Morgunblaðið - 17.11.1917, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
íslenzk
prjónavara!
Sjóvetlingar.......... 0,85
Hálísokkar frá......... 1,40
Heilsokkar —........... 1,90
Pevsar —.............. 7,8 5
Sjósokkar —............ 3,00
Vöruhúsiö.
p
I minningu móður minnar,
Guðfinnu fónsdóttur, Hnífsda!, gef
eg til kynna vinum og vandamönn-
um, að eg hefi hugsað mér að !osa
mig úr öilum þeim svika, lyga og
kjafta-vef, sem heimurinn hefir séð
sóma sinn í að bjóða mér upp á,
og jafnframt slíta öllum frekari sam-
vistum við það fólk sem hefir haft
örlög min í hendi sinni og einmitt
nota tímann til þess á meðan eg er
veikur, hverjum heiminum sem eg
kem til að heyra.
Gnðm. Dorkelssoii.
Geyslr
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn :
€. JOHNSON & KAABER.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Kpause. 40
— En hvernig stendur þá á því
að björninn er hingað kominn? spurði
Helena.
— |>að veit eg ekki.
— En hvernig stendur á því að
þér eruð hér?
— Herra minn hefir skipað mér
það.
— Hvaða herra?
— |>að er sá maður sem eg vildi
fúslega úthella blóði mínu fyrir.
— Hvað heitir hann?
— Spyrjið hann Bjálfan, maelti ris-
inn og benti með hendinni; þarna
kemur hann sjálfur.
J>au greifinn og Helena sneru sér
við og sáu þá hvar maður kom ríð-
andi í áttina til þeirra. J>að var
Nabob.
|>egar hann kom til þeirra stoig
hann |jaf baki, Iaut þeim kurteislega
og mælti svo við risan.
— J>etta var laglega af sér vikið
Samson. |>ú ert trúfastur þjónn.
— Herra minn, mælti nú Robert
greifi við Nabob, mér hefir nýskeð
verið bjargað frá bráðum bana og
mér skilst svo sem eg eigi yður það
að þakka.
Hin ágæta
neðanmálssaga Moi gunblaðsins:
Leyndarmál hertogans
fæst keypt á afgreiðslunni.
Bókin er 630 síður og kostar að eins kr. 1.50.
Piano
frá L q z f u vcrRsmiéju %3ÍZor6urlanóa,
með ágæfum borgunarskUmáíum,
útvegar
Loftur Guðmundsson,
Smiðjustíg 11.
Nabob laut honum.
— En áður en eg færi yður þakk-
ir mínar, langar mig til þess að
leggja fyrir yður spurningu......
— Dm það hvernig á því stendur
að þjónn minn og björninn eru hing-
að komnir? greip Nabob fram í.
— Já.
— Sjáið þér stóru eikina þarna
uppi á blettinum, herra greifi? spurði
Nabob, Að baki hennar stóð mað-
ur nokkur með björninn og sigaði
honum á yður, þegar hann sá yður
koma. En hann varaði sig ekki á
því sá góði maður, að í útjaðri skóg-
arins lá vopnaður maður sem hafði
augastað á honum og skaut hann um leið
og hann slepti birninum. Lík manns
ins hlýtur að vera skamt héðan.
Björninn hefði líka verið skotinn, ef
hann hefði eigi hlýtt fyrri eiganda
sínum. Skiljið þérnúhvernig í málinu
liggur? #
— Nei. svaraði greifinn. Hvaða
ástæðu gat hinn illi dýratemjari haft
til þess að.....
— Hann er aðeins verkfæri í ann-
ara hendi'
— Verkfæri í annara hendi? Eg
á þá óvini hér! hrópaði greifinn
undrandi.
— Já, grimma óvini. Og sá
maður sem er ungur, fagur og rfkur
á altaf óvini, mælti Nabob. f>ér
verðið samt að afsaka það, að eg get
ebki sagt yðurmeira.
— Segið mér þó eitt enn........
— Hver það var sem drap dýra
temjarann? |>að gerði eg. En nú
heyri eg að veiðimenpirnir koma.
Verið þér sælir herra greifi!
— En herra minn, mælti greifinn,
eg á eftir að þakka yður lífgjöfina.
— Við sjáumst liklega aftur fyr
en yður varir, herra greifi svaraði
Nabob og gekk að hesti sínum, sem
Samson hólt í. Hann gekk þétt fram
hjá Helenu Forster.' Hún sat á
hestbaki föl og bljóð, eins og augna-
tillit Nabobs hafði töfrað hana. Var
hún Hkust dúfu, sem sér hauk nálg-
ast. Nabob staðnæmdist og brosti.
— Söðulgjörð yðar hefir spiottið,
náðuga jungfrú, mælti hann. Leyfið
mór að girða aftur á hestinum.
Og um leið og hann laut niður til
þe88 að girða, hvíslaði hann að Hel-
enu.
— Að viku liðinni bíð eg þín
klubkan tíu að kvöldi í kofanum hjá
Windsor.
Svo bvaddi hann jungfrúna og
veifaði hendi í kveðjuskyni við Ro-
bert greifa. Steig hann svo á bak
hesti sínum og þeysti á brott. Sam-
son hélt í humátt á eftir honum
og hafði björninn á brott með sér,
Og rétt á eftir bar hina veiði-
mennina þar að.
^ VAT^YGGINGAÍ^
Ærunafryggingar,
fjó- og striðsvátryggingar.
O. Jobnson & Kaabor.
Det kgl. octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vitryggir: hÚB, húsgögn, alla-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta ið jdd,
Heima kl. 8—12 f. h, og 2—8 e. b.
í Austurstr. 1 (Búð L Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunalryggið hjá „W O L G
Aðaiumboðsm. Halldór Eiríhson,
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Bergmann.
ALLSKONAR
VATRY GGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 235 &429
Trolle & Rothe.
Trondhjems Yátryggingarfél. h.f.
AUsk. brun&tryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen,
Skókvörðustíg 25.
Skrifstofut. 5'/a—6*/2 s.d. Tals. 331.
iSunnar Cgiíson
skipamiðlari
Hafnarstræti • 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608.
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsimi heima 4W9.
XIV.
Hinum megin við Mac Gregor
höllina, þar sem hæðunum hallar
jafnt niður að hafi, stóð lítið hús,
svo sem mílu vega frá þorpinu.
Sázt hið rauða tígulsteinaþak þess
langar leiðir. Húsið stóð á sléttu
engi. Hlffði dálítið greniskógur því
við norðanstormum og upp með
hliðum þess uxu fléttijurtir og roynd-
uðu græna umgerð utan um gluggana.
Hver maður sem fór um veginn
hlaut að dást að þessu snotra húsi
og oft sáu farandmenn unga og
sorgblædda konu reika þar meðal
trjánna og styðja sig við arm átján
vetra pilts. Kona þessi hót Arabellft
Verner og pilturinn var sonur henn-
ar og hót Arthur.
Fyrir þrettán árum hafði frú Vern-
er komið í sveit þessa með son sinn
sem var þá fimm ára að aldri. Hún
var þá í sorgarklæðum 'og kvaðst
hafa mist mann sinn, sem hafði ver-
ið liðsforingi. Hún keypti ofurlítinn
landskika og reisti þar hús þetta.
Drengurinn ólst þar upp hjá henní
og var snemma þroskamikill. Móðií
hana og presturinn f Warton sáö
um mentun haus.