Vísir - 29.12.1957, Blaðsíða 4

VÍSIR
Laugardaginn 29. desember 195?
'WÍSSR
Ð A G B L A Ð
Vúir kennur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsiður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skriístoíur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Rit-stjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Síml: 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á nánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasöhu
Félagsprentsmiðjan h.f.
Mvörun sovétstjórnarinnar.
Síðustu tvö til þi’jú árin hefir
Miðjarðarhafsbotn verið einn
ókyrrasti staðurinn í heim-
j inum, og er það raunar engin
1 furða, því að kommúnistar
j hafa unnið markvíst að því
að efna þar til úlfúðar 'og
j deilna. Jafnframt hefir þó
ekki skort fagrar lýsingar á
j þvi. hversu ötullega komm-
! únistar — og einkum ráð-
j stjórnin — vinni að því að
j eíla friðinn af öllum hugsan-
legum mætti. Það einkena,-
lega er hinsvegar, að friður-
j inn heíir jafnt og þétt orðið
j ótryggari eftir því sem kom-
1 múnistaríkin hafa eflzt að á-
’ hrifum, og er það mjög eðJi-
leg þróun.
Vesturveldin töldu hyggilegast
að halda hinum órólegu öfl-
! um fyrir botni Miðjarðar-
hafs í skefjum með því að
j selja ríkjunum þar ekki
vopn. Þau höfðu engin tök á
! að framieiða vopn til eigin
! nota — hvað þá fyrir aðra
] — svo að friðurinn átti að
vera sæmilega tryggður,
meðan enginn léti þeim vopn
og skotfæri í té. Og meðan
þeirri reglu var fylgt, var
allt með kyrrum kjörum þar
eystra og þótti vitanlega
harla gott. En því miður voru
ekki allar ríkisstjórnir sam-
mála um það, að rétt væri
að varðveita friðinn þar með
banni á vopnasölu. ~
Öllum heimi er kunnugt um
framhaldið. Vopn tóku
skyndilega að streyma til
margra ríkja Araba frá lönd-
um kommúnista, og um leið
var úti úm kyrrðina og frið-
inn. Er raunar ekki búið að
bíta úr nálinni með þetta, því
að enginn vafi leikur á því,
að menn hafa aðeins fengið
að sjá forleik stærri tíðinda.
Kommúnistar eru rétt að
byrja með því að byrgja
Arabríkin vopnum, og
þeim er ætlað að verða eitt
af þeim peðum, sem tefi
verður fram í þágu heims-
kommúnismans og kúgunar,
þegar lokasóknin á að hefj-
ast.
Míirkjn og trúntnl:
Sftjörnur og barn.
Öðrum er það óheimilt.
■JÞótt Arabaríkin greini á um
margt, eiga þau þó það sam-
eiginlegt, að þau vilja öll
koma Israel fyr-ir kattarnef.
[ Israelsmenn telja einnig, að
; vopnakaupum Arabaríkja sé
j meðal annars stefnt gegn
sér, og mun það satt vera,
þótt ætlunin sé vitanlega að
! beita vopnunum gegn stærri
andstæðingum, þegar þar að
j kemur. ísraelsmenn hafa
j þess vegna hug á að kaupa
! ■ vopn til að standa sem bezt
að vígi gegn herskörum Ar-
aba. Vopnakaupin hafa hins-
' vegar ekki verið auðsótt, því
j að þrátt fyrir athæfi komm-
! xinistaríkjanna hafa vestur-
veldin ekki viljað láta vopn
í té. En nú virðast horfur á
því, að ísrael fái vopn í V.-
Þýzkalandi.
Þegar fregnin berst út um það,
rýkur sovétstjórnin allt í
einu upp til handa og fóta.
Hún lætur tilkynna stjórn
Israels, að hún líti það mjög
alvarlegum augurn, ef efnt
verði til vopnakaupa í V.-
Þýzkalandi. M. ö. o. að þegar
kommúnistar eru búnir áð
ausa vopnum í Arabaþjóð-
irnar og gera jafnvel Sýr-
land að bækistöð sinni og
stökkpálli til árásar á ná-
grannaríki þess, þá leyfist
minnsta rikiftu þarna ekki
að. kaupa vopn til að verja
hendur sínar.
Tvennskonar reglur.
Kommúnistar vilja, að í heim-
inum gildi tvennskonar
reglur. Þeim, samherjum
þeirra og leppúm sé heimilt
að gera hvaðeina, sem þeim
kann til .hugar að koma, en
! öllum öðrum sé slíkt liið
r sama óheimilt. Um þetta er
I hægt að nefna óteljandi
'sannanir.
Beztar eru þó þær, sem fjalla
um afskipti þeirra af frelsi
■ og sjálfstæði annarra ríkja.
I Kommúnistum finnst fyrir
í neðan allar hellur, þegar
I Bretar og Frakkar ráðast á
J Egypta. en þejm finnst sjálf-
,J sagt og lofsvert, ,að bryn-
4 eveitir Rússa .myrði tugþús-
ir í Ungverjalandi eða
hneppi í þrælabúðir. Þeir
bera öðrum þjóðum á brýn
nýlendustefnu, þótt hundruð
milljóna hafi fengið sjálf-
stæði og frélsi síðustu árin
— en á sama- tíma hafa þeir
sVift um það bil jafnmarga
öllum mannréttindum, og
telja sig hafa frelsað þá frá
sjálfum sér.
Það er óþarfi að telja upp fleiri
ávirðingar kommúnista. All-
ur almenningur kynnist þeim
æ betur eftir því sem tímar
líða, og mun þakka fyrir
þjónkun hinna „íslenzku“,
þegar færi gefst —- við kjör-
ÚQróið..
„Mennirnir muna ekki nógu
vel eftir stjörnunum", segir
Helgi Péturss. Það má sjálfsagt
til sanns vegar færa. Fyrrum
urðu menn að gefa þeim meiri
gaum en nú. Þeir höfðu ekki átta
vita og urðu að stýra eftir stjörn
um, þegar eigi sá til jarðneskra
leiðarmerkja. Og þeir höfðu ekki
heldur klukku og urðu að spyrja
stjörnurnar. hvað tímanum liði
að nóttu til. En stundum sá ekki
til stjarna. ,.Er hvorki sá til sóí-
ar né stjarna marga daga og ill-
viðrið, sem á lá, var eigi litið,
þá var loks öll von úti um það,
að vér kæmumst af“, segir í sjó-
ferðaþættinum fræga i Postula-
sögunni. Þeir menn, sem hafa
fjallað um Biblíuna, verða ekki
sakaðir um það, að hafa ekki
munað eftir stjörnunum. En
þegar þeir minntust þeirra,
minntust þeir Guðs. Hann hafði
skapað hin skínandi djásn í
hvolfinu og þau vegsömuðu hann
og fluttu boðskap frá honum,
eins og öll hans verk. Og þótt
allar stjörnur hyrfu. lifði hann,
lýsfi og ríkti. „Himnarnir segja
frá dýrð Guðs og festingin kunn-
gjörir verkin hans handa“.
..Lofið hann, sól og tungl, lofið
hann allar lýsandi stjörnur".
..Þá er ég horfi á himininn, verk
handa þinna, tunglið og stjörn-
urnar, er þú hefir skapað, hvað
er þá maðurinn þess, að þú
minnist hans og mannsins barn,
að þú vitjir þess? Drottinn, herra
vor, hversu dýrlegt er nafn þitt
um alla jörðina!" Þannig standa
innblásin skáld Biblíunnar
frammi fyrir undri uppheima, í
svimandi lotningu og tilbeiðslu.
„Stjarna ber af stjörnu í ljóma“,
■segir Páll. Kirkjan man eftir
stjörnunum.
Ó, hve dýrleg er að sjá *
alstirnd himinfesting blá.
þar sem ijósin gullnu glitra
glöðu leika brosi og titra
og oss benda upp til sín.
Við vitum meira um stjörnu-
geiminn en boðberar Biblíunnar,
meira af því, sem finna má með
firðsjám og öðrum vísindatækj-
um. En að sama skapi sem þekk-
ing hefur aukizt, hefur og undr-
ið vaxið. Ef við kennum ekki
þeirrar iotningar á heiðri vetr-
arnótt, sem endurrómar í sálm-
um Biblíunnar og kirkjunnar,
þá er það væntanlega helzt af
því, að hjartað hefur eitthvað
minnkað eða . einhverjar heila-
frumur dottið upp fyrir í öllum
asanum. Og það horfir ekki til
frámfará né fremdar.
Ljósið, sem berst í kvöld að
augum þér frá einni af stjörn-
um Karlsvagnsins, ioefur verið
meira en sjö áratugi á leiðinni
hingað til jarðar. Birtan frá
Sjöstjörnunni, sem hýrgar.okkur
nú um þessi áramót, fór af stað
að heiman frá sér fyrir þremur
öldum og vel það — Hallgrímur
var þá varla fæddur. Og frá
sumum þeim stjörnum, sem við
erum að horfa á í skammdegi
þessa árs, hefur ljósið, sem er
fyrst- nú að ná augum okkar,
farið af stað áður en Ingóifur
settist að í Reykjavík, já, áður
en Kristur fæddist í Betlehem,-
jafnvel ennþá miklu löngu fyrr;
. Þú yeizt 3j;Ufsagt, .hvað ljós-
ið fer langt á klukkustund, á>
degi, á- einu ári?. Sá baðskápuÍY
sem geislarnir hljóðlátu frá
stjömugeimnum flytur þér um
stærð alheimsins, er svo feikn-
Iegur, að hugur þimi rúmar ekki
nema öreindarbrot af veruleik
hans.
„Þegar ég horfi á himininn,
verk handa þinna, ... hvað er þá
maðurinn þess, að þú minnist
hans, mannsins barn, að þú
vitjir þess?'" Þessi gamla spurn-
ing er ekki orðin ótimabær. Það
er mjög svo timabært að hug-
leiða hana einmitt um jólaleytið.
Einhver hafði það í flimtingum,
að brátt myndi gervimánasigl-
ingum komið svo langt, að geng-
ið yrði úr skugga um það, að
Guð sé hvergi finnanlegur í
geimnum! Þetta er gamall
brandari í nýrri útgáfu, hund-
gamall, eins og flest, sem heið-
ingjar halda að sé speki. Það
stendur ekki til, að Guð láti elta
sig uppi með hundtikum gervi-
mánaaldar eins og útigangs-
sauð á afrétti né að hann verði
parrakaður með öðru sláturfé.
Allur þessi undrastóri heimur er
„verk hans handa“, „öll veröldin
er veikt og lítið skar í veldis-
hendi þinnar dásemdar", segir
Matthías. Það er bókstaflega
satt, að allur þessi ægivíði og
undradjúpi heimur er ekki ann-
að en eins og skar milli fingra
hans, smæm og vanmegnugri
fyrir honum en kertisloginn er í
augum þér. Þú skapar ekki
neistann á skarinu. Guð hefur
skapað alit þetta — allt hið sýni-
legá og óendanlega miklu meira.
Ertu sú smásál, að þú kennir
ekki hrolls við þessa hugsun?
Það er þessi Guð, sem minnist
þín, vitjar þin. Því eru haldin
jól. Hann kom. Stjörnurnar geta
sagt þér á sinu hljóða máli
nokkuð um það, hvað hann er
mikiil. En hann vildi segja- þér,
hvað hann er góður. Því köm
hann. Ekki i fljúgandi diski, ekki
í gervihnetti, ekki i einum gervi-
tilburðum yfirleitt, ekki í til-
rauna skyni. Hann kom í barni,
í manni af holdi og bióði. I því
barni sló hans eigið hjarta. Og
það bai-n var bróðir þinn og
frelsari þinn. Vitnisburður þess
hjartalags, sem skapari allra
hnatta og öreinda ber til þín,
birtist í iífi og dauða Jesú frá
Nazarét. Og sá vitnisburður er
þessi: Eg elska þig, örsmáa,
sakfallna jarðarbarn, ég vil
frelsa þig, kom til mín, trú þú,
i treystu mér.
Því hann, sem á þennan undra-
geim
og öllu ræður á hnöttum þeim,
er bruna um himinbrautir,
þá rún, er veg mínum ræður hér,
hann reit í miskunn á hjarta sér
um lífs míns Ián og þrautir.
Og ljósið stærsta, þá sólna sól,
hann sendi niður á jarðarból
til líknar lýðaharmi,
svo þekkja fengjum vér föður
þann,
sem faðmi vefur hvern sekan
mann,
er flýr að föðurbarmi.
(Fr. Fr.).
Þegar rafmagnið bilar.
Fregnir herma, að svo hafi bor-
ið til, er fólk hlýddi á aftansöng
á aðfangadag jóla, hafi Ijós öll
slokknað skyndilega, i kirkjunni
og þorpinu öllu, vegna bilunar,
sem ekki tókst að kippa i lag svo
að menn gætu notið jólagleðinn-
’ar við birtu og yl, eins og menn
höfðu vonast til, en margir urðu
að sitja í kulda, því að raforka
er mikið notuð til húsaupphitun-
ar í Borgarnesi, og margir fengu
ekki heitan mat á aðfangadag-
inn.
Þessi fregn sýnir mjög ljós-
lega hverjum óþægindum heil
þorp og bæir geta orðið fyrir, er
rafmagnið bilar.
Getur gerzt hvar
sem er.
Og það, sem gerðist uppi í
Borgarfirði á aðfaiigadag og
varð þess valdandi, að menn
úrðu að híma kaldir og 'hálf-
svangir í myrkri á jólanóttina,
getur gerzt hvar sem er. Það er
að vísu jafnan brugðið við fljótt
til viðgerða, hvernig sem viðrar,
og furðu fljótt tekst að kippa
öllu í lag oftast, en svo getur
það komið fyrir, að viðgerð táki
margar klukkustundir eða jafn-
vel lengur — því að veðurs og
færðar vegna kann að vera erf-
iðleikum bundið að komast á
bilunarstað.
Varúðarráðstafanir.
Eru ekki óþægindin, sem menn
hafa orðið fyrir af völdum bil-
ana, það mikil, að vert sé athugr
unar fyrir öll heimili, jafnt 5
Rvik sem utan, að gera varúðar-
ráðstafanir til þess að vera jafn-
an viðbúin, ef bilanir verða. Það
er vissast, að hætta ekki á, að
láta þá varúðarráðstöfun nægja,
að heimilin eigi 1—2 olíulampa,
og eitthvert upphitunartæki, ,ef
ekki. hagar svo til, að hægt sé að
kveikja upp í ofni eða miðstöð.
Kaupmenn, sem hafa hentugt
tæki, sem gætu komið sér vel
fyrir fólkið að hafa, er rafmagn-
ið bilar, ættu að vekja athygli á
þeim, er eitthvað kemur fyrir
líkt því sem í Borgarnesi, þvi að
þá eru mestar líkur fyrir, að
menn bregði við og láti sér
reynslu annarra að kenningu
verða.
Iskyggilegar horfur í
Suður-Afríku.
Btakkir menn og hvítir berjast ví5a í landinu.
í frcgnum frá Höfðaborg
segir, a8 áframhald sé á kynr
þáttaóeirðum í Jóhannesarborg
og viðar.
Tugir manna hafa verið
drepnir og menn hafa særst í
hundraða tali Barist, er með.
rýtingum og öðrum vopnum og
þar sem.-verst er hefur lög-
regla eklú fertgið- við neitt
ráðiði
Hafa menn áhyggjur miklar
af þessu, en gagnrýnendur
stjórnarinnar hafa lengi háldið
því fram, að afleiðing stefnu
stjórriarinnar í málum varð-
andi hörundsdökka menn hlyti
að verða þessi — og jafnveí
enn alvarlegri.
Margir óttast styrjöld núlll
blakkra manna.og hvítra. ■ ^