Alþýðublaðið - 16.04.1958, Side 7

Alþýðublaðið - 16.04.1958, Side 7
Miðvikudagur 16. apríl 1958. AlþýðublaSið aði rækilega hreinsun á skóm, að lokinni ierð. , Mér er tjáð, að velmegun sé jhér meiri en í nokkru öðru Jylki Bandaríkjanna, enda eru náttúruauðæfi hér með fádæm um. Auk hins frjósama jarð- vegs ér hér að finna í jörð ó- ■hemju af olíu- og gasi, kolum zinkí, blýr, gipsi, leir til múr- steinagerðar og síðast en ekki sízt salti. Fróðir menn þykjast hafa reiknað út að saltið í Kans as nægi til þess að uppfylla saltþörf Bandaríkjanna í 500 jþúsund ár, ef þeir taka þá ekki ;iippá því að byggja úr því múr umhverfís fylkið, tveggja mílna breiðan og 1000 feta háan, eins -og þeir segjast geta. Fylkið rek nr umfangsmikið fiskiklak og segjast þeir hafa nógan fisk, séu jafnvel aflögu færir, þótt íslendingar væru sennilega ekki ginnkeyptir fyrir að borða þann fisk. En jafnvel hér er ekki upp- talið. Hér var Buffalo-Bill og hér var stofnað fyrsta sam- vinnufélagið í Bandaríkjunum — um olíuvinnslu- og hreinsun. Slíkt hefur löngum þótt gott vörumerki heima á íslandi og geta þeir, sem af því hafa að státa séð, með því að líta í eig- inn barm, hvílíkur öndvegis- staður þetta er. Vegakerfi er hér með ágæt- um, sennilega helzt sambæri- legt víð vegi Hitlers sálaða í Þýzkalandi og járnbrautanet allþétt liggur um fylkið. Mennt un og menning í bezta lagi og vel að skólum búið á alla lund. ALFA-ALFA OG HÁRPRÝÐI. Ég sé við nán-ari yifirlit á bæklingi, sem þessar upplýsing ar eru teknar úr, að mér hefur láðst að geta eins, sem hér er mikið ræktað, sem sé alfa-alfa. Þetta gaf mér tækifæri til að gera á því athugun, hvort fólk væri ekki hárprúðara hér en heima. En, því miður leiddi sú athugun til allt annarrar nið- urstöðu en vænta hefði mátt. Mér virðist skalli miðaldra manna hér fullt svo algengur og heima á íslandi, svo að eitt- hvað er bogið við alfa-alf-a galdurinn, sem sumir iðka heima við ásókn skállans, eða þá, að Islending-ar eru þetta á undan Kansasbúum í notkun þessa dýrmæta lyfs. Máske eru 3íka fleiri þjóðir en við, sem gætu sagt: „Þetta land á ærinn auð, ef menn kunn-a að nota sann.“ En þrátt fyrir allt. „Skiótt getur sól brugðið sumri“ víðar en heíma á Fróni. Aftur hefur kólnað í veðri og tekið að snjóa, jafnvel hér í hjartast-að Banda- ríkjanna. Og í herberginu mínu er engin upphitun. Það er jafnvel ekki laust við að mér finnist heilög María hafa sveip að ögn betur að sér skikkjúnni. Eg vona að það sé ekki fyrir nærgöngult augnaráð mitt. Og postularnir og dýrlingarnir eru heldur grámyglulegri yfirlit- lim en áður. Þetta er svo sem engiun klæðnaður og þeir upp- aldir í suðrænni sól þar sem í- mvnd paradísar var skuggasæl aldinþung tré og svalar streym. andj lindir ásamt fögrum kon- "um hjúpuðum í blæju, eins og fegúrðin á að vera. En þetta síðasttalda mega þeir, aumingj arnir, ekki einusinni hugleiða, sízt svo að það haldi á þeim hita. > ÚTBREIÐIÐ ALÞÝÐUBLAÐIÐ! 'Seu-ciii-ciii'íiii-ct-ati-cr-a-íiii- óorækf í Skorradal til mir ior haris úr Hvanneyrarskóla hafa hundizt samtöknm um framkvæmd málsins HINN lfi. marz s.I. komu nokkrir Hvanneyringar frá stjórnartíma Halldórs Vil— j hjálmssonar skólastjóra saman á fund í Rsykiavík. Á fundinu-m var rætt um að hsiðra minningu Ha’ldórs Viihjálmssonar hins ágæta skólastjóra ,c? ræktunar— marms á bann hátt, að stofna til skógræktar í minningu ucn h:\nn. Skyldi athugað að fá í þsssu skvni reit til umráða í landi Skógræktar ríkisins í Skorradal. þar sem komið h-sfur í Ijós. að barrtré þrífast þar óevnjulega vel. Margir fund— armer.n tóku til máls. og voru fundarmen'n einhuga um þess ar framkvæmdir. Eftirfarandi tillaga var sam þykkt samhljóða: „Fundur lialdinn í Mjólkur— stöðinni í Reykiavik af nokkr um nemendum Hvanneyrar— skóla þann 16. marz 1958, saniþykkir að ’l' f ta skrfi tiil sem flestra, er nám hafa stund að á Hvanneyri, árin 1907— 1936 — að báðum meðtöldum — um fjárframlög til skóg— ræktar tsl minningar umHall— dór Vilhjálmsson skólastjói a. Skal samið við Skógrækt ríkisins um skógplöntun í Skorradal. Byrjað verði strax á næsta vori að pnlanta fyrir það fé, er safnast kann nú í vetur og fram á vorið. Fyrir það fé, er síðar kynni að inn— heimtast, væri plantað næsta ár. Til hess að annast fjársöfn— unina og annað þessu við— komandi, kíósi fundurinn 5 menn, er starfi ókeypis.” Þessir menn voru kosnir í nefndina: Gunnlaugur Clafsson, Lauga vegi 162 Halldór Jónsson frá Arngerðareyri. Rauð. 26 Ingi— mar Jóhannesson, Laugar-ás— vegi 47. Kristcfer Grímsson, Si furteisi 4 og Magnús Kristj ánsson, Eskihlíð D. FrEmkvæmdanefndinni var falið að hafa sa-mbánd við alla nemendur Hvannsyrar— skóians frá umræddum tíma, sem til næst. Óskar nefndin þeir Hvanneyringar, sem viija taka þátt í þessu starfi, til-— kynni nef-ndmni það sem fyrst. E G I L L .-•‘Vi /M~r( r (- < •< >■ V" Ú i > FRIMERKJAÞATTUR Framhald af 1. siTíu. ómögulegt að ná til þeirra. j Margir íslenzkir prestar hafa og löngum unnað þjóðlegum íróð- leik og sumir þeirra unniö mjög þýðingarmikil störf á þeim vettvangi. Virðist því eðlilegt ng nauðsynlegt að kveðja þá til samstar-fs í þessum efnum. Ættu á þennan hátt að fás-t traustar heimildir til siijald- skrárgerðarinnar án þess að því fylgi ýkja mikii aukin fyrir- höfn. Um -frum-varp þetta hefur ver ið haft sa-mráð við biskup, þjóð skjalavörð og æviskrárritara.“ SAGA FRÍMERKISINS. (Útvarpserindi flutt á s. i. vetri). ÞJÓNUSTA sú er við póst er kennd, er æfafornt fyrirtæki og mun eldra en frímerkið, og þar eð ég hyggst ekki segja þá sögu hér, skulum við strax komast að efninu, sem sé sögu frímerkis- ins. í 25 mínútna útvarpserindi, er því miður algerlega ómöguiegt, að gera þessu efni full skil, en stiklað verður á stóru og helztu atriðin rakin og þá á þann liátt að til ánægju megi verða fyrir fleiri, en þá er frímerk.jum safna, eða stunda söfnunina?sem fræðigrein. Bretar krefjast þess með miki um rétti, að hafa gefið út fyrsta frímerkið. Það er að verðgildi 1 penny og svart að lit. Merkið kom út 1. maí árið 1840, en var fyrst tekið til almennrar notk-un ar 6. sama mánaðar. Hinn raunverulegi höfundur merkisins, Rowland Hill, skrifar TVÆR aðalárstíðir tízkunnar eru vitanlega vor og haust og það þarf vitanlega ekki að taka það fram, að vorið og vortízkán hafi margt fram yfir haustið. Þá eru nýjar línur skapaðar, nýir tízkulitir verða til og sem sagt nýjungar á tízkusviðinu spretta fram eins og kanínur úr hatti töframanns. Það kemur eitthvað nýtt fyrir alia. Aðal- línan er gefin, auk þess eitthvað nýtt fyrir þrekvaxnar konui. þær háu og grönnu, þær lág- vöxnu, svo að ekki sé gleymt því, sem tilheyrir höttum, hár- greiðslu, töskum, hönzkurn og skóm. Jafnvel skartgripafram- leiðendur reyna að fylgjast meó og framleiða eitthvað nýtí, sem sérstaklega á við vorið. Enska vortízkan er fremur einföld og einnig ódýr, eins og sjá má af meðfylgjandi mynd. Fyrir hina háu grönnu gí'.dir sem sé að vera í fremur víðum fötum, sem ekki falla of þétt að líkamanum og' gefa möguieika til frjálsmannlegri hreyfinga en áður. Allar ungar stúlkur vilja klæð ast eftir tízkunni. Nú er einmitt sá tími sem konur fá sér föt fyr- ir sumarið, ýmist kaupa þær til- búin eða sauma þau sjálíar. En svo er bara vandinn hvað á að velja og hvað klæðir bezt, því að stúlkur eru auðvitað misjafn- ar í vexti. Tízkuritstjóri blaðs eins í Englandi gefur lesendum sínum ýmsar góðar ráðleggingar í þessu vandamáli þeirra. Fyrst nefnir hún stúlkuna af milli- stærð, sem engin vandamál hef- ir gagnvart vexti sínum. Hún klæðist t. d. dragt, eins og' þeirri er myndih sýnir. Dragtir sem þessi eru nú mikið í tízku, enda mjög klæðilegar. Frakkinn fell- ur ekki að mittinu, en er hafður sléttur og fellur mjúklega að mjöðmunum og er fremur stutt- ur. Jakkinn á myndinni er með spæl á bakinu og er skreyttur með tv'enn hnöppum. Hávöxnum stúlkum, sem einn ig clu þreklegar og fremur vel vaxnar, gefur hún eftirf&randi ráð. Blússa samkvæmt nýjustv pokatízku og sem nær niður á mjaðmir, er tilvalin til að áraga úr hæðinni. Á slíkum blussúm getur verið fallegt að hafa kvart n. I 11*1:: ermar, því að þær virka 'stytt- andi á langa handleggi. Stóraf stúlkur mega gjarnan nota stór- mynstruð kjólaefni og stóra skartgripi, berandi hanzka og Framhald á 8. síðu. í dagbók sína morguninn i. rnaáí „Fór á fætur klukkan átta. Fr.í- merki til aimennra nota kom út í dag í fyrsta sinn í London. -U Mikil þvaga við frímerkjasöi- una.“ Þannig var þá fvrsta frímerk- inu, er kom út, tekið. Þótt ekkí væri um fyrsta dags stimplanir að ræða eins og nú, var ös ai' fóiki til að kaupa það og fagna því, engu síður en enn þann dag í dag hvar í heiminum sem ný frímerki eru gefin út. Eins og ég sagði áðan krefjast. Bretar þess með miklum rétti að hafa gefið út fyrsta frímerkiö, en þetta merki ásamt þeim næstu var aðeins framkvæmd hugmyndar, sem átti sér mikla lengri sögu. Mismunurinn var aðeins sá að nú var það ríkiS hinn opinberi aðifl, sem hóf út- gáfuna í þágu almennings, en áð ur vorú það einstaklingar, eöa í hæsta lagi borgir og héruð ei höfðu gefið út frímerki. Þegar árið 1653 stofnar mað- ur að nafni M. de Villayer einka póst með frímerkjum, sem greiðslu fyrir burðargjaldi, í Par ís. Bréf þau er hann tók til fluta ings urðu að vera í sérstökum umbúðum, sem voru um leiö einskonar kvittun fyrir greiddu burðargjaldi. Ekki er þó til neiít eintak af umþúðum þessum, þar sem þær hafa verið eyðilagðar þegar bréfin voru tekin úr þeírA af móttakanda, en sagt er at> a þeim hafi verið miði, sem þjón- aði hlutverki því er frímerkiSi- gegnir nú. Og ekki voru þetta einu fri- merkin, sem út voru gefin fyrir 1840. Bæði voru notuð hlið,- stæð merki í Grikklandi og Suð- ur-Afríku fyrir þann tíma. Þé er þeirra merkja, er mest iíkjr ast fyrstu frímerkjunum, a@ leita innan Bretlands sjálfs. —■> Voru það merki er notuð voru á hverskonar bréf og skjöl og var á þeim mynd konungs þess er ríkti á hverjum tíma. Nægú' að nefna að þau höfðu einkenn- isbókstafi í hornum og báru- þessa mynd, til að færa rök fyr- ir því hve'rsu mjög þau líktust' frímerkjum þeim er seinna vorn gefin út og þá úm leið álykta>, að þau hafi gefið Rowland Hiö hugmyndina að fyrsta frímerk- inu, frekar en nokkur önnrp? merkí. Ekki aðeins frímerki, heldur og bréfspjöld og bréfsefni meé áprentuðum frímerkjum vora þekkt fyrir 1840. Eitt af hinum þekktari dæm- um eru „litlu hestarnir“ frá Sardinu. „Litlu hestarnir“ vœru prentaðir á bréfsefnapappír og var myndin á þeim af póstmanni á hestbaki, en verðgildi þeirra, sem var í centesimi, var undir myndinni. Rammi var svo utan um þetta allt saman, kringlóttur um 15 centesimi, egglaga um 25 centesimi og áttstrendur um 50 centesimi. Táknuðu þessi merki Framhald á 8. síðu.

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.