Morgunblaðið - 10.01.1915, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
3
67. tbl.
Nefndir
^snar af bæjarstjórn Reykja-
Vl’kur hinn 7. jan. 1915.
Varafundarstjóri :
Jón MagnÚ8son.
"udarskrifarar :
Sveinn Björnsaon,
■^agnús Helgason.
^>1 vara:
Sighvatur Bjarnason.
í’asteignanefnd :
®°rgarstjóri,
Arinbjörn Sveinbjarnarson,
^agnús Helgason.
^^kranefnd :
^orgarstjóri,
Guðrún Lárusdóttir,
S'gurður Jónsson,
®ened. Sveinsson,
Bannes Hafliðason.
^8'ngarnefnd:
®°rgarstjóri,
Tryggvi Gunnarsson,
I'orvarður Þorvarðarson.
Skattanefnd :
Borgarstjóri,
^'ghvatur Bjarnason,
®veinn Björnsson.
Til vara :
*fón Magnússon.
^eilbrigSi8nefnd :
^veinn Björusson.
Veganefnd :
Jóu Þorláksson,
®e>r Sigurðsson,
^agnús Helgason,
Tr. Gunnarsson.
k
tunatnálanefnd :
■Borgarstjóri,
Arinbjörti Sveinbjarnarson,
Jón Þorláksson,
Öanneg Hafliðason.
Vatösnefnd :
B°rgarstjóri,
T°rvarður Þorvarðarson,
Jón Magnússon.
^^nefnd :
0rgarstjóri,
Jón Þorláksson,
Arinbj. Sveinbj ar
^atrín Magnússoi
^ríet Bjarnhóðins
^aft)arnefnd :
^garstjóri,
r’ ^unnarsson,
Ve'nn Björnsson.
ltskattanefnd:
^alldór Daníelssc
^’rikur Briem pi
ij,.. i°rn Sigurðssoti
1 vara :
Guð®Uúdur Guðr
^ til að . .
ao semia a
°rgarstjóri,
e'nn Björnsson,
,leóikt Sveinssc
Kd til
^altrdT:8^
jr V' Torvarðarso
SigT8 HafliSa80
SUlður Jónsson.
Nefnd til að semja frumvarp til breyt-
inga á samþykt um stjórn bæjar-
málefna og á fundarsköpum fyrir
bæjarstjórn:
Borgarstjóri,
Jón Magnússon,
Sveinn Björnsson.
Nefnd til að semja frumvarp tii lög-
reglusamþyktar :
Jón Magnússon.
Benedikt Sveinsson.
Áður voru í nefndinni þessir 3 menn:
Borgarstjóri,
Sveinn Björnsson,
Jón Þorláksson, og sitja þeir í
nefndinni áfram.
Hjálpræðisherinn.
Skýrsla yfir jólagjafir og jólatré til fátækra.
I n n t e k t.
Frá jólapottinum við Yöruhúsið 84,14
— við Pósthúsið 114,37
— við Laugaveg 24,19
Gjöf frá dánarbúi Jóh. Jóhann-
essonar 50,00
Samtals 272,70
Ú t g j ö 1 d :
Útb/ting böggla á 20 heimili,
innihaldandi kjöt, brauð, kaffi
og m. m. fl. 92,72
Jólatró fyrir 175 gamalmenni
250 börn 114,66
Gjöf til líknarstarfseminnar 35,00
Afgangur í hjálparsjóði fátækra 30,77
Samtals 272,70
Dorkasbandið útbýttl fötum til fá-
tækra barna um jólin, og n u t u
þess 70 börn.
Öllum þeim er hjálpuðu oss til þess
að gleðja gamalmenni og börn um
jólin, hvort sem gjafirnar voru pening-
ar eða vörur, stórar eða smáar, biðjum
vór Morgunblaðið að flytja vort inni-
legasta þakklæti.
Sá sem gleður aðra, gleður sjálfan
sig.
Reykjavík, 8. jan. 1915.
S. Bjarnason. S. Grauslund.
Bréf frá Stykkishólmi.
»Þakklæti fyrir góðverk gjald
Guði og mönnum líka«.
Hallgr. Pótursson.
Oft og einatt les maður þakklætis-
ávörp í blöðunum, frá ymsum pörtum
landsins, sem og er rótt, því að »þess
skal getið sem gert er«. En aldrei
minnist eg þess, að hafa sóð þau frá
Stykkishólmi. Enda hefi eg beyrt
menn segja, að það só víst ekki mikið
um gjafir hór; en það finst mér ekki
gott að heyra, af því að eg veit hið
gagnstæða.
Hér { Stykkishólmi er mikið gofið,
margur efnaleysingl gladdur, sumum
sendir margir klæðnaðir í einu. Þó
mun eg tilgreina einn fremur öðrum,
af þvl hann er elstur þoirra er gjafir
veita, og þar af leiðandi búinn að gefa
mest, enda oft stórgjöfull. Verði ein-
hver fyrir tjóni og samskot hefjast, er
hann ætíð hæstur á þeim lista, og mun
hann ekki taka minna til þá en 100
krónur, en þó munu hinar leynilegu
gjafir hans vega upp á móti þessu.
Nei, hórna í Stykkishólmi er mikið
gefiö og mannúðin mikil, enda þótt
gjafir herra kaupmanns Sæmundar
Halldórssonar yfirgnæfi flestra. Mór
sem þetta rita er það kunnugt, þvf
ekki hefi eg farið varhluta af mannúð
hans. Yil eg ekki láta nafns míns
getið, því Hólmverjar skeyta ekki um
lofið, en halda áfram hinum veglyndu
gjöfum sínum, hvort sem þeir fá lof
eða last.
Hulda
við fjörðinn breiða.
Þýzkur foringi
í ferðakistu.
Englendingar og Þjóðverjar hafa
orðið ásáttir um það, að skiftast á
föngum, þeim sem ekki eru færir
til herþjónustu.
Fyrir nokkru voru 50 þýzkir fang-
ar komnir til skips í Gravesend og
átti að flytja þá til Hollands. Þeir
höfðu með sér farangur og var ein
ferðakistan gríðarstór og þung.
Skipverjum veitti örðugt að bera
hana og veltu henni því eftir þilfar-
inu. Tók þá að bresta í kistunni
og brotnaði önnur hliðin úr henni.
Kotn þar út mannshöfuð. Drógu
skipverjar manninn út, en hann var
þá svo dasaður, að hann gat ekki
staðið. Var honum hjúkrað í káetu
skipstj. og hrestist hann brátt. Kvaðst
hann heita Otto Koehn og vera for-
ingi í þýzka hernum. Hann hafði
verið í Southampton er ófriðurinn
hófst og verið settur í varðhald ásamt
öðrum þýzkum mönnum á herþjón-
ustualdri.
Koehn sagði skipstjóra að hann
hefði sjálfur læst að sér kistunni að
innanverðu og enga aðstoðarmenn
haft. En því trúa Englendingar ekki.
Koehn var 13 tíma í kistunni og
á einum stað hafði henni verið rent
ofan úr járnbrautarvagni niður í flutn-
ingsbát og hafði það verið mikið fall,
en ekkert hljóð heyrðist úr kistunni.
Veizlan í Guildhall.
Borgarstjórinn í Lundúnum held-
ur á hverju hausti veizlu í Guild-
ha.’l. Fyr á öldum var það siður
að konungurinn sat þá veizlu fyrsta
árið eftir að hann kom til valda, en
nú hefir sá siður lagst af síðan
Georg III. leið. Þegar England
hefir átt í ófriði, hefir það oft borið
við að borgarstjórinn hafi boðið í
veizlu þessa konungum og tignum
mönnum, sem teknir hafa verið
höndum. Eitt sinn sátu 4 konung-
ar veizlu þessa og voru 2 þeirra
fangar. Það var eftir orustuna við
Poitiers, er svarti prinsinn kom með
Frakkakonung fanginn til Englands.
í sama mund hafði konungur Skota
verið tekinn höndum og fluttur til
London. Fjórði konungurinn var
Leo de Lusignan konungur i Cypres,
sem hafði flúið til Englands fyrir
yfirgang Feneyjamanna. Það er
jNýja verzlunin
— Hverfisgötn 34 —
Flestalt (utast og inst) til kvenfatnaðar
og barna og margt fleira.
Góöar vörurl — Odýrar vörur!
Hjólasaumastofa
sagt að Frakkakonungur, svarti
prinsinn, Lusingnan og borgarstjór-
inn hafi farið í fjárhættuspil i veizlu-
lokin.
Eins og oft vill verða, tapaði sá,
sem fátækastur var og var það
Lusignan. Þegar upp var staðið,
skuldaði hann borgarstjóranum of
fjár og neitaði að borga. Vildi
borgarstjóri láta skuldina falla niður,
en Frakkakonungur og svarti prins-
inn vildu ekki heyra það og sögðu
að konungar yrðu að borga spila-
skuldir sínar. Fór svo að Lusignan
galt skuldina, en stóð þá uppi slypp-
ur og snauður.
Hjá Arras.
(Eftir fréttaritara »T i m e s«).
16. desember.
íbúarnir í Arras eru smásaman að
tínast heim aftur. Það er talið að
nú muni vera nær 2000 íbúar 1
borginni. Hér um bil 1000 hús eru
rústir einar.
Á orustunni umhverfis Arras verð-
ur lítil breyting. Þar er barist í skot-
gröfum. Frakkar sækja fram fet fyrir
fet. Sumstaðar er mjög skamt á
milli skotgryfjanna. Á einum stað
skamt frá borginni eru skotgrafirnar
með svo stuttu milli bili að ekki er
nema kartöflugarður á milli þeirra,
og í þann garð sækja bæði vinir og
óvinir matbirgðir. Merki er gefið
og þá þagnar skothriðin hjá báðum.
Frakkar og Þjóðverjar yfirgefa skot*
grafir sinar og fara að taka upp
kartöflur i matinn. Stundum sjóða
þeir jafnvel kartöflurnar og eta þær
úti á akrinum. Eftir það snúa þeir
aftur til skotgrafanna og skothriðin
hefst að nyju.
Páfinn og Belgía.
Benedikt páfi hefir ritað erki-
biskupinum i Malines bréf og lætur
þar í Ijós hrygð sina yfir forlögum
Belgiu og ógæfu konungsættarinnar.
Hann þakkar erkibiskupinum fyrir
fjárgreiðslur til kirkjunnar, en segist
ekki geta samþykt það að Belgar
greiði það fé á þessum timum.
Biður hann biskup þvi að verja
fénu tii hjálpar og styrktar belgiskri
alþýðu.