Vísir - 09.08.1958, Blaðsíða 11

Laugardaginn 9. ágúst 1958
V 1 S I K
-SFP-—V—
II
..íííÆí .g.3 $2
- r- rr>' ..' i . . ^ / *f J-.
. Jennifer Ames:

STJORNULAUS
NÓTT
SAEA JM
SEKT □□ ÁSTIR
WWWWWWV‘WWWWWWVWW-WWWW»'»-«'.“»V.-.-VWWWWW1
sagði Fred og sat við sinn keip. „Ánnars skipti ég mér ekkert af
þessu.“
„Jæja, ég skal koma með þér, en ég verð að fara til gestanna
aftur áður en þið byrjið. Einhver verður að sinna húsbónda-
störfunum — við -megum ekki fara öll frá gestunum.“
„Ég kem líka og hjálpa Nancy og Fred,“ sagði Clark.
Það kom talsvert á Valentine fyrst í stað en svo brosti hann.
„Ágætt! Vitanlega hjálpið þér þeim!“ Hann gekk á undan að
pallinum á svölunum, og hin komu þegjandi á eftir. Tunglið
stafaði huldubjarma yfir garðinn og sjóinn og pallinn, sem
reistur hafði verið í tilefni af deginum og slútti fram af kletta-
brúninhi; hundrað metra yfir brimsogunum.
Fritz hafði komið öllum flugeldunum fyrir á pallinum. „Þetta
er svo einfalt að hvert barnið getur gert það,“ sagði Valentine.
„Fyrst þetta hérna og raketturnar síöast. Það verður ógleyman-
leg sjón.“
„Ógleymanleg sjón,“ endurtók Clark. „Sjónin, sem yður þykir
allra mest um vert, herra Valentine, er það ekki?“
„Mér? Jú, vitanlega.... Ég hlakka til eins og barn, ég hef afar
gaman af flugeldum. Jæja, nú fer ég, og nú vitið þið nákvæm-
lega hvað þið eigið að gera. Hann sneri frá þeim og myndaöi sig
til að fara niður af pallinum, en Clark varnaði honum að kom-
ast burt. Gestirnir voru góðan spöl frá þeim, í garðinum.
„Nei, það er bezt að þér veroið hérna, herra Valentine,“ sagði
Clark rólega. „Þér verðið hérna og hjálpið okkur. Gestirnir verða
að vera án yðar um stund.“
„Þér leyfið yður að tala við mig í þessum tón! Ég verð aö
byssuhlaupið stefndi sífelft á bringuna á Válentine.
- „Þéí dirfist ekkl; i tit'fiáúðá^s angist var í röddinni, og hann
hörfaði undan 'Skammbyssunnij: nær og naér hengifluginu.
„Dirfist ég ekki?:HaIdið'þér: að ég dirfistekki að skjóta morð-
ingja föður míns, eins og maður skýtur grimman -hund? Hvers
vegna haldið þér að ég sé kominn hingað alla leið frá Jamaica?"
„Ég — ég hef ekki drepið föður yðar.... hann fórst í járn-
brautarslysi, ég var sjálfur með í ferðinni þegar hann dó, ég....
Hann þagnaði er hann skildi sér til skelfingar að hann hafði
talað af sér.
„Ég veit það.... Naney sá að þér myrtuð hann. Farið þér nú
að kveikja á rakettunum, fyrst þeirri annari frá hægri.... fljótur
nú, segi ég.“ Rötíd Clarks var jafn hörö og stálið í byssunni hans.
„Ég var í Skotlandi, þegar þetta gerðist."
„Varstu í Skotlandi. En nóttina sem þú neyddir hana móður
mína til að gleypa allar svefnpillurnar — þá varstu að minnsta
kosti heima,“ sagði Fred hásróma. „Ég veit að þú myrtir hana,
því að ég' hef fundið bréf, þar sem hún segir frá því, sem þú
aðhafðist. Hún skrifaði það skömmu áöur en hún dó.“
„Hvaða óráðshjal er þetta?“ öskraði Valentine og færði sig
lengra og lengra frá rakettunum út á pallbrúnina.
„Ég skýt ef þér kveikiö ekki á rakettunni,“ sagði Clark.
„Nei, nei,“ æpti Valentine eins og brjálaður maður. Nú stóö
hann tæpt á brúninni yfir hengifluginu.
„Kveiktu þá, Fred,“ sagði Clark. Fred tók eldspýtu og myndaði
sig til að kveikja.
„Stopp, bjálfinn þinn, stopp!“ hrópaði Valentine. „Ætlaröu
Mosaeldurinn
í rénum.
Er blaðið hafði tal af írétta-
ritara í Grindavík í morgun,
hafði hann þær fregnir að færa,
að mosaeldurínn væri nú í
rénun.
Eins og kunnugt er nú orðið
hefur logað eldur í hraunmosa
á svæðinu norður af Grinda-
vík undanfarnar vikur. Var
talio að eldurinn hefði kviknað
við skotæfingar varnarliðsins.
Hafa nú á 3. hundrað varnar-
liðsmenn starfað að því undan-
farna daga við að rífa rásir í
mosann og koma þannig í veg
fyrir frekari útbreiðslu. Það
mun nú hafa tekizt, þannig að
eldurinn brennur nú aðeins á
„innilokuðu“ svæði og brennur
þar væntanlega út næstu daga..
Ytfir 180 menn, alir fangar,
ieiddir fyrir rétt á Ítaiíu.
Þeir stóðu að uppreisn fanga í
janúar á s.l. ári.
Víðtækustu réttarhöld, sem til öryggis þótti rétt að láta
um getur á Ítalíu um langt málaferlin fara fram í flota-
skeið, eru hafin á Brindisi á S.-
Ítalíu.
Hinir ákærðu eru hvorki
meira né minna en 183 talsins,
allir. afbrotamenn, og meðal
þeirra eru 10—20 af mönnum
komast burt undir eins, og sjá urn að gestirnir mínir fái eitthvað þeim, sem fylltu á sínúm tíma
að drekka. Og svo verð ég að lækka útvarpið — þetta er svoddan flokk Sikileyjarbófans Salva-
gjallandi." Hann var reiður, en hræddur líka. | tores Giulianos. Eru þeir á-
„Þessi getur kannske kennt yður að skilja, að þér verðið hérna,“ kærðir fyrir uppreist í fangelsi
sagði Clark. Hann lét stálið blika í tunglsljósinu og hélt skamm-
byssunni í hendinni. En af því að hann sneri bakinu að garð-
inum, sáu gestirnir ekki skammbyssuna, heldur aðeins þau, sem
stóðu á pallinum.
Valentine hörfaði undan. „Hvaö — hvað eruð þér að gera?“
„Ég er að reyna að sannfæra yður um, að það eruð'þér, sem
eigið ao skjóta þessum flugeldum,“ sagði Clark. „Þér skuluð byrja
á rakettunum, ég hugsa.að gestunum þyki merkilegast að sjá þær.
Jæja, byrjið þér nú, b.erra Valentine — þetta er yðar sýning!“
„Nei, segi ég — nei, ég verð aö fara til gestanna minna.
Hvernig dirfist þér að ógna mér? Ég hrópa á hjálp!“
„Þér hafið sem betur fer látið gestina vera svo langt undan
og útvarpið hefur svo hátt, að gestirnir geta ekki heyrt til yðar,
eins og þér höfðuð orð á áðan. Munið að ég hika ekki við að
skjóta. Ég hef mikla reynslu af stroku-glæpamönnum, þjófum og
morðingjum. Morðingjum,“ endurtók hann og bætti svo viö:
„Byrjið þér nú!“
„Ég — ég vil það ekki. Þér getið ekki þvingað mig,“ stamaði
Valentine. „Ég kalla á lögregluna okkar. Þér hafið ekkert lög-
regluvald hérna.“
„Ef þér gerið ekki eins og ég segi yður, munuð þér aldrei
geta kallað á neina lögreglu. Kveikiö þér nú í tundurþræöinum.
Þér megið ekki láta gestina yðar verða óþolinmóða." Skannn-
og sitthvað fleira.
Forsaga málsins er sú, að í
janúar á síðasta ári gerðu um
600 fangar í fangelsinu í Pal-
ermo uppreist og vörðust þeir
lögreglu og hermönnum í sól-
arhring. Höfðu fangarnir oft
látið í ljós óáriægju með að'bún-
að sinn og aukinn aga í fangels-
inu, sem tekinn hafði verið upp
við húsbóndaskipti í fangels-
inu. í janúarlok tókst föngunum
að brjótast út úr klefum sínum
og komu þeir sér fýrir í þaki
b.yggingarinnar, þar sem þeir
grýttu öllu lauslegu í lögregl-
una.
Særðust margir fangar, lög-
regluþjónar og fangaverðir í
átökunum, og hafa 183 fangar
nú verið ákær'ðir. Mikilli lög-
reglu hefir verið boðið út, og
skólanum í Brindisi, því að
hann stendur á odda, sem er
umluktur sjó á þrjá vegu.
Stjórnin í Nigeriu, stærstu
nýlendu Breta, hefur á-
kveðið að bera fram kröfur
um fullt sjálfstaéði frá 2.
apríl 1960 að telja.
□ Belgísk farþegaflugvél viltist
inn yfir Tékkóslóvakíu laust
fyrir helgina og neyddu MIG-
orrustuflugvélar hana til að
lenda. — Flugvélin fékk brátt
að halda áfram ferð sinni tii
Vínarborgar.
Jórdanía —
Frh. af 1. s.
að benzíni og matvæli er sögð
næg í landinu, og Noel Berber
segir, að ef nokkur tilraun verði
gerð til þess að hindra bandarísk
og brezk skip til að sigla um
Akabaflóa, verði fallbyssunum
beitt.
Mótspyrna er gegn Hussein.
Þvi er ekki að neita. En hug-
rekki hans vekur aðdáun. Mót-
spyrnan er ekki sizt frá Palest-
ínu-flóttamönnum, sem Egyptar
og Sýrlendingar reyna með öllu
móti að æsa upp gegn Hussein.
Þessir flóttamenn skipta hundr-
uðum þúsunda og búa við bág
kjör.
330 hvalÍG*
nú velHzt,
Tíðindamaður blaðsins átti
tal við skrifstofu Hvals h.f. í
Hvalfirði ’ síðdegis í gær og
spurðist fyrir um afla hval-
veiðiskipanna.
Fékk hann þær upplýsingar,
að fram til þess tíma hefðu
veiðzt samtals 330 hvalir, sem
ýmist væri verið á leið til lands
með, væru til vinnslu i stöðinni
þá stundina eða væri lokið
vinnslu á.
■&m®

E. R. Burroiíglis

8 8S5
Á meðan hann tók gröf
fyrir Pomeroy hugleiddi
hann kaldhæðni örlaganna.
V?:r kannske ekkert musteri
þarna? Var þetta!' ' aðeins
sjónblekking hins tryllta
manns, sem hafði þá eftir
allt saman reynst eins auð-
trúa og fyrirrennarar hans.
Það hafi aldrei verið til rétt
vegabréf af leiðinni til Golr
conda, enda gat það ekki átt
sér stað, — til nmsteris sem
ekki var til.
j Afstaða. ísraels
J er að sjálfsögðu hin mikilvæg-
asta, með tilliti til alls, sem ger
list í Líbanon. Að Israel áformi
;að hernema vesturhluta Jórdan-
íu er nasserískur áróður, en
ísrael er staðráðið í að þola ekki,
að neinar breytingar verði gerð-
ar á núverandi landamærum og
það tók Golda Meir fram í við-
ræðum sínum í París við De
Gaulle og Murville utanríkisráð-
herra. Hún telur mesta þörf á:
1. Að Arabalöndin viður-
kenni ísrael og heiti friðsain-
legri sambúð.
2. Að alþjóðaviðurkenning
fáist á núverandi iandamær-
um (ísraelsstjórn viðurkenn-
ir ^gkki undir neinum kring-
umstaeðum, segir liún, landa-
mærin samkvæmt ályktun
Sameinuðu þjóðanna frá 1947).
Þá heldur Golda Meir því íram,
að þar sem Arabalöndin hafi
aukið vopnabúnað sinn, verði
jafnvægis vegna, að verða við
ikröíum ísraels um nútima vopn.
Loftfiutningarnir.
Þeir eru hafnir af nýju,-eftir
að ísrael hafði lagt bann á þá í
nokkra daga. ísraelsstjórn mtm
m. a. óttast, að afleiðingar þcss
síðar meir, ef Jórdaníuhersveit-
in verði efld og búin nútíma-
vopnum, þ. e. haldi Jórdanía
sjálfstæði sínu og þegar Bretar
séu farnir. Þá verði ísrael að
búa við það, að enn eitt vel vopn
ao Arabaland sé nágranni þess.
En brezka stjórnin mun hafa
dregið úr þessum kvíða Israels-
stjórnar, með einhverjum lof-
orðum. Hversu lengi loftflutn-
ingarnir yfir Israel verða leyfðir
vita menn ekki, en talið er að
um bráðabirgðasamkomulag sé
að ræða.
Bretar hafa nú 2000 fallhlifa-
hermenn i Jórdaníu og um 1000'
hermenn aðra.