Morgunblaðið - 06.08.1916, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Deufscíjíatuf.
Þegar þýzki kafbátnrinn »Deutschland« kom til Baltimore, kom upp
sú spurning, hvort telja ætti hann kaupfar eða herskip. Þjóðverjar sögðu
sjálfir, að hann væri kaupfar og engir hermenn voru á honum. Að visu
hafði hann tvær litlar fallbyssur til varnar, en bandamenn hafa áður tekið
upp þann sið, að vopna kaupför sín í sama tilgangi, og Bandaríkin gátu
því trauðlega talið hann til herskips þess vegna, og endirinn varð sá, að
þau viðurkendu hann sem kaupfar. Hefði nú annað orðið uppi á ten-
ingnum, þá mátti kafbáturinn ekki, eftir alþjóðalögum, liggja lengur í
hlutlausri höfn heldur en einn sólarhring. Hefði þá för hans vestur um
haf orðið til ónýtis. En nd viðurkendu Bandaríkin hann sem kaupfar,
en létu þess þó jafnframt getið, að ef fleiri kafbitar kæmu, þá væri það
ekki víst, að þeir yrðu skoðaðir sem kaupför og yrði það að ákveðast i
hveit skifti.
í annan stað voru bandamenn, Frakkar og Bretar, lítið ánægðir með
þetta og lýstu Bretar yfir því, að hvað sem Bandaríkin segðu, þá mundu
þeir aldrei telja kafbáta kaupför. I alþjóðalögum væri hvergi talað um
kafbáta sem kaupför og hefðu þeir því engan rétt á sér. Létu þeir her-
kafbá1'
hefif
skip sín bíða skamt undan landi og áttu þau að reyna að gríp3
inn glóðvolgan um leið og hann kæmi út fyrir landhelgi. En nú
»Deutschland« fyrir nokkru farið frá Ameríku og ekkert hefir til Þe ‘
spurst, að bandamenn hafi getað náð i bátinn. Auk þess hefir annjr
kop»r
og tók hann þar
bátur komið til Ameríku. Heitir hann »Bremen
og brennisteinssýru-flutning til Þýzkalands.
íDeutschlandt er smíðað í Germania-skipasmíðastöðinni i
ber 2000 smálestir. Skipstjórinn heitir König og er ungur maður.
Efst á myndinni hér að ofan sézt kafbáturinn á siglingu ofansjfiv3f
Myndin í miðjunni sýnir kafbátinn á siglingu neðansjávar og er þar sá"
með tölum, hvernig honum er skift sundur. í tveimur fiemstu rdfflu°
um eru tundurskeytarör og akkeri til þess að leggjast við, hvoit he^U
cfM
er ofansjávar eða neðansjávar, 3 er rdm fyrir tundurskeyti og Þar
stór hylki til þess að geyma í samanþjappað loft, 4 er klefi foriogjanDa’
5 klefi hásetanna og þar undir eru oliugeymar, 6 er kringsjá, seffl ir^
niður i vinnusalinn, 7 er skygnisturn og er þar gengið niður í skipi^,
cf
er klefi fyrir foringjana, 9 vélardm og þar undir er olíugeymir, 10
tundurskeytardm, 11 stýri og 12 tundurskeytarör, stýri og skrdfur- ^
Svo sem sjá má á þessu, er hvert rúm fullskipað og eru kafbátarnir Þv
eigi hentugir til flutninga. Nokkurt rum sparast þó, þegar þeir Þut^
eigi að vera vopnaðir (1, 2, 3, 10 og 12). — —
Á neðstu myndinni sézt vegur sá, sem kafbáturinn hefir farið oS, £í
hann markaður með brotinni línu. En hvort hann hefir heldur f'r^
norður fyrir Skotland eða suður Ermarsund, vita menn eigi og eru Þvl
báðar leiðir markaðar á kortið. — —
Utan af landi.
Stokkseyri. 31. jdlí 1916.
Helstu fréttirnar, ótíðin það sem
af er slættinum. Fæstir búnir að
hirða nokkurt strá og töður teknar
að stórskemmast. Margir teknir að
slá dtjörð en alt fer að einu: í ros-
ann. Vatn er þó ekki enn komið
neitt til muna, því rigningar hafa
ekki verið stórfeldar, en jörð öll þur
mjög eftir staðviðrin i vor. Fer því
víða saman grasbrestur og óþurkur,
jörð hefir þó mikið sprottið upp á
siðkastið svo að dr hvortveggja get-
ur vel ræst enn ef þurkurinn lang-
þrái fer að koma.
Aflabrögð eru nd svo sem englU’
sjaldróið síðan tíðin breyttist og uS
ur mjög fár er síðast var róið.
Brim gerði hér óvenjumikið
þ. m. rak þá bæði síld og nO
af fuglaeggjum; er hvortveggj3
rekald á þessum slóðum.
fáséð
Kona ein fyrirfór sér nýlega hérD
f þorpinu.
Flóa áveitunefndin hélt hér ta°
nýlega með bændum og hua
Upplýsti hdn málið eftir föngutD 0
gast mönnum fremur vel að.

á Mosfelli, nd liggur hann fyrir
norðan bærnn, meðfram kirkjugarð-
inum kirkjulausa, þar sem Egill
Skallagrímsson var jarðaður. Hefir
dalurimi mist höfuðpryði sína, þá
er kirkjan var tekin ofan.
Eftir að hafa áð stundarkorn lögð-
um við á Svínaskarð, er það grýtt
og ógreitt yfirferðar, einkum að
að norðan. Var nd hiti mikill og
tíbrá titraði á fönnum, og sauðkind-
urnar leituðu að snjónum til þess
að íeggjast á i hitanum. Ekki var
gróður miki.l í Svínadal þó nokk-
uð væri áliðið, sinuliturmn yfirgnæfði
i mýrunum en grænt var meðfram
lækjum og víða sitraði kalt vatn
undan fönnum. Laxl, sem oft er
ófær, mátti nd lítil heita, og náði
ekki kviði, skógurinn fyrir norðan
hana sunnan í Reynivallahálsi er
auðsjáanlega mjög í vexti, eru þar
kraftmiklir ungir runnar að leggja
brekkuna undir sig. Reynivallaháls
er afar grýttur kringum Fossána,
hefir sá vegur mjög verið vanrækt-
air síðan póstferðir tókust sjóleiðis í
Borgarnes, er þó allfjölfarinn. Flóð
var þá er vér fórum yfir Brynju-
dalsá, urðum við að fara fyrir ofan
fossinn og gátum ekki komið i
Bárðarhellir, sjórinn hafði fallið upp
í kerið, þótti það leiðinlegt, þó ekki
sé mikið að sjá í hellinum, ekki
nema nokkur fangamörk og ártöl
skorin i móbergið. Hér er land til-
komumikið, eru fáir firðir á landi
hér sem taka fram Hvalfirði að tign
og mikilleik, var nd spegilsléttur
fjörðurinn innan við Þyriisnesið, og
sáust Þyrillinn og Mdlafjallið í hon-
um eins og í skuggsjá, en dtrænu
hæga lagði inn í fjörðinn fyrir utan
nesið. Botnsdalur opnaðist fagur og
skógivaxinn, fórum við yfir ána inst
á fjörunum, héldum upp með henni
a? norðan inn dalinn og komum að
Stórabotni stundu eftir miðaftan,
báðumst gistingar og var óðara heimil.
Hér er bær vel hdsaður, hlaða og
fjós dr steinsteypu, en íbdðarhds dr
timbri, umgangur dti og inni hinn
snyrtilegasti. Okkur var unninn
bezti beini, og þá er við höfðum
tekið litla hvíld, gengum við dt að
sjá okkur um. Þessi litli dalur er
fagur og þó stórskorinn. Mdlafjallið
að sunnan um 1400 fet, víða með
háum björgum og skriðum með
skógargeirum að neðan, að norðan
Botnsheiði, aðlíðandi, víða skógi vax-
inn, en dalbotnin aðlíðandi allur
skógivaxinn. Til suðvesturs er hlíð
milli fjallana, sézt þar dtá Hvalfjörð,
Reynivallaháls og Akrafjall í fjarsýn.
Margir lækir fossa niður hlíðarnar
og falla allir í Botnsá. Eg hafði
ekki trdafó því að jafn yndislegur og
þó hrikalegur staður væri til í nánd
við Reykjavík. Hér hlýtur sólar-
gangur að vera stuttur á vetrum, og
mun eigi hægt að segja um þenna
dal að sól sé >snemma risin og
seint sest«. Þá er við höfðum dáðst
að náttdrufegurðinni gengum við til
rekkju og sofnuðum við lækjarnið
og bjarkailm.
Næsta morgun var sama blíðviðri.
Við vorum bdnir til ferðar einni
stundu fyrir dagmil. Fengum við
leiðsögn áleiðis að Hvalvatni, en
i eía
gljdfrið mikla, sem hann er b ^
eigi allmargir staðir á landi hér 1 ^
hrikalegir. Fossinn hefir rny0^
gljdfrið, skorið fjöllinn í sunduf> ^
hamraveggirnir nærri sléttir
sldta sumstaðar fram yfir sl$’
skuggalegt og ægilegt er nið^ ^
líta, sézt áin niðri eins og lfoð j
og fossinn inst, eins og hvírt ■
inni í skugganum. Víða er s
vaxið kringum gljdfrið. Eig1 vl g
við, hversu Glymur er hár, eD^oSS-
er vist að hann er með hasstu ^
um, og ægilegur hlýtur EanD0g
vera þegar áin er í leysingu-
héldum svo leiðar okkar. ^ar D°eu
uð bratt upp á BotnsheiðiUjh^
sæmilegur vegur. Af heiðar
inni höfðum við gott útsýai'
Hvalfjörð. Er hann mjdfi Dj
yfir að líta, sézt hé'ðan dt ur
nans dt á Faxaflóa, og Þver.||jDa,
fjöll viða kringum hann:
Mdlafjall og Reynivallaháls
Aflíðandi hádegi komuu1
Hvalvatni. Er þar hrikaleg1 tff {
og stórskorið. Þetta fjallava