Alþýðublaðið - 07.02.1958, Qupperneq 8

9
Tjeiðir allra, sem ætla að
tcaupa eða selja
Et L
liggja til okkar
Bflasalan
Klapparstíg 37. Sími 19032
Húseigendur
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
Hifalagnir s.f.
Símar: 33712 og 12899.
Hásnæðls-
raiShmli,
Vitastíg 8 A.
Simi 16205.
Sparið auglýslngar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yður vantar
húsnæðl,
KAUPUM
prjóratuskur og vað-
malstuskur
hæsta verði.
Alafoss,
Kngholtstræti 2.
SKIHFAXI h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökura raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótoi'viðgerðir og yið
geðir á öllum heimilis—
tækjum.
Minningarspjöld
D. A. S.
Ifást hjá Happdrættj DAS,
Vesturveri. sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
sími 13788 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Fróða, Leifsgötu 4, j''
sfmi 12037 — Ólafi Jóhanns j
«yni. Rauðagerði 15 sími f'
33096 — Nesbúð, Nesvegi 29
r—- Guðm Andréssyni gull
smið. Laugavegi 50, sími
13769 _ f Hafnarfirði í Póst
húsinu. sfmi 50267
AlþýSublaSlð
Föstudagur 7. febrúar 1958
Ákl Jakobsson
og
hæstaréttar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagexðir, fasieigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Samúðarkort
Slysavarnafélag fslands
kaupa flestir. F'ást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
f Reykjavík í Hanny ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slvsavarnafé
lagið — í>að bregst ekki. —
Útvarps-
viðgeröir
viStækjasala
RADgÓ
Veltusundi 1,
Sími 19 800.
Grásleppunet
Rauðmaganet
Kolanet
Laxanet
Silunganet
Urriðanet
Selanetagam
Nælon-netagam
margir sverleikar
hvitt, þrúnt, blátt,
nýkomið,
Veiðarfæradeildin
Vesturgötu 1
Um Grænle
Framhald af 5. síðu.
menn: „Þetta danska tilkall . . ,
er grundað á því sjónarmiði
(þ. e. Danmerkur), að Danmörk
hafi nú allan - þann rétt, sem
konungur Ðanmerkur og Nor-
egs höfðu yfir Grænlandi fram
til 1814. Fyrir 1814 átti Dana-
konungur sem slíkur engan rétt
yfir Grænlandi. Hvernig óðlað-
ist Danmörk svo allan bann ,
rétt, sem Noregskonungur átti j
fyrir 1814 yfir Grænlandi? —
Ekki með afleiddum hsetti frá
Noregi, því Noregur eða Nor-
egskonungur sem slíkur hefir
aldrei átt nokkurn rétt yfir
Grænlandi. Auk þess harðneit-
aði Danmörk því, að hafa öðl-
ast. nokkurn afleiddan rétt ytfir
Grænlandi frá Noregi. Hún
sagði og bsinlínis, að hún hefði
öðlast yfirráðarétt yfir Grænr
'landi með því einu, að hafa
stjórnað þyí iengi. Og í upp-
gerðar- og afsalssáttmálana við
Noreg lagði hún ekki annan
skilning fram en þann, að þeir
voru viðurkenning á yfirráða-
rétt Danmerkur yfir Gæn’andi,
og finnst það margítrekað
í rr álsskiölunum. Að Danmörk
hafi 1931—1933 verið búin að
eienast allan þann réit, sem
Noragskonungur átti áður, get-
ur því einungis hafa orðið á
þann eina hátt, að Grænland
hafi verið nýlenda eða hjálenda
íslands, og ísland sé nú orðið
danskt land. Og á 4. staðnum
segja dómsmenn: „Hin fyrri
(röksemd Danmerkur) er sú, að
þau yfirráð, sem Danmörk nú
hefir yfir öllu Grænlandi, séu
gömul, og að stöðugt hafi verið
farið með þau í friði, og að fram
til þess, að þessi deila reis, hafi
þeim ekki verið andmi—It af
nokkru ríki. Þessa röksemd
færir Danmörk fram sem sanna
staðrevnd: Hér gefa dómsmenn
Danmörku vottorð um, að hún
FERDAMENN!
Útvegum gistiherbergi.
Seljum flugfarseðla til
allra landa.
Önnumst fyrirgraiðslu.
FERÐASKRIFSTOFA
RÍKISINS.
Þurvaidur Ari Arason, tidl.
LÖGMANNSSKBIF8TOFA
SkólavSrSiutig 38
c/o f’dlt Jóh Þorlci/íson h./. - Pósth. 621
Sirna' IUI6 og IU17 - Slmnr/m; Aii
Ingi Ingimundarson
héraðsdómslögmaður.
Vonarstræti 4
Sími 24 7 53
Heima : 24 99 5
hæstaréttarlögmaður
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 14
Sími 1 55 35
r ■
segi satt! Ðómremenn þekktu
mætavel einvaldsskuldbinding-
una í Kópavogi 1662, að hún
var afbrigðileg frá hinni norsku
og dönsku, og að með henni
öðlaðist konungur einveldi í fs-
lenzka þjófélaginu. Þeir vissu
Iíka, að konungur vor hafði ríkt
sem einivaldur ,yfir Grænfandi
fram til 1905, að . Ríkisþing
Danmerkur setti sín fyrstu lög
fyrir Grænland. Mundu nú
dómsmenn hafa litið á tímann
frá 1905 til 1921 eða 1931 sem
I langan? Nei. Og heldur ekki
á tímann frá 1848 eða
1814 sem langan, ef um
það hefði verið að ræða. Og svo
kemur hér annað til. Yfirráða-
rétturinn yfir Grænlandi var
orðinn til í tíð íslenzka þjóð-
%reldisins og hafði haldist óslit-
inn fram til þess, að dómurinn
gekk 5. apríl 1933. Fyrir hvört-
tveggja þessu höfðum við eig-
in orð Fasta alþjóðadómsins.
Grænland hafði sem sé aldrei
verið yfirráðalaust allan þenn-
an tíma. Og þjóðaréttarsérfræð-
ingar þeir, sem sátu í Fasta al-
þjóðadómnum, vissu það betur
en allir aðrir, að þótt hægt sé
að vinna yrfirráðarétt yfir einsk
[ islandi með því að t^ka það og
j stjórna því um langan tíma, cr
ómöguíegt að vinna mcð þess-
um frumræna (orginæra) hætti
yfirráðarétt yfir landi, sem er
undir yfirráðarétti, eíns og
Grænland ætíð hefir verið. Ein-
asta rnöguleg skýring á þess-
um stað í dómnum verður því
þannig: ísland hefir komið með
Grænland sem nýlendu undir
krónu Danmerkur, en ísland er
nú danskt land, og Danmörk á
því nú, í augum dómsmanna,
sem yfirþjóð sem yfirríki, alla
fortíð íslendinga frá því fyrsta
á Gr^nlandi, og hug, stjórn og
störf konunga íslands á Græn-
landi fram til 1814, að ísland á-
samt Grænlandj kom undir
krónu Danrrverkur — og svo
eins eftir það.
Berið þetta saman við þá
staðhæfing Danmerkur fyrir
dómnum, að Grænland hafi ver
ið numið frá fslandi einu, sem
á 10. öid hlaut að veita fslandi
yfirráoarctt yfir því. Berið
þetta saman við það, s«m Dau-
mörk lýsti yfir fyrir öllum þjóð
um og ríkisstiérnum h°»ms á
þingi Sameinuðu þjóðanna
1954: að Grænland hefði aMrei
átt nokkurt stjórnmáialegt siálf
stæði, heldur hefðu hinir ís-
l»nzku Iandnámsmenn þess
flutt þjóðfélag sitt með sér þang
að, svo Grænlaml hefði allt sið -
au á víkingaöld aðeins vcrið
hluti isr lögum, nýlenda eða
ilominion (eignarland) og til-
heyrt íslandi. allt ítrekað, og
þó sérstaklega hið siðasta, í yf-
irlýsing danska utaarikisráðu-
neytisins hfima í Danmörku 27.
nóvember 1954. Huarleiðið að
Fasti alþjóðadómstóllinn úv-
skurðaði. að allur b°ssi réttur
h“fði af konungum fslands v"1'-
ið varðveittur (vk miðri 13. öld
fram til vorra daga. Berið þetta
svo saman við það, að rann-
sóknir mínar orr »nnarra á siálf
um frumheimildunum hafa
l°itt þetta s»ma í Hós: »8 Græn
land hafj fvá öndverðu v«>rið
n.vlenda ísiauds, og að ísland
eiyj þonpan rétt sinn enn.
Hvaða útsrönmj mtG Dinir
sér sv-o úr bessari bpoföldu hior-
fcýf sö’ftuVf'ra og lögfrseðilegra
Sf»ðri3v:nda ?
Mér skilst, að þeir geti aðeins
freistað útrásar á tveimur stöð-
uxn: 1) Haldið því fram, að ís-
land hafi gefið Grænland upp,
og því til sönnunar bent á hin
þjóðníðingslegu skrif íslenzkra
Mskólamanna og drátt þann,
sem orðið hefir á sókn Græn- !
landsmálsins síðan 1944. 2)
Tuggið upp hiná gömlu kenn-
ing Knuds Berlins, að ísland
hafi gleymt sjáifu sér og Gamla
sáttmála á 18. öld, og sjálfvilj-
ugt innlimað sig þá í Danmörk.
Þessi leið muu þó reynast þeim
harð'.okuð, þvi þótt Jón Þorkels
son forni og Jón Sigurðsson
fyndu sáraMtið af skjölum um
Gamla sáttmála á 18. öld, hefi
ég fundið þau, og sýnt fram á
það, að aldreí hafa íslendingar
staðið fastar á rétti sínum sam- '
kvæmt Gamla sáttmála, eða
unnið meiri 'sigra- á þeim grund
velli en á 18. öid, og að aldrei
var Gamli sáttmáli ríkari í -
huga innliendra og erlendra en
á 18. öld og á-fyrstu áratugurn
19. aldar. Vísa ég urn þetta í
kaflann ura Gamla sáttmáiia í
Réttarstaða Grænlands.
Svo spyrð. þú niig, Gunná'r
minn, á hvern Mtt sé „hæg't
að öðlast almiennari víðfeðm- *
ari og ótvíræðari viðúi'kenning-
arrétt um drottinvald eins rík-
is yfir tilteknu landssvæði en
með skýlausri viðurkenningu
Alþjóðadómstólsíns í Haag“.
Slíkt myndi. e-f fyrir lægi,
fyrst og frémsí velta á því,
hvort slík viðurkenning væri
á réttum rökum reist. En enga
slíka viðurkenning á yfh’ráða-
rétti eða fullveldi Danmsrkur
yfir Grænlandi er að finna í
úrskurði Grænlandsdómsins frá
5. apríl 1933 o.-g. viðurkemuíu
Danir sjálfir, svo og .b’öð þéirra
þetta, strax þegar dómurinn
kom út! Þar sern dómsmenn í •
bolJaleggingum sínum í forsend
um dómsins hallast að þessu,
er það bersýnilega ísland, en
ekki yfirríkiffi, Damnörk, sem
raunverulega á í lilut. Og sú
almenna rákjandi skoðun erlend
is. að. ísland hafi verið . ófull- ,
valda, er réttum lögum 'bæði
f''T-ir og eftir 1918 frani í síö- ,
ari heimsistyrjöld, er alröng.
Getur þú lesið bér til um það ■
í Réttarstaða Grænlands.
Svo beinir þú, Gunnar minn,
þeirri spurningu til mín: „hyar
vfirráðaréttur Dana yfir Gram-
landi sé dagssdcármák1? — Því er
fljótsvarað: Það er í danska
utanríkisráouneytinu. Þessu
hefir þú raunar að nokkru leyti
svarað sjálfur stuttu á “'+ír þav
smi þú segir: „strax eftir stríð
ið (1914—1918) gerðu Damr sér
far um að öðlast viðurkenning
hjá ríkisstjómum marma landa
um drottinvald sitt ytfir Græn-
landi.“
Danmörk byrjaði á bessari
viðurkenningarúit við Banda-
ríkin 1915—1916, er hún iét
Vesturheimseyjar vorar falar,
leyfislausí, og bað Bandaríkin
meira að segja um ?ð h"fa í
hótunum viS sig, tid að létta '
framgang málsins innanlands í
Danmörku. Þótt þessi feiti biti
væri í boði, fengust Bandaríkin
ekki til að viðurkenna, én gáfu
Dönum 1916 aðeins levfi tjí að
„færa sína efnahasrslegu o.g póli ,
tísku hagsmuni út vfir allt
r-r mland.'' Ejftir þessa útreið.
gerðu Danir sér enga von um
að geta öðlast meiri viður’-^nn- ,
ing en þetta, sera »na;iu, viffiur-
kenning á yfirráffiarétti var,
b’á öðrum þjóðum. Ov begar
beir: síðar leituðu „viðurkenn-
ingar“ ýmissra ríkia, ailósannri ,
gr°inargerð urn Grænland, Ósk-
uðu þeir sérstaiktega. að þún
uvrði gefin í sama formi og yfir
lýsing Bandaxíkjanna og sendu
eintak af henni mnð til leiðbein .
ingar-il Meining Dana yar að .
koma með Grænland inn á frið
arfundinn £ París og fá þar f erð
Frámhald á 4. síffiu.