Alþýðublaðið - 27.04.1958, Page 5
•igJijnTSiS ‘01 •gJUQns
‘jijjopsauuetiof jnepSis
ISXJ
njivoq goui igæq uueq ngngjoq
necí §o 'uuiSuniis egpjjeui ge
uinq eq jea euiuiej\[ -gisnqpTO
l uueq dofiq ‘jeumpuoq uin jos
gigOAq igjeq iSSis JeSoq '8
•euuiui uin
igeunrn geq •umuiujo i uuiSun
-jis ijqiajs So njunAS ddn ijjos
‘snqpia ; uui joj euiuie]AI 'L
■gqiS I ‘igijjn
sqsjeCj So essiq SoCui qjba unjj ! JEgjæjs ejjoq jba epua ‘egejp
•uinunjiíp i ggjs sueq euuue]Al 1 ge JeA jjijjo ge jseuineu jba
uitoq jos jjjAJj iSSis "9 1 geq ‘i l0*5! JBA nuio j jnv ’S
W£il$l§ imiJLOQ
•gioq So
gioj oas 'uinqso ge giSuoS igjeq
jÍIV J jn jSuej jgejseq So juuj
-Suoas tiueq jgejjjOAS oas 'f
•uujjnSuo jjjjaq So qgeui
ueuæA juuaq jn qoj ‘eujsop
-eqgeui uueq jgeudo ‘uueqqeq
-jb e Jhqju uioq uueqj eSoq 'g
■juue ge Jngju So
ranuiSoA Jijja gejs je ijiqj ‘eujs
euiSuqjsigiOA ijjos uubh 'Z
•eqgeraeue ejqqou
Jpuaq sujSoj djojS So juujpjora j
jjj jgejoj uuen ’esneuq ejqqou
qqejs So gjeg j jn njjoqs
gara uueq doCjq oas ’JJ^IJ J
uuis uujjnejg jgegjoq jSSjs ’X
:n83js Jeuuoq ueSes
oas jnraoq joh 'IgJIjnjSjs ‘0L
'Sjngns ‘jnjjopsouueqop Jegjj
-SjS eSesS o ujeu ddn raoq So
‘umtmSqs njzsq jn jba gjSoja’.
II | g J 0
•emgjajigiaA umpujou qja So
zjbui '9i -pnuuns nujgejq j jsn
j.jiq raas ‘jæq jjpuXra gjA jngos
npuas nuipuej je eAæuegeAq
jnqjnjs go jjSuajp HIOHVM
mm
s
M V K V O V N H V H
N V IAÍ V Ð V JÆ H V' H
8
3.2
BARNAGAIAN
JRÓBINSON Eftir Kjeld Simonsen
í Hann dreymdi, að
Biann sigldi heim til sín,
;©g foreldrar hans stæðu
é bryggjunni og tækju á
Snóti honum. Og Róhin-
ison hljóp á móti þeím
toieð úttareiddan faðminn,
®n allt í einu vaknaði
þann við þaim vonda
jflraum, að hann var að
faðma að sér grasið við
trjáræturnar. Hann hafði
dottið ofan úr trénu.
Og gleðitár þau, sem
hann hafði fellt i draum
um sínum, runnu niður í
munn hans, sölt á bragð
ið.
Sorgmæddur og kvíð-
andi klifraði Róbinson
aftur upp í tréð og starði
vondaufur út á sjóinn,
unz sólin kom upp.
Hungrið fór nú að gera
vart við sig. Robinson
settist niður við rætur
trésins og hugleiddi,
hversu gott hann hefði
haft það heima. Heima
var alltaf nóg að borða.
Uá, kannski var alltaf
Ibezt heima? Heima hafði
Snamma hans alltaf hugs
®ð um matinn og allt.
3Nú fengi hann ef til vill
aldrei framar að sitja til
Iborðs með foreidrum sín
,!tom.
Í Rótainson gekk niður
að ströndinni, ef ske
kynni, að eitthvað æti-
legt hefði rekið úr flak-
inu. Allt í einu heyrði
hann vængjaþyt. Hann sá
hvar haförn flaug á brott
með stærðar fisk milli
klónna.
•— Fyrst fuglar him-
insins finna sér íæðu,
hlýt ég að geta það iíka,
hugsaði Robinson. —
Leitið og þér munuð
finna, stendur þar. Og
sér til mikillar gleði
fann Róbinson ætan skel-
fisk.
1. árg.
Ritstjóri : Vilbergur Júlíusson
2. tbl.
GESTUR :
NÚ HÆKKAR SÓL OG HLÝNAR VEÐUR \
SMÁTT OG SMÁTT i
OG FANNIR HJAÐNA OG FJÖLLIN RŒÐNA
. HÁTT OG LÁGT . \
OG FRAM í FÖGRUHLÍÐ VIÐ HEYRUM •
ITLJÓÐ-IN BLÍÐ, 1
ÞVÍ LÓUR SYNGJA OG LÆKIR KVEÐA . i
LJÓÐIN ÞÝÐ. *
OG GÓÐUR VINUR MINN, j
VÆNI, LITLI, GLAÐI HROSSAGAUKURINN', í
HANN SVARAÐI MÉR í SUMARTUN GLIÐ
LJÚFURINN. t
HANN SÖNG OG SAGÐI MÉR:
í SUMAR SKALTU FÁ ÞAÐ, SEM ÞÚ
ÓSKAR ÞÉR. i . 'M