Forvitin rauð - 01.12.1972, Side 14

0
[^Quðsokkohreyfin^ín

Ef þú ert í einhverju félagi, stéttar-
félagi, áhugafélagi eða öðru, veiztu
hvernig það er byggt upp. Fyrir því
er 3ja, 5 eða 7 manna stjórn, sem
skiptist í formann, ritara, gjald-
kera og meðstjórnendur. Þessi stjórn
er ábyrg fyrir félaginu, á henni hvíla
allar framkvæmdir þess, ákvarðanir og
yfirlýsingar, en þorri félaga kemur i
rauninni ekki nálægt félaginu nema með
greiðslu félagsgjalda. Sjaldgæft er,
að nýir félagar verðir virkir strax,
komist í stjórn eða séu falin verk
af henni.
Að sjálfsögðu vinna margar stjórnir mjög
vel og koma miklu í framkvæmd, en þá
vaknar sú spurning, hverjir veljast í
stjórn? Yfirleitt eru það þeir, sem
hlotið hafa einhverja þjálfun i félags-
legu starfi áður, eða fólk, sem er
ófeimið að láta í ljós skoðun sína og
hugmyndir á fundum, og reyndin er sú,
að stjórnir félaga taka oft litlum
breytingum árum saman og því stærri
Búi Arland:
Viljið þér ekki eignast ektamann?
En þér viljið þó eignast nýa kápu?
(Atómstöði
og mikilvægari sem félögin eru, því
þaulsætnari eru stjórnirnar.
Þetta form er til þess gert að breikka
það bil, sem er á milli valdhafanna -
toppanna - í þjóðfélaginu og hins
almenna borgara. Það heldur einnig
við þvl bili, sem nú er milli karla
og kvenna, þvi það auðveldar karlmönnum
að halda völdum sínum og nýta þau.
Þegar Rauðsokkar fóru að starfa haustið
1970, kom ekki til greina að starfa
undir slíku formi. Starfsemi okkar
skyldi verða líflegri og opnari.
Rauðsokkahreyfingin var aldrei stofnuð
formlega og hún á sér engin lög, félaga-
skrá né fundagerðabók. Fólk, sem
hafði áhuga á því, að konur nytu sama
réttar og hefðu sömu möguleika í þjóð-
félaginu og karlar, kom saman og
byrjaði að starfa. Það var ákveðið
að starfið skyldi byggjast upp af sjálf-
stæðum starfshópum, sem væru tengdir
svonefndri miðstöð. Slíkt félagsform
ryður sér nú til rúms víða um heim.
Segja má, að allir, sem hafa áhuga á
að konur öðlist sama rétt og karlar,
séu rauðsokkar, en enginn er í
Rauðsokkahreyfingunni nema sá, sem
er starfandi á hverjum tíma, þannig
eru þar engir óvirkir félagar.
Vilji einhver verða félagi, getur
hann e.t.v. sameinazt hópi, sem
þegar hefur hafið starf eða
stofnað nýjan hóp ásamt öðrum,
einnig getur hann starfað einn að
sínu áhugamáli. Þegar hópur hefur
verið myndaður velur hann sér verk-
efni og vinnur að því eftir eigin
geðþótta. Verkefni geta verið mjög
margvísleg t.d. lestur einhverrar
bókar um jafnréttismál, lesa þá allir
heima vissa kafla, sem siðan eru
ræddir í hópnum. Slíkir leshringir
eru oft mjög gagnlegir, en þeir
koma ekki að gagni nema allir komi
undirbúnir á fundi og mæti vél.
Félagar hafa hér möguleika á að koma
fram sínum sjónarmiðum og heyra álit
hinna og gefst þarna gott tækifæri
til þess að yfirvinna hlédrægni og
feimni, sem svo mörgum háir.
Verkefni geta lika verið að gera
einhverja athugun eða rannsókn,
skrifa um eitthvert mál, benda
einhverjum aðilum á ákveðið misrétti,
t.d. í bréfi eða þá að æfa sig í fram-
sögn og ræðumennsku. Verkefni getur
líka verið að halda umræðufundi innan
hreyfingarinnar, t.d. eins og gert
var hálfsmánaðarlega á siðast
liðnum vetri í kjallaraherbergi sem
hreyfingin heftir til afnota að
Ásvallagötu 8, eða að halda opna
fundi fyrir allt áhugafólk.
Komist hópur að einhverri niðurstöðu,
sem hann vill koma á framfæri, gerir
hann það á þann hátt, sem hann kýs
og á sína ábyrgð. Hreyfingin sem heild
er ekki ábyrg gerða einstakra hópa,
og einstakir hópar geta ekki komið
Ugla: |
Eg vil hvorki láta fátæklíng klæða mig
í druslu né ríkan mann í loðfeld fyrir að
hafa sofið hjá þeim. Eg vil kaupa mér
kápu fyrir þá penínga sem ég hef unnið mér
inn af því ég er maður. ,
(Atómstöðin)