Morgunblaðið - 17.05.1916, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
báta- og land-mótorar, eru lang-ódýrastir, ein-
faldastir og bezt gjörðir. Léttari og fyrir-
ferðarminni en nokkrir aðrir mótorar. Avalt
fyrirliggjandi hjá
G. Eiríkss, Reykjavik, sem gefur allar
frekari upplýsingar viðvikjandi mótorum þessum.
HALL’S DISTEMPER
er til innanhiiss-notkunar algerlega sótthreinsandi.
I»ess vegna
er enginn farfi betri á gamla, gisna veggi og loft eða þegat menn óttast
sótthættu í húsum.
Þessi ágæti farfi
er seldur í
verzlun S. Bergmanns, Hafnarfirði.
mÓTOHBTÍTUn TIL SÖLU
Allar upplýsingar gefur
Ól. Sveinsson, Laufásvegi 12; heima kl. 6—7 e. m.
Sanitas
kaupir
Pelaflöskur
Bezta filið
Heimtið það!
— o -
^ðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Oisen.
Framtíðarstaða.
Efnilegur, reglusamur, ungur maður, sem lært
hefir málaraiðn, mundi geta trygt sér framtíðarat-
vinnu í Hafnarfirði.
Upplýsingar hjá
S. Bergmann, Hafnarfirði.
Talsími lO.i
Beauvais
nlðursuðuvörur eru viðnrkendar að vera langbeztar í heimi,
Otal heiðurspeninga á sýningum víðsvegar um heiminn.
Biðjið ætið um Beauvais-niðursuðu. Þá fáið þér verulega góða vöru.
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O. Johnson & Kaaber.
Bezt að auglýsa i Morgunblaðinu.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
'jxi (Framh.)
llkt, og ef sorg mín er svo miklu
yngri en yðar, haldið þér þá ekki
að eg finni eins sárt til hennar? sagði
Salome kjökrandi.
— Nei, því mín hefir nagað hjarta
mitt sem eiturormar í full þrjátíu ár,
og upprætt allar góðar og göfugar
tilfinningar úr hugskoti mínu og gjört
mig að þessum kvenvargi sem eg er
nú. Þér getið nú ímyndað yður að
eg hefi tekið það nærri mér að opin-
bera þetta fyrir yður, þvi eg er stolt
að eðlisfari og tala aldrei um óham-
ingju mina við nokkurn mann, og
þvi siður að eg tali um yfirsjónir
minar. Auðvitað gátuð þér ekki vit-
að hvað þetta kvæði rifjaði upp fyr-
ir mér. Ó, mun eg nokkurntima
gleyma þeirri stund er eg heyrði
þetta kvæði sungið, sagði Miss Leon-
ard með svo átakanlegri hrelling í
röddinni að Salome gekk það til hjarta.
Síðan stóð hún upp og reyndi að
dylja titringinn i röddinni er hún
sagði: Við skulum ekki tala meira
um þetta, og alt i einu sem snort-
in af ómótstæðilegu afli, laut hún
ofan að Salome og kysti hana á
kinnina.
— Hana nú barn, sagði hún og
roðnaði við, nú held eg eg sé að verða
vitlaus, eg hefi aldrei kyst nokkura
manneskju síðan systir min dó. En,
sagði hún og reyndi að herða upp
hugann, við skulum ekki minnast á
þetta framar. — Góða nótt, barn.
Hún snéri síðan út úr herberginu
en var fjarska óstyrk. Salome hélt
einnig til herbergis síns og gekk til
sængur, en langan tíma lá hún vak-
andi og var að hugsa um hinn
þyrnumstráða æfiferil Miss Leonard
sem að sumu leyti líktist hennar
sjálfrar. Þvi er lifsstarfi svo margrja
pilt? Ef mannkynið var skapað tilað
fullkomnast, og verðaað hreinum og
syndlausum öndum, hvers vegna eru
svo margar tálsnörur og freistingar
á leið hinna breizku mann, sem spilla
öllu hinu góða og göfuga i eðli þeirra,
en slík leyndarmál verða aldrei skýrð
til fullnustu fyr en hið mikla for-
tjald fellnr, og öll leyndarmál verða
opinberuð. Og Salome sem hafði
lært að fela allar sínar áhygggjur á
vald hins líknsama góða föður á
himnum, sendi hjartnæmt bænarand-
varp upp til hans, og buð hann að
gefa sér trú, styrk og djörfung í
baráttu lifsins. Eftir það sofnaði hún
sætt og rótt. Löngu fyrir dag vakn-
aði hún við það, að hönd var lögð
á öxl henni, og hún sá Harriet standa
við hvilustokkinn með kertaljós i
hendinni, hún var föl i andliti og
áhyggjufull.
— Viljið þér gjöra svo vel og
risa á fætur, ungfrú Howland, sagði
hún. Miss Leonard er fárveik, hún
segir að þér séuð lærð hjúkrunarkona,
og vitið ef til vill hvað bezt muni
að gera henni til hjálpar.
— Jú vissulega Harriet, farið til
hennar aftur, eg skal koma strax og
eg er klædd, sagði Salome og flýtti
sér i fötin.
Fáum minútum seinna var hún
komin til Miss Leonard og hitti hana
í aumkunarverðu ástandi. Hún iðaði
til og frá í rúminu, og kvartaði um
óþolandi höfuðverk, hún var þrútin
í andliti og æðarnar á hálsi hennar
og gagnaugum uppblásnar.' Salome
sá strax að hún hafði ekkert sofið
um nóttina, og hafði að likindum
þjáðst, og þjáðist enn af afleiðingunum
af geðshræringunni kvöldið áður, og
hún óttaðist að hún fengi slag, nema
hægt væri að lina þjáningar hennar
undir eins.
— Þér verðið að undirbúa heitt
fótabað þegar í stað, sagði hún til Harr-
iet, og reisti Miss Leonard upp við
dogg i rúminu á þann hátt að hún
hlúði mörgum koddum undir höfuð
hennar og herðar, og baðaði síðan
á henni höfuðið úr köldu vatni.
Harriet kom bráðlega með fótabað-
ið, og eftir nokkurn tima tók Miss
Leonard að hressast. En er leið
fram á morguninn og Salome var
farin að hugsa að Miss Leonard yrði
brátt úr allri hættu, fóru önnur sjúk-
dómseinkenni að koma i Ijós hjá
henni og sökum þess að Salome
áleit að hér væri ný hætta á ferðum,
stakk hún upp á því að læknis væri
vitjað.
— Nei eg fyrirbýð ykkur að sækja
lækni. Eg get ekki til þess hugsað
að nokkur karlmaður komi inn í
mitt hús, sagði Miss Leonard bist.
En Miss Leonard, sagði Salome
í bljúgum bænarróm, um leið og
hún gekk yfir að hvilustokknum og
reyndi að tala sannfærandi. Eg veit
að þér þarfnaðist skjótrar og góðrar
læknishjálpar.
Eg get ekki að þvi gjört, eg
má ekki tii þess hugsa að nokkur
læknir komi nálægt mér, sagði Miss
Leonard þrákelknislega.
Jæja, ef þér viljið ekki að karlmað-
ur komi hingað þá leyfið mér þ^