Alþýðublaðið - 27.05.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hér eftir í sumar, verður kirjíjugarðsvörð að hitta kl 5 til 6 e.
h. alla virka daga í nýja kirkjugarðinum. AUir þeír, er þurfa að fá
lítmælda grafreiti, hvort heldur er í nýja eða gamla garðinum, snúi
sér til hans. Ennfremur áminnast þeir er ógirtar útmælingar kunna
að eiga, að girða þær hið fyrsta og sýna kirkjugarðsverði kvittun
fyrir greiðslu legkaups. Þeir er eigi hirða um að auðkenna ónotaðar
útmælingar né gera kirkjugarðsverði aðvart um þær, eiga á hættu að
missa af þeim. Kirkjugarðsvörður lætur gera girðingar og hlaða upp
leiði íyrir þá, er þess óska.
Sóknarueíndin.
Samkvæmt 4. gr. Iaga nr. 88, 14. nóvember 1917, tilkynnist hér
með bifreiðareigendum, að skoðun á bifreiðum i Reykjavík fer fram
svo sem hér segir:
Fimtudaginn 27. þ. m. á bifreiðum nr. 1— 25
Föstudaginn 28. — 1— — — 26— 50
Laugardaginn 29. — — — — 5>— 75
Mánudaginn 3i- — — — — 76—100
Þriðjudaginn x. — — — — 101—125
Miðviltudaginn 2. — -— — — 126—150
Fimíudaginn 3- — — — — ISI—I75
Föstudaginn 4- — — — — 176—200
Laugardaginn 5- — — — — 201—225
Ber þá bifreiöareigendum að senda bifreiðar sfnar til Egils Vil-
hjálmssonar biíreiðarstjóra, Vatnsstíg 11, sími 673. sem framkvæmir
skoðunina framangreinda daga frá kl. 9 árd. tþ 9 síðd. Bifreiðarnar
komi til skoðunar eftir númeraröð, þannig að Jægstu númerin komi
fyrst eftir nánari ákvörðun skoðunarmannsins.
Vanræksla á að koma bifreiðutn til skoðunar, varðar ábyrgð
samkvæmt nefndum lögum frá 14. nóvember 1917.
Lögreglustjórinn i Reykjavík, 25. maí 1920.
Jón Hermannsson.
loii kouttpr.
Eftir Upton Sinclair.
Þriója bók:
Pjónar Kola konungs.
(Frh.).
III.
Það varð þögn, og þegar Hall-
ur tók til máls, talaði hann ekki
um að bjarga lífi sínu. Iiann
hafði hlustað á frásögn Keatings
í talsímanum og var sokkinn nið-
ur í að hugsa um, mennina sem
grafnir vora í námunn'.
„Herra Keating", sagði hann,
„eruð þér vísir um, að „Gazette"
prenti þetta?"
„Prenti það! Hvað annað; til
hvers haldið þér, að eg sé hér?“
„Það er alveg ómögulegt, að
Pétur Harrigan geti stemt stigu
fyrir það?"
„Pétur Harrigan hefir nýskeð
fengist við „Gazette", en, gafst
upp. Blaðið er málsvari fátækling-
anna, og á því lifir það“.
„Mér léttir stórum við að heyra
það", sagði Hallur, „en segið mér,
hvaða áhrif mun þetta hafa?"
„í hvaða átt?"
„í þá átt, að náman verði
opnuð".
Keating hugsaði sig um eitt
augnabiik. „Eg óttast, að þau
verði ekki mikil".
Halli varð þungt f skapi. Hann
hafði talið það víst, að þegar blá-
ber sannleikurinn yrði opinber,
rriyndi hann kveikja slfka gremju,
að félagið neyddist til þess, að
taka til óspiltra málanna. En Kea-
ting sagði honum, að áhrif „Gaz-
étte" væru ekki svo mikil, vegna
þess að aðallesendurnir væru verka-
menn. „Þetta er kvöldblað, og
þegar fólk hefir lesið svörtustu
lýgi alian daginn, er ekki auðvelt
að fá það til þess, að trúa sann-
leikanum, þegar hann fyrst er
borinn fram að kvöldi".
„En kemur sagan ekki í öðrum
blöðum?"
„Jú, en þau eru öll eins og
„Cazette" — fátækra manna blöð.
Ef við komumst að einhverju,
sem er mjög ótækt, og við stög-
umst á því í Iangan tíma, þá
getum við hrært fólk. Við getum
að minsta kosti dregið úr þeim
sæg fregna, sem stórblöðin reyna
að þegja í hel. En þegar um jafn-
lítilfjörlegt mál, að mönnum finst
er að ræða, og það, að fáeinir
verkamenn eru lokaðir inni í
námu, þá getum við ekki annað
gert, en ergja „G. F. C.“.
„Þá verð eg að taka upp á
einhverju öðru", sagði Hallur,
„einhverju, sem getur fengið þá
til þess, að opna námuna".
„Eg sé ekki, að þér getið nokk-
uð gert".
„Mér hafði dottið í hug. að
tala við sjálfa ritstjórana í West-
ern City".
„Þér getið sparað yður farseðil
þangað — þeir munu ekki Iíta
við sögu yðar".
„En ef eg færi til landsstjór-
ans?"
Dönsk orgei-harmoníum
fyrirliggjandi í
Hijóðfærahúsi Rvíkur.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Olafur Friðriksson.
Prentsmiöjan Gutenberg.