Alþýðublaðið - 30.03.1958, Side 11

Sunnudagur 30. marz 1958
í ÐAG er sunnudagurinn, 30.
marz 1958.
Siysavarðsíofa KeyKjsvftar er
opin allan cölarhringinn. Nætur-
læknir L.R. M, 18—8. Sími
15030.
Eftirtaliii apöiek eru opin kl.
9-^20 alla dága, nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga Id.
13—-16: Apótek Austurbæjar
(sími 1S270), Garðsapótek (sími
34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesíurbæjar apótek
(simi 22290).
Bæjarbókasafn Ke-ykjavíkur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
M, 2—10, laugardaga 1-—4. Les-
utoía opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
srmánuðina. Útibú: Hólmgarði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema 'laugardaga kl. 6—7; Efsta
oundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
Helgidagsvörður L.R. í dag er
Hulda Sveinsdóttir, Læknavarð-
stofunni, sími 1-50-30.
Næturvörður er í Ingólfsapó-
teki. Sunnudagsvakt í Apó-
tek Austurbæjar opíð frá ki. 9
að rnorgni til kl. 10 að kvöidi.
Sími 19270.
FLUGFERÐIR
Fiugfélag’ íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi er
væntanlegur til Reykjavíkur kl.
10.10 í dag frá Hamborg, Kaup-
IEI6UBÍLÁR
mannahöfn og Oslo. Flugvélin
fer til London kl. 08.30 í fyrra-
málið. — Innanlandsflug: í dag
er áætlað að fljúga til Aktireyr-
.ar og Vestmannaeyja. — Á morg
un er áætlað að fljúga tii Ak-
ureyrar, Fagurhólsmýrar, Horna
fjárðar, Siglufjarðar og Vest-
Miannaeyja.
MESSUR I DAG
Óháffi söfnuðurinn: Messa í
Kirkjubæ kl. 4 síðd. Séra Emil
Björnsson.
SKIPAFRETTIR
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er væntanlegt til
Rotterdam 1. apríl. Arnarfel.i er
væntanlegt til Rotterdani á
morgun. Jökulfell er væntanlegt
til New York 3. apríl. Dísarfell
er í Reykjavík, Litlafell er í
Rendsburg. Helgafell er á Norð-
firði, fer þaðan til Akureyrar.,
Húsavíkur, Sauðárkróks, Stykk-
ishólms og Reykjavíkur. Harnra-
fell er væntanlegt til Reykjavík
ur 4. apríl. Troja lestar sement
í Álaborg til Keflavíkur.
F U N D I R
Kvenfélag Háteigssóknar held
ur fund þriðjudagskvöldið 1.
apríl kl. 8,30 í Sjómannaskólan-
um.
Dansk kvindeklub heldur
fund þriðjudagskvöldið 1. apríl
kl. 8,30 í Tjarnarkaffi, uppi.
Mæffrafélagiff heldur fund á
morgun, 31. marz kl. 8,30 e. h.
í Prentaraíélagshúsinu við Hverf
isgötu 21. — Rætt verður um að
senda fulltrúa á heimsþing
kvenna í Vínarþorg. — Ingi-
þjörg Björnsdóttir kennari flyt-
ur erindi um heimilin og skól-
aná.
leit til baka una leið og ég'
beygði fyrir götuhorn, og ég
sá, að Jón Miller og lögreglu-
voru enn að tala
Eg hljóp rakleiðis heim í
Sailors Home og upp í her-
bergið mitt, lokaði hurðinni og
séttist á rúmið og fór að hugsa
um þetta ógeðfellda atvik, sem
komið hafði fyrir mig hjá Sjö
centa búðinni. Mér flaug það
strax í hug, að undir eins og
-frú Fatrik yrði þess vísari, að
ég væri í borginni, mundi hún
gera allt, til þess að ná mér
og fara með mig heim til sm.
Eg þóttist vita, að Jón Miller
og hún mundu hæglega fá lög-
regluþjónana til að trúa því,
sem þau segðu, þar sem ég var
aðeins barn og hafði engan til
að styðia málstað minn, en frú
Patrik bæði rík og ef til vill
vel þefekt hjá málsmetandi
mörnium þar í borginni. Mér
fannst því lfkufnar vera mjög
sterkar með því, að frú Patrik
fengi því framgengt, að ég
færi heim með henni, svo framt
að ég fyndi ekki eitthvert gott
ráð til að aftra því. En að
láta hana ná mér í annað srnn,
fannst mér hrséðilegra en
nokkuð annað, sem ég gat
hugsað mér. Eg vogaði ekki
fyrir mitt líf að fara yfir á
lögreglustöðvarnar og segja
herra Inkster -vandræði mín,
því að ég áleit, að það væri
áð ganga beint í greipar frú-
arinnar, og að leita aðstoðar
Cliffords og konu hans þótti
mér ráðléysa, því að þáð voru
engin líkindi til þess, að þau
færu að setja sig upp á móti
málsmetandi fólki, sem þau
þekktu. En eitthvað varð ég til
bragðs að taka. Og eina ráðið.
sem ég gat fundið, var það,
að fara burtu úr borginni
tafarlaust. En hvert var að
flýja? Ekki gat ég komizt til
nafna míns, því að það var
langt til hans, og ég rataði ekki
þangað, sem hann átti heima,
og ég var svo að segja alveg
peningalaus. Að skrifa honum
og biðja hann um hjálp, var
nú of seint, undir þessum
Ikrírjgumstæðum. Hvað gat
ég þá gert? Jú, Geir var mað-
urinn, sem ég gat flúið til. Ef
é gaðeins kæmist til hans, var
mér borgið. Að fara sömu leið-
ina og ég hafði komið, • vildi
ég með engu móti, en reyna
heldur að komast til Shubena-
cadie og þaðan til Gays River
og svo til Cooks Brook. Ef ég
færi með hraðlestinni til Shu-
benacadie kostaði það mig að-
eins fjörutíu cents, svo mér
þótti líklegt að tækist, af því
að ég var svo lítill. Eg fór svo
að gæta að því, hve mikla pen-
inga ég ætti, og sá fljótt, að ég
átti aðeins tuttugu cents, þegar
eg var búinn að borga fyrir
fæði mitt og húsnæði.
Jæja, ég ásetti mér nú samt
að leggja af stað, hvernig sem
það færi, og reyna að komast
eins langt með hraðlestkmi og
unnt væri fyrir tuttugu cents.
Eg tók svo tösku mína og
poka og gekk ofan í setustof-
una, þar sem frá Clifford var
stödd. Eg fékk henni það, sem
ég skuldaði þeim hjónu'num,
og sagði henni, að ég væri að
fara.
— Og hvert ætlar þú að fara,
ljúfur? sagði frú Clifford
blíðlega,
— Til vina minna, sagði ég.
— Það gleður mig að heyra,'
sagði hún og hélt víst, að ég
ætti við Sandfords-fólkið, —
það er svo gott, að geta farið
til vina sinna, — það er svo
gott!
Eg bað hana að skila kveðju
minni til manns síns, og þakk-
aði þeim hjónunum fyrir það,
hvað þau hefðu. verið mér góð.
Hún bað mig að koma oft til
að finna þau, því að hún hafði
ekki hugmynd um, að ég væri
að fara burt úr borginni. Hún
spurði mig líka, hvort ég vildi
ekki láta flvtja mig, töskuna
og pokann, en ég sagði, að það
væri svo létt, að mig munaði
ekkert um að bera það. Eg
kvaddi hana því næst og fór
út.
Þegar ég kom út fyrir dyrn-
ar á Sailors Home, horfði ég í
kringum mig til að vita, hvort
ég sæi nokkum lögregluþjón,
því að ég vildi komast til vagn
stöðvanna, á þess að nokkur
þeirra yrði mín var. Eg var
viss um það, að þeim mundi
þykja það kynlegt, ef þeir
sæju mig á ferð með töskuna
og pokann og mundu vilja
grennsla.st eftir því, hvert ég
væri að fara. Eg ásetti mér
því aS fara þær götur, sem
þeir voru sjaldnast é ferðum.
Eg dró hattinn ofan fyrir aug-
un, bretti upp kragann á treyj-
unni og hélt af stað með tösk-
una á bakinu en pokann í fyrir.
Eg gekk fyrst kiippkorn eftir
Vatnsgötu hinni efri, beygði
svo ofan á hina neðri Vatns-
götu. Eg sá lögregluþjón norð-
ur á götunni, og stefndi ég því
beint yfir um það stræti og;
hélt ofan að sjónum. Eg hélt
áfram um stund meðfram vöru-
húsunum við sjóinn, og beygði!
svo aftur við og upp á hina
neðri Vatnsgötu,-og fór eftir
henni lítinn spöl. Þá sá ég aft-
ur lögregluíþjón koma norðam
götuna.' Aftur fór ég ofan að
sjónum, en gefek efeki greiðlegaf
að komast áfram fyrir tunnunu
og kössum, sem þar voru alls
staðar meðfram vöruhúsunum.
Enn einu sinni beygði ég við
og gekk upp á stræið og yfir;
það og upp á næstu götu, og'
svo áfram. Eg fór ótal króka.
upp þessa götu og ofan hiná,
stundum að austan verðu, —
stundum vestan megin, og loks
komst ég að vagnstöðunum, án
þess að nökkur lögregluþjónn,
yrði mín var.'
Yfir vagnstöðvUnum í Hal,i-
fax er gríðarstór hvelfing, og
var hún að öfán þétt sett
gluggum, eða var öllu heldur,
einn afar mikill gluggi. Vagh-
stöðvarnar stóðu á norðui'-
jaðri borgarinnar, Tíu eða tól£
járnbrautarspor lágu inn í,
hinn feikilega mifela skála, eni
þau urðu öll að einni brauL
strax, þegar út fyrir borgina
kom. Beggja vegna við spor
þessi, inni í skálanum, voru',
breiðar gangstéttir, og sá ég
þar stóra hlaða af kistum og"
ýmsum farangri. Fjórar. járn-
brautarlestir voru hver viði.,
hliðina á annarri á stöðvunum,
þegar ég kom þar, og þótti mér
bera vel í veiði því að ég
þóttist viss um, að einhven
jreirra færi til ShubenacadiéT
Eg setti farangur minn aftúr' á
bak við stóran hlaða af kist-
um og gekk svo þangað. sem
farbréfin voru seld, en ekkj þó
í því skyni að kaupa farbréf,.
því að ég vissi, að það mundi
kosta meira en tuttugu cents,
heldur til að vita, hvenær le'st'
íæri til Shubenacadie, og hvér
lestin það væri, sem þangáð
færi. Mér var strax sagt, að
lestin, sem væri önnur í röð-
innj að ausan, legði af stáð
til Trúró klukkan fjögur, eru
stansaði ekki í Shubenaeadie.
En lestin, sem væri fyrst í röð-
inni að vestan færi af stað til
Trúró klukkan hjálf siö um
kvöldið, og kæmi við í Shu-
benacadie klukkan tæplega
átta. Eg leit svo á hina miklu
stundaklukku, sem var hátt
uppi í suðurenda sfeálans, og
sá, að tíu mínútur voru eftu:,,
BiírtóiSasíöð Steindórs
Sími 1-15-80
—o-
Bifréiðastöð Reykjavíkur
Símí 1-17-20
SENDIBÍLAR
Sendifoílastöðin Þröstur
Sími 2-21-75

Zorin og foringjar hans Vöru
dregnir út úr brakinu, og jafn-
skjótt o gþeir höfðu náð sér,
fór Antar, höifðingi ættbáiksins,
til þess að hafa tal af þeim. Zor-
in hafði laglega sögu á taktein-
unum, og Antar varð að trúa
honum. Hann sagði að Sharst-
ar væri að ráðgera innrás og
hann, Zorin, hefði verið því and
vígur. Þess vegna hefði liann
verið flæmdur frá borginni,