Alþýðublaðið - 26.11.1928, Síða 2

ALÞÝÐUbLAÐIÐ
SjálfsviSrn
skaifsfléranss
Afsakanlr og fullyrðingar.
Einar Arnórsson skattstjóri
íawaraöi í Vísi 4.-6. þ. m. grein-
urn míniuia um skattamál Reykja-
vikur, sem • birtust. í Alþýðublaö-
jnu siðast i október.. Vegna ann-
ríkis hefi ég ekki fyr ge.að flett
sundur greinum hans. Kann ég
J>öi ekki við að láta hann sleppa
athugasemdalaust og vil því hér
dmga fmm aðaiatniði greinahans.
Pess #r fyrst rétt að geta, að
þött E, A. hafi bæði verið skatt-
stjöri og formaður niðurjöfnun-
arnefndar og því jafnskylt að
verja gerðir sínar um tekju- og
eigna-skatt og niðurjöfnun út-
svara, þá lætur hann greinar mín-
ar um niðurjöfnun útsvara al-
getiega afskifialausar. Hafði ég
þó skýrt tekið fram, að þótt ég
áliti starfsaðferðir skattstjóran.s E.
A. hneykslanlegur um tekju- og
eignaskatt, þá kastaði þó fyrst
tólfunum, þegar kæmi að niður-
jöfnun útsvara. En E. A. hefir
fundist léttara að bera ábyrgðina
af niðurjöfnuninni, með öðrum
samnefndarmönínum sínum, held-
ur en af starfi skattstofunnar, þar
sem hann réð einn öllu, þö að
yiíanlegt sé öllum, að í niðurjöfn-
unarnefnd hafi hann ávalt verið
innsti koppurí búri. Ég fyrirmitt
leyti verð að telja þessa þögn
E. A. um útsvörin viðurkenn'.ngu
á rétfmæti greina minna og það
úr hörðustu átt fyrir sjálfan hann.
Þegar E. A. snýr sér að gre'n-
um mínum um t.ekju- og eigna-
skattinn, kemur hann fyrst nueð
tvenns konar aðalvöm í máli s'nu.
í fyrsta lagi, að ég sé vondur
iraður, sem fari af stað „til að
leita að misfellum og með þeitm
einlæga vilja að sjá ekkert nema
misfellur“, og að ég hafi skrifað
greinar mínar í „flokkspólitísku
skyni“, eins og ég hafi „líka
sjáifur sagt skilríkum mönnum“.
. Ég vil nú leiða hjá mér hina
góðgirnislegu síaðhæfingu hans
um, að ég hafi haft þann „ein-
Jæga viija að sjá ekkert nema
misfellur“. En hitt viðurkenni ég,
feð í starfi mínu í yfirskattanefnd
eins og í hverju öðru starfi, sem
ég vinn, álít ég skyldu mína ekki
að eins að sjá það, sem rétt er
gert, heldur emju sídur að rann-
saka gaumgæfilega hvar misfellur
séu, svo að hægt sé að kippa
þeim í lag,
Því miður hafa starfsaðferðir
E. A. sem skattstjóra ver-
íð þannig, að margfalt
auðveldara er að finna misfell-
uxnar heldur en það, sem lofs-
vert var, og í slíkum tilfeMum
áiít ég fyrstu skyldu mina að
skýra almenningi frá staðneynd-
:um, svo að tekjuskatts- og eigna-
skatts fyrirkomulagið fái ékki
framvegis eins og undanfarið sök-
ina fyrir það, sem ég álít vera
óhæfilegar starfsaðferðir skatt-
stjórans.
Ég veit ekki hvaða „skilríkum
mönnum“ ég hefi sagt, að grein-
ar mínar væru ritaðar í „flokks-
' pölitisku skyni“. „ólyginn sagði
* mér,“ segir Einar. Ég hefi auð-
vitað skrifað þær í því skyni, að
hér yrði breyting á framvegis.
En afleiðingamar gætu vel orðið
flokkspólitiskar vegna þess eins,
að svo virðist sem ihaldsstefnc.ui
hafi ráðið hjá skattstjöranum um
framkvæmd hans á tekju- og
eigna-skattsiögunum og sama
stefna hjá niðurjöfnunarnefnd um
niðurjöfnun útsvara, þ. e. a. s.,
að þar hafi verið unnið til hags-
muna fyrir stóreigna- og hátekna-
menn, en á kostnað verkalýðs-
ins og millisté'taiinnar. Þegar það
verður bersýnilegt, að ráðandi
menn ihaidsflokksins, sem margir
hverjir hagnast mest af slíkum
síarfsáðferðum, mynda skjaJdborig,
um petta húdtalag,, þá sér almenn-
ingur væntanlega, að eina ráðið
er að skifta um menn og breyta
til um stefnu í fjármálum bæj-
arins. Vegna þess, hve sakleysis-
lega E. A. skrifar um þetta, eins
og hann hefði ekki verið „flokks-
pólitiskur" í skattamálumim, er
rétt að benda á það, að þótt hann
neyddist til að segja af sér skatt-
stjörastarfinu — vegna erfiðis,
eftir því, sem hann sjálfur
segir —, þá er hann ekki fyr
búinn aö því, en íhaldsmeirihluti
bæjarstjörnar kýs hann fulitrúa
sinn aS nýju í niðurjöfnunar-
nefnd, og ber þá ekki á því, að
hann sé ofhlaðimn og þrautpíndur
af störfum.
Hin aðalvörnin hjá E. A. er
sú, að yfirskattanefnd hafi aldrei
vítt hann fyrir störf hans, og að
með p,vi að hefja árás á hann
fari ég því með „svæsnustu að-
dröttanir“ til meðnefndarmanna
minna! Ég, sem að eins hefi veriö
í yfírskattanefnd síðan sl. vor,
ber auðvitað enga ábyrgð á því,
sem sú nefnd hefir gert fyrir þann
tíma, né yfirieitt á öðru en mínum
eigin aðgerðum í nefndinni. Ef
ég hefi á réttu að standa um ö-
verjandi framkomu E. A. sem
skattstjóra, þá væri þáð engin
vörn fyrir hann, þött aðrir yfix-
skattanefndarmenn nú eða fyr
hefðu fylgt honum að málu'm. En
nú er svo fjarri því, að E. A.
geti sannað nokkuð slíkt. Hann
vill að ég útvegi vottorð með-
nefndarmanna minna um það, að
þeir hafi talið eftiriit hans með
framtölunum önógt og skilning
hans á því, hvernig fram skuli
telja, viðsjárverðan. Annars trúi
hann ekki orðum mínum. En ég
get með sama rétti skorað á E. A.
að koma með vottorð þeirra um,
að svo hafi ekki verið. Og meixa'
en það. Ég get bent á það óhsppi-
lega atvik fyrir E. A„ að nefndin
hefir mikið rætt, að minsta kosti
fná því sl. vor, um miklu strang-
ara eftirlit en áður hefir viðgeng-
ist hjá honum, og tillagan, sem
frá mér kom, um breytingu áj
allri niðurjöfnun útsvara 1928
vegna misfelina, sem á þeim eru,
var viðurkend af báðum með-
nefndarmöminum mínum í „prin-
cipinu“, þótt þeir af öðrum á-
stæðum vildu ekki framkvæma
liana nú. En þetta ber ekki vott
um að yfirskattanefndin í heild
sinni hafi veiíö ánægð með starfs-
aðferðir þær, sem ríktu hjá E. A.
E. A. hefur þá upp mikið mál
um bað. hversu erfið störf sín
hafi veriö. og virðast honum
launin lítil. Hægt mundi þó vera
að fá ýmsa góða starfsmenn til
að leggja fram vinnu sína frá
ki. 1 e. h. til kl. 8—9 e. h. í
lengsta lagi í 3—4 mánuði í m:ð-
urjöfnunarnefndar og skattstjöra-
stöðu fyrir um 6000 kr. á áfri.
Og lítil ástæða virðist vera til
að vorkenma honum síarfið, þegar
hann getur tekið sér aðstoð eftir
þörfum á ríkissjóðskostnað. Það
er hvergi ætlast til þess að hann
geri alt sjálfur, heidur sjái hann
um, að alt sé gert, sem hægt er,
til að ná réttum framtölum og
réttl^tum tekju- og eigna-skatti
og útsvörum. Enginn neyddi hann
til þess að takast þetta slarf á
hendur. Hann mun hafa gert það
sér til fjár og fyrir flokksbræður
sína, en skyldá hans var auðvitað
sú, að láta vinna verkið. Hann
kveðst hafa verið að gefast upp
við verkið af ofþreytu, og ætlað
sl. vetur að segja því lausu, en
trúi því hver, sem trúa vill. Eng-
inn vissi um þessa ákvörðun hahs
fyr en seimt í haust, er hamn vissi
sjálfur, að hann hlaut að sitja í
völtum sessi, af því hvemig hann
hafði starfað undanfarið. Og hanin
er ekki fyr farinn, en hanm lætur
íhaldið kjósa sig aftar í niður-
jöfnunarnefnd. Hann er svo sem
ekki yfirkominn af þreytumnii þá!
Af því, sem á undan er farið',
vænti ég að mema sjái, hvernig
aðalvörn E. A. dugar honum, sú,
að ég sé illgjarn og „fiokkspóli-
tískur“, að yíirskattanefmd sé með
sér og að hanm hafi hiaft of mikið
að gersu
Framhaid.
Héúitm Valdimarsson.
Erlend símskeyfi.
Khöfn, FB., 24. nóv.
Frá Wilkíns-fluginu.
Frá New-York-borg er símað:
Wilkins hefir farið í fyrstu flug-
ferð sína frá Deœption-eyju yfir
Suðurheimskautshémðin, Gekk
flugferðin að öskum.
Merkir fornleifafundir.
Frá Charkov er símað: Rúss-
neskir vísindamenn hafa fundið
rústir á Berenasaeyjunni. Eyja
þessi er óbygð og er nálægt Ot-
chakow í Ukraine. Er hér um að
ræða rústir stórra bygginga frá
dögum Fom-Grikkja, að þvi er
ætlað er. Fundist hefir líkneski
Sjómannafélag Reykjavíkur.
Til þess að vera í kjöri við
næstu stjörnarkosningu, sem nú
er byrjuð og stendur til aðalfumd-
ár í janúar, hafa verið samþyktir:
í formannssæti: Sigurjön A, ÓI-
afsson, Jón Bjarnasoin, Sveimn
Sveinsson. í varaformannssæti:
Ólafur Friðriksson, Björn BL
Jónsson, Eggert Brandssan,
I ritarasæti: Ásgeir Pét-
ursson, Guðmundur Einars-
son, Sigurjón Jónsson. í gjald-.
kerasæti: Sigurður Ólafsson, Jón
Guðlaugssoin, Jóhann Sigmunds-
son. í varagjaldkerasæti: Jón
Bach, Jön Guðnason, Bjöm Jóns-
son frá Bala. Kosningin fer fraiu
skriflega utan funda, í skipunuhí
og í skrifsíofu félagsins.
Enn harðnar launadeilan
innan jámiðnaðarins þýzka.
Khöfn, FB., 25. nóv.
Frá Berlín er símað til Kaup-
mannahafnarblaðsins „Social-de-
mokraten", að vínnumálarétturinin
í DuiSburg í Rfnarlöndum hafi úr-
skurðað, að gerðardómurinn í
launadeilunni í járniðnaðlnum i
Ruhrhéraðinu sé bindandi. Ó-
kunnugt er, hvort atviununekend-
ur áfrýja dóminuni til ríkisréttar--
ins.
gyðjunnar Afrodite, fjöldi leir-
kera og hellur með rúnaletri á.
Jón Dúason verður doktor.
Fíá Osló er símað: Jón. Dúasoir
hefir varið doktorsritgerð sína um
ríkisréttarstöðu Grænlands á mið-
öldunum. „Tidens Tegm“ skýrir
frá því, að prófessorarnir Tar-
anger og Koht hafi borið franí
ýmsar aðfinslur, en álitu samt
þakkarvert, að Jón hafði raimsak-
að málefni, sem hingað til hiefir
verið órannsakað. Edward Bull1
prófessor bar fram flestar aðfinsl-
urnar, og kvað hann ritgerðina
ekki þess virði, að höfundur hemn-
ar fengi doktorsnafnbótina. Heim-
ildir tilgreindar í ri'gerðinni væru
óáreiðanlegar; ritgerðin bæri það
með sér, að höfundurinn hefði al-
gerlega farið með efnið eftir ö-
vísindalegum aðferðum. Sanv-
kvæmt skeyti frá Osló til Rttzau-
fréttastofunnar, þá hefir Buli pró-
fessor skrifað háskölanum bréf og;
mælst til þess, að komið verði í:
veg fyrir, að Jón fái doktorsnafo-
bötina, þar eð slíkt myndi rýrar;
virðinguna fyrir háskólanum.
Khöfn, FB., 25. móv.
Frá Oslö er símað: Háskóla-
stjörnin veitti í gær Jóni Dúasyni;
doktorsnafnbótina.'
Hernaðarskaðabæturnar.
Frá París er símað: Moreau for-
stjóri Frakklandsbanka og Alix(?)
hagfræðiprófessor hafa verið
skipaðir fulltrúar Frakklands í
nefnd þeirri, sem bráðlega kemur