Morgunblaðið - 22.07.1917, Side 5

MORGUNBLAÐIÐ
S
Mönchs*,ertalinerbezta saga Meyers.
»Jiirg Jenatsch« reit Meyer 1876 og
segir hhn frá viðburðum 30 ára stríðs-
ins. Eru öll aðalatriðin sannsöguleg
og sagan mjög skemtileg. Þýðingar
Bjarna frá Vogi eru allar prýðilega
gerðar og hefir hann auðgað með
þeim íslenzkar bókmentir eigi lítið.
Væntanlega verður Faust næsta þýð-
ing hans er út kemur og er von-
andi, að ástæður hans leyfi honum
að leiða það starf farsællega til lykta.
Jl. J.
mest fundið til alls þess óhagræðis,
sem kemur af lélegum póstgöng-
um, og sýslumaður Páll V. Bjarna-
son i Stykkishólmi hefir jafnvel
komið fram með ákveðnar tillögur
um fjölgun landpóstaferða. Nái til-
lögur hans framgangi, er það að
vísu bót i máli, en bætir þó eigi
úr því, hve , póstarnir eru lengi á
leiðinni ogj líklega yrðu flestar
böggulsendingar að biða eftir sem
áður eftir skipaferðum. Úr þessu
verður samt varla bætt í bráð, nema
oss takist að nota flugvélar til póst-
flutninga^og þess vegna er sjálfsagt
að reyna þær. Mætti fvrst til reynslu
hafa flugvél í póstferðum milli
Reykjavíkur.,*, og Akurevrar; hefði
hún enga viðkomustaði aá leiðinni
mundi hún verða um 3 klukku-
óskast á
Hvatning.
Þrátt fyrir það þótt eg hafi áður
skrifað hvatningarorð til unga fólks-
ins, þá vil eg enn fremur leyfa mér
að brýna fyrir börnum þeim, sem
ekki eru fermd, samskonar áminn-
ingu viðvikjandi garðræktinni.
Fyrir mörgum foreldrum er þann-
ig ástatt, að þau geta látið börnum
sinum í té ofurlltinn blett, sem
hægt væri að rækta í ýmsan garða-
ávöxt.
Með því móti að láta börnin hafa
eitthvað fyrir stafni viðvíkjandi garð-
ræktinni, þá kemur það inn í með-
vitund barnanna sjálfra smátt og
smátt, að þau séu að vinna — vinna
þarft verk bæði fyrir sig og aðra.
Með þessu móti slær foreldrið eða
forráðamaður barnsins tvær flugur í
einu höggi, bæði heldur barninu frá
of miklum solli, og vekur hjá því
löngun til vinnu, sem er hið heil-
brjgðasta fyrir alla.
Hér er ekki átt við stór flæmi,
heldur eingöngu eftir efnum og ástæð-
um, t. d. hvað börnin eru þroskuð,
hvort jarðvegur er góður og hve
dýr jarðræktin þarf að vera; með
undirbúning þutfa börnin að fá upp-
lýsingar um hjá eldri og reyndari
mönnum.
Eg vil vekja löngun hjá börnun-
um til allrar garðræktar, og til þess
þarf eg hjálp aðstándenda barnanna.
Eg hefi haft tal af ýmsum, sem
segja að þeir geti ekki haldið börn-
unum eða unglingunum heima; þau
vilji fara í kaupstaðina.
E.s. Ingólfur Arnarson
Ooft kinp.
Upplýsingar um bor8.
Beauvais
ttlðursuöuvörur ern viðurkendar að vera langbeztar i heirri
Otal heiðurspeninga á sýningum víðsvegar um heimmn.
f iðjið ætið um Beauvais-niðursuðu. Þá fáið þér verulega. góða vöru
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O. JohnsoB & Ka&bey.
KVNDARI
getur fersgið stöðu
á E.s. ,Baldur‘.
H.f. Bragi.
Þeim hefi eg svarað þvi: >Látið
börnin hafa eitthvað að vinna fyrir
sig sjálf, sérstaklega það sem þeim
er ekki um megn að inna af hendi,
eins og að passa beðin í garðinum
ykkar; eða látið börnin sjálf eiga-
2—3 beð og segið þeim að þau
verði nú að sjá um að vinna og

passa beðinn vel, hvort s'em það
eru ávextir eða blóm, sem sáð er
tiJ, eða annar gróður«.
>Æskunni vinnan er allra meina
bót«. — Eini og vissasti vegurinn
fyrir ykkur er vinnan. Eg get full-
vissað ykkur um það, að fjöldamarg-
ir af þjóðinni álita það hina mestu
stundir á leiðinni, og gæti þessvegna
jafnvel farið fleiri ferðir á dag
Fyrst 1 stað mundi liklega nægja að
hún færi 2 til 3 ferðir á viku. Yrði
nú reynslan sú, sem eg vona, að
þetta tækist vel, mætti bráðlega
fljúga með póstinn alla leið til
Austurlandsins og jafnframt fjölga
viðkomustöðum.
Mótbárurnar gegn þessari uppá-
stungu býst eg við, að snúist aðal-
lega um þetta tvent: áhættuna og
kostnaðinn.
Áhættan er efalaust allmikil, en
hitt vafasamara, hvort hún er svo
mikil, að það sé frágangssök að
nota flugvélarnar þess vegna. Að-
gætandi er, að það er lika áhætta
að nota skipaferðir eða járnbrautir,
og heldur ekki áhættulaust að senda
póst með landpóstum; sumir telja
það jafnvel nokkra áhættu að fara
um einstöku brú á póstleiðinni,
spurningin er þá einungis sú, hve
miklu meiri áhætta sé, að nota flug-
vélar en önnur flutningstæki. Til-
sögn í öllu þessu býst eg við að
verði unt að fá þegar að striðinu
afloknu, og fyr hefi eg^ekki ætlast
til, að reynt yrði að nota flugvélar.
Reynist, mót von minni, áhættan
óhæfilega mikil, er eigi annað fyrir
hendi en bíða þangað til mönnum
hefir tekist að gera flugvélarnar
enn þá fullkomnari.
Nú fyrir nokkru kostuðu flugvél-
ar með hernaðarútbúnaði um 40
þúsund krónur. Nokkuð af verð-
inu liggur í hernaðarútbúnaðinum,
og nokkuð af þvi stafar af almennri
hamingju, að hún fær að njóta krafta
ykkar. Biðji hver maðurinn með
einlægu og hreinskilnu hugaifari, að
verk ykkar megi verða ykkur og
þjóðinni til fyllstu blessunar.
Þau foraldri, sem brýna það fyrir
börnunum, hvað garðræktin yfiileitt
sé falleg og gagnleg vinna, mega
óhætt reiða sig á það, að þannig
löguð hvatningarorð verða börnun-
um til góðs. Börnin sjdlf fara að
skilja það, og þau fá löngun til að
vinna verkið.
Það er heilög skylda að vera
sjálfum sér nógur, og til þess að
menn hafi það ætið hugfast, v;rður
að innræta æskulýðnum það frá
byrjun.
Foreldrar I Vekið löngun hjá
börnunum ykkar til garðræktarinnar.
Guðný Otteseu.
Bessastaðir.
Fyrir skömmu brá eg mér suður
að Bessastöðum til þess að skoða
hið forna og fræga höfuðból. Mafði
eg lengi ætlað mér þangað og hlakk-
að til þess að Hta hinar fornu bygg-
ingar og mannvirki höfuðsmann-
anna. En mér brá heldur í brún er
eg kom að gaiði og fór að skygn-
ast um. Túnið sýndist mér í margra
ára órækt og túngarðar lágir og lé-
legir. Kirkjugarðurinn óafgirtur og
ósjálegur. Að eins nokkur minnis-
merki (sum nærri fallin) og fáir
Reinfan runnar gáfu manni til kynna
að þar væri helgur grafreitur. Kirkj-
an er úr steini, og gamaldagsstíll á
henni. Stór og sterklega byggð og
hefir fyr á timum verið mjög lag-
leg að innan. En viðhaldið hefir
verið mjög lítið í seinni tíð, enda
ber kirkjan þess vitni. Nokkuð stórt
stykki af kirkjugólfinu er alveg brot-
ið niður cg víða eru smágöt á gólf-
inu. En sorglegt er að sjá eina með
eldri og merkustu kirkjum landsins
svo illa útleikna og- er það til vansa
fyrir þjóðina. Þyrfti þegar eða mjög
bráðlega að gera við kirkjuna en
verðhækkun. Eftir stríðið býst eg
við, að flugvélar kosti um 15 þúsund
krónur og þó ef til vill heldur
minna. Kostnaðurinn við starfræksl-
una yrði allmikill; mönnunum, sem
stjórnuðu vélunum, þyrfti að greiða
hátt kaup, og vegna þess að vél-
arnar þurfa að vera kraftmikiar, eru
þær frekar á eldsneytið. Upp i
kostnaðinn kæmi svo það, sem spar-
aðist á öðrum póstferðum, og aukn-
ar tekjjar á póstflutningi; þvi að
auðvitað ykist póstflutningur mikið
við þessa breytinu. Eg er þó
þeirrar skoðunar, að fyrstu árin yrði
kostnaðurinn við flugvélarnar meiri
en tekjurnar, en sá munur ynn-
ist upp við þann óbeina hag, sem
landsmenn hefðu af bættum póst-
göngum, En það sem mest er mn