Vísir - 09.10.1958, Blaðsíða 5

Fimmtudaginn 9. október 1958
V t S I B
TéiiEEstin sengur í arf Irá kynsícd
tíi kynsEóiar í fteirri ætt
S tfötal s’i«í I&líszs Saejíusss. sötatjSiOBtss..
seeas héi' <pb' a SteissesnSiBa.
Elsa Sigfúss er nýkomin I hafði gefið, og síðan fékk hún
„líorfðu reiður um öxl“ — Krisíbjörg Kjeld og Gunnar Eyjóifs-
son í hlutverkum sínum.
S>|«»ðleéklsiiísiid:
Horfðu reiður um
öxl” frumsýnt.
99
Víðfrægt en umdeilt leikrit „hins
reiða“ Johns Osbome.
í kvöld frumsýnir Þjóðleik-
liúsið leikritið „Horfðu reiður
um öxl“ eftir brezka leikrita-
skáldið John Osborne.
í tilefni af frumsýningu þess-
ari hafa fréttamenn átt fund
með þeim Valgerði Tryggva-
dóttur, skrifstofustjóra leik-
hússins, Baldvin Halldórssyni,
leikstjóra, Gunnari Eyjólfssyni,
sem leikur aðalhlutverkið og
Thor Vilfy’álmssyni, rithöfundi,
er þýtt hefur leikritið. Skýrðu
þau frá ýmsu, er höfundinn og
leikrit þetta snertir, svo og upp-
færslu þess hér.
Höfundur og leikrit.
John Osborne er 28 ára gam-
all, frægur víða um heim fyrir
leikrit sín, ekki hvað sízt „Lo'ok ai
back in anger“, en svo nefnist
heim ásamt móður sinni, frú
Valborgu Einarson, og hefir
þegar lialaið liér tvenna tón-
leika með undirleik Páis ís-
ólfssonar, þá fyrri í Eyrar-
bakkakirkju á sunnudag og
aðra í Dómkirkjunni í gær-
kv'öldi við húsfylli og forkunn-
argóðar viðtökur.
„Kirkjan á Eyrarbakka var
orðin svo troðfull, að eg hélt,
að við Páll ætluðum ekki að
komast innfyrir,“ sagði söng-
konan í viðtali við fréttamann
Vísis í fyrradag, er hann hitti
þær mæðgur að máli. „Eg vildi
gjarnan heiðra minningu pabba
með þvf að halda fyrstu tón-
leikana mína hér að þessu
danskan námsstyrk, sem hún
notaði til framhaldsnáms í
Dresden í Þýzkalandi. Löngu
síðar, eða árið 1946, veitti ís-
lenzka ríkið henni styrk, og þá
fór hún til Englands og var þar
við nám og hljómleikahald.
Hún hefir haldið hljómleika í
mörgum löndum, og þau skipta
orðið hundruðum lögin, sem
hún hefir sungið inn á hljóm-
plötur. Hún er ein af þeim fá-
gætu söngvurum, sem geta
jöfnum höndum sungið klassísk
lög og dægurlög án þess að Einar bróðir yðar hefir komið
um að geta haft það eftir, aíf'
útlendur tónlistarmaður sagði1
við mig, að honum þætti það
eitt fallegasta sálmalag, sem
hann hefði lieyrt.“
„Hvað hafið þér í hyggju að
halda marga hljómleika hér að
þessu sinni?“
„Eg veit ekki, hvort eg treysti
mér til að halda nema þessa
einu. Eftir slysið, sem eg varð
fyrir hér heima fyrir tólf árum,
þegar eg meiddist mikið í bak-
inu, verð eg að forðast að reyna
mikið á mig. Það er einkum við
að syngja á sviði, sem mér er
hætt við að fá kvalir, þetta
læknast víst aldrei alveg.
Annars hefir það engin áhrif
haft á röddina. Og mér veitist
miklu léttara að syngja í út-
varp.“
„Það er orðið langt síðan
hvort fyrir sig verði á kostnað
hins. í Danmörk, þar sem hún
hefir verið búsett að mestu í
þrjátíu ár, er hún jafnmikið
Hlutverkaskipan.
Hlutverk í leikritinu eru að-
eins 5 og fara þessir leikarar
með þau: Gunnar Eyjólfsson,
sem dvalið hefur erlendis um
árabil, kemur nú fram á sviði
hér aftur og leikur aðalpersón-
una, Jimmy Porter; Kristbjörg
Kjeld leikur Allison, konu hans,
Þóra Friðriksdóttir fer með
hlutverk vinkonu hennar, Hel-j
en, Bessi Bjarnason leikur fjöl-
skylduvininn Cliff og Jón Að-
ils leikur föður Allison, upp-
gjafa herforingja frá Indlandi.
— Leiktjöld hefur Magnús Páls
son gert.
sinni á Eyrarbakka, þar sem dáð, hvort sem hún syngur
pabbi sleit barnsskónum. Og j sálma eða dægurlög. Þó væri
það var gleðilegt að sjá, hversu; kannski réttara að tala um létt
Eyrbekkingar kunnu vel að|lög en- dögurlæg. Vinsælast
meta það.“ þessarra laga hefir orðið hér á
„Þér áttuð söngafmæli ný- landi „Óli lokbrá“ eftir Carl
Billich. En erlendis hefir lík-
lega lagið „Hænderne" hlotið
mestar vinsældir.
hljómleikar.
Þess er að vænta, að sýning ferðuðumst við
leikritsins veki mikla athygli
rður fróðle^
undirtektir almennings
verið?“
„Já, einmitt. Það var í ágúst
1933, að eg hélt fyrstu sjálf-
stæðu hljómleikana mína, og
það var í Oddfellowhöllinni í
Kaupmannahöfn. Þá var eg bú-
inn að ljúka fjögurra ára söng-
i námi við tónlistarskólann í
Höfn. En, eftir á að hyggja.
Tveim árum áður hafði eg
reyndar tekið þátt í miklu
hljómleikahaldi, og það var hér
heima. Þetta voru fjölskyldu-
Sumarið 1931
mamma, pabbi,
Einar bróðir og kærastan hans
og verður fróðlegt að vita hverj . bil um landig við sungum og
spiluðum í kirkjum .og sam-1
verða.
RJý bók:
John Osborne.
Lefðln ti! þroskaas.
Bókaforlag Odds Björnssonar
hefur nú sett á bókamarkaðinn
bók eftir Guðrúnu Sigurðar-
dóttur og nefnist bókin „Leiðin
til þroskans“. Guðrún er miðill,
og segir Stefán Eiríksson, sem
er meðhö'fundUr bókarinnar svo
i formála:
Við störfuðum jafnan tvö að
því- að taka á móti efni þessarar
komu.húsum víðsvegar um
landið. Þar var fjarska skemmti
legt. Pabbi lék undir á orgel í
kirkjunum, en mamma á píanó
í samkomuhúsunum.“
„Mikið var það. skemmlil'eg
ferð,“ skaut frú Valgerður inn
í. ,,Þá va-r mikið sungið og sþil-
að. Einkum man eg eftir koh-
sertinum, sem við héldum á
Húsavík. Þar var fullt hús af
söng og áheyrendum. Það voru
prýðisgóðir áheyrendur.“
„Mamma gleymir aldrei
þessu ferðalagi. Og hún gleymir
íslandi aldrei. Hana langar sí-
fellt hingað, þó að þetta sé
bókai. Móttakandinn lýsti ekki hennar föðurland. Alltaf
á frummálinu leikrit það, sem : myndunum, sem fyrir augu ’ lifir hun 0 hræ'úst í músíkk-
hér verður sýnt. Osborne er í hennar bar, en eg tók lýsing- inni, og hún er ung j anda> þ6
fremstu roo hinnar „reiðu kyn- juna upp á segulband og skrifaði 1 að hún se orðín 75 ára E„ skal
slóðar“ ungs fólks, sem finnst hana síðan upp eftir því. Það segia yður að hún lék undir
lífið nú á dögum tilgangslítið (kom jafnan ein mynd eða kaíli I fyrir mig 4 tónleikum úti til
og hefur flest a hornum ser 1 hverju sinni. I þrjú skipti voru 1 skamms tíma. 0g eg ætla að
’ ! ílAvni ttÍ n /4 i y' Arf at» U aaa aÁm , „ , . , ,
trua your fyrir þvi, ao hun æt’-
ar að leika undir á pianóið.
þegar eg syng í Ríkisútvarpið
einhvern næstu daga.“
Að loknu námi í tónlistar-
skólanum í Höfn hlaut Elsa
Sigfúss verðlaun, sem danska
þessum vonda heimi. Það hefur j fleiri viðstaddir og er þess sér-
margt átt við ýmislegt mótlæti; staklega getið við kaflana, er
að stríða og talið þjóðfélagið
vera sök á flestu.
„Horfðu reiður um öxl“ er
annað leikrit Osborne og var
íyrst sett á svið í Lundúnum
1955. Það vakti þá þegar mikla
athygli og umtal. Áhorfendur
skiptust í tvo hópa. Sumir töldu
það með afbrigðum gott —- en
öðrum fannst það fyrir neðan
ailar hellur og hin mesta sví-
virðing. Þannig hafa undir-
tektir verið á flestum stöðum,
m. a. í New York, þar sem
leikritið hefur nú verið sýnt í
nokkuð á annað ár og er enn
til sýnihg'ár við mikla aðsókn.
þá komu. Þegar séra Benjamín
Kristjánsson las handrit bók-
arinnar yfir, setti hann skýr- j
ingar þær, er fylgja smáköflun-
um, æn aðalfyrirsagnirnar eru
fengnar á sama hátt og annað : þlaðið
efni bókarinnar."
Guðrún Sigurðardóttir er
fædd að Torfufelli í Eyjafirði
og komin af góðu bændafólki i
báðar ættir. Fyrst fór að bera á
verulegum miðilshæfileikum
hjá henni 1952. „Enda þótt hér
sé að mestu leyti um skyggni-
lýsingar að ræða, er miðillinn
þó í svo djúpum transi meðan
inn en áður. Þá er tilganginum
hún lýsir því, er fyrir hana ber, með útgáfunni náð“.
Berlingske Tidende
að ekki man hún neitt af því,
ét.
er hún vaknar“.
„Það er ósk útgefanda til
handa lesendum þessarar bók-
ar, að þeim verði auðgengnari
leiðin til þroskans eftir lestur-
„Það er ekkert neyðarbrauð
fyrir mig að gefa mig að dæg-
urlagasöng. Eg hef reglulega
gaman af því. En jazzlög syng
eg ekki, þau liggja ekki fyrir
mér. Dægurlögin hafa ekkert
truflandi áhrif á klassísku lög-
in, sem eg syng. Það er að
segja, ekki fyrir mig. En það
hefir komið fyrir á söngferðum
mínum í Englandi og Hollandi,
að fólki hefir þótt það hreint
og beint ótækt, að eg færi að
syngja dægurlög rétt ‘ á eftir
andlegu lögunum."
„Hvaða sönglögum hafið þér
annars mes dálæti á?“
„Hiklaust kirkjulögunum. Á
meðal sálmanna, sem eg syng
á hljómleikunum núna er einn
eftir pabba, það er lag við
sálminn „Víst ertu, Jesú,
kóngur klár“'og það er undar-
legt, hvað það lag heyrist sjald-
an sungið. En mér .þykir vænt
heim.“
„Já. Það hefir alltaf farizt
fyrir, eins oft og hann hefir
verið að tala um það að fara ,
hingað hljómleikaför. Hann •
býr í Árósum, þar sem hgnn
og konan hans leiká baéði í
sinfóníuhlj ómsvéit borgarinnar,
og Einar er formaður hennar.
Og músíkin heldur áfram í
ættinni. Báðir synir þeirra
leika á hljóðfæri. Sá eldri Atli,
er efnilegur fiðluleikari, og
hinn, Finnur, leikur á selló.
Einar hefir sem sagt oftar en
einu sinni talað um það að fara
heim með alla fjölskylduna, og
það yrðu áreiðanlega skemmti-
legir fjölskyldutónleikar. En
það er enn óvist, hvenær af því
verður. Eg er líka stundum
spurð um það, hvort kjördóttir
mín ætli ekki að snúa sér að
tónlistinni, og eg er ekki frá
því. Hún er nú orðin sextán
ára. Hún hefir laglega rödd og
talsvert sönghneigð. Hver veit
nema hún taki við?“
Hver getur verið án
STAKKS ?
Verzlunin Stakkur
Laugavegi 99.

Vestur-þýzkar
.
t
ELDAVELAR
Einnig nokkur stýkki af smávegis
gölluðum ehlavélum scm scldar eru
með afslætíi.
Véla- 03 raftækjaverzhiRÍn h.f.
2 borðstofuskápar
(Renaissance)
úr Ijósri eik eru til sölu. Til sýnis að Baldursgötu 6, 1. hæð.
mmm