Morgunblaðið - 18.08.1916, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
OSTAR, PYLSUR,
FLESK, SVINSLÆRI
í verzlun
Einars TJrnasonar,
DO0MBNN
Sv©íjjk Bjðrassoti yfird.íðgm
Frfklrkjnvigi 19 (StaSastað). Sfmf 202
Skrifsofutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11 —12 og 4—6.
Egrgort ciaessan, ynrréttarmála-
fiutningsmaður, Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sfmi 16
Sími 49.
Lindargötu 41. Sími 244.
Verzlunin Kaupangur selur eins og að undanförnu
alt ódýrast — alt bezt.
Hefir birgðir af öllum matvörum, svo sem: Rúgmjöli, Hveiti,
Haframjöli, Ris og m. fl.
Selur Rauðmaga reyktan stk. 20 aura. Alt annað eftir þessu.
Páll H. Gíslason.
»? í x .• 1

VÁTIJY0OIN
Brunalrjggingar
sjo- og strídsYtoyggingar,
O. Johnson & Kaaber
Oarl Finsen Langaveg 37, (upr
Brunatrvggingar.
Heima 6 ljt—y1/,. Talsínfi
Deí kgi. octr. Br&ndatóörasce Oe
Kaupmannahöfn
vátryggir: I1U8, hu.sgögn, alls
konar vöruforða 0. s. frv. geg>
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimak). 8—12 f. h. og 2—8 e. b
f Austurstr. 1 (Búð L. Nielscm
N. B. Nielson.
Gunnar Egilsson
skipamiðlari.
Tals. 479. Laufásvegi 14
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Venjul, heima kl. 10—12 og 2—4
Br ima try gg in gar
Halldór Eiríksson
bókari Eimskipafélagsins.
Hittist: Hotel Island nr. 3 (6*/2—8)
Sími 585.
Minnisblað.
AlþýÖufélagsbókasafn Templaras. 3 opiO
kl. 7—9
BaðhúsiÖ opib virka daga kl. 8—8 laugar-
daga 8—11.
Borgarstjóraskrifstofan opin v. d. 11—3.
Bæjarfógetaskrifstoían opin virka dag»
10—2 og 4—7.
Bæjargjaldkerinn Lanf&sveg 5 kl. 12—8
og 5—7.
íslandsbanki opinn 10—4.
K. F. U. M. Lestrar- og skrif-stofa 8 4rd.
til 10 siðd. Almennir fundir fimtnd. og
sunnud. 81/, siðd.
Landakotskirkja. Guðsþj. 9 og 6 & helgum.
Landakotsspitali f. sjúkravitjendur 11—1,
Landsbankinn 10—8. Bankastj. 10—12.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán 1—3.
Landsbúnaðarfélagsskrifst. opin frá 12— 2.
Landsfébirðir 10—2 og 5—6.
Landssiminn opinn daglangt (8—10) virk*
daga, helga daga 10—12 og 4—7.
Morgnnblaðið Lækjargötu 2. Afgr,
opin 8—6 virka daga, 8—3 á helgum
RitBtj, til viðtals kl. 1—3 alla daga
Simi 500.
Málverkasafnið opið i Alþingishúsinu
á hverjum degi kl. 12—2.
Náttúrugripasafnið opið l1/,—21/, á sd.
Pósthúsið opið virka daga 9—7, s.d. 9—1.
Samábyrgð íslands 12—2 og 4—6.
Stjórnarráðsskrifstofnrnar opnar 10—4
daglega.
Talsimi Reykjaviknr Pósth. 3, opinn dag-
langt 8—12 virka daga, helga daga'8—9.
Vifilstaðahælið. Heimsóknartimi 12—1.
Þjóðskjalasafnið hvern v. d. kl. 12—2,
Þjóðmenjasafnið opið daglega kl. 12—2.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0, Johnson &. Kaaber
í faðmi heimskautsnæturinnar.
Skáldsaga frá Spitzbergen
eftir
1 Övre Richter Frich.
2 (Frh.)
II.
Æfintýralandið.
Strohmann skipstióri hafði rétt að
•mæla.
Fremst i stafni skipsins sat ung
og fögur stúlka og horfði með að-
dáun á sólina, sem nú var að rísa.
Hún var aðeins 19 vetra að aldri.
Sólin varpaði gullinni slikju á
mjallhvítt enni hennar. Hrafnsvart
og hrokkið hár féll í stórum bylgj-
um niður með vöngum hennar og
var hún allra líkust einni af hinum
fegurstu konum Gainsboroughs.
Hörundssvipur henn var ljós, en
|>ó leyndist roði á bak við — undir.
straumur lífsþróttar og lífsgleði.
Skamt fyrir aftan hana stóð ung-
ur maður og hallaðist fram á hand-
riðið á stjórnborða. Honum hafði
aldrei komið til hugar að hann fengi
nokkru sinni að sjá jafn fagran vanga-
svip og á konu þessari. Og alt
vaxtarlag hennar var svo fagurt sem
frekast varð á kosið.
Aldrei hafði Jörgen Bratt séð slíka
konu. Og í hvett skifti, síðan hann
sá hana hafnarbryggjunni i Hamborg,
hafði hann fengið hjartslátt þá er
hann mætti henni.
Hann var annars eigi næmur fyr-
ir slíkum áhrifum. Hann var hár
maður og herðibreiður, einbeittur á
svip og fríður sýnum, en lánið hafði
þó eigi leikið við hann. Jörgen
Bratt hafði brotist áfram með lítið
fé, en ærinn viljaþrótt, hann hatði
lesið dýrafræði, verið blaðamaður og
æfintýramaður, og nú hafði ættingi
hans einn i Hamborg kostað þessa
för hans norður í íshaf.
Mótlæti þessa heims hafði þó eigi
bitið á þennan 25 ára gamla og
fjölhæfa mann. Hann átti heilbrigða
og ánægða sál, sem harðnaði við
hverja þraut, en misti aldrei trúna
á hið fyrirheitna iandið.
Nú var þó Jörgen Bratt orðinn
þunglyndur. Hann þoldi ekki að
horfa á hina fögru konu, sem sat
þar fyrir framan hann i ljóma mið-
nætursólarinnar. Það var eins og
ástin læddist inn í allar æðar hans
og streymdi til hjartans.
Aldrei hafði honum verið svo f
skapi sem nú. Hann hafði komist
fram úr mörgum ástaræfintýrum með
gó$ri samvizku um dagana og'gefið
mörgum undir fótinn. En nú stóð
hann þarna og leið engu betur held-
ur en Werther sáluga.
Hann snéri sér við heldur hvat-
lega, svo að barónsdóttirinn heyrði
til hans og leit þangað. Hún hleypti
brúnum lítið eitt er hún sá að ann-
ar maður hafði einnig uppgötvað
uppáhaldsstað hennar. Hún sveipaði
að sér pilsunum þykkjuleg á svip og
hoppaði úr sæti sinu niður á þilfarið,
Og svo tifaði hún léttfætt aftur
eftir skipinu án þess að virða Jörgen
Bratt frekara viðlits.
Hann horfði lengi á eftir henni
og hjaita hans barðist ákaft. Þungt
andvarp leið fiá brjósti hans og
augnaráðið, sem jafnan varsvodjarf-
legt, breyttist nú og varð þungiyndis-
legt. Hann reyndi að hrista af sér
þessa stundarþrá, hann ætlaði að
raula fjörugt vísnalag, en hljóðið dó
á vörum hans og augun mændu á
dyrnar þar sem hún hvarf.-------------
Svo gekk hann í hægðum sínum
aftur til skemtiþilfarsins. Þar var
prófessorinn fyrir og talaði í ákafa
við Fríðu von Heffner barónsdóttir.
Þau hlóu bæði. Bratt ætlaði að
smeygja sér fram hjá þeim, en pró-
fessorin náði i hann.
— Þarnakemur dýrafræðingurinn,
mælti hann. Heiti mitt er Renéo
Marmont.
— Jörgen Bratt, mælti Norðmað-
urinn grettinn á svip.
En prófessorinn skeytti því engu,
Hann kynti þau: von Heffner bar-
ónsdóttir — monsieur Bratt! Þýzka
hefðarmærin kinkaði lítilsháttar kolli
og Bratt hneigði sig kuldalega.
— Jæja mælti prófessorinn---------
Og svo skýrði hann það fyrir þeim
hvað miklu betra væri að skreppa
sem snöggvast tilausturstrandarinnar.
Og í annari hendinni veifaði hann
stórri pappirsörk en lindatpenna i
hinni. Þan skrifuðu bæði undir og
prófessorinn þaut aftur upp á stjórn-
pall og skildi þau eftir. Það var
sem henni gremdist þetta og hún
stappaði fætinum í þilfarið.
— Það er kalt, tautaði hún. Það
er framorðið — guð minn góður,
klukkan er þrjú, mælti hún enn
fremur og leit á armband sítt. Eg
verð að flýta mér — Góða nótt.
Bratt hneigði sig. Það var kökk-
ur í hálsinum á honum svo að hann
gat ekkert sagt. Hún horfði forviða
á hann nokkra stund, snérist svo
þóttalega á hæli og hvarf niður í
skipið.-------