Morgunblaðið - 09.11.1913, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ
YÁT^YGGINGAÍJ*
A. V. TULINIUS, Miðstræti 6,
vátryggir alt.
Heima kl 12-3 e. h.
ELDUR!
Vátryggið í »General«. Umboðsm.
SIG THORODDSEN
Frikirkjuv. 3. Heima 3—5 Talsimi 227.
Carl Finsen Austurstr. 5, Reykjavík.
Brunatryggingar. Heima 6 '/4—7 V*.
Talsími 331.
Mannheimer vátryggingarfélag
C. Trolle Reykjavík
Landsbankannm (nppi). Tals. 235.
Allskonar sjóvatryggingar
Lækjartorg 2. Tals. 399.
Havari Bureati.
n'imwmtm1
Gunnlaugur Claessen læknir
Bókhlöðustíg 10.
Heitna kl.
Talsími 77.
1—2.
777. JTlagnús læknir
sérfr. í húðsjúkd. Kirkjustr. 12.
Heima 11—1 og 6V2—8. Tals. 410.
PORVALDUR PÁL8S0N
Spec. meltingarsjúkd. Laugaveg 18.
Viðtalst. 10—11. Sími 334 og 178.
Massage læknir Guðm. PéturSSOn.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spitalastíg 9 (niðri). — Simi 394.
ÓL. GUNNARSSON læknir
Lækjarg. 12 A (uppi). Tals. 434.
Liða- og beinasjúkdómar (Orthopædisk Kir-
urgi) Massage Mekanotherapi. HeimalO—12.
G. BJÖRNSSON
landlæknir
Viðtalsstundir á virkum dögum:
10—11 árdegis,
7—8 siðdegis.
18. talsími.
Kristján Þorgrímsson
hefir miklar birgðir af Ofnnm, Eldavél-
nm, rörnm, hieinsirömmum 0. fl., frá elstn
verksmiðjn i Danmörku (Anker Heegaard).
Dað er ekkert skrum, að þessar vörur taka
langt fram öllum eldfærum, sem flytjast
hingað til bæjarins.
Kol
ennþá betri en þau seinustu, og er þá mikið sagt, eru nú kom-
in aítur, og verða seld á sama stað (við »Skjaldborg«), og eins
og áður ódýrast i bænum.
Tekiö á móti pöntunnm
í Tóbaksbúðinni á Laugaveg 5
svo og í síma 281.
Virðingarfylst
Ólafur Ólafsson. g
dmperial'
ritvélínni er óþarft að
gefa frekari meðmæli enþað,
að eitt til tvö hundruð
hériendra kaupenda
nota hana dagleða með sí-
vaxandi ánægju. Allir þurfa
að eiga og nota Imperial-
ritvélina, seni að eins kostar
205 kr.
Einkasali fyrir ísland og Fær-
eyjar, Arent Claessen, Rvík.
Karla og kvenna
Regn kápur
eru ódýrastar og beztar
í Vefnaðarvörnverzluninni á Laugaveg 18.
M. Th. Rasmus.
LrOGMENN
Sveinn Björnsson yfirdómslögm.
Hafnarstræti 22. Sími 202.
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—5.
EGGERT CLAESSEN, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sími 16.
Trúlofunarhringar
vandaðir. meö hvaða
lagi sem menn ðska.
eru ætið ódýrastir hjá
gullsmih. Laugaveg 8.
ióni Sigmundssyni
Alls konar
ísl. frímerki
ný og gömul
kaupir ætíð
hæsta verði
Helgi Helgason, hjá Zimsen.
Upphlutsmillnr, Beltispöro fl.
ódýrast hjá
Jóni Sigmundssyni
gullsmið. Laugaveg 8.
OSTAR og PYLSUR áreiðanlega
bæjarins stærstu og beztu birgðir í
Matarverzlun Tómasar Jónssonar,
Bankastræti 10. Talsími 212.
Jarðarför konu minnar sál. Guðríðar
Guðnadóttlr fer fram frá Frikirkjunni mið-
vikudag 12. þ. m. og byrjar með húskveðju
kl. Il'/a á heimili hínnar látnu Grettisgötu 3.
Guömundur Guðmundsson.
íslenzkir höfuölærdémar
(rit samið og útgefið vestauhafs).
Ræða um gömlu og nýju guð-
fræðina og únitaratrú.
Fæst hjá bóksölum.
^Ducjfagur ruRRari
óskast. Finnið BjarnaSighvats-
son, Amtmannsstíg 2, i dag kl.
5—6 síðd.
snemma. Eg átti ekki von á yður
fyr en kl. io.
Hún gat naumast komið upp orði
fyrir hræðslu og mæði. . . .
— Eg hefi séð hann — stamaði
hún . . . núna fyrir io mínútum
síðan — — — hann var dulklædd-
ur-----------
— Hver?
— Maðurinn, sem sendi Burns
ostrurnar. — Eg er alveg hárviss um
það------Hann talaði að vísu norsku,
en það var hann. Og hann varð
þess var, að eg þekti hann.
— Gaktu inn til konunnar minn-
ar, sagði Fjeld rólega, eg skal gera
lögreglunni viðvart. . . .
En það virtist ekki svo sem hann
þyrfti að flýta sér. Hann sat lengi
með hönd undir kinn og hugsaði .
. . Alt í einu spratt hann á fætur.
— Auðvitað, sagði hann við sjálf-
an sig. Hafi þrællinn haldið að Helena
systir hafi þekt hann mun hann veita
henni eftirför. Og sé hann eins og eg
býst við, lætur hann naumast bíða
lengi eftir sér. . . .
Hann dró flókaskó á fætur sér,
og læddist út um bakdyrnar og fram
að limgerðinu, sem lukti um garð-
inn. Hann® gægðist út á veginn.
Jú. Þar stóð maður með stóran
flókahatt á höfðinu. Maðurinn at-
hugaði nafnspjaldið á húsinu, skrána
fyrir hliðinu og limagerðið i hring
um húsið.
Svo blístraði hann lágt og labbaði
í hægðum sínum framhjá. Þá sá
Fjeld allra snöggvast í andlit honum.
Það var alskeggjað, og augun, sem
voru lítil, glóðu eins og í ketti. Var-
irnar voru þykkar og blóðmiklar, og
Fjéld datt í hug, hvort hann hefði
nokkurntíma séð eins ógeðslegt bros,
eins og það, sem lék um þær.
5. k a p í t u 1 i.
Seinasti brtjvindlinqurinn.
Það var glaða tunglsljós.
Hallargarðurinn liktist mest ein-
hverju æfintýralandi, þar sem alt væri
úr silfri, trén, blóminog bekkirnir. Alt
fólk var farið þaðan, en fuglarnir
sátu saman, tveir og tveir, og sungu
endalausa ástarsöngva.
Gamall maður kom gangandi eftir
veginum. Andlit hans var magurt
og hrukkótt; hárið var rauðleitt og
lafði í sneplum niður undan hattin-
um, sem bæði var gamall og slitinn.
Maðurinn staðnæmdist og virtisthugsa
um hvort lengra skyldi halda. Hann
tók úr vasa sínum gult bréf, sem
var ólokað, og var að hugsa um að
fleygja þvi í kassann.
Nei, það er engin hætta á ferðum,
það er bezt eg bíði. . . .
Svo stakk hann bréfinu aftur í
vasann, þrýsti hattinum lengra niður
á ennið og hélt svo áfram. Fyrir
framan hús Fjelds læknis staðnæmd-
ist hann og drap fingri á hringing-
arhnappinn án þess að hika við. . . .
Hann beið nokkra stund óþolin-
móðlega eftir því að hliðinu yrði
lokið upp. Ljós var kveikt í her-
bergi í framhlið hússins. Þegar gamli
maðurinn sá það, lék ánægjuglott um
varir hans. í sama bili opnaðist
hliðið. Maðurinn gekk inn og heim
að húsinu. Hann fór sér að engu
ótt, en athngaði alt. Innarlega í
garðinum stóð eirlíkneski, sem sýnd-
ist næstum því lifandi í tunglsljósinu.
Það stóð á háum fótstalli og sýndi
háan og vel vaxinn mann, sem hall-
aðist fram á byssu. Á fótstallinum
stóð, með stórum, gyltum stöfum:
Vinur minn Magnus Torell, Amazonas
18. julí 1913.
Gamli maðurinn ypti öxlum og
hélt lengra áfram.
í veggskoti sá hann brjóstmynd af
manni, og virtist sú sjón hafa all-
mikil áhrif á hann. Hann hrökk aftur
á bak og tautaði fyrir munni sér:
— Getur það verið — — —?
Hann teygði sig yfir girðinguna
til þess að geta séð nafnið, sem
höggvið var með svörtum stöfum á
fótinn undir myndinni. Þar stóð:
f [aap van Huysmann. Bashwell Street
iojp, Frisco 1914■ — Gamli mað-
urinn rak- upp lágt undrunar og
hræðsluóp.
— Hvað er þetta? tautaði hann
fyrir munni sér. Hvað hefir þessi
læknir haft saman við Huysmann að
sælda? . . . Skyldi eg vera genginn
hér í gildru? . . .
— Er nokkur þarna? var kallað
frá húsinu. Gamli maðurinn áttaði
sig skjótlega. Hann staulaðist heim
að húsinu og var enn þá lotnari í
herðum en áður.