tengslum, sem þær alla
tíð hafa verið við land föður
síns, sem m. a. kom fram í því,
að þær vildu aldrei gerast rík-
isborgarar í öðru landi, og eru
nú heim komnar á sínum ís-
lenzku vegabréfum. Þær syst-
ur staðfestu, að þetta væri svo,
og sögðust aldrei hafa unað vel
í Brazilhi, þótt landið væri fag-
urt.
þessu fagra landi, svo sem
hversu kjörum manna er mis-
skipt, en þar eru menn ann-
aðhvort vellauðugir eða bláfá-
tækir. Hinar efnuðu millistétt-,
ir, sem svo víða eru traustar
menningarstoðir, vantar þar.
Dálítið ýtti það líka undir okk-
ui’, að láta tii skarar skríða, að
koma heim til íslands og setj-
ast hér að, því að nú er ákaflega
erfiðir tímar í Brazilíu, en ann-
ars höfðum við hugsað um
þetta lengi.“
Fátt um íslcndinga
í Brazilíu.
Spurningu minni um hvort
stofni svöruðu þær neitandi. í
Saó Paulo, sem er orðin mill-
jónaborg, vissu þær ekki um
neina ísiendinga, sem þar hafa
varanlega búsetu, en nokkur
hundruð Skandinavar eru þar
og hafa með sér félagsskap, sem
í eru bæði Danir, Norðmenn og
Svíar.
Þær systur láta í ljós mikla
gleði yfir að vera komnar hing-
að — sú gleði ljómar í andlit-
um þeirra — og við bjóðum
þær velkomnar og óskum þeim
góðs gengis, er þsér nú eru
komnar heim til síns foður-
lands.
1
a.
QL&L, jót!
Iðnaðarbankinn.
QLtiLq jót!
| 1 IADGAVEG 10 - SfMI 3387
GtMg jól!
L
m
H. & K. útífáfan
óskar öllum viöskiptavinum sínum
ýie&iietyra jóia
* og farsœls nýs árs.
QLSilé', jót!
gtá&i jót!
lo