Alþýðublaðið - 23.04.1958, Síða 3

Miðvikudagur 23. apríl 1958
Alþýðublaðið
3
AJþýðublaöiö
Útgefandi:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsíngast j óri:
Ritstj órnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Alþýðuflokkurinn.
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hiálmarsson,
Emilía Samúelsdóttir.
14901 og 14902.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Alþýðuhúsið
Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgötu 8—10.
MQRGU'NE'LAiBIÐ hefur fundið skýringu á því, hvers
vegna Sjláltfstæðislflcikikurinn sé stefnulaus í efnahagsmál-
unuim. Hún er eitthvað á þessa lund: Sjálfstæðisflokkurinn
er ekki í ríkis&tjórn og nýtur engrar samvinnu við sérfræð-
inga ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálunum eða hefur aðgang
að plöggum þeirra. Þess vegna verður einskis af honurn
krafizt. Stærsti sjórnmiáiafiokíkur landsinis ímyndar sér svo,
að béssi aÆsölkun nægi.
Út af fyrir sig væri ekki úr vegi aði spyrja, hvernig
búið hefði verið að stjórnarandstöðuflokkunuim í þessu
efn-i, þegar S.iálfstæðismenn vo«u þátttakendur eða for-
ustuaðilar landsstjórnarinnar. Wm það er bó ástæðulaust
að karpa. Hitt nær tsem isé engri átt, að iSjálfstæðisfloklc-
iirinn þurfi iað vera vitneskjulaus um ástand efnahags-
miáianna. Hotiutn var að minnsta kostí kunnugt um
hvernig komið var, þegar Ólafur Thors, Bjami Bene-
diktsson ojg Ingólfur Jónsson hrökkluðust úr stjórnar-
ráðinu. Hvermig ætlaði Sjálfistæðisflokluirinn að leysa
þeisisi mál, ef honuni hcfði orðið sigurs (auðið í alþingis-
kosiiingununi sumarið 1956 einB og hann mæltist til?
Þjóðlin. á kröfurétt á isvari við þeitii ispurnlngu. Eða er
sannlcikurinn sá, að Sj álfstæðisflokkurinn hafi ekkert
til efnahagsmálanna að leggja, hvort heldur hann er i
ríkisstjóm eða istjórnarandstöðu?
Morgunblaðið virðiist eirmig ,gefa í skyn, að Sjálfstæðis-
flcikkurinn legigi ekki á sig vinnu og fyrirhöfn varðandi
lausn efna!ha,g!stm!álanna af því að allt slíkt sé .unnið fyrir
gýg —• hamn sé í stjórnarandistöðiu og fái þesis vegna engu
ráðið. Sú aifisökun missir lí'ka marte, Sjáifstæðiilsiflckkurirjin
myndi sannarl'e.ga auka hróður sinn með því að haifa eitt-
hvað iálkvætt til þessara mála að leiggja. Farsæl stiefna
sigrar fyrr eða síðar. Þess vegna verður minnilhluti að
mieirihluta cg meírilhluti að mi,nnihluta í lýðræðislöndum.
En hvað veldur rauniverulega þessu vonleysi Sjálf-
stæðisflokksins? Er hann ailt í leinu gripinn minnimátt-
arkennd? Það skyldi maður naumast ætla. En hann var
staðráðinn í því á valdadögum isínum að gefa engan
gaum að tillöguin stjómarandstöðunnar. Þess vegna mis-
skilur hann hlutverk hennar, gefst upp og heltlur að sér
höndum.
Aiffieiðing all!s þs'ssa er svo sú staðrieynd, að stærsti fLoikk-
•ur landsins hieifur ekikert að segja u<m mlesta vandamál sam-
tíð-arinnar annað en vera fyrirfram á móti sérhverri ti.I-
lögu og úrræði ríkisstjóxmarinnar. Og svo ætla'st Sj'álfotæð-
isflokkurmn til þess, að þjóðin Miti hann sigra í næstu
kosningum. Þv£ljk tiiætlunarssmi!“
Ur hörðmtu átt
TÍMINiN sivarar í gær þeim umimæluim Moi'gunlblaðs-
ins á suimudiag, að íslenzki málstaðurinn hafi etóki verið
túlkaður nógu viel á ráðistefnunni í Gienf. Þar s'egir svo:
„í Reykj avíkuribréfi Mbl1. á sunnudaginn er nokkuð
rætt um land'helgteímlálið og m. a. látið í það skína, að sjón-
armið íslandis hafi dkki verið fúllkuð nægileiga vel á erlend-
um vettvangi. T. d. segir þar á þsssa leið:
„Ef ísle.nzkir valÖamenn hetfðu eytt broti atf þeirri orku,
sem hafði farið í ötflun samsfeotaláinainna, til að útskýra þýð-
ingu fiis'feveiðilandihielginnar fyrir samstarfsþjóðum okkar í
Atlantshafsbandalaginu, þá væri aðstaða okkar styrkari.“
Eins og kunnugt er, hefir ísland haft þrjá fasta fulltrúa
á ráðstefniunni í iQenf, þá Hans Andierlsien, Davíð Ólafsson
og Jón Jónssion. — Hlutverk þeirra heifir ekki aðeins verið
að kynna mlálstað íslands á rláðsteifnunni, heldur og fyrir
hinum einstöku geindinietfndum.
Uimmæili Mbl. virðist helzt að skilja þannig, að þessir
menn hafi ekiki sinnt 'hlutveriki siínu nógu vel, og að hin
iurðuiega tiillaga B‘andaníkjanna kunni því að vera sprottin
af óljósum upp'ýsingum um afstöðu Islands.
Það er illt verk hjá Mbl. að ætl'a að skella sök Banda-
ríkjanna á siendimenn okkar í Genf. Við þurfum nú miest á
því að halida að standa samain um þesísi m!ál og eigum heMur
að fylkja liði saman en að vera að ófræigja þá, sem verið
hafa cikkur til fyrirsvars.“
Við þetta er því einu að bæf.a, að ummlæli Moi:gunblaðs-
ins koma sannarlega úr hörðustu látt.
Samtal við Evvind Johnson
— VIÐ meigum aldrei táta I
ógnir þess. ókunna vekja með
okkur það óttaæði, að við föll-
urn frá þieirri kröfu að vera
frjálsir menn. Við verðum að
gera táð fyrir því að líf mann-
kynsins haldj áfraim hér á jörð, [
og baga okkur samkvæmt því,
öll önnur afstaða er öllum í ó-
hag en engum að gagni. Eftir
síðustu kj arnorkutil raunir
Rlúlasa sr gei’slamagn loftsins vf
ir meginlandi Evrópu slíkt, að
sénfræðin,g,ar segja engu mega
muna að það verði hættulegt
öllu lífi og þó veit enginn með
vissu hverjar afleiðingarnar
kunna að verða. En við megum
þó ,ekk,i láta það hræða okkur
friá ikrcfum okkar, — það er
.óttaæðið c:g öngþveitið, sem ryð
%-■■ einræðisvaldinu hvarvetna:
brautina, og því verðum við að
halda vöfeu okkar á hverju sem-
gengur ®g standa vörð um
frel/si og mannréttindi á meðan
stætit er-
Eyvind Johnson rithöfundur,
sam 'hér er staddur í boði
sæn'slku bókasýningai’innar, er
hvorfei hávær í tali né áherzlu-
Aprílbók Almenna bókafélagsins
þegar hún kom út. Ég var þá
tuttugu og fjögra ára, hafði
dvalizt erlendis o.g hélt heim til
að skrifa þessa sögu. Efftir út-
komu hennar hé'lt ég að heim-
an isnn og toom etoki aftur fyrr
en þrítugur. Ég hef dvalizt mik
ið larlendils, í Sviss, Frakklandi,
Þýzkalandi ,og tæpt ár á Bret-
landi; hélt þangað upp úr síð-
ari styrjöldinni í boði brezlka
útvarpsins og flutti nokkra fyr
irlestra á vegum þess. Ég muni
haifa ski'ifað fimm tii sex af
sögurn mlínum í Frafeklandí, —•
ein iþeirra, sem fjallar um Par-
ís, kom meira að segja út í
franisikri þýðimgu áður en húu
kom út á fmmmálinu. AIls
mun ég hafa skrifað tuttugu til
tuttugu og fiimm skáldsögur.
— Annars hafa bókakaup
aukizt mjög í Svíþjóð að und-
antförnu, segir ihann og víkur
enn að útbreiðslu bóka sinna.
Það er hi-n ódýr-a almenningsút-
Framhald á 9 siðu.
Eyvind Jolmson
þuneur, en rödid hans er þrung
in einlægri sannfæi'ingu. — Það
er þassi afstaða, bæ.tir hann við,
siam ég tel að hverjum rithöf-
undi berí að gæta fyrst og
fremst, einmitt á þessum tím-
um.
Eyvind Johnson er fæddur
off uipp ailinn í Norrbotten í Sví
þjóð. Á æiskuérum hans herj-
aði hvíti dauðinn það hérað og
S'vipti fj'Cilda föl-ks lífi og heilsu
á bezta aldri. Eyvind Johnson
slann við þá hólmgöngu, ipn
bræðu.r hanis tveir létust úr
veikinni cg hónur skólasystk-
ina hans. Þetta fólk h-áði hetju-
lega varnarbaráttu á meðan
það mátti, og það var einkenni-
leffa bjartsýnt unz yfir lauk.
Eyvin'd Johnson hefur orðið
fyrir miklum á'Krifum af þeirri
barfáttu; heffur og skrifað skáld-
sö<ra ba,r slern segir frá henni,
„Ljumsjukan“. Annars er
skláldsagnag'erð hans iafn f;öl-
br.eytt og hann er maður víð£ör
ull. — og þó fjal.la állar hans
skláil:d®ög,ur, hvar og á hverjum
tíma sem þær gerast um aitt og
hið isama; manninn og örlög
hans.
— Það er maðurinn sem ein-
staklinigur og heildarvera. ör-
Tög ha.ns og barátta, sem lilýt-
ur að verða m,e,ginyiðfangsefni
sklálda og rit:hö,funda á öllum
tímium, segir hann. Samtíð
sk'áldsins eins og hún birtist
bví í áhritfum sínum á mann-
inn. Ég h’f oft tfært samtíðina
nokikuð aiftur í aildir í þvf skyni
að ég fenigi frjálsari hendur til
að draga mvnd hennar sterk-
ar.i og hnit.miðaðri dráttum.
Þannig er bað til dæmis í skáld
sögu min.ni einni, sem gerist á
tímum Ody'siseifs,, efti-r heini-
komu hans, og í annarrí skáld-
sö.gu mi.nn.i see'ir frá galdra-
brennumlá-lum í Frakklandi um
1600.
Ek-ki vill Eyvin'd Johnson
láta mikið yifir því að bækur
slínar séu fjöllesnar í Svíþjóð.
—- Það ex viss hópur, segir
hann, ssm leis þær, og raunar
he'fur hann alltaf farið stækk-
andi. En þeir voru fáir, sem
lásu fyrstu slkáildsöguna mína,
NÝ BÓK EFTIR JÓN DAN
Almenna bókafélaginu er það mikil ánægja að
geta tilkvnnt félagsmönnum sinum. að fyrsta
mánaðarbök þess verðulr ný skáldsa'jga eftir
ungan íslenzkan höfund, Jón Dan.
Með fyrsta smásaö'nasafni sínu, Þytur um nótt,
er kom út 1956, skinaðj Jón Dan sér í fremstu
röð íslenzkra smásagnahöfund'a, —
Sjávarföll er lengsta sagan, sem frá honum
hefur komið til þessa,, um 150 bls.
SJÁVARFÖLE. er nútímasaga um ungan mann, sem vill
ráfta örlögum sínum, saga u'm mann, sem kemur í dögun
með aðfalli og fer um miðnætti, þegar sjórinn hefur
sigrað hann.
SJÁVARFÖLI er í órofa tengslum við jörð og haf. þetta
er saga úm baráttu, þar sem öllu er fórnað og allt tapast
nema það, sem mestu varðar.
Bókin er af-greidd til féla.gsmanna í Reykiavík að
Tjarnargötu 16. Hún fæst auk bess hjá umboðs-
mönnum og í bókaverzlunum.
f ; í.j; tyj i:v;r^htntööieal-i'diJ)íiofe', ,Íít?,w.juJi^ajW! í"ivh'U/, r.Ö;
í
2<C!»-V v.-v..-W'Vi . V ,VW\AlVVVV • v,'S..'V j
'ítiöfiiíi