Morgunblaðið - 22.03.1914, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
649
V jrðskrá með myndum, yíir fólks- og vöruflutninga bifreiðar og allar upplýsingar við-
vikjandi þessum heims-viðurkendu bifreiðum gefur einka-umboðsmaður verksmiðjunnar
á tslandi
Jónatan Þorsteinsson, Reykjavík.
Símnefni: Möbel. Pósthólf 138.
Góðu koíin
eru aftur homin í
Gfasgowgrutminn.
Suðm. ð. Suðmunósson. tJalsimi 4/5.
Beztu Cigarettur
heimsins
eru
Special Sunripe
trá
R. & J. Hill Ltd, London.
W
Þáttur af Fjalla-Eyvindi
eftir Gisla Konráðsson.
— 25 —
út, en að jafnaði er það kölluð ósvinna
að ókunnir menn gangi inn óboðnir
á bæi«. Komumaður mælti: »Einhvérn-
tíma hefðu þeir dagar verið, að eg hefði
ekki verið dreginn út af kvenvæflum
fáum«. Þótti konunum hann láta
láta all-djarflega. Hann spurði þá ef
karlar væru á bænum. Þær sögðu bónda
að fé. Var þá nær alrökkvað. í því
kom Gísli bóndi og rak sauði sína til
baðstofu; voru það geldingar hans; varð
þeim hverft er þeir litu komumann á
gólfl; var og borið inn ljós áður, því
myrkt var orðið. Bónda varð að orð-
um, bölvaði, og spurði hver fyrir stæði.
Förumaður sá kom inn með bónda, er
Jón hét, kallaður Vigguson. Komumað-
ur bað hann láta hyggilega og varð þá
sem bilt, er hann leit þá tvo og svein-
inn Jón Gíslason hinn þriðja, er verið
hafði í fjárhúsum um daginn, að tína
ló og raka mylsnu til íburðar. Komu-
maður baðst þá húsa; bóndi svarar stutt.
Lézt ekki nenna að vísa honum út í
náttmyrkur og illviðri, en kvað ærna
slíka gesti. Komumaður spyr hvort bóndi
— 26 —
geti gefið sér bragð af tóbaki? Hann
kvað það vísast og rétti honnm mola;
blíðkaðist hann við og tók að ræða við
bónda, og leika við son bónda er Sig-
urður hét, all-ungann, og húsfreyju.
Bóndi spurði hann að nafni, en hann
lézt Þorsteinn heita og vera eyfirskur
og sendur á Vestfjörðu, að vitja arfs
nokkurs, en hafa vilst af leið sökum
ókunnugleika. Var hann þar um nótt-
ina og gerði ekki mein uí sér, en fór
síðan af stað daginn eftir. Höfðu menn
það fyrir satt, að þessi maður væri Arnes
útileguþjófur, þvi að lýsing hans bar
saman við það, sem honum hafði áður
á alþingi lýst verið. Sauðskinnum stal
hann þar í dalnum á einum bæ og á
öðrum kom hann i eldhús, þar kona
fleytti af reyktu kjöti: greip hann flotið
og drakk það, og fór síðan brott.
15, Sigvaldi bindur Ames.
I þann tíð bjó sá maður að Gilsstöð-
um í Vatnsdal, er Sigvaldi hét, ram-
ur að afli, svo að fáir mundu hans lík-
ar, og það hafa sumir menn sagt, að
27
lítt fengi hann stilt afl sitt ef hann
reiddist, er sjaldan bar að, því að spak-
lyndur var hann hversdagslega. Helga
hét kona hans og segja menn, að hann
mætti ekki snerta hana, ef hann var
við öl, og stýrt fengi hann þá ekki afi-
sínu; getur hans í Húnvetningasögu.
Það var nær þessum tíma að Sigvaldi
kom út á bæ sínum, nótt öndverða, og
varð þess var, að maður reif skemmu
hans. Sigvaldi hljóp að honum, þreif
til hans og hnykti honum undir sig, því
að ærinn var aflsmunur; var maður sá
litill en knálegur og skjótur í bragði,
þótt ekki fengi hann staðist Sigvalda,
er þegar náði tökum á honum. Sig-
valdi batt hann við stoð, því að hann
varð einn öllu að ráða með þeim, og
stóð hann þar nótt alla. Sagði hann þá
til sín og var það Arnes, bað hann Sigi
valda eirðar; Sigvaldi nenti ekki að
draga hann til yfirvalda. Þá hafði Húna-
þing Bjarni sýslumaður Halldórsson á
Þingeyrum. Slepti Sigvaldi Arnesi og
réði honum að forða sér og glettast