Morgunblaðið - 10.11.1916, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Ný aldini:
Appelsínar,
Bananar, Epli,
Pernr,
Yinber, Citronnr,
fást í dag i
Liverpool.
dCvíífial,
díauðkál,
Selfari,
Sulrofur,
tfíauérojur,
&iparróf,
dtósenfiál
hjá
Jes Zimsen.
Geysir
Export-kafR
er bezt.'
Aðalomboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber
Leyndarmál hertogans.
Skáldsaga eftir
Charlotte M. Brame.
við svarið vegna þess að hún væri
sek, heldur af barnslegri einfeldni.
— Ekki held eg það, mælti hiin.
Eg hefi gert mig seka í mikilli
heimsko, en eigi synd. Eg held —
eg er vissum það, að eg hefi ekkert
iltað hafst.
— Það þykir mér vænt um að
heyra mælti prófastur. Og komið
þér nii með mér I Bíðum við I Eg
hafði nær gleymt að segja yður hvert
eg ætla með yður. Hafið þér heyrt
getið um klaustur St. Georgs.
— Ji, eg hefi heyrt þess getið,
mælti hdn.
— Munduð þér fús til þess að
íara þangað?
— Já, mælti hiín hiklaust. Eg
-vil fara hvert sem yður likar og
gera alt sem þér segið mér að gera.
Þau lögðu nú á stað gangandi.
Klaustrið var ekki mjög langt á
braut. Það var stórt steinhýsi, með
mörgum gluggum og yfir þvi gnæfði
Krone Lager öl
Bo forenode Bryggerler.
Brunatryggingar,
sjö- o| strldsrátryggingar,
O. Johnson & Kaaher.
Det Igl. octr. Brandassarance
Kftiipmannahöfn
vátryggir: hns* hílsgfegn, alls-
feonw vðrutorða o. s. frv. gejín
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimaki, 8—12 f. h. og 2—8 e. h
í Austursfcr. 1 (Búð L. Nielsea)
N. B. NieUen.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi r (uppi)
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Allskonar
Br una try gg in gar
Halldór Eiríksson
bókari Eimskipafélagsins.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f
Allskonar brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
CARL FINSEN.
Skólavörðustig 25.
Skrifstofutími 5'/a—61/, sd. Talsimi 331.
—
Góða og vel þura
HAUSTULL
kaupa
HDfef LfOÖMadNN
Sveinn Bjðrnsson yfird.lögm.
Frfklrkjuves 19 (Staðastað). Sími S02
Skrifsofutími kl. xo—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. ix—12 og 4—6.
Eggort Olaessan, ynrréttarmála-
fiutningsmaður, Pósthússtr. 17.
Vanjulega heima 10—11 og 4—5. Sfmi 18
G. Gislason & Hay.
Kaupið Morgunblaðið.
krossmark. Jámgirðing var umhverf-
is það, riðið var lágt og þröngt og
í hurðinni var gluggi til þess að
horfa út um á þá gesti, sem að garði
bar.
Mackey hringdi dyrabjöllunni og
svartklædd nunna lauk upp hurðinni.
— Mig langar til þess að tala við
abbadísina, mælti hann.
Nunnan bauð þeim að koma með
sér inn í anddyrið. Þar skild't hún
við þau.
Þá snéri biskupinn sér að síúlk-
unni og var sem hann rankaði
skyndilega við sér.
— Eg hefi alveg gleymt að spyrja
yður heiti, mælti hann.
— Eg get ekki sagt yður mitt
rétta heiti, svaraði hún. En eg geng
undir nafni guðmóður minnar. Hún
hét Naome Leyburn.
— Það nægir, mælti hann. En eg
vildi óska að það væri yðar rétta
nafn.
í sama bili opnuðust dyrnar og
abbadísin kom inn. Hún var há og
tíguleg og góðmannleg á svip.
— Systirl Eg hefi komið hingað
með stúlku, sem ratað hefir i miklar
raunir, mælti prófastur. Hún þarfn-
aðist hinnar beztu omönuunar yðar,
bæði fyrir líkama og sál. Hún er
þreytt. En þér vitið bezt hvað hægt
er að gera fyrir hana.
— Við skulum gera það sem við
getum, mælti abbadísin. Eg vona
það, vesalings barn, að þér líði vel
hjá okkur. Hvað heitir þú?
— Naome Leyburn, svaraði stúlk-
an.
Rödd hennar var svo hreimfögur,
að abbadísin veitti því sérstaka eftir-
tekt; hún horfði nokkra stund með
athygli á hið fagra andlit, sem lýsti
svo sárri sorg og hugarkvöl.
— Þessi unga stúlka hefir orðið
fyrir mikilli sorg, mælti prófastur.
Eg vildi helzt, systir, að húa fengi
að dvelja hér, þangað til hún hefir
náð sér aftur.
Abbidísin talaði extthvað í lágum
hljóðum um meðmæli, en prófastur
greip fram i fyrir henni og mælti
upphátt:
— Eg er sá eini sem gef henni
meðmæli og eg vona að þér látið
það nægja.
— Já, mælti abbadísin, það er nóg.
— Þá ætla eg nú að yfirgefa yður,
mælti prófastur. Þér eruð nú hjá
góðu fólki, jungfrú Leyburnj og eg
skal koma hingað á morgun að vitja
um yður. Og munið eftir því þegar
þér lesið bænirnar yðar i kvöld, að
biðja guð að vernda yður frá örvínl-
un.
— Það skal eg gera, andvarpaði
Naome, og eg skal þakka yður þegar
eg get gert það nógu vel.
Henni kom flest ærið kynlega
fyrir í klaustrinu þessa fyrstu nótt
— hinar svartklæddu nunnur, klukku-
hringingin og svo hin mikia kyrð.
Abbadísin fylgdi henni sjálf til her-
bergis hennar. Það var mjög snot-
urt. Þar var rúm með drifhvítun
sængurfötum, nokkrar bækur og lít-
ið skrifborð.
— Ef þú þarfnast hvíldar, góða
barn, mælti abbadisin, þá geturðu
notið hennar hér. Þú getur dvalið
hér, þangað til þú ert fær um að
hjilpa okkur f skólanum. Þú munt
komast að raun um það, að vinnan
ein gerir menn sæla. Þú gleymir
sorgum þínum þegar þú hefir um
nóg annað að hugsa.
Hún kysti hana á ennið og brosti
blítt og móðurlega.
— Góða nótt, og guð blessi þig,
barnið mitt I