Alþýðublaðið - 27.02.1958, Qupperneq 3

. Fimmtudagur 27. febrúar 1958
A 1 þ ý 8 u b I a 8 1«
—
Alþyöubloðið
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjáimarsson.
Auglýsingast j óri: Emilía Samúelsdóttir.
Ritstjórnarsímar: 1 4 9 0 1 o« 1 4 9 0 2.
Auglýsingasími: 1490 6.
Aigreiðsluslmi: 1 4 9 0 0,
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hveríisgötu 8—10.
k__ J
Staðreyndir vitna gegn þeim
. ÞEIK skriffinnar Morgunblaðsins lifa sýnilega eftir
þeirri kennángu, að svo oft megi endurtaka vissar fullyrð-
ingar, þótt vafasamar séu, að almenningur taki loks að trúa
Þessi áróðursaðferð er löngu þekkt, og 'hefur ihún sérstak-
lega verið mikið iðkuð í löndum, þar sem einræðisflokkar
haifa farið með völd. Ekki þykir þetta vandaður málflutning-
ur msð iýðfrjálsum þjóðum, en fáir munu, raunar ætla Morg
.unlblaðinu þann hlut, að það taki vöndun í orði fram ýfir
áróður, svo að enginn fui-ðar sig ýkja mikið á skrifum þess.
Það verður hvérjum að list, sém hami léikur. Og ekki er
heldur örgrannt uro, að þeir 'trúi sjálfir áróðri sínum að
lokum. Það er hegnirig hins óvandaða,
Þótt oft hafi verið liðugt krítað í Morgunblaðinu að
undantfömu, keyrir þó um þverbak í forustugrem blaðsins
í fyrradag, Eru etfnahagsmálin gerð þar að umræðuefni.
Forsendur allar í greininni eru fram settar af miklu handa-
hófi og ályktanir dr-egnar af yfiiiborðsmennsku og fuíl-
konrnn ábyrgðarleysi í meðferð sannleikans. Nægir að vitna
hér til bessara orða: „Á bessum tíma, lá árunum 1953:—1955,
tókst enn. að halda vel í horfi í efnahagsmálunum, halda
greiðslulhállalausum ríkisbúskap, ,auka sparifj'ánnynduh og
viðihalda trú á gildi gjaldmiðilsins.“
ÞaS er erfitt að gera sér í luigariuml, að grcinarhöf-
undur uicini þeásar fullyrðingar sínar. A& minnsta kosti
getur ekki farið hjá því, að minni hans sé eiíthvað farið
að hraka, ef liér er í alvöru mælt. Sannieiknrinn er sá,
að á þesstun árunv óx dýrtíðin jaifnl «g þétt, og alnienn-
ingur sáþtöðugt franv á rývnandi kjör oig ininnkandi vevð-
gildi krónunnar. Unv þetta þarf ekki að fara í neinar graf
götur. Hver og einn getur litið í eiginn barm til að kom-
ast «ð raun um hið sanna. Sc,muleiðis eru töiur við Ivönd-
ina tll aö sýna, hve greinárhöfundur fer l'jarri hinu rétta.
Greinarhöfundi verður mjög tíðrætt um verkfallið 1955
og vill kenna því um allar ófarir í efnahagsmálunum. Sanni
nær mun bó hitt, að verkfallið hafí einmitt verið afleiðing
af óreiðnstjórn Sjálfstæðisi'Iokksins á þessum árum. Vinnu
stéttirnar gátu alls ekki lengur utiað við það ófremdará-
stand, sem skapazt hatfði í tíð þáverandi stjórnar, og því
hófu þær barláttu fyrir hærra kaupi. Rikisstjórn Ólafs
Thors hatfði af ráðnum hug, eða af einskæru úrræðaleysi,
jeitt nýja dýrtíðaröldu yfir þjóðina, svo að allar launabæt-
ur vinnustéttanna urðu að engu jafnóðum Og þær fengust.
Hins vegar vildi strandkapteinninn sjálfur, í'orsætisráðherr-
ann Ólaifur Tihors, kenna verkalýðnum urn sína eigin óstjórn
og vanmátt sinn til að leysa efnahagsvandann, og, því var
sá áróðurihafinn, að'verkfallið væri orsök ófaranna, en ekki
afieiðing.
Vilji greínarhöfundur fá vitni í máh þessu, er það einnig
fyrir hendi Sainstarfsíiokkur Sjálístæðisflokksins lýsti því
yfir margsinnis á árinu 1956, að það væriallsendisómögulegt
að. leysa bfnahagsmálin í samvinnu við hann, og í þeim
afnum var fjánnJálaráðhierrann sjláltfur í stiórn Ólafs Thors
einna taimhvassastur og ákveðnastur í máiflutningi. Af-
leiðinguna þekkja allir: Framsóknanflokkurinn sagði stjórn-
arsamfstaríinu slitið á árinu 1956, ekki vegna þess að SjáTf-
stæðisíflokkurinn væri svo ráðsvinnur um stjórn landsins,
heldur af hinu gagnstæða.
Það þarf sannarlega brjóstheilindi til af þejm skritffinn-
um Morgunblaðsins að halda því statt og stöðugt fram,
þvert ofan í sögulegar staðreyndir, að Sjálfstæðisflokkur-
inn hafi reynzt einhvers konar vizkubrunnur, sem ausið
hafi verið atf til lausnar efnahagsvandamáTunum. Þar er öllu
öfugt. snúið, Við hver áramó.t. stöðvuðust framleiðslutækin
vegna vanmáttar Ólatfs Hiorsstjórnarinnar, og þegar hún
hrökklaðist loks fra eftir frægðarlítið vandræðaskeið, varð
núverandi ríkisstjórn að taka við öllu í kaldakoli og meira
að siegia stórskuldum við sjáTf framléiðsluifyrirtækin. Þótt
þeir Morgunblaðsskriiftfinnar hamnst ár og síð.við áð'telja
sjáTfum sér og öðrum trú um hið gagnstæða, mun sá. áróður
ekki bera árangur, því að hann stangast algeriega við allar
staðreyndir,. Séu þeir farnir að trúa þessum áróðri sínum
sjalifir, .'sýnir það betur en nokkuð annað, hve gjörsneiddir
þeir eru allri getu .til að horfast í augu við .veruleikann.
Utan úr heimi
• iSTALIN Austur-Þýzkalanas,
Walter Ullbricht, gengur með
Leninskegg, kuldalegur og þung
búinn. Hann gerir sér far um
að vera vingjarnlegur og fé-
lagslyndur, en hvar sem hann
kemur vekur Bkerandi rödd
hans og gneistandi augu óþægi-
legar tilíinningar hjá viðstödd-
um. Hann reynir sííellt að stæla
ræðumennsku Lenins og innsta
ósk hans er að vera álitinn
æðstf postuli hins austur-þýzka
kommúnisma.
En ötfugt við Lenin .er Ul-
brieht hataður maður af þjóð
sinni, — og hataður af flestum
flokksibræðrum sínum í Sósíal-
istiska Einingarflokknum. Þótt
Ulbrieht hatfi orðið ofan á í bar
áttunni um völdin, er hann
mjög einmana maður. Hann
treður hvern þann. niður, sem
stendur í vegi fyrir honum, og
styður í bMndni hvern þann,
sem völdin hefur í Moskvu.
Hann var tryggur Stalin,
Malenkov og nú fylgir hann
Krústjotff. Honum hefur alitaf
tekizt að dansa lipurlega á
hverri þeirri línu, sem ráða-
nienn Bússlands haía strengt.
Eftir uppþotið í Austur-Barlín
17. júní 1953 var búizt við að
Ulbricht væri valtur í sessi, en
honum tókst að sleppa ósködd-
uðum gegnum allar flokksdeil-
ur og halda sæti sínu í toppn-
um.
Eintfaldasta skýringin á vel-
gengni Ulbritíhts ,er sú, að hann
er bezti maður, sem Rússar
geta fengið til að vinna fyrir
sig í Þýzkalandi. Ulbricht er

Walter Ulbricht
líkamning stefnu þeirra í
Þýzkalandsmálinu, — hann
hvikar aldrei frá þjónustu sinni
við iþá, sem völdin hafa í Rúss-
landi og mun aldrei gera neitt
atf sjáifsdáðum til þess að sam-
eina Þýzkaland.
Clara Zetkin, sem var áður
fyrr háttsett í þýzka kommún-
istaflokknum, sagði eitt sinn
um Ulbricht: — Megi foriögin
forða kommúnistaflokknum frá
því, að slíkur maður skipi tign-
arstöður £ honum.
Annar starfsmaður kommún
istatflokksins, August Thalheim
er, líkti Ulbricht við Himmler.
Og í hinni þekktu bók — Bylt
ingin etur börnin sín — lýsir
kommúnistinn Wolfgang Leon-
ard Ulbircht svo: — Styrkur
hans er einkum fólginn í frá-
bæra minni, skipulagshæfileik-
um, hBetfni til að sjá fyrir ó-
vænta atburði og óþreytandi
vinnúþreki. Ég minnist þess
aldrei að hafa séð hann hlægja
né sýna önnur tákn persónu-
legs tiifinningalífs.
, Waltér Ulbrieht er 63 ára að
aldri, ættaður frá Leipzig og
lærði þar trésmíði. Hann starf-
aði mjög í fagfélögum, var sós-
íaldemókrat og eftir 1918 gekk
hann í flokk Spartakista, sem
mynduðu litlu síðar kjarnann í
þýzka kommúnistaflokknuny
1928 var Ulhricht kosinn á þing
og var þar allt þar til að Hitler
komst til valda. Hann flýði þá
til Moskvu, tók þátt í spænsku
borgarastyrjöldinni frá 1936.
í síðari heimsstyrjldinni varð
hann aðalritari þýzkra komm-
únista, en þeir höfðu aðalbæki-
stöð sána í Moskvu. 1945 fór
Ulbrieht til Berlínar og skipu-
lagði valdatöku kommúnista £
Austur-Þýzkalandi, Aðferðini
var sú, að lokka alla flokka £
svokallaða alþýðufylkingu, en
tforingi þýzkra sósíaldemókrata,
Kurt Schumacher, skildi hvað
á seyði var, og þegar kommún-
istaflokkurinn og flokkur sósí-
aldemókrata voru sameinaðir £
hinn sósíaliska einingarflokk,
voru þeir önfiáir sósíaldemókrat
amir, sem gengu Ulbricht ái
liönd.
Síðan Ulbricht kom til Ber-
línar í stríðsliok hefur hann
Framhald af 3. síðu.
.andbúnaðarháskó1
f sveit eða borg
„Þinjiið fluttu þangað
þeir á kalda eyri.“
í ÞÆTTI þeim í Alþýðu-
blaðinu, er kallast: „Okkar á
milli sagt“ er þessi frásögn:
„Eitt þeirra rnála, sem yfir-
standandi búnaðarþmg mun
ræða, er hvort framtíðar land-
búnaðaháskóli þjóðarinnar
eigi að vera á Hvanneyri eða
í Reykjavík. . . . Nefnd hefur
undirbúið mál þetta, og bótt
undariegt kunni að þykja er
meirihlutinn meðmæltur því
að skólinn verði í Reykjavík."
Þegar ég las þessa fregn,
sem mér kom þó engan veginn
á óvart, komu mér í hug þessi
orð Jónasar úr Leiðarljóðum,
er ég setti hér að ofan.
Það verður ýmislegt fieira.
er í bugann kemur, og jafnvel
að bar fijóti með setning eins
og þessi: „Fágurt skal mæla,
en flátt hvggja“, og er það í
sambandi við eina hina nýj-
ústu og mikið notuðu setningu
,,Jafnvægi- í byggð landsins“,
er stjórnmálamenn og aðrir
lýðskrumarar lengja niéð ræð-
ur sínar.
Jafnvægi í byggð landsins
hef ég og sjálfsagt fleiri skil-
ið á þann veg. að atvinnutæki
og' menntastofnanir skyldu
staðsett sem víðast um landið
svo að fólkið flytti ekki utan
af landinu og til Reykjavíkur
eða á Faxaflóasvæðin. Nú ætla
ég ekki að ræða um það al-
mennt, heldur var það í sam-
bandi við landbúnaðarháskól-
ann, framtíðarstað hans, Á
hann að vera í höfuðborginni
eða á Hvanneyri.
Landbúnaðarháskóli er til
bess stofnaður og staríræktur,
að veita þá fullkomnustu
fræöslu, sem hægt er á hverj-
um tíma, til þess að gjöra
menn færa til leiðbeininga, til-
rauna og kennslustarfa í hin-
urn mörgu greinum landbúnað-
arins.
Sjáifsagt hefur bótt að
bændaskólarnir væru staðsett-
ir í svéitum til bess að þar væri
hægt, samhliða bóldegri
fræðslu, að veita einnig hina
verklegu og að bar mætti reka
alhliða fyrirmyndarbú og jafn?
vel tilraunastarfsemi. Þó hef-
ur altaf skort á að þetta væri
hægt vegna tregðu og skiln-
ingsleysis löggjafans á þörfum
þessara stofnana. Ef svo er um
undirstöðuna að háskóla, því
þá ekki einnig um hann sjálf-
an, að hann sé í sveit?
Nemendur þeir, sem í land-
búnaðarháskólann koma, verða
að koma frá hinu lifandi
starfi, frá landbúnaðainum
sjálfum og fræðslan öll að vera
í lifandi tengslum við hann.
Verða þau nokkurs staðar
betri en í sveit?
Á Hvanneyri hefur nú um
nokkurra ára skeið verið rekin
framhaldsdeild sem vísir að
bví er koma skal, en bó hefur
ekki verið að henni búið eins
og skyldi, og því er nú það,
sem á að gjöra, að sýna henni
þann sóma, er ber og efla til
háskóla landbúnaðarins þar.
J, Th.
Flug í iramtíðlnni
Framhald af 1. siiíu.
FEIKIFRAMFABIR.
Ekki má búast við, að nein-
ar stórkostlegar uppfimiinlgar
eigi sér stað í filugmálum á
næísta áratug. Hraði flugvól-
anna heldur áfram að aukast,
| en nær ekki hraða Kljóðsins. Á
áruruum 1970-—80 verða tekn-
ar í notkLin fluigvélar, sem fara
j langt fram úr hraða hljóðsins
og eítir 1980 má fara að eiga
J von á kj arnorkueTdflaugum,
er æða áfram 40 þúsund km á
j Mukkustunid, sagði forstjór-
inn.