Alþýðublaðið - 14.02.1958, Side 7

FöstudSagur 14. febrúar 1958
&lþýðublaði8
?
: v*a
RITSTJÓRINN er að ains að
naifninu til húsbóndi á sínu
vinnuheirnili, og þcgar ég er
x þann veginn að yfirgefa
skriÆstafuina á veðursælu iaug
ardagskvöldi, tilkynnir einn
blaðaonaðiírinn, að mér beri
að' skila griein til setningar á
miánudagsmiorgy ní nn. Ef nis-
birgðirnar eru þrotnar, og
prenísmiðjan lætur ekki að
sér hæða. En þetta gæti eann
arlega verra verið. Maður hef
ur að minnsta kosti sunnudag
inn upp á að hlaupa, ef halg
in ekki glatast.
Svo er kvöldmá’.tíðinni lok
ið, og ég iS: r með síx'etisvagn
inum niður á Lækjartorg, en
þar bíður mín þjóðkunnur
særndarmaður, sem ætíar r.ð
stytta mér síðustu stu'idir
laugardagsins. Við hittumst
hjá klukkunni, og 11 aga
'hans er sú að.l'ta inn á Hótel
Borg. Ég læt til leiðast. Nokkr
xiim mánútum síðar skýtur okk
ur upp í anddyri þessa reyk-
víska samkomuhúss, og af
greiðslan í fatagaymslunni
gengur eins og í sögu. Hins
vegar rsynast öll borð í sa’n
um gsngi.n okkur úr greipum.
Forsjálu gestirnir hafa boða^
komu sína með hæfilegum fyr
írvara, en við erum aðskota-
dýr. M er að Isggja leið sína
í barinn, enda ekki í kot vis-
að.
Theódór barstjóri tekur á
móti okkur af einstakri ljúf
ménnsku sinni, og við hrepp
um h-rg sæti úti í horni.
Dauft skin marglitra Ijósa ger
ir salarkynnin vistl=g í bezta
lagi, og nú vitjar hu«s”s ?ú
endurrninning, að hóflega
drukkið vín gleðii mannsins
hjarta. Og víst er það satt, að
fagurlega glóir blandan í glas
inu, veigarnar kitla góminn,
væta kverkarnar og vekja
tungúna til maís. V58 sitjrrtt
þarna einir og út af fýrir okk
ur stundarkorn, en innan
skamms er sem aðdynjandi
sterkviðris berist að evrum,
barinn fvllist af ungu og
glöðu fólki, g'Srvi'Ieaum svein
um og fö vum mievium, nútíð
og framtíð Reykjavíkur, og
mánnfagnaðurmn h'-fst. The-
ódóv f°°r nóg að og h°f
ur hánn hó aðátoðarm°nn rér
til fu11t:ngis. Tan'Dsr srnellá',
glös fvþast og koirnást á loft,
gépi"nir r-’öast við í á-
hygp'iulevisi, 0g b°tte aðfira
vina fundur. Við út’ í hórn-
inu drevnum á mungátinni af
stilltri hnfsemi o® fáúm' enn
að vera í friði. Fó’k ®°7t við
boT>vin n™lhverfis oVVmg og
tveir oðq hr{r fubtrúar R°vkia
víikóraðál's'rs kínVo +U v'ín
kóllí af Vurt°isu Tí+í1!—tii En
brátt roðn°” h°itur h1vr. kann
hle'''nur f kinn°r. og vSH tiI-
finmnvqriYiq ýfa«t. Snotur
maður mi°ð glas í h°ntii g°f-
ur s;o' á t-1 við mitf. kvmijr
sig oá biðiir b°ss að jreva
setiast við borð:ð v---
síðar kann ég skil á "°tt hans
0g um-j-nrjq Iífs°4'av,1!Ý 0°' á-
hu«o’t1>i«á. Þá h°fur hann
meira segia útiskvrf í Vqnu
og snjöllu máli hvernig og
hvers vegna hann ráðstafaði.
atkvæðf sínu við bæjarstjórn
arkosningarnar, enda þótt ég
garði a'llt, siem ég gat, til að
fara þeirrar uppfræðslu á mis.
Svo ksmur annar, þá þriðji
og síðar fjórði, og nú er þetta
ekki lengur tveggja manna
einrúm heldur þröngt setinn.
bekkur. Jón úr Fióanum hef-
ur uppi stórmannlegar skoðau
ir á skálds.kap, Björn í Evja-
firði kann ráð við öllum vanda
efna/hagsirálanna á íslandi,
ég bið þá að bera þaim kveðju
mína, því að samfylgdarmað-
urinn s*tur enn í barhorninu.
Aðikcmm þar reynist skemmt.
l=g. Sunn'.enzki bókmennta-
frömuðurinn leikur viS hvern
sinn fingur, eyfirzki stjórn-
rr.á'Iaspskingurinn kann sér
hóf í ti'löguxn og alyktunum,
þingeyski draumóramaðurinn
hefur gleymt vegavinnunni
við' Mý vatn, og Austfirðíngur
inn lætur Saimband íslenzkra
samivinnufélaga liggja í lág-
Theódór barstjóri á Hótel Borg.
Páll úr Þingeyjarsýslu kveðst
muna eftir mér í vegavinnu
við Mývatn, og þó h=f ég enn
ekki kornizt austur fyrir Vaðla
heiði, en Pétur af Austfjörð
um heimtar hástöfum, að
bundinn verði end; á bríábjða
útþenslu Sambands íslenzkra
samvinnufélaga. Allt er þetta
í ágætri góðsemi, en ég kenni
þreytu, bið viðstadda að hafa
mig afstakaðan og slæst í hóp
inn við barborðið.
Drykkiuskanur íslendinga
er á austurleið, livað sem við
ho fum' heTmsstjóromálanna
annars líður, því að tveir af
hverjum þrsrnur Eorgarg-'st
i’i’Ti í kvöld ki}°"f t i'odka Og
straumur mannhafsins er hér
str’'ð’ir eius og f!’ót í brött-
wn farvegl. fbróttáka'tjpi, s°m
þótti fyrirmynd æskunnar í
•TroT'un sf*,iq»’: Ir imsistvri'á’dro
innar, gerist valtur á fótum
og helzt til hávær. h"ild=ali
úr H°fnafstr'T’ti ’iómar éins
og íunvl í fvllincru hinum meg
in við barhor'5'':*, his'nursmey,
S0T'O f-~irfr?í'ct, T\1p,4?Í9+~']£ í v>á"rlct
minh’ á Suðnr'andi fvrir j'ösk-
um hr-em.ur áT’atuvn'n. g°ngur
í salinn skrautklædd eins og
drottning, oá al't b°tta fólk
pi-'T*-** c-icr
Th=ódóri snúðugt fyrh’ verk-
um Og S'’ro)far •fÝ.wrn tui'’4”US
k"Ónq q-ðhinq. Svo f°r é<r fram
f qr»cjrí'-v'i f'i — Vo>r'-J'ivq|r?rí 'rv'U vj vj
O'f hví'íkt f jölmenni af dans-
andi, o%'
rtv’°kkaud; fúikí, kliðurinn er
I’Vt ocr í Sk°iðaréttu,vn forð
uim d° crq h°cra>' TviqriTiqroá! og
k’'up|qi'5r,’v>n'’ löv*ust á P’tt.
Þiónarnir trkvnna mér í baka
l'°i*'inn’ að iri"’'r —tl mín
hér og þar í aðalsalnum, en
:UM FÁTT hefur verið meira
rætt í fréttum að undanförnu,
sé kæruihernaðaraðgerðum og
stórslysum sleppt, — en hinn
frábæra. árangur, sem brezku
vísindatmennirnir í Harwell
hafa náð við tilraunir varðandi
tamningu vetisorkunnar. Tak-
ist að beizla hana og temja í
þágu mankynsins mun það
valda meiri byltingu í öllum
liifnaðarháttum en nokkuð- ann
að síðan menn. komuzt á lag
með að hagnýta sér eldinn, og
hið svonefnda menningarskeið
hó'fist á jörðunni í bjarma báls-
ins. Enn eru þessar tilraunir að
eins á byrjunarstigi, en hinn
merkifegi árangur, sem þegar
hefur náðst, sýnir og sannar
að vísindamennirnir eru á
í~^rÝ "vvqjrNlrí ’iqníwj Tq r* o o
XCbUL ivIU, luvú jjc-lAAJL il-.
sem nú er á öllum sviðum
tækni'iegrar þróunar verður
þess var.a langt að bíða að enn
meiri og merkilagri afrek verði
tilkynnt.
Bretar eru að vonum all-
hreyknir af þessu afreki vís-
indamanna sinna og láta svo
um mælt, að á þeim tíma er
önnur stóí'veldi leggi stund á
geimdhrSir og undirbúi land-
nám á tunglinu, látj Bretar sér
það nægja að undirbúa nýít
landnám á jörðu niðri, — og
má til sanns vegar færa. Þsg
ar tekizt hefur að beizla vetn-
isorkuna er mannkyninu þar
með' séð fyrir orkulind, sem
mun endast þvi um milljónir
ára og verða mun ódýrari í hag
nýtingu, en nokkur önnur orku
lind, sem nú þekkist. Þá verður
inm. Kunningi minn, sem þungvetnið, orkurfnið, unnið
fékk mig hingað í fylgd með úr vötnum jarðar og ’úthöf-
sér, situr á tali við hispurs- um, til myndunar óskaplegri
meyjuna, og drottningarsvip hita en nú þekkist, ekki aðeins
ur hennar víkur smám saman á jörðu hcldur og öðrum hnött
fyrir sunnlenzkri alúð. Ég er um að sóilunni undanskilinni,
hjartanlega velkominn til og verður hann þó mun hærri
endurfundar við allt þetta
fólk. Og nú fcemur nágranni
minn austan af Stokkeyri
en hitinn við yfirborð sólar-
innar. Þegar héfur tekizt að
rnynda hita sem nemur allt að
skálmandi til mín með útgerð j sex milljónum stiga á celsíus,
armann af Suðurnesjum að og er það bandarískir visinda
förnauti. Þeir vilja fá migjmenn, er þsim árangri hafa
með sér á dansleik í Vetrar-1 náð. En þeim hsfur ekki tek-
izt að heroja það hitastig í eins
langan tíroa og brezku vísinda
mönnunum þann fimrn milljóna'
stiga hita, er þeim hefur tekizt
að mynda í gervisól sinni, og
er þó aðeins enn um þúsunda
brot úr s-ekúdu að ræða.
Eins og gcfur að skilja ér
það hópur valinna vísinda-
garðiro.Tm og Icfa þann
skammtistáð fjélgum orðum.
Ég bið þá að hafa mig afsak-
aðan í be.tta sinn, en allt hefur
sinn tíma.
Sendibo'ð'i gengur fyrir mig
og tilkynnir, að vestf'rzkur, manna scm að lausn þsssa
misnntamaður og landsfrægur ] vandaméls staríar við Harwell,
dáðadrengur sitji úti í gyllta i og svo er einnig í Bandari’kjun
sal ö'g stöfhi mér á fund sinn.
Ég verð ti'breytingunni feg-
inn, kasta kveðju á söfnuöinn
og hlýði kallinu. Vestfirðing-
um, Jáþan, Rússlandi, Svíþjóð
og ef til vill víðar. í Göttingen
í Þýzkalandi starfar fjöldx vís
indamanna að „th°oriskri“
uririn er hcfðingi heim að lausn þess, og kváðu rannsóknir
sækja. Hann heldur afrnæli þeirra og n'ðurstöður vera h'n
sitt há'tíðlegt þe.tta kvöld, og ar mikilvægustu. Sagt er að
við rifjum upp gamlar og góð japanskir vísindamenn hafj þeg'
ar mdnningar fram að lokun ar náð svipuðum árangrí og þeir
artfroa. Raunar urðum við fyr brszku; sænsku vísindamenn-
ir dálitlum óþægíndum af irnir láta Iítið unnskátt um
hálfu nærstaddra vegna vin- sinn árangur en talið er að þeh’
sælda okkar, en slíkt kom stand’ mjög fraroarlega í þess
ekki að sök. Frammi í anddyr : um tílraunum. Um rússueskan
inu endurheimti ég kunningja 1 árangur á þ°ssu sviði er held
minn, sem réði ferðinnj hing ur ekki vitað, en þegar tilkynnt
að. Vestfirðingurinn býður j ur var árangur hinna br°zVu,
okkur upp á framlengdan
mannfagnað úti í bæ, en við
höfum fengið nóg, þökkum
fyrir okkur og búumst brott.
Fól'ksmergðin á gangstéttinni
gæti vafalaust ráðið úrs'itum
alþingiskosninga á Seyðisfirði
Framhald á 8. síðu
lýstu Riússar yf;r því, að brezku
vmnd ame nu i r n ’ r hefðu hag-
nvtt sér a'M°rð, s°m Rússar
hefðu kunnað lengi.
Tæki það, sem vetnisorkuhit
inn hefur verið myndaöur í,
n°tfna brezku vísindamennirnro
„Zeta“. Hér bii'tist mynd af
I
—n w’mirnir bak vi<V
gor"i«°iiia_ EfStur <>i* dr. Doix-
aM Wp'l’qvn Fry, há dr. Peter
CHve Tt'nnema'in, síðan dr.
Rr»bort C,i’’rrith°rs, bví næst
jc ■> - q -i 'j iM q.\j> riu -j <h'. Wilí. Bell
Thompson *»*» loks di% R. S,
Pease.
þeim vfsindamönnum, sem for
vstu hafa haft um bær tilraun
ir og’ umsjón með þeim.