Alþýðublaðið - 22.01.1958, Blaðsíða 4

4
A1 í> ý S n b 1 a Si »
Miðvikudagur 22. janúar 195“
FUAM !IALDSliEIKRI’i' Agn-
ars I’órðarsonar liófst í útvarp-
jnti á fimmtudagskvöld. ííann
tiefur beinlínis samið þúð fyrir
útvarpið. Leikritið imm yerða
fíutt sjö eða átta kvöld. Höfund-
urinn mun enn ekki hafa ákveð-
ið jþaó til fulJs live Jant;t það
verður. Framhaldsleikrit tíðk-
ast mjög í erlendum útvarp.s-
sstöövum, en Jítið hefur boriff á
þeim hér. NiJli í naustinu eftir
Loft Guðmundsson varð þó mjög
vinsælt hér um árið,
Í'KSSJ dagskráriiður Agnars
. 'i>ör af öllu öðru útvarpsefni :L
tvö ár. Beztu þættirnir um helg-
. ina koma næst. Leikritið vtrð -
isl vera mjög vel fallið til Jlutn-
ings. l?að er gamansatnt á yfir-
borðinu, en ristir nokkuð djúpt,
' -að það er eins og maður heyri
iivin af svipunni, að minnsta
kosti .svíður undan því, taug titr
ar við snertingu þess -— og tnarg
ur borgarinn kippisí við þegar
það bregður upp spegli tiðarand
ans fyrir framan sniettið 'á hon-
um.
H ALLFRÍÐ UR vandræða-
skáld skrifar: ,,Oft og mörgum
ainnum hefi ég heyrt menn
ræða um það, hversu erfitt sé
að ná tali af vöaldhöfurr, þegsa
iands og öðrum þeinn, er á
'hendi hafa stjórn hinna ýmsu,
Tikisfyrirtækja. Er þetta sízt orð
um aukið. Tökum ,t. d. ráðehrr-
ana. Þeir liafa viðtalstíma einu
sinni .i viku, kl. 10—-12 á mið-
BORN.
Ekkert er jafn dásamegt í
augum foreldranna og hið ný-
íædda barn þeirra. Eii það er
ekkí nóg að sj’á bai'níð í sæl-
vimu hrifmngarinnar, það þarf
einnig að ala það upp og sjá
til þess að það verðl nýtur þegn
i þjóðfélaginu, sem það vex upp
Þar er margt. sem kemur til
greina. en einna mest þó áhrix
oau er foreldrarnir sj’álfir hafa
-á það. og fordærai það er þau
.gefa, nægir t. d. núna fyrir kosn
mgarnar að nefna, að ekk; er
■öalgengt að ein'hver viss fjöl-
akylda tilheyri sama pólltís'k-
Leikrií Aagnars Þórðar-
sonar.
Eins <og maður heyri livin-
imi af svipuhöggum
Vekur til umfaugsunar
Viðtalstími < ráðfaerra
Vaudkyáíði gesta í borg'-
i 'imii ;;C''
V- -
vikudögurn. Þettá er alltof stutt
ur viðtalstínú,
ÞEITCA ER BAGALEGT fyrir
bæjarbúa, en bó enn bagalegra
fyrir utanbæjarmenn, sem koma
til bæjarins kannski til þess
fyrst og fremst að lxafa tal af
einhverjum ráðherranum. Komi
maðurinn í bæinn á mióviku-
degi, þá verður hanp að sitja hér
I viku aðgerðarláus, áður en
hann nær tali af ráðiierranum.
HANN REYNlít svo næsta
miðvikudag, en þá er bara ekki
víst að honum takist þetta. —
Manixfjöldinn er svo mikill, er
, um flokk í marga ættliði, en
svo skyndilega koma fram ein-
staklingar, sem allt í einu íara
að hugsa og yenda þá kannski
.sími kvseði í kross, og hið sánia
gildir rnn hver önnur áhrxf. sem
barnið verður fyrir í uppeldinu.
Fægur amerískur barnalækn-
ir segir t. d., að hægt sé að losa
börn við eitthvað, sem óæski-
legt sé í hegðun þeirra á einum
miánuði, éf aðeins þau fái rétta
meðhöndlun.
Það er staðreynd að börnin
mótast mest á 6 fyrstu ár.um
ævi sinnar. Þó er þessi mótun
ekki sterkari en svo, að á næstu
óska að tala við ráðherrann, að
sveitamaðurinn kemst varla að,
hversu brýnt erindi sern hana
á viö hinn háa herra.
EN SVö bætir það ekki úr
skák. að einmitt í þessum stutta
viðtalstíma, eru starfsmenn
stjórnarráðsins sí og æ að ónáða
ráðherrann, en þeir ættu vilan-
lega að ræða við hann í annan
tlma, en ekki eyða þessum stutta
viðtalstíma, sem almenningi er
ætlaður. Slikt taktleýsi er alyeg
ófyrirgeíanlegt, og ættu ráð-
herrarnir sjálfir að skapa þær
reglur, að starfsmennirnir önáði
þá ekki, þá tvo tima i viku, sem
almenningur á kost á því að
ræða við þá.
ANNAK.S- virðist .mér rikja
mikil óregla og skipulagsleysi í
sjálfu stj'órnárráðinu, • eins og
viða annarsstaðar í opinberum
stofmmum, Það ber undarlega
oft við ,að vilji niaður íinna
starfsmann í opinberri stofnun,
þá er sagt aö hann' sé „því miður
ekki viðlátinn.!; ■
TIL FE.ÓSLEÍKS : og gamans
hefi ég réynt að komasí fyrir
um það, hvar. mennimir séu,
þegar þeir eru ekki þar sem
þeir eiga að veral Qltást hefur
þetta lítinn árangur ’borið. En
þó hefi ég orðið þéss áskynja, að
furðulega oft er sagt að maður-
inn sé - við jarðárför. Eitthvað
er þetta grunsamlegt. En meifa
segi ég ékki.“
Hannes á horninu.
6 árum má breyta henni aliveru
lega og.reyna þá að giæða hjá
barninu ]sá eiginleika, sexn frek
ar'ef óskað ef.tir,-'eh.slíkt.v.erð-
ur.til að hinir, sem ekkfer ósk-
að eftir, dvína.
Öniiur staðreyr.d er sú, að
r/ieðfæddir eiginleikar hal'a eitt
hvaö að segja. Sum börn eru
frekar kaldlynd, en önnur aftur
með viðkvæma lund. Það get-
ur bæði verið um meðfædda
ei.ginleika og áunna að ræða.
Þá er venjan sú að börp sem
aiast upp í sveit fá allt annað'
lífsvichorf er, barnið, sem elsí
upp í kaupstao, svona er þessu
einnig varð með börn, sern al-
ast upp á fátækum eða rílium
heimilum. Lifsviðhorf þtirra
verða oítast ólík. Þannig hefir
umhevxfið einnig sín áhrif á
börnin, ekki síður en foreldr-
arnir.
Það er aiþekkt fyrirbrigði,
að unglingar, sem alist hafa upp
í einangruðu. sveitalífi, verða
einskonar umskiptingar, pegar
þau koma til bæjarins. Þegai'
þáu svo hafa áttað sig á hinu
breytta umhverfi og aðlagasl
bví, verða þau öftast engu síðri
borgarar, en þeir, sem í bænum
bjuggu og standa þeim jafn-
j vel oftar framar.
Þegar .foreldrar verða várir
við leiðinlega eiginleika hjá
börnum sínum, má alls ekki
hafa þann hátt á að gera úlf-
alda úr mýflugu. Það, á aðeins
að reyna að leiða barnið inn á
n.jar brautjr og gera því ijóst
á hæfilegan hátt, að þessi frarri-
koma sé alls ekkj viðeigandi.
Andstaðan við þetta er svo aft-
Ur á móti foreidrið, sem lætur
skapbresti eða ávana barnsins
aískiptulausa, en segja aöeins
..það eldist af því“. Slíkir for-
eidrar eru varia færir um upp-
eidi barha sinna.
Gætið þess því alltaf, að láta
j ekki ágalla yðar. bitna á börn-
önurá, þér eruð íyrirmýnd
þeirra og þv:í ber yöur að haga
svo eigin framkornu að hún
verði hvorki ásteitinga rstemn
eða sliemt fordæmi þarnir.u.
FJÖLBREYTTUR LEIK-
IUTAFLUTNINGI'R.
LEIKLISTARDEILD útvarps
ins hefur 'ekki látið deigan
síga undanfarnar' vikur. Margt
góðra leikrita hefur verið á
dagskrá. Síðan á jólum hafa
t.d. verið flutt: 1. ..Jólabvrnir
og bergfléttá11 eftir Browne, 2.
„Kona þakarans” eftir Pagn-
ól, 3. „Litla kliðandi lind“
eftir Hsiung, 4. ..Hálsmenið’1
eftir Hackett-Maupassant, 5.
„Brimhljóð“ eftir Loft Guð-
mundsson, „6. „lanri.sveinn
. djöfulsins“ eftir Shav/. Þá epu
ótalin bamaleikrit og gaman-
þættir, ar.nars staðar í dag-
skrá.
Þetta er rösklega að verið á
eklti lengri tíma, og mega leik
listarunnendur vel við una.
Að vísu voru sum þessai'a
leikrita endurtekin, en það er
versta firra qg fásinna að am-
ást við endurflutningi góðra
leikfita. Oft njóta menn þeirra
betur þá. Og ekki vílar tón-
dráldin fyrir sér að endurtaka
tónverk æ ofan í æ. Hví skyldi
leiklistardeildin þá ekki gera
það líka?
BRIMHJÓÐ Á AKUREYRÍ.
Það var gaman að heyra
meðferð Akureyringa á þessu
leikriti Lofts Guðniundssonar.
Þótt leikararnir okkar í
Reykjavík séu margir hverj-
ir snjallir listamenn, vel
menntaðir og þrautreyndir, þá
«r bað — satt bezt að segja —
ósköp tilbrevtingalítið o.g get-
ur orðið leiðigjarnt, að heyra
s.töðugt þessar sömu, ger-
kunnu raddir viku eftir viku
pg.ár 'eftir ár. Víða úti á landi
er ieildistarlif íurðu blómlegt
og á góðrj broskabraut. Út-
varpið á að fylgjast með þess-
ari starfsemi og örva hana
með bví að taka bað bezta til
flutnings.
Margt var gott um bennan
leikritaflutning Leikfélags
Akureyrar að segja. Þó leyncli
bað sér ekki víða. að viðvan-
ingar voru á ferð, klaufalegar
áherzlur o.fl., og mun leik-
siiórann unx að saka, að veru-
legu leyti. Sums síaðar brá
fyrir væmni í flutningi, og
var bað iíka leikstióranum að
k“nna. Ma»-cfir leikenda fóru
vel með hlutverk sín, ekki
sizt Björg Baldvinsdóttir. sem
fór með hlutverk Bergliótar.
Björg hefur bjála og biáliaða
rödd, sem fer vel í útvarpi.
enda er hún ein þekktasta og
reyndasta ieikkona norður
þar.
ÞBEYXUBLÆR \
ÞRUMIIKLERKI.
Sr. Sigurður Einarsson hef-
ur tvívegis á nýja árinu brugð
ið upp myndum frá Jer'úsa-
lem. Voru bessir þættir bráð-
skemmtilegir o.g skýrir, svo
sem höfundarins er von og
vísa. Séra Sigurði mætti vera
brugðið. ef hann færi að
semia leiðinleg erindi, jafn-
vel þótt ekki væri svona girni
les til fróðleiks í efnisvali.
En var sem mér heyrðis, að
nokkuð skorti á röskléfkann
e'amla í raust og flutningi
bessa kunna þrumuklérks,
sem um áratugi hefur ýtt við
dormandi lýð? Þótt séra Sig-
urður.sé manna ritfærastur
var bó jafnan eins og hann
færðist allur í aukána ot
gæddi mál sitt tvíelleftum
krafti, þegar hann steig i
ræðustól eða kom fyrir hljóð
nema. Töfrar raddarinnar
voru miklir og fjörið og þrótt-
urinn í framsögn og málsmeð
ferð ýmist hrifu menn meði
sér eða hrintu þeim frá sér .
Aldrei hefur sópað eins :að
séra Sigurði og hér á árurnni
áður, þegar hann yar að þærj-
ast' fyt'ir hugsj ónum j afnaðar-
stefnunnar og frelsisins meffi
eldmóði og skörungskap. Þá
hlustuðu allir á mál hans, og;
þannig vilja gamlir vinir háns
helzt muna hann. • '■
Mér virtist í þessi tvö síð~
lístú skipti þreytublær á Öutii!
ingi Sigurðar. Eg vona; að
niér hafi skjótlazt. Hanc. er
enn maður í fullu í'jöri, sem
betur fer. En sé þetta réjfct hjá
mér, vona ég að hann nái aft-
ur fljótt sínum forna kynngi-
krafti og fasta tungutaki, svo
að ekki þurfi að segja við
hann eins cg Ijónið gamla:
„Er alt þitt ríki óttalaust?
Er orðin sljó hin ínikla rausþ,
sem gat þó forðum fargað ró .
og fyit af ángist heilan skóg?‘s,
Eg á enga ósk heitari vini
míiíum séra Sigurði til iianda,,
en að enn eigi hann eftir að
láta afturhald og þröngsýni
skjálfa fyrir þróttmikilli og
óþreyttri rödd sinni.
SKRÁPSKINNA TÝNO,
Ég var einn þeirra Must-
enda, sem gerðu sér nokkrar
vonir um skemmtiþáttimu
„Leitina að Skrápskmnu“„
Hann fór líka allvel af stað
og bar margt til þess: Greind-
ur og fyndinn höfundur, góð
hugmynd og færir leikarar0
Persónurnar voru líka ekki
vaidar af verri endanuin:
Norðlenzkur bóndi, hagmælt-
ur og drjúgur með sig, og nú-
tíma tízkumær og flugkappú
Enda voru ýmsir góðir sprett-
ir í þáttunum framan af. Eitt
tilsvar Jóns bónda verður
mér t.d. lengi minnisstætt og
kemur mér alltaf í gott skap,,
En það var þegar hispursmær
in var að freista Jóns úti í
Miklagarði, með dansi og
blíðulátum. Þegar hún hefur
stolið af honum bréfinu,,
„stingur hún af“, Jóni til mik
illa vonbrigða, því að hann er
orðinn hrifinn af mevjunni,
og segir þá þessa ógleyman-
legu setningu: „Ég hefdi get-
að sagt ér sögu af öðrum
hundi!“
£n því miður fór Skráp-
skinnuþátturinn alveg í hund
og kött undir lokin, Sá síðastí
fór svo hörmulega úr hend, að
það var eins og höfundi vaeri
ekki sjálfrátt. Þar var enga
fyndni að finna, og öll tilraun
in fór þar með úr reipunum.
„Plott“ fyrirfannst ekkert,
þegar á botninn var hvolft, og'
haf'ði þó tekizt að gera sög-
una verulega spennandi í
fyrri þáttum. Þessi frammi-
staða minnir helzt á lang-
stökkvara á íþróttamóti, sem
tekur langt tilhlaup og glæsi-
legt, en svo verður ekkert úr
stökkinu.
Ég tel þetta illa farið: í
fyrri þátlunum gerðist margt
sæmilegt og sumt ágætt, og
gaf góðar vonir, sem brugðust
svo allar á síðustu stundu.:
Ég gizka á, að höfundur
hafi ekki verið búinn að
hugsa þetta framhaldsleikrit
sitt. til enda, þegar byrjað var
að flytja það. En hann má
ekki láta þar við sitja, heldur
____ Fíandáali & 8, siffu. ,
Að gefnu tilefni skal bað tekið fram, að hlutabréf
í ILUGFÉLAGI ÍSLANDS H.F. hafa verið og eru
enn til sölu fyxir almenning. Hlutabréfin eru seld í
EeykjaV'.k í afgreiðs’ú fél-agsins, Lækjaigctu 4, .en
rfgreiðslur og umboðsmenn þess aivnárs ■ staöar ó
landinu annast móttöku paníana á þevm, sem síðar vei’ða
afgreiddar til væntanlegra hluthafa. ....................
Hlutabréfm eru til í éftirtöldurá upphæðum:
500 kr., 1000 kt;„ 5000 kr. o:r 10.000 kr.
FlUOfÉLAð ÍSLANÐS
I c e 1 a n d a i r
Ætt.ingjum mínum og v.inum, fiær og nær, sem
5 sýndu mér ástúð og heiðruðu mig á 100 ára afmæli
í mínu. sendi ea feíartan.; kveðju mina og’ bið Guð að
blessa þá.
Sigríður St. Heigadóítír frá GrímsStöðum.