Morgunblaðið - 08.03.1914, Side 6

588
MORGUNBLAÐIÐ
%XaupsRapur
Myndavél (Kodak) er til sölu
fyrir afarlágt verð í Miðstr. io (niðri).
Taurulla og kvenúr fæst
með tækifærisverði. Ritstj. v. á.
Nýir og fallegir morgun-
kjólar fást ódýrir í Doktorshúsinu.
Altaf einhver heima á sunnudögum.
£eiga
2—3 herbergi
uálægt miðbænum — sólrík
og skemtileg — samliggjandi og með
forstofuinngangi (framhlið húss að
götunni, ágæt útsjón), til leigu frá
14, maí n. k. (helstleigð 5 herbergin
einhleypum).
Ritstj. vísar á.
*ffinna
Stúlka óskast um tíma til að
gegna innanhússtörfum fyrri hluta
dags. Grjótagötu 7 (niðri).
Stúlka óskast frá 14. mai um
6 vikur eða lengur til barnlausra
hjóna. Hæg vinna. Uppl. hjá Mbl.
Stúlkagetur fengið vist frá 14.
maí hjá
Petersen jrá Viðey
Hafnarstræti 22.
cTapaÓ
Peningar tapaðir á veginum
milli Hafnarfjarðar og Reykjavíkur.
Skilist á afgr. Mbl.
■1^^ DOGMBNN
Sveinn Björnsson yfirdómslögm.
Hafnarstræti 22. Sími 202.
SkrifBtofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur viö kl. 11—12 og 4—5.
Kanpið Morgunblaðið.
ELDUR!
Vátryggið í »General«. Umboðsm.
SIG. TH0R0ÐDSEN
Frikirkjuv. 3. Heima 3—5. Talsfmi 227.
EGGERT CLAESSEN, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Simi 16.
Bogi Brynjólfsson, yfirréttarmála-
flutningsm. Hótel Island. (Aðalstr. 5).
Venjulega heima 12—1 og(j4—6.|
Talsími 384.
YÁTÍJYGGINGAÍJ
A. V. TULINIUS, Miðstræti 6,
Brunaábyrgð og sæábyrgð.
Skrif8tofutími kl. 12—3.
Carl Finsen Austurstr. 5, Reykjavík.
Brunatryggingar. Heima 6 */*—7 Ve
Talsími 331.
L ElttTTItltlT T7! IIHtlIIT
Mannhoimer vátryggingarfélag j C. T r 0 11 e Reykjavík i Landsbankannm (nppi). Tals. 235. 1 Allskonar sjóvatryggingar * Lækjartorg 2. Tals. 399. Havari Bureau. 1 \

Almanak 1914
handa íslenzkum fiskimönnum, gefið
út að tilhlutun stjórnarráðsins, fæst
hjá bóksölum.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit.
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
bnnar til eingöngn nr göðnm sænskumjvið.
Hvitar, svarta' eikarmálaðar. Likk'æði.
Líkkistnskrant. Teppi Mánað ókeypis i
kirkjuna.
Eyv. Arnason.
Trésmiðaverksmiðjan Laufásveg 2.
OSTAR og PYLSUR áreiðanlega
bæjarins stærstu og beztu birgðir í
Matarverzlun Tómasar Jónssonar,
Bankastræti 10. Talsimi 212.
frá hinni alþektu
verskmiðju í Dan-
mörku, Sören Jensen, eru til
sölu í Vöruhúsinu.
Hver sem vill getur komið og
reynt hljóðfærin.
Auglýsið i MorguDblaðinu
The ‘Nortli jBritish Ropework Co.
Kirkcaldy
Contractors to H. M. Government
búa til
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og færi
alt úr bezta efni og sérlega vandað.
Fæst hjá kanpmönnum.
Biðjið þvi ætíð um
Kirkcaldy fiskiiínur og færi,
hjá kaupm. þeim, er þér verzlið við,
og þá fáið þér það sem bezt er.
Betra erseintenaldrei.
Ef þér hafið ekki enn þá reynt
nýja exportið, þá ættuð þér
að gjöra það nú þegar. Biðjið kaup-
mannyðar í dag um »nýja exportið«,
það fæst nú þegar hjá þessum kaup-
mönnum:
Jóni Jónssyni frá Vaðnesi
Páli H. Gíslasyni, Kaupangi
Jóni Helgasyni frá Hjalla
Verzluninni Asbyrgi
Ingvari Pálssyni
Guðmundi Egilssyni.
Umboðssalar, kaupmenn og kaup-
félög snúi sér til
jM. Th. S. Blöndal
Lækjargötu 6 B Reykjavík.
því hvernig hann hefði komist alla
leiðina frá Calais í vagni Rubens
Goldsteins án þess verðirnir yrðu
þess varir. Það hlaut að vera ein-
hver hulinn máttur sem hélt vernd-
arhendi sinni yfir rauðu akurliljunni.
Og Chauvelin var ekki laus við
hjátrú. Varð honum nú svo við að
hrollur fór honum i gegnum merg
og bein og svipaðist hann um klett-
ana eins og hann byggist við að
sjá þar einhverja undrasýn.
En höfðu þeir ekki rétt áður heyrt
rauðu akurliljuna syngja: »God
save the King?« í þann mund
hlutu flóttamennirnir að hafa verið
komnir niður að sjónum og þangað
var hálfrar mílu vegur.
Hvað var þá orðið af söngvaran-
um ? Ef hann var ekki óskabarn
djöfulsins, þá gat hann ómögulega
verið Jkominn niður að sjónum.
Hlaut hann því að felast einhvers-
staðar milli klettanna. Hermennirn-
ir voru enn á verði og ný von
vaknaði enn í brjósti Chauyelins um
það að fá náð Sir Percy.
Nokkrir menn hans höfðu hlaup-
ið niður að sjónum á eftir flótta-
mönnunum. Komu þeir nú aftur
og sögðu að báturinn væri fyrir
löngu kominn á stað. Mundi hann
hafa verið kominn út á sjó áður en
Margrét kallaði á Armand.
Áður en Margrét kallaðil Þá var
það auðsætt að «rauða akurliljan*
hafði ekki komist með þeim. Var
enn ekki úti öll von á meðan »rauða
akurliljan« var á Frakklandi.
— Komdu með ljós! drundi
hann og gekk inn í kofann. Desgas
kom með skriðbyttu og athuguðu
þeir nú alt þar inni. í einu horn-
inu lágu veiðatfæri, en á gólfi stóðu
og lágu nokkrir stólar,j sem sýndu
það að íbúarnir hefðu horfið þaðan
skyndilega. Á arninum brann enn
eldur og á miðju gólfi lá lítill bréf-
miði.
— Taktu þennan miða^og réttu
mér hann! mælti Chauvelin.
Hinn flýtti sér að hlýða og rétti
Chauvelin rniðann.
— Lestu hann sjálfurl hreytti
Chauvelin úr sér.
Desgas reyndi að ráða fram úr
skirftinni við ljós það, erTaf skrið-
byttunni lagði.
— Eg get ekki komið á fund
ykkar nema með því móti”að stofna
ykkur og mér í háska. Þegar þið
fáið þetti bréf, þá skuluð þið bíða
tvær mínútur. Síðan læðist þið út
úr kofanum og haldið til vinstri
og niður á fyrsta klettinn, sem
skagar út í sjóinn. Þar bíður bátur
eftir ykkur. Eti er þið eruð komnir
á^skipsfjöl, þá sendið bátinn aftur
til þess að sækja mig. Biðjið menn
mína að bíða mín í vognum, sem
er rétr hjá Chat Gris hjá Calais.
Menn mínir rata þangað. En þeir
mega ekki koma að landi fyr en eg
gef þeim merki. Hikið ekki. — og
hlýðið skipunum mínum í blindni.
— Hver ykkar er kunnugur hér
á ströndinni?Jgrenjaði Chauvelin til
manna sinna.
—“Eg þekki hér hvern stein, gall
við einn þeirr^, enda er eg fæddur
í Calais.
— Mér er sagt að vogur nokkur
sé^ skamt frá Chat Gris. Englend-
ingurinnj fer þangað. Hann er ó-
kunnugur og fer því ef til vill ekki
styztu leið, en hann fer! auðvitað
varlega og kemst fram hjá varð-
mönnunum. Þó eru nú likur til
þess að við getum náð í hann og
eg lofa þeim manni þúsund frönk-
um, sem kemst til vogarins á undan
Englendingnum.
— Eg þekki skemstu leið, hróp-
aði hermaðurinn frá Calais og þaut
á stað eins og fætur toguðu, en
margir þustu á eftir honum. Lof-
orðið um verkalaunin gaf þeim
vængi, en Chauvelin stóð eftir sigri
hrósandi.
Desgas stóð hljóður við hlið hans
og beið þess sem að höndum bæri.
Leit Chauvelin til hans óhýru auga
og kendi honum í huga sér um það,
að svona illa hafði farið. Tveir
hermenn gættu Margrétar þótt þess
gerðist litil þörf, þvt hún gat nú
hvorKÍ hreyft legg né lið fyrir ótta
og þreytu. Langaði nú Chauvelin
að svala reiði sinni á einhverjum.
— Það hefir enga þýðingu að
stumra yfir hálfdauðum kvanmanni,
mælti hann fyrirlitlega við hermenn-
ina, þegar þið hafið látið fimm menn
ganga ykkur úr greipum. Þið ættuð
heldur að gæta að vagninum, sem
við komum í hingað.
Þá datt bonum skyndilega nokk-
uð í hug.
— Hvað er orðið af gyðingnum ?