Vísir - 06.01.1958, Qupperneq 3

Mánudaginn 6. janúar 195P
VÍSIB
3
Raunveruleikinn Jhefir nú
yfirstigið hugmyndaflug Ro-
berts Louis Stevensons og hefir
víst engan órað fyrir, að slikt
gæti í rauninni gerzt.
Saga Stevensons um dr. Jek-
yll og mr. Hyde hefir fram
að þessu verið áltin slík fjar-
stæða og órar, að gersamlega
óhugsandi væri, að því líkt
mundi nokkru sinni geta átt sér
stað í lífinu sjálfu. Nú er hins-
vegar varla um annað meira
talað en skýrslu læknisins, sem
rannsakaði Evu White, því að
saga hennar yfirstígur jafnvel
liina fjarstæðukenndu hryll-
ingssögu skáldsins.
Arið 1951 kom 25 ára göm-
ul kona, stillt og- hæversk og
að öllu levti eins og fólk er
flest, til læknisins dr. Corbett
H. Thighpens í bænum Augusta
í Georgíu í Bandaríkjunum.
Hún kvartaði um ægilegan höf-
uðverk og sagði auk þess, að
liún fengi köst og gleymdi sér, >
og vissi ekki hvað gerzt hefði
stund og stund. Þegar læknir-
inn hafði athugað konuna
uokkrum sinnum í lækninga-
stofu sinni gerðust þeir atburð-
ir, sem hann hefði aldrei trúað,
að hann ætti eftir að sjá eða
heyra. Fyrir augunum á hon-
um varð skyndilega breyting á
konunni og hann sá hana bók-
staflega breytast í aðra mann-
eskju. Og þar kom brátt, að ekki
var aðeins um tvo persónuleika
að ræða, heldur þrjá og allir
bjuggu þeir í einum og sama
líkama: Eva White, Eva Black
og Jane. Þetta skeði með nokk-
urra mínútna millibili og áður
en langt um leið, fór það að
koma fyrir á hverjum degi, en
stundum var þó lengra á milli.
Tveir læknar á þekktum há-
slcólaspítala annast sjúklinginn.
Dr. Thighpen og félagi hans,
dr. Hervey M. Cleckley hafa
ritað bók um þetta undarlega
fyrirbrigði og nefnst hún „The
three faces of Eve“ (Hin þrjú
andlif Evu) og er hún nýkomin
út í Bandaríkjunum og Bret-
landi. í Hollywood er verið að
taka kvikmynd, er byggist ái
sögu þessarar konu, og mætti1
segja, að það rýri heldur gildi
hennar. Hinsvegar er skýrsla
læknanna trúverðum. Dr. Thigh
pen er starfandi við háskóla-
sjúkrahús í Georgíu eins og áð-
ur segir, en dr. Cleckley er for-
stöðumaður þess. Þessir læknar
hafa flutt skýrslur sínar á
læknaþingum og í fagblöðum
og verða þær ekki rengdar, en
um það má spyrja, hversu mik-
ið má leggja upp úr því, sem al-
ménnt er nefnt persónuleiki og
undir þeirri skilgreiningu er
það komið, hvort maður tekur
skýrslur læknanna góðar og
gildar. Ef maður fer skyndilega
að hugsa, tala og haga sér allt
öðruvísi en honum virðist áður
vera eiginlegt, þá er auðvitað
um mikla breytingu að ræða og
sjálfsagt . verkar þessi fram-
koma undarlega á aðra menn,
en það þýðir auðvitað ekki, að
um aðra manneskju sé að ræða.
Breytingin gerðist fyrir augun-
um á lækninum.*
Auðvitað -nefna læknarnir
konuna ekki hennar rétta nafni,
heidur hafa þeir valið henni (
annað nafn og er það notað í
skýrslunni.
Eva White, eins og hún nefn-
íst i skýrslunni, hafði oft leitað
til dr. Thighpens. Hún var gift
Ralph White og áttu þau hjón
eina dóttur, sem þá var þriggja
ára. Það var snurða á hjóna-
bandinu og Eva leitaði læknis-
ins oft vegna óþolandi höfuð-
verkjar, sem hún þjáðist af.
Eva var hæglát kona, dul og
fórnfús og hin iðnasta við
heimilisstörfin og á skrifstof-
unni, sem hún vann á. Hún var
sparsöm og' vel gefin. Hún seg-
ir rólega frá, en þó er ekki auð-
velt að gera sér grein fyrir hug-
arástandi hennar, vegna þess,
hversu dul hún er. Hún hefir
þvaðraði hún um hana og henn
ar hagi af léttúð, eins og ekkert
hefði í skorizt. Hún þekkti Evu
White og' vissi um allar áhyggj-
ur hennar, en þvertók fyrir það,
að hún ætti nokkuð sameigin-
legt með henni. Ralph var ekki
maðurinn hennar, en hún rak
upp hlátur, þegar læknirinn
gaf í skyn, að Bonnie væri dótt-
ir hennar.
Þessi áhyggjulausa kona, sem
allt í einu var komin þarna
fram á sjónarsviðið neitaði því
ekki, að hún væri einskonar
sambýliskona Evu White í lík-
Draumórar verða
að veruleika.
gott vald yfir rödd sinni og til- amanum og að þessi líkami
finningum, segir í skýrslu hefði fætt Bonnie af sér.
læknanna. j — En þér verðið sjálfur að
Og frásögn læknanna heldur finna skýringuna á þessu öllu,
áfram: Allt í einu þagnaði hún.'sagði him_ Mér líður alveg
Það kom móða á augun og áð- 'prýðilega og ef eg geta bara
ur en varir kemur allt annar skemmt mér, skal eg ekki
svipur á andlitið. Hún grípur 1 kvarta.
en þó vissi hann ekkert um til-
veru hennar. Ef það kom fyrir,
að hann var.ð hennar var,
reyndi hún að leika hina blíð-
lyndu frú.
Frú Dagur og ungfrú Nótt.
Það er ekki auðvelt að trúa
frásögn þessari. Maður lætur
sér detta í hug, að hér sé um
geðveika konu að ræða, eða að
kona-n sé að leika á mann. Dr.
Thighpen velti þessu líka fyr-
ir sér, en eftir því sem hann
rannsakaði konuna nánar —
eða á maður heldur að segja
konurnar — komst hann að ^ana heim, vegna þess hversu
raun um, að hér var um fleiri, lasnl llnn var> en jafnoft kom
en eina konu að ræða, þó lík- I íyrir> a® ^ann mætti henni
i • .... - -
ami þeirra væri einn og hinn^
sami. Ef hann dáleiddi konuna sem
gat hann talað við hvora þeirra
sem hánn vildi, en þess á milli V'enQ'na a h°num °g lét dæl-
kom hin léttlynda ungfrú nna ganga;Menn urðu gersam-
fram, þegar hún vildi svo við
ungfrú Black, hegðaði sér í
hinu nýja umhverfi. Þeir
þurftu ekki lengi að bíða, því
ungfrúin tók nú æ meira að
láta að sér kveða og ekki leið
á löngu unz frúin, sem alltaf
hafði verið iðin og samvizku-
söm, missti stöðuna.
I Veik eða lék
á als oddi.
i Höfuðverkirnir ágerðust er
hin nýja Eva gerðist uppi-
vöðslusamari. Á meðan frúin
var í vinnunni kom það oft fyr-
ir, að forstjórinn varð að senda
nokkru seinna á götunni, þar
hún lék við hvern sinn
fingur og tók jafnvel undir
hafa. Stundum kom frúin,
stundum ungfrúin.
Loks tókst lækninum að fá
leyfi Evu Black til að kynna
hana fyrir Evu White. Smátt og
smátt bjó hann frúna undir það,
að kynnast ungfrúnni og í því
skyni voru teknar kvikmyndir
af henni og talið tekið upp á
stálþráð, svo að frúin gæti gert
sér sem bezta grein fyrir sam-
býliskonu sinni. Samtífnis var
eiginmanninum sagt frá fyrir-
bærum þessum og sjúkdómi
konunnar og hann kynntur fyr-
ir ungfrúnni. Síðan var ákveð-
ið að Eva skyldi flytjast til
j bæjarins og henni útveguð
vinna þar, en barninu var kom-
ið fyrir hjá foreldrum hennar
uppi í sveit.
höndunum fyrir kverkar sér og
það er eins og hún þjáist af
kvölum. Það fer titringur um
allan líkamann. Svo verður hún
máttlaus, en jafnskjótt réttir
hún úr sér og hagræðir sér í
stólnum og lætur fara vel um
sig og virðist nú hin öruggasta
og með fullu sjálfstrausti. Svo
lítur hún á lækninn bláum aug-
unum og brosir, og nú ávarpar
hún hann skærri röddu, sem
læknirinn kannast ekki við.
„Halló doktor!“ Nú hlær hún
glaðklakkalega og krossleggur
fæturna. Það færist barnalegur
og ögrandi svipur yfir ásjón-
una, og svo slær hún hárinu
fram yfir axlirnar eins og ung-
um stúlkum er tamt og segir
hálf kæruleysislega:
— Eg hefi kennt í brjósti um
hana undanfarið. Allt þetta
rifrildi við Ralph og' áhyggjurn-
ar út af Bonnie (það er dóttur
frú White).
Nú biður hún um vindling;
og á meðn læknirinn kveikir í
honum fyrir hana, spyr hann:
— Hver er ,,hún“?
— Auðvitað Eva White. Þessi.
vesalings sjúklingur yðar.
— Eruð þér ekki Eva White?
— Nei! Heyrið þér mig' nú
doktor. Þér ættuð að vita betur.
•— En maðuririn yðar?
— Eg er ekki gift. Eg heiti
Eva Black.
Hin léttlynda Eva.
Skírnarnafn frú Evu White
var Black og nú sat þessi Eva
Black þarna, eins og hún hefði
rekið þenna vesling's sjúkling
út úr hans eigin líkama og hún
lét ekki þar við sitja, heldur
— Þér þekkið þá Evu White.
En þekkir hún yður?
lega forviða á þessum snöggu
breytingum á konunni. Hin
hægláta Eva fór heim til sín
örmagna, - en kom að vörmu
spori út aftur og lagði þá leið
sína í næturklúbba, þar sem
hún vakti á sér óskipta athygli
fyrir söng sinn og kátínu og
auðvitað fór ekki hjá því, að
karlmennirnir hópuðust í
kringum þessa lífsglöðú stúlku.
Hún lék sér að því að tefla á
tæpasta vað'ið, þegar hún var í
félagsskap karlmanna, en
aldrei gekk hún þó það langt í
léttlyndi sínu, að ósæmilegt
gæti talizt. Þegar hún hafði
gengið það langt í leik sínum
við karlmann að við vandræð-
um lá, var hún ekki leng'i að
hverfa af sjónarsviðinu og allt
í einu stóð maðurinn augliti til
auglitis við konu, sem virtist
{aldrei hafa séð hann fyrr. Og
iþessi kona var ekkert lík hinni
fyrri í framkomu, það var eins
og hún væri nývöknuð og mann
auminginn laumaðist skömm-
ustulegur á brott.
Sambúðin
versnar.
Frúin var dugleg við vinnu
sína og kom sér vel og ekki var
ungfrúin síður ánægð með þessi
Alls ekki, og þér skuluð umskipti, því henni líkaði stór-
ekki voga yður að nefna mig á um betur að vera í borginni
nafn við hana með einu orði! heldur en upp í sveit. Nú fékk
Seinna skýrði hún frá því, hún enn betra. tækifæri til að
eins og það væri hreinasta grín, kynnast nýju fólki og skemmti ’ransóknum sínum og samtölum
að það væri hún, sem ylli höf- sér konunglega. [reyndi læknirinn að komast að
uðverknum — hún, Eva Black. | Aðalástæðan fyrir því, að því, hver orsökin væri til þess,
Þegar hún vildi komast að, frúin var látin flytja sig til að tvær svo ólíkar konur birt-
barðist hin Ijúflynda Eva White borgarinnar var, að ástandið á ust í einum og sama líkama.
gegn því, unz hún gafst upp og milli hjónanna versnaði um all- Það kom brátt í ljós við eft-
Jane kemur til skjalanna.
Þannig leið heilt ár. Með
féll,
þá skálmaði hennar an helming eftir að eiginmað- irgrennslan, að Eva White hafði
annað „ég“ út í bæinn og gerði urinn fékk að vita um tvískinn- alltaf verið hálf undarleg síðan
allskonar prakkarastrik. Henni unginn í persónuleika konu hún var fjögra eða fimm ára.
þótti mest gaman að kynnast sinnar, en auk þess gafst lækn- Hún hafði átt það til að ganga
fólki og dansa, vera í fallegum inum nú betra tækifæri til að í svefni. Hún var mjög stillt
fötum og hún hló að öllu rifr- fylgjast með sjúklingnum. og hlýðið barn, en allt í einu
ildinu á heimilinu og viður- Læknirinn og aðrir þeir, gat hún þó átt það til að taka
kenndi að hún ætti sök á því. sem hlut áttu að máli, biðu þess upp á hinum undarleg'ustu
Hún viðurkenndi einnig, að hún nú með rr.ikilli eftirvæntingu, hlutum, já, meira að segja iII—
gæti ekki þolað eiginmanninn, hvernig hin nýja Eva, þ. e. a. s. Framh. á 9. síðu.
í Hollywood er verið að gera kvikmynd um sérkennileg örlög Evu White. Hér sjást Evu-
andlitin þrjú, sem nefnd eru í greininni. Til vinstri er hin hljóðláta, skyldurækna Eva, f
miðju Eva Black hin léttúðuga og til hægri síðasta konan í Evu-málinu, sem leysti gátuna.