Morgunblaðið - 12.04.1916, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Sparar vinnu!
Bezta og ódýrasta
tauþvottasápan. _____
í heildsölu fyrir kaup-
menn, hjá
G. Eiríkss,
Reykjavík.
2-3
herbergja íbúð
ásamt eldhúsi, óskast til leigu 14.
maí. Fyrirframborgun.
Ritstj. vísar á.
YÁTX$YGM31NGA3£$
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co.Ltd.
AÖalnmboðsm. G. Gíslason.
Brunatryggingar,
sjó- og stríðsYátryggingar,
O. Johnson & Kaaber.
áreiðanlega langbezta cigarettan.
KYNDARI,
vanur og duglegur,
getur fengið ágæta atvinnu.
Góð kjör í boði.
H.f. Kveldúlfur.
DGGMBNN
Sveinn Bjðrnsson yfird.lögn’.
Friklrkjuvi’g 19 (StaíaataS). Sfml SOZ
Skrifiofutimi kl. 10—12 og 4—6.
Sjálfur við k!.. 11 —12 og 4—6.
Skuli Thorortdsen alþm. og
Skúli S. Thoroddsen
yfir é tartrála^utningsmaðcr,
Vonantræ i 12. Viðsalstimi kl. 10.
—11 f. h. og 5—.' e. h. Hittist á
helgidögu r. kl. 6—S e. h. Sími 278.
EgríSert Claessen, yfirréttarmála-
flatningsmaður, Pórthcss'r. i".
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Simi 16.
Niðursoðið kjðt
frá Beauvais
þykir bezt á íerðalagi.
A. V. Tulmius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunaírygging — Sæábyrgð.
Strí ðsvatryggi ng.
Skrifstofutími 10—11 og 12—3.
Det tyl octr. Brantamce Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgðgn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimaki. 8—12 f. h. og 2—8 e. h
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Carl Pinsen Laugaveg 37, (nppi)
Brunatryg g ingar.
Heima 6 */4—7 */*• Talsími 331.
Gunnar Egilsson
skipamiðlari.
Tals. 479. Laufásvegi 14
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar.
Venjul. heima kl. 10—12 og 2—4.
Sirœnar Baunir
frá Beauvais
eru ljúffengastar.
Kaupið Morgunblaðið.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
'86 (Framh.)
ar og aðlaðandi í umgengni sinni,
sérstaklega systirin með grænu gler-
augun, sem þekt var undir nafninu,
systir Angela, eða gráklæddi engilinn
eins og vesalings særðu hermennirn-
ir köliuðn hana.
21. kapituli.
— Ef til vill þekkja þær einhverja
sem eg get fengið til að hjúkra Filling-
hast, sagði Winthrup læknir við sjálf-
an sig, er honum varð litið á þessar
tvær liknarsystur, sem gengu frá
einni sjúkrahvilunni til annarar og
reyndu að lina þjáningar hinna veiku.
Hingað til hafði hann ekki talað neitt
við þær því ávalt er hann var ná-
lægur höfðu þær staðið til hliðar,
og beðið gneipar og með krosslagð-
ar hendur þangað til hann hafði lok-
ið sjúkraskoðun sinni og gefið skip-
anir til yfirhjúkrunarkonunnar.
En nú gekk hann rakleitt þangað
sem önnur þeirra var, að baða hið
heita andlit og hendur mannaumingja
eins er hafði mist annan fótinn í
uppreistinni. Nunnan snéri baki að
honum, og hann vissi ekki hvor
þeirra það var, þangað til hann stóð
við hlið hennar, og hún snéri sér
við og horfði á hann, þá sá hann
grænu gleraugun, og vissi af því að
það var systir Angela.
— Get eg fengið að tala við yð-
ur fáein orð, systir ? spurði hann lágt.
Hún rétti sig upp krosslagði hend-
urnar á brjóstinu og hneigði sig til
samþykkis.
— Vinur minn hefur alt í einu
veikst mjög hættulega, tók hann til
máis. — Eg verð að fá vana hjúkr-
unarkonu þegar i stað, eða hann
deyr. Getið þér vísað mér á nokk-
ura slíka?
— Nei, monsieur! svaraði hún.
Hver einasta hjúkrunarkona í París
er önnum kafin. Jafnvel hér i sjúkra-
húsinu er tilfinnanlegur skortur á
hjúkrunarkonum, og fólk deyr svo
hundruðumskiftirút um borginavegna
þess að það skortir góða aðhjúkrun.
•— Hvað get eg gjört, hrópaði
Winthrup læknir sorgbitinn. Vinur
hans hafði ekki dregið sig i blé að
hjálpa öðrum og hann mátti ekki til
þess hugsa að hann dæi sökum ónógr-
ar aðhjúkrunar.
—Áherralæknirinnengan vin,sem
gæti orðið honum að liði í þessu
efni? spurði nunnan.
— Nei, engan sem gæti hjálpað
eins og hér stendur á, og hann hrylti
við þeirri hugsun að láta nokkurn
af ættingjum sínum stiga fæti inn í
þetta pestarbæli. Norman var sá eini
er honum datt í hug í svipinn. En
hann hafði svo mikið að gjöra á
öðrum stöðum, að þvílikt gat ekki
komið til nokkurra mála. —
— Ervinuryðar mjög veikur, spurði
hún næst.
— Mjög svo, eg býst við því
versta, svaraði hann og varp öndinni.
Systir Angela virtist hugsa málið
rækilega, hún stóð hljóð og horfði
í gaupnir sér nokkur angnablik, síðan
gekk hún þangað sem hin systirin
var og hvislaði einhverju í eyra henni
að því búnu vék hún sér að lækn-
inum og sagði.
— Eg er vön að hjúkra, og ef
herra læknirinn vill skal eg taka að
mér að hjúkra vini hans.
— Ó, viljið þér? Getið þér yfir-
gefið önnur störf yðar og köllun?
sagði hann með ákafa.
— Köllun mín er að gegna því
starfinu sem hendi er næst, og þar
sem þörfin er brýnust, svaraði hún
með hægð, en rödd hennar var sem
unaðsómur frá æðri heimi fyrir eyr-
um hans.
— Eg er yður mjög þakklátur,
svaraði Winthrup læknir, þér hafið
létt þungri byrði af huga mínum.
Hvenær getið þér komið?
— Herra læknirinn má fylgja mér
til sjúklingsins þegar í stað, þörfin
er brýn, timin er dýrmætur.
— Ó, systir Angela, þér eruð svo
góð, sagði hann hrærður. Síðan fylgdi
hann henni yfir til sjúkiingsins, sem
lá i loftgóðu einbýlisherbergi á efra
lofti þessa sama sjúkra húss. Lækn-
irinn opnaði dyrnar og systir Angela
gekk inn. Þykk gluggatjöld voru dreg-
in fyrir gluggann til að draga úr sólar-
birtuni. Hún gekk hljóðlega inn eft-
ir gólfinu að rekkju sjúklingsins, og
smokkaði því næst af sér gráu hemp-
unni, en þótt Winthrup læknir reyndi
til gat hann ekki séð neitt af andliti
hennar, því feliingarnar á svörtu silki
húfunni hnldu mest hluta þess.
— Hann er mjög veikur moP'
sieur, sagði hún við Winthrup lækn'
ir, sem horfði með áhyggjusvip ^
vin siun, um leið og hann þreifao1
á lifæðinni.
— Já, svaraði hann sorgbitinn.
— Hefur hann heita flösku við
fæturna? Og hlýjan ullardúk unJ
likaman? sagði hún næst, og án þesS