Vísir - 06.01.1958, Qupperneq 9

Mákudaginn 6: j'anúar 1958
VÍSIR
i>r|ár ksiMir
j Framh. af 3. síðu.
kvittnislegum hlutum, sem
foreldrarnir urðu að refsa
henni fyrir. Barnið viður-
kenndi., að það hefði brotið af
sér og að það verðskuldaði
refsingu, en í raun og sann-
leika var því þeíta alls ekki
Ijóst cg það hafei ekki hug-
mynd um hvað gerzt hafði og
skildi ekki hvernig hægt var
að hendla það við verknaðinn.
Þegar hér var komið sögu,
gerðust höfuðkvalirnar enn
tíðari, en þær höfðu verið
farnar að rén'a. Svo var það
dag nokkufn, þegar Eva var
stödd hjá lækninum, að 'hún
lagði skyndilega aftur augun.
Orðin urðu að hvísli og svo
þagnaoi hún alveg. Þannig
liðu nokkrar mínútur. Þá
opnaci hún loks augun aftur
og starði nú í kringum sig og
augnaráðið lýsti mikilli undr-
un. Það var eins og hún kann-
aðist ekki við umhverfið og
væri að rejma að átta sig á
þessu herbergi og því sem hún
sá þar. Loks sagði hún ákveð-
inni röddu, en undrandi:
, -— Hver eruð þér?
Læknirinn, sem hafði fylgzt
með oilu af mikilli athygli, sá
þegar í stað, að konan, sem
sat þarna á móti honum, var
hvorkí Eva White né Eva
Black, heldur allt önnur kona.
Allt var ólíkt með þessum
konum. Þessi kona var hress-
ari í bragði en Eva White, en
hún var líka gáfulegri, þrosk-
aðri cg öruggari í framkomu.
Hræðilegt óp.
Þessi ókunnuga kona, sem
allt í einu birtist þarna, sagð-
ist heiía Jane. Það var eins og
hún hefði komið í þennan
heim á þessu andartaki. Hún
vissi hvorki um hið liðna né
um það, sem var að gerast. Þó
fór eitt og annað að renna upp
fyrir henni, eftir því sem hún
ræddí lengur við lækninn.
Næsta ár var harla við-
burðaríkt. Jane var ástfangin
af nianni nokkrum, sem Eva
Black hafði kynnzt í einum
næturklúbbnum. Ralph White
heimsótti konu sína til þess að
reýria að fá hana til að taka
upp sambúðina á ný, en hún
gat ekki tekin neina ákvörð-
un í þá átt. Hann bauð henni
í ferðalag um eina helgi, en
boðið var ekki þegið og hann
varð að fara einn. Mikil varð
því undrun hans, þegar barið
var að dyrum hjá honum um
kvöldið á hótelherberginu, þar
sem hann hafði tekið sér gist-
ingu og Eva Black birtist í dyr-
unum.
Þegar læknirinn spurði Evu
Black að því seinna, hvernig
henni hefði dottið í hug að
fara að elta manninn, sagði
hún, að sig hefði langað til að
fá fínni föt og henni hefði
fundizt auðveldast að ná í þau
á þenrian hátt. En nú brást Eva
Wliite reið við og hélt því
•fram. að maðurinn sinn hefði
verið sér ótrúr og endaði sú
deila með algerum hjónaskiln-
aði. Það skal tekið fram, að
allai' konurnar þrjár undir-
rituðu skjölin varðandi hjóna-
skilnaðinn, og er það sennilega
eins dæmi, sem varla kemur
fyrir í hirium mögnuðustu
reyíurum.
Um jólin, skömmu eftir
hjónaskilnaðin'n, fór Eva
WhSe í heimsókn til foreldrá
sinna, til þess aö sjá telpuna
sína. Á meðan hún 'var að leika
i við telpuna kom Jane allt í
einu til skjalanna. Það kemur
jriú í ljós, a'ð Jane bykir vænt
. um barnið. Hún heldur 'áfram
■ ■ að leika við telpuna. Þá skeður
'cþaS, 'að kötturinn, sem þær
ivoru að leika með, rennur inn
; undir húsið og . Jane skríður
. þangað til að ná í hann. Þarna
. undir húsinu er einhver sér-
I kenniieg f úkkalykt og henni
| finnst hún kannast við 1 bessa
Jykt. Já, hugsar. hún, það var
þegar eg var barn — og lék
mér hérna. En nú finrrar hún
, köttinn cg svo glevmir hún
^ þessu atviki.
j Einn dag er hún svo stödd
i aftur hjá lækninum. Hún er
. Eva Whiíe og nú dáieiðir
i læknirinn hana, en um leið
, brýzt Eva Black fram.
j — Eg þoli þet-ta ekki,- segir
i ungfrúin. Mér líður svo unclar-
lega — eg er hrædd.
Og nú grætur þessi kæru-
lausa stúlka í fyrsta sinn.
j — Þér hafið verið svo góð-
I ur við mig, læknir, segir hún
j og um leið breytist málróm-
urinn og nú var það _éins og
barn væri’-. að!- væía. pg , þégk|;
grátúr fór í gegriúm méfg 'og
bein. Það var eins og barnið
gæti ekki hætt að gráta. en
loks lokuðust augun og þeg-
ar hún lauk þeim upp aftur,
var Jane komin fram á sjón-
arsviðið. Hún stirðnði upp af
hræðslu og rrik upp skerandi
óp:
— Mamma! mammaí Eg vil
það ekki! Látíu mig ekki gera
þao! Eg vil það *ekki ....
Skýnngin.
Þegar sjúklingurinn róaðist
að lokum, var það hvorki Eva
White, Eva Black né Jane. Það
var enn ný persóna-, fjórða
persónan. Hún líktist helzt
Janej eh hún kallaði sig Evu
M. CV
White og skömmu seinna sagði
húri frá því, hvers vegna hún
hefði æpt: svona. ;
Þegar hún var fjögra. árá
göniúl, hafði hún setið úndir
húsinu, þar sem hún. seinna
hafði aftur fundið þessa ein-
kennilegu lykt, sem áður er frá
sagt. Þá hafði móðir hennar
kallað- á hana. Það átti að jarð-
setja ömmu hennar þennan
! dag og nú. vildi móðirin, að
j barnið kveddi. ömmu sína í
! hinzta sinn. Mömmunni, hafði
verið kennt, að maður ætti ekki á flóknar líffræðilegar
ekki að óttast dauðann, því skýringar. ’Við töluðum við
hann væri vegurinn til æðra sjúkhnginn okkar eins og
lífs. Nú átti barnið líka að.gömlu heimilislæknarnir
læra það, að ekki þarf að ótt- ;gerðu oft í gamla daga, en auð-
ast dauðann og því átti telpan vitað lögðum við okkur alla
nú að kyssa hina nábleiku, ! fram og eyddum hundmðum
þegar hún sagðist vera Jane höldum að atvikið daginn, -sem.
og hún er hamingjusöm og amman var jörðuð, hafi haft
heilbrigð. , j mikil áhrif, en þó er það ekki
— Hversu lengi þetta ham-, tæmandi skýring, þai' kemur-
ingjusama ástand helzt, vit- fleira til greina, sem okkur er
um við ekki, segja læknirnir, ekki kunnugt um. Það hvarfl-
en við dáum þessa konu, sem ar ekki að okkur að rengja
hefir barizt svo harðri baráttu það, að daglega í nokkur ár,
gegn svo grimmum örlögum.
Við höfum ekki kynnzt svo
hugrakkri konu fyrr. Ef spurt
er, hvernig hún hafi læknazt,
þá getum við ekki svarað
þeirri spurningu. Við trúum
og hundruðum klukkustunda í
stunduoum við þrjár konur,
,sem allar birtust okkur í ein-
um og sania likama. Og við
hugsum með angurværð til
kvennanna, sem nú eru liorfn-
ar og það er jafnvel hægt að
segja, að við syrgjum þær —
hina lífsglöðu Evu Black, sem
á vissan hátt gerði sér grein
fyrir örlagastundu sinni. En
við trúum því samt, að allar
búi þær enn saman í þeirri
Evu White, sem er svo ham-
ingjusöm með man-ninum sín-
tilraunir okkar og samtöl. Við um og litlu telpunni sinni.
IV®M8ieyan®v var
cftiiiii af vlsindaaf
)rík]ainðiiii eim freaií
ó rnörpm greinum
köldu kinn mömmu sinnar lát-
innar í kveðju skyni.
En barnið var gripið ótta.
Og þá rak hún upp þetta yein,
sem hún haíði einmitt nú end-
urtekið. Hún lét þó undan
móður sinni og-ekki bar á því,
að henni hefði orðið meint við
þetta. Var hún eftir sem áð-
ur hlýðin og röleg stúlka og
jafnvel sti.lltari og auðmjúkari
við foreldra sína en nokkru Dr. Alexander Nesmeyanov,-jy Að þáð hefði brugðizt, að
sinni fyrr. Hún hlýddi foreldr- forseti vísindaakademísins rúss | iðnaðurinn framleiddi það,
um sínum orðalaust. Hún vissi neska, setti ofan í við rússneska j sem vísindamennirmr þörfn
það, að væri hún ekki hlýðin stjórnmálamenn og vísinda-| uðust.
og ioin og viki úr vegi fyrir^menn í ræðu, sem hann flutti!-^- Að um tvíverknað væri að
öði'um, þá mundi dauðinn nýlega í neðri deild Æðst i'áðs-
koma og taka hana —■ dauðinn, ins, út af öilum áróðrinum og
sem var svo hræðilegur. Þrá guminu af rússneskum vísinda- j valdsríkjunum legðu iðnfyrir-
hennar til að brjóta af ’ sér aírekum. tæki til hliðar af arði 10—15%
hlekkiná — löngunin til að, ^ ^ J til rannsókna — „og það væri
ekki gert, ef ekki váeri af því
góð reynsla“.
.............................. , - ■»: ___ky';
erí að vera tvíklofin
sígra
ræða við rannsóknarstörfin.
Hann skýrði frá því, að í auð-
Vera Evá Black — hún'sjálf —- j Hann saSði’ að Það mundi
var kæfð í þessum ótta. Þess ' ”reynast s-aðlegt, að gera of
vegna var cngin önnur leið, mlklð úr vísindaafrekum okk-
tvær ar' vérðúrri að leggja mikið
, , . - að okkur til þess að
personur — þannig, að hm ^
, oc . . , , . iBandaríkjamenn á öllum ,,víg-
dvggðuga vissi ekki um til- j „ ” to
, . , T stoðvum“ vismdanna
veru hmnar syndugu. Jane, . ,
, c r ; Og hann kvartaði yfir þvi,
sem skyndilega. kom fram a i , ,
•-x--íc i 'u ' u að russneskir visindamenn
sjonarsviðiö, var þattur 1 bar- ,
_ + fengju ekki eins mikið fe til
attu hennar til þess ao komast oJ . ‘ ,
,,, ^ t um'ráða við rannsóknir sinar og
a rettan kjol og senmlega hef- i to
i ' íc*-íc 4-i. stéttarbræður þeirra í Banda-
ír hun orðið til við tilraunir p . *
læknisins til að lækna hana. ríkjunum
2 itiffíjén sjénvðrp5-
tæki sðld á 10 rcián.
Fjölskyldur á Brctlandi, sem
liafa sjónvarpstæki á heimilum
sínum, eru nú 7.170.000.
Fyrir 4 árum höfðu 2.4Í5.00C)
DauSaþögn ríkti, er dr. Nes-
meyanov kvartaði yfir:
Gift og liamingjusöm. r\ð rússneskir vísindamenn j.íjölskyldur þar í landi sjón-
Nú eru liðin þrjú ár síðan ' yrðu að starfa með úreltum varpstæki.
þessir atburðir gerðust í stofu j rannsóknartækjum. | Yfir 1 milljón sjónvarpsvið-
’læknisins í Augusta. í tvö ár Að fjárveitingar til kaupa á tækja voju seld í Bretlandi fr.á
hefir Eva White verið gift i rannscknartækjum væru áramótum seinustu til október-
manninum, sem hún kynntist i skornar við nögl.
loka eða á 10 mánuðum.
LJÓTI ANDARUNGÍNN
6
Villiendurnar tvær virtu
fyrir sér þennan nýja fé-
| laga. Hver ert þú eigin-
llega? spuroi önnur. Þú ert
| svo afskaplega Ijótui. —
Þarna lá hann í tvo aaga
og svo komu villigæsirnar.
Heyrou félagi þú ert svo
ljótur að það er bara
skemmtilegt. Viltu koma
með okkur og vera far-
og báoar gæsirnar félJ.u ungan. Hann sneri undan'í einu í burtu án þess að
dauðar mður í sebð. —
Bang, bang, heyrðist aft-ur.
Þetta var nú meiri skot-
hríðin. Veiðimenmrnir
voru hingað og þangað í
cg ætlaði að stmga höfð-
inu undir vængrn, en þá
stóð stór og gnmmur veiði-
hundur fyrir framan hann.
Tungan lafði Jangt út úr
mýrinni. Veiðihundarnir ,honum og augun glömp-
komu þjótandi, það
skvampaði og skvettist.
Sefið og stönn hreyfðist
uðu af grimmd. Hann setti
gapandi hvolftinn alveg að
unganum og lét skína í
hér cg þar. Þetta var aiveg beittar og langar tennurn-
fugl? Bang, bang, heyrðisti hræðilegt fyrir aumingjalar, en svo stökk hann allt
snerta hann. Guði sé lof,
hugsaði unginn. Eg er svo
ljótur að ekki einu sinni
hundurinn kærir sig um að
bíta mig. Svo lagðist hann
niður í sefið og lá alveg
kyrr meðan haglaskotin
þutu yfir höfði hans og
langa lengi kváðu við skot,
"J 3 ;
ij- ‘ ' ó . :.) :'