Morgunblaðið - 15.07.1914, Blaðsíða 2

1170
MORGUNBLAÐIÐ
4. mál,
þingsályktunartill. um reikningsskil
og um tollgæzlu. Till. var samþ.
með 11 samhlj. atkv. Nefnd: Sig.
Stef., Jós. Bj., Bj. Þorl., M. Péturs-
son, J. Havsteen.
Fundur 14. júlí kl. 1.
1. og 2. mál (varnarþing og vega-
lög) voru tekin út af dagskrá. Samþ.
var að hafa eina umr. um: 1. þingsál.
um fánann. 2. þingsál. um að skipa
nefnd í stjórnarskrárnjálið. 3. þings-
ál. um að okjpnefnd í fjáraukalögin.
E=3 DAGUÓFflN. E=
Afmæii í dag:
Guðfinna Gísladóttir húsfrú,
Gunnhild Thorsteinsson ljósmyndari.
Bjarni Sigurðsson trósm.
Friðrik Y. Halldórsson prentari.
Þorv. Guðmundsson afgrm.
Björn Jónsson, prestur Miklabæ.
Guðbr. Björnsson prestur Viðvík.
Síra Ól. Ólafsson fríkirkju-
prestur er heim kominn úr ferð þeirri
er hann fór austur í Arnessýslu og
Rangárvalla. Hann lót vel yfir för-
inni.
Sveinn Kristjánsson frá
Bjarnarstöðum í Bárðardal, er hér
staddur. Hann hefir dvalið lengi í
Vesturheimi og er hór í kynnisferð.
Hann er venslaður þeim Halldóri Jóns-
syni og sr. Jóhanni Þorkelssyni, og
byr hjá Halldóri á meöan hann dvel-
ur hór.
f K 1. 10 í g æ r m o r g u n fór bif-
reiðanefnd Efri deildar hóðan úr bæn-
um austur yfir Hellisheiði í bifreið.
Formaður nefndarinnar, amtmaður Hav-
steen, fór ekki, því að haun var las-
inn, en hinir nefndarmanna eru þessir:
Magnús Pótursson, G. Björnsson, Karl
Finnbogason og Guðm. Ólafsson. Ferð-
inni var heitið austur að Þjórsárbrú.
N / j a fánalagið eftir Sveinbjörn
Sveinbjörnsson, leikur hljóðfæraflokkur
Bernburgs nú á hverju kvöldi í Hotel
Beykjavík.
Egill Jacobsson selur póstkort
sem á er letrað gullnum stöfum : 1000
kossar! Einkar handhæg fyrir unga
fólkið!
Guðm. l’æknir Thoroddsen
gegnir læknisstörfum fyrir prófessor
Guðm. Magnússon meðan hann er að
heiman.
Morgunblaðinu erskrifað:
>Brauðgerðarhúsin hór í bæ þurfa að
vera undir eftirliti, ekki síður en t. d.
mjólkursölustaðirnir. Eins og nú er
ástatt, er víst engin trygging fyrir því,
að samskonar brauð séu jafnþung í
öllum brauðgerðarhúsum, Væri vel
þess vert, að þetta yrði rækilega ran-
sakaö og iögboðin sama þyngd á þeim
brauðum, sem seld eru í stykkjatali«.
N / j a B í ó. Af vangá stóð aug-
1/st í gær að þar væri skift um myndir.
A dagskránni eru enn hinar ágætu
gamanmyndir um lögregluþjónana, sem
báðir elskuðu sömu konuna ©g
gerðu hvor öðrum alt til bölvunar í
staðinn. Þar er einnig myndin af
Schröder, Buch, Stribolt og þeim fleiri
kumpánum, sem er svo hlægileg að
heyra má hlátur fólksins í Nyja Bíó
þessi kvöldin út um allan bæ.
íslenzk kjón í sjávarkáska.
Þegar Morgunblaðið flutti fregn-
ina um slysið á St. Laurencefljóti,
var þess tilgetið, að íslenzk hjón
hefði verið á skipinu, og komist lífs
af.
Sú tilgáta hefir reynst rétt.
Hjónin voru Hannes Pétnrsson
og Tilly kona hans. Þau sneru til
Winnipeg eftir slysið og var þar vel
fagnað.
Hér fer á eftir kafli úr frásögn
Hannesar, tekinn úr Heimskringlu
11. f. m.
»Við höfðum engin björgunarbelti.
Ómögulegt var að ná niður bátum,
því það var óstætt á þilfarinu, sem
nú var næstum beint upp og niður.
Þá hrópaði Tilly í eyrað á mér:
«Þarna niðri eru einhverjir með bát!«
Við handfönguðum okkur eftir
rimlunum nokkur fet, til þess að
stefna á yfirbyggingu nokkura, er
þar var upp úr dekkinu á miðju skipi,
er tæki af okkur fallið, og svo rend-
um við okkur niður og hittum beint
á hana; lentum þar í hrúgu, en
meiddumst mjög lítið, eða að minsta
kosti vissum við ekkert af þvi þá.
Skriðum svo með þessari yfirbygg-
ingu svo sem tvo faðma, og rend-
um okkur aftur niður. Eg fyrst og
filly hélt aftan í mig. Þar niðri
undir vatninu stöðvuðumst við á
manni, er lá þar við siglutré, er
stendur á skakk upp úr dekkinu.
Þar rétt fyrir neðan og svo sem tvo
faðma úti i vatninu, var báturinn,
er við höfðum séð, og menn í tuga-
tali að svamla í vatninu og reyna að
komast að honum og upp í hann.
Þar lá kaðalsendi úr skipinu og fram
að bátnum, er af tilviljun hafði dott-
ið út, er bátarnir voru að hrynja af
skipinu. Dreif eg mig því yfir mann-
inn, greip í kaðalinn og henti mér
út í vatnið til bátsins. Eg fór næst-
um á kaf í vatnið, en einhvern veg-
inn náði eg í reka og svo í báts-
hliða. Varð eg þá fyrst var, að
Tilly hafði mist af mér og sat eftir
við siglutréð. Eg sá, að eg kæmist
ekki til baka að svo stöddu og hafði
mig því upp í bátinn, er nú var
orðinn fullur — þröngskipaður af
mönnum —, þó alstaðar í vatninu i
kring væru fleiri að reyna að kom-
ast upp í; og einn í bátnum var að
reyna að varna mér að komast upp í.
Strax og eg var kominn upp í bát-
inn, sá eg, að ef klifrað væri upp í
siglutréð, er Tilly stóð við, væri
hægt að láta sig falla niður í bátinn,
ef hjálpað væri að taka á móti, og
væri það eina tækifærið fyrir Tilly
að komast af, að reyna það. Hróp-
aði eg því það sem eg gat og veif-
aði höndunum til hennar. Strax og
hún sá, að eg komst upp í bátinn,
var eins og nýtt líf færðist í hana,
og annaðhvort datt henni það sama
í hug og mér, eða varð einhvern veg-
inn vör við, hvað eg var að segja og
benda, og klifraði hún því upp rána,
sem er eins og ritsímastaur; þar var
þá kominn skipsmaður í sömu svipan,
og náði hún í hann og bað hann
fyrir guðs skuld að hjálpa sér; en
haun hristi hana af sér, en tók
hennar ráð að klifra upp staurinn
og stökkva. Fór hún á eftir hon-
um og komst nógu langt og stökk
— og náði eg í hana um leið og
hún kom niður.
Það var voðakalt í vatninu og
nóttin nokkuð köld, og skalf eg því
æðimikið; en náði mér þó í raft, er
flaut í vatninu og fór að reyna að
hjálpa til að koma bátnum frá skip-
inu, er auðséð var að mundi velta
um þá og þegar og ofan á okkur.
Tilly náði f ár upp úr bátnum og
fékk mér, og gerðum við nú fjórir
eða fimm í bátnum alt sem við gát-
um til að komast frá skipinu, —
ýttum og rérum. Og rétt á eftir
valt skipið með hægð niður, og alt
lauslegt hrundi af alt í kringum okk-
ur, og fólk í tuga- eða jafnvel hundr-
aðatali valt niður í sjóinn. Hávað-
inn var voðalegur, því gufuketill í
skipinu hefir vist sprungið um leið.
Eitthvað náði í árina í höndunum á
mér og tók hana af mér. Báturinn
lyftist upp af vatnsganginum, en
kastaðist dálítið frá um leið, svo við
vorum sloppin i bráðina. Þá tók-
um við eftir andvörpum og stunum
við fæturna á okkur niðri í bátnum,
og lá þar kona niðri í botninum á
bátnum i vatni og var náttúrlega
bæði staðið og legið ofan á henni.
Við Tilly gátum togað hana upp.
Svo var farið að reyna að róa til
skipsins, er rekist hafði á Empress,
sem lá þar ekki mjög langt frá.
En nú var það hörmulegasta eftir,
því maður varð að krækja aftur og
aftur hjá fólki, er var allstaðar í vatn-
inu, og sem hefði strax sökkt bátn-
um, ef það hefði náð í hann. En
allir hrópuðu til manns, að hjálpa
sér fyrir guðs skuld. Báturinn var
of hlaðinn eins og var (um 50 manns
í honum), og gekk því seint að kom-
ast að skipinu, en svo tókst það þó
á endanum, og náðum við tveir í
kaðal, er fleygt var til okkar, og
héldum bátnum við skipshliðina með-
an farið var upp kaðalstiga, er rent
var niður til okkar.
Strax og eg kom upp á skipið,
fór eg úr náttklæðunum, er voru
rennandi blaut, og fór að reyna að
nudda mig, til að ná úr mér skjálft-
anum, og tókst það fljótt, því það
varð brátt nógu heitt inni í komp-
unni, þar sem við vorum, þó flest-
ir væru naktir (kvenfólkið var í ann-
ari kompu), þvi plássið var lítið, þar
eð þetta var ekki fólksflutningaskip.
Skip brennur á
Siglufirði.
Maður ferst.
Á mánudagsnóttina kom upp eld-
ur í norsku skipi, sem lá við bryggju
á Siglufirði og var að taka fisk.
Ókunnugt er um upptök eldsins en
þó halda menn að kviknað hafi mið-
skipa. Einn skipverja fór niður til
þess að vekja skipstjóra og komst
Stúlka, sem er vön heyvinnu,
getur fengið atvinnu í sumar á heim-
ili í grend við Reykjavík. Upplýs-
ingar hjá Morgunblaðinu.
Herbergi til leigu fyrir ferða-
fólk. Uppl. Lækjarg. 12 b (niðri).
Kona getur nú þegar fengið at-
vinnu við fiskþvott. Ritstj. visar á.
Sjálfblekungur með nýsilfur-
hólk á öðrum endanum, hefir tapast.
Skilist til Morgunblaðsins.
Sá sem tók til hirðingar koffort
merkt Þórey Sigurðardóttjr á strand-
ferðaskipinu Gustav E. Falk á síð-
ustu ferð, komi því tafarlaust á
Grettisgötu 1 í Rvík.
2 kaupakonur vantar á Norð-
urlandi. Afgr. vísar á.
$ cJiaupsRapur
Fæði og húsnæði yfir lengri og
skemmri tíma. Uppl. Laugavegi 30.
Rósir í pottum af ýmsum litum
til sölu á Laugavegi 22 (steinhúsinu).
hann óskaddaður út á náttklæðunum,
en maðurinn sem vakti hann meidd-
ist nokkuð. Söknuðu menn nú
matsveinsins og hljóp þá stýrimað-
ur undir þiljur og kom þar að er
matsveinniun svaf. Reyndi að vekja
hann, en gat ekki og hélt helzt að
pilturinn hefði þá verið dáinn. Eld-
ur var þar magnaður og fekk stýri-
maður nokkur brunasár.
Um hádegi dró botnvörpuskipið
»Helgi magri« skipið brennandi inn
á Leiru, þar sem grunnur er sjór.
Þar var höggvið gat á það seinna
um daginn og var það auðvelt, þvi
skipið er úr tré. Liggur það nú
þar og er eldurinn víst slöktur að
fullu og öllu.
Skipið hafði á leigu hf. Kvöldúlf-
ur og hafði það komið tvær ferðir
til Siglufjarðar í vor áður með tunn-
ur. Nú átti það að taka þar blaut-
an fisk og flytja hingað til Reykja-
víkur. Var ekki komið nema lítið
af honum um borð, og mun hann
hafa skemst eitthvað af hitanum.
--------sm-----------
Slys.
Barn verður fyrir fældum hesti.
í gærmorgun fældist hestur fyrir
vagni uppi á Hverfisgötu 36. Tók
hann sprettinn ofan götuna og losn-
uðu þá hjólin undir vagninum en
hesturinn dró vagnkassann eftir sér.
Á horninu á Hverfisgötu og Frakka-
stíg varð fyrir honum 4 ára gömul
stúlka, dóttir Stefáns Sandholts bak-
ara. Varð hún undir kerrukassanum
og fótbrotnaði. En hesturinn hélt
áfram. Litlu neðar féll hann flatur
og meiddíst töluvert. Varð hann
þá handsamaður.
--- ^exHC^ ........