Morgunblaðið - 01.02.1917, Qupperneq 1

E’imtudag
I.
febr. 1917
IQRGl
4. argangr
89
tölublað
Ritstjómarsími nr 500 i Ritstjóri: Vilhjálmur Finsen. j Isafoldarprentsmiðja j Afgreiðslusimi nr. 500
Dýrtiðaruppbót,
sem ávisaé ar íií úíBorgunar af stjórn~
arráéinu, veréur Borgué á sRrijstofu
lanésfáRiréis Rl. 10~~12 éagloga,
að undanteknum 1. 2, og 3. degi
hvers mánaðar.
Landsféhirðir.
Til
Ingólfsfjarðar í Strandasýslu
ræð eg
dugleg’a verkamenn og* kverkara
til sildarvinnu á komandi sumri.
Agætt kaup.
Þeir vélbátaeigendur er halda bátum sínum þar nyrðra við
síldarveiðar og vilja selja 1500—2000 mál aí síld, geri mér
tílboð hið fyrsta.
Skólavörðustíg 25.
Jónas Sveinsson. Til viðtals 4—5 e. m.
Nýi dansskblinn
Æfing í|kvöld, fimtudag, kl. 9 í Báruhúsinu. niðri.
810 I Reykjavíkur I g | (|
I Biograph-Tlieatcr
Talaími 475
Æftsaga
fangans nr. 555.
Atakanlegur sjónleikur
í 5 þáttum, 165 atriðum.
Mynd þessi er afbragðsgóð,
efnið fagurt, snildarlega vel
leikin og spennandi frá upphafi
til enda.
Pantið tölus. sæti í síma 475.
Vetrarhátið
í
Hjálpræðishernum
fimtudag, föstudag og laugard. kl. 8.
Þar verða ræðuhöld, hljóðfæra-
sláttur og söngur — og sýning á
»hinum fjórum árstiöum*.
Komið, sjáið og heyrið!
Feuingabudda
töpuð. Skilist á afgr. gegn fundar-
launum.
K. F. u. m.
A. D. tundur í kvöld kl. 8V2
Allir ungir menn velkomnir.
Um sama leyti sem útkljáð var
um sölu Vesturheimseyjanna dönsku
féll dómur í sjö málum í yfirréttin-
um, sem höfðuð höfðu verið gegn
foringja svertingjanna á eyjunum,
mr. Hamilton-Jackson. Var Jackson
dæmdur í 4555 franka sektir samtals
fyrir meiðyrði um danska embættis-
menn og aðra.
Yfirvöldin höfðu skipað dönskum
hermönnum að vera viðstaddir fund,
sem Jackson hafði boðað til. Um
það skrifaði Jackson í blaði sinu,
»The Herald® og lét þess getið að
hermennirnir hefðu verið fullir að
vanda. Herforinginn höfðaði mál
gegn Jackson, en þá kom önnur grein,
þar sem sagt var að það væri ætíð
siður spiltra embættismanna að höfða
mál gegn þeim, sem segðu sannleik-
ann um hegðun þeirra og embættis-
rekstur — og þeirra hryðjuverk. —
Fyrir þetta alt var Jackson dæmdur
I 900 fraoka sekt auk málskostnaðar.
■— Skömmu siðar ritar Jackson aftur
V111 þenna Fuglede, danska liðsfor-
l0gjann. »Hann er ákaflega blóð-
þyrstur, hann hatar Svertingja og
mundi myrða þá alla ef hann þyrði«.
Þetta kostaði að eins 200 franka —
og þótti lítið.
Um landsstjórann, Hollveg-Larsen,
ritaði Jackson, að »hann væri sarn-
vizkulaus, fyrirliti Svertingja, hann
dauðlangaði til þess Sð myrða þá
alla og að hann stingi undir stól
öllum kvörtunum og kærum um mis-
þyrmingar Dana á Svertingjum*. —
Þetta var dýrara. Það kostaði 2000
franka, en 500 franka kostaði að
segja um einn háttstmdandi embætt-
ismann á St. Croix að hann hefði
kveikt í húsi.
Enginn er ánægðari yfir að sleppa
undan yfirráðum Dana, en Hamilton-
Jackson.
Herafli Þjóðverja.
Bretar þykjast hafa fengið nokkra
vissu fyrir þvf, hvað Þjóðverjar hafi
haft miklum her á að skipa á ári
hverju, síðan ófriðurinn hófst. Segja
þeir að fótgönguliðið hafi verið auk-
ið 3^/2 falt frá þvi sem var á
friðartímum, skotliðið 3V2 Hh
stórskotalið fimm falt og fram-
varðalið fjórum falt. En sé nú
gert ráð fyrir þvi að herafli Þjóð-
verja sé fjórum sinnum meiri held-
en á friðartimum, þá verður það
Ijóst, að Þjóðverjar hafa sent 10
miljónir manna fram til víga síðan
ófriðurinn hófst.
mjjn bíó
Skipstrand
í Kattegat.
Sjónleikur í 3 þáttum.
Mynd þessi sýnir mjög glögt
hið margbreytilega sjómannslíf,
í bliðu og striðu og hið ein-
manalega líf þeirra, sem eiga að
gæta vitanna og leiðbeina með
því sjómönnunum.
Tölusett sæti.
Hafnbannið.
Ummæli Roberts Cecils lávarðar.
Franskur fréttaritari átti nýlega
tal við Robert Cecil lávarð, hafn-
bannsráðherra. Vareigi annað að heyra
á Róbert Cecil, en að hann væri
mjög ánægður með það, hvernig
hafnbannið gengi og hver áhrif það
hefði haft. Meðal annars fórust
honum svo orð:
— Hver*er nú tilgangurinn með
hafnbanninu? Hann er sá, að banda-
menn neyti þess ótvíræða réttar
síns að stöðva alla aðflutninga til
óvinanna, og þess réttar, sem eigi
verður heldur vefengdur, að hlutlaus
riki, sem liggja að Þýzkalandi, fái
eigi meiri vörur en þau þurfa handa
sjálfum sér.
Um hinn fyrri réttinn geta ekki
verið skiftar skoðanir. Vér höfum
ótakmarkað leyfi til þess að láta
flota vorn koma í veg fyrir það, að
óvinirnir fái nokkrar birgðir, og vér
ætlum að nota það til hins ftrasta.
Og hvorki geta óvinirnir né heim-
urinn yfirleitt ásakað oss fyrir það,
að vér brjótum með þessu alþjóða-
lög eða. mannúðarreglur. Þjóðverj-
ar hafa sjálfir reynt að leggja hafn-
bann á England, og það er að eins
vanmætti þeirra að kenna, að þeim
hefir ekki tekist það. Árið 1870
höfðu þeir getu til þess að setja
París i hersveltu, og þeir neyttu
þess ósleitilega.
Aðferðir vorar til þess að halda
uppi hafnbanninu eru í fullu sam-
ræmi við alþjóðalög og vér höfum
ekki gert oss seka í þeím hryðju-
verkum, er floti óvinanna hefir alt
of oft drýgt.
En hvernig virðum vér svo rétt
hlutlausra þjóða? Vér fullyrðum,
að þau lönd, sem liggja að Þýzka-
landi, hafi fengið flutt til sín eins
mikið af vörum og þau þurfa til
eigin notkunar. Og vér erum reiðu-
búnir til þess, að gera þeim það
*