Alþýðublaðið - 22.10.1957, Qupperneq 7

Þriðjudagúr 22. október 1957
AHiýgublagSS
HArWASFfROí
V T
Kirsuberjagarlurinn
j'
Sími 50184.
Ástríðuofsi
SENSO.
ítdlsk stórmynd í lítum, sem vakti miklar deilur á kvik-
jnyndahátiðinni í Feneyjum. Mynd, sem er iangt fram
yfir það venjulcga.
Alida Valli, Farley Granger.
Myndin hefur ekki verif ^ýnd áður hér á landi.
Da'nskur texti. — Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 9.
Rock preliy Baby
Fjörug skemmtileg amerísk mynd um hina lífsglöðu
Rock and Roll æsku.
Sýnd kl. 7.
íspinnar.
sem auglýst var í 69., 70. o<f 71. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1957 á v. b. Sæfari K. E. 52, fer fram við skipið
sjálft þar sem það iogur í Keflavíkurhöfn fimmtud. 24.
okt. n. k. kl. 3 e. h.
Keflavík 22. okt. 1957.
Bsejaríógetinn í Keflavík.
sem auglýst var í 69., 70. og 71. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1957 á v. b. Bára K. E. 3, fer fram við skipið sjálft
í Dráttarbraut Keflavíkur fimmtud. 24. okt. n. k. kl. 4
e. h.
Keflavík 22. okt. 1957.
Bæjarfógetinn í Keflavík.
Framhald 4. síðn.
mikilvæga atriði, sem ég tel á-
bótavant. Það er og vel skiljan-
legt, þar sem leikstjóri skilur
ekki þá tungu, er leikendur
mæla, og nú hefur hann ekkj á
ljóðlínubundna textaþýðingu
að treysta, eins og í Shakespe-
are. Þar eru þó undanskilin þau
Guðbjörg Þorbjarnardóttir, Ind
riði Waage, Lárus Pálsson,
Baldvin Halldórsson og Valur
Gíslason, sem öll vanda fram-
sögn sína svo sem bezt verður á
kosið.
Arndísi Björnsdóttuv tekst
ekki til hiítar áð túlka hina fyr
irhyggjuiausu, léttúðugu og ör-
látu óðabfrú; híutverkið er
ekki við hennar hæfi, en ekki
er þar með sagt að’ Þjóðleikhús
um, er gerðu því betri skii.
ið eigi á að skipa þeim leikkon-
Guðrún Ásmundsdóttir er heill
andi fögur Anja, en framsögn
hennar er gölluð', einkum er
beiting raddarinnar reikul; ber
mjög á því er henni verður það
á að byrja svör við setnlngum,
er Herdís segir í sömu tónhæð
og Herdís, en bæði það og ým-
islegt annað í framsögn mundi
íslenzkur leikstjóri hafa lag-
fært, og furðulegt að samleik-
arar hennar skuli ekki hafa
bent henni á þá galla. Þá skort-
ir hana mjög sannfærandi ein-
lægni í orðaskiptum sínum við
kennarann í lok garðþáttarins,
en allt stendur þetta til bóta.
Leikur Guðbjargar Þorbjarn
ardóttur í hlutverki Vönju er
mjög vandaður og sannfærandi.
Það einkennir jafnan leik Guð-
bjargar, hve vel hún nær að
túlka dýpstu mannlegar tiifinn-
ingar án ýktra átaka. Heldur,
finnst mér kennslukonan verða
svipdauf í meðferð Hildar Kal-
man, annars er leikur hennar
þokkalegur, þó kann ég ekki við
framsögn hennar í garðþættin-
um. Og ekki finnst mér Ilerdísi
takast að ná hégómatildri vinnu
konunnar til hlítar; þá er og
falsetttónninn, sem hún talar
í, þreytandi til lengdar, þótt
það samrýmist hlutverkinu að
bregða honum fyrir sig.
Leikur karlmannanna er yf-
irleitt betri og jafnari, — ieik-
ur sumra framúrskarandi, eins
og Lárusar Pálssonar í h’ut-
verki gamla þjónsins og Indriöa
Waage í hlutverki Gajevs.
Framsögn Lárusar, hreyfingar,
gervi og látbragð er svo hríf-
andi samstillt í túlkun hans á
þessu þakkarverða hlutverki, að
manni verður ógleymanlegt;
hver smásetning grípur og
geymist, ekki hvað sízt í loka-
atriðinu. Og Indriði, manni verð
ur ósjálfrátt að spyrja hvaðan
honum komi allt í einu sá þrótt
ur, sem einkennir snilldarlega
Lóðsarnir
Framhald af 5. síðu.
Andrés lóðs var jafn skölL-
óttur öðru. megin og jafn, síð-
hærður hinu megin á höfðinu
og hann hafði verið lengst af
ævinni, og naut sá helmingur-
inn, sem ekkert hafði, alltaf
góðs af hinum, sem var aflögu-
fær.
Þegar aldurinn færðist yfir
þá gleymdu þeir að vísu ýmsu
sem þeim hafði orðið til fjand-
skapar um dagana og ekki hirtu
þeir lengur um að kæra hvorn
annan fyrir sýslumanninum, en
aldrei sættust þeir. Og' þegar
þeir voru báðir hættir hafn-
sögu deildu þeir yfirleitt ekki
nema þeir vildu gera sér nokk-
urn dagamun.
túlkun hans á hlutverki Gajevs,
— hin snoðmenntaða kenninga
þrefskjaftaskúms, kalmeiðsins
á úrkynjuðum og feigum meiði
forréttindafólksins, aðalsins,
sem hefur það fram yfir hina
léttúðug.u systur sína, að hann
veit að engu verður við bjarg-
að, en svæfir allar áhyggjur
með löngum, háfleygum ræðum
yfir —- bókaskápum, ef ekki vill
betur; fer alltaf eins og köttur
í kringum heitan graut framhjá
því, sem hann veit að hann ætti
að segja, en brestur þor til. Með
cðrum orðum, — vildi gjarna
lyndur, en þorir það ekki, og
fær svo útrás í kenningaþvælu
og fagurfræðilegu málæði og
knattborðsleik. Skyldi þó ekki
vera að höfundur hyggi þar óaf-
vitandi, eða jafnvel vitanrii, ná-
lægt sjálfum sér. Og einkenn-
andi fyrir aðstöðu slíkra á valda
skeiði zarsins er hin síendur-
tekna aðvörun hans nánustu:
„Þú talar of mikið.“
Valur Gíslason bregzt ekki í
hlutverki Lopachins, sonar hins
ánauðuga, sem verður refsivönd
ur á hina úrkynjuðu valdastétt
og kemur fram við hana þeirri
hefnd, er hún kallar yfir sig
með andvaraleysi sinu og úr-
kynjun. Truflar innantóma
skemmtan hennar við dans og
töfrabrellur með því að hrifsa
öll völd og eignir hennar í sín-
ar hendur og reka hana á flótta
— til Parísar. Svo friðsamlegt
varð uppgjör sona hinna ánauð
ugu við kúgara sína raunar
ekki. Góður er leikur Baldvins
Hálldórssonar í hlutverki ei-
lífðarstúdentsins, persónugerv-
ingi hinnar nöpru túlkunar höf
undar á rússnesku menntastétt
inni og hinum óraunhæfu hug-
sjónagömbrurum, sem hrifið
geta æskuna, en hinir raunveru
legu valdtakar gera ekki ann3'ð
en glotta að og hafa að leik.
Það er gaman að Bessa Bjarna-
syni í hlutverki skrifarans, en
framsögn hans er tekin að ger-
ast nokkuð einhæf, og illa sam-
rýmist ballettfótaburður hans
hinum luralega skrifara. Bene-
dikt Árnason leikur unga þjón-
inn Jasha snoturlega, en nær
ekki nógu miklu fram af hlut-
verki snobbsins, heidur leggur
megináherzlu á gárungsháttinn.
Jón Aðils leikur flakkara, og er
framsögn hans helzt til laus í
reipum. Góður er leikur Ævars
Kvarans í hlutverki gamla óð-
„Kirsuberjagarðurinn“ — I*ka
atriði — Lárus Pálsson í hlut-
verki gamla þjónsins.
alseigandans, en svipgervið
milii skeggs og hárs er hrein
hormung, — litaraftið ferming-
ardi'engs, — og helzt til mikió
minnir orðahneigingin á stuí>d-
um á Hjálmar nokkum tudda.
Áhorfendur klöppuðu' levkm'-
um og leikstjóra lof í lófa að
endaðri sýningu, og leikstjóri
áva.rpaði sýningargesti; Kvao
það merkilega sönnun þess að
listin væri alþjóðleg; er brezk
ur leikstjóri setti rússneskt leik
rit á svið með íslénzk-um léik-
urum.
Loftur Guðmundsson.
Þeir, sem vilja fylgjast með landsmálum,
þurfa að lesa utanbæjarblöðin —
Akureyrar
ísafjarðar
Vesímamiaeyja
Siglufjarðar
Norðfjarðar
B L Ö Ð I N .
SÖLUTURNINN ViÐ ARNARHÓL.
M.I.R.
M.Í.R.
í Austurbaeiarbíói miðvikudaginn 23. október k-1. 21,
Listamenn frá Sievtsénkó óperunni í Kiev: óperusöngv-
ararnir Elisaveta Ivanona Tsiavdar og Dmitri Míchail-
ovitsj Önatiúk; fiðluleikarmn Valerí Klímov. Undirleik
annast Aleksandra, Sérgéjevna Visinévistj.
Aðgöngumiðar seldir í Bókabúð Máls og Menning-
ar, Bókabúð Lárusar Blöndal, Bókabúð KRON, Banka-
stræti, Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar og Sölu-
turni'num við Arnarhól, eftir hádegi í dag.