Morgunblaðið - 06.01.1918, Qupperneq 4

4
MORGUOBLAÐIÐ
Trotzky.
Trotzky var í París þegar ófrið-
urinn hófst, en var þá rekinn þar
úr landi. í blaði því, er hann gaf
þar út, og nefndi »Nasche Slovoc,
hafði hann ráðist svo grimmilega á
keisaravaldið riissneska, að hann var
óalandi í höfuðborg bandamanna
Rússa. Og auk þess vissi Trotzky
heldur mikið um ýmislegt i sam-
bandi við morð Jaures.
En áður en striðið hófst, hafði
Trotzky þann heiður, að leynilög-
reglan i París sýndi honum frábæra
umhyggjusemi. Voru altaf tveir
leynilögregluþjónar á hælum hans
hvar sem hann fór, og það varð
smám saman bezta dægrastytting
Trotzkys, að leika á þessa árvökru
fylgifiska sina með því móti t. d. að
stökkva inn í járnbrautarlest á síð-
ustu stundu og skilja þá ráðalausa
eftir á stöðinni, eða þá á þann hátt,
að fara inn í járnbrautarvagn og lofa
þeim að koma þar inn á eftir sér,
en stökkva svo út úr vagninum
aftur um leið og lestin rann á stað.
Einhverju sinni kom Trotzky
snemma dags í veitingahúsið »La
Rotunde« og voru þar nokkrir vinir
hans fyrir, Fimm mínútum siðar
komu þar einnig leynilögregluþjón-
arnir tveir. Trotzky hafði meðferð-
is tösku, sem hann bar altaf með
sér, hvert sem hann fór, og var
lögregluþjónunum sérstaklega mikil
forvitni á að vita, hvað í þeirri
tösku mundi vera.
Eftir nokkra stund voru þeir
Trotzky og vinir hans kallaðir inn
í hliðarherbergi og lá taskan eftir á
borði Trotzkys, rétt hjá leynilögreglu-
þjónunum. Þeir voru ekki seinir á
sér að þrífa hana og opna. Attu
þeir von á að finna þar mikilsvarð-
andi skjöl. En þeim brá heldur en
ekki í brún, er þeir fundu þar eigi
annað en W. C. pappír, tvö hvít-
lauks-bjúgu og nokkur eintök af
»Le Journal*. Aður en þeim gafst
tími til þess að raða þessu aftur
niður í töskuna, komu vinir Trot-
zkys inn, slógu hring um þá og
hæddu þá miskunarlaust. En Trot-
zky kom sjálfur að eins fram i dyrn-
ar og spurði brosandi, hvort hann
gæti gert nokkuð fyrir leynilögregl-
una.
Var mjög hlegið að þessu atviki
og varð Parísarbúum eigi um ann-
að tíðræddara þann daginn.
Samskotin.
Skilagrein
fyrir gjöfum til ekkjunnar er misti
manninn fyrir jólin frá 8 börnum:
Jóhann kr. i.oo, kona kr. 2.00,
N. N. kr. 5.00, N. N. kr. 9.20,
Þórður Guðmundsson kr. 1.50, B.
Þ. kr. 10.00, vestfirzk stúlka kr. 10.00,
N. N. kr. 25.00, P. kr. 5.00, göm-
ul kona kr. 10, G. G. kr. 20, A
M. kr. 2.00, N. N. kr. 5.00, frá
sjúkl. á Laugarnesspitala kr. 63,
Bjarni Jónsson skipstj. kr. 5.00, J.
J. kr. 10.00, N. N. kr. 5.00, G
kr. 1.00, N. N. kr. 1.00, ókunnur
maður kr. 5.00, J. M. kr. 1.00,
N. N. kr. 15, J. Á. kr. 10.00, N.
N. kr. 5.00, N. N. kr. 5.00, O. F.
kr. 50.00, H. kr. 50, N. N. kr.
10.00, G. M. kr. 2.00, N. N. kr
4.00, M. B. kr. 10.00, N. N. kr.
2.00, þrjú systkini kr. 3.00, N. N.
kr. 5.00, N. N. kr. 5.00, H. B. kr.
5.00, E. G.s. kr. 2.00, Kiistófer
Sig. kr. 5.00, V. O. kr. 5.00, N
N. kr. 5.00, samskot kr. 35.00,
Guðbjörg Kristófersdóttir kr. 2.00,
Sig. Sigvaldason kr. 4.00, G. M.
kr. 2.00, verzl. Ásbyrgi (vörur) kr.
10.00, kona í Rvík kr. 5.00, Helgi
kr. 1.00, J. H. kr. 100.00, V. kr.
10.00, G. V. kr. 5.00, J. kr. 2.00,
N. N. kr. 3.00, S. P. S. kr. 20.00,
G. D. kr. 5.00, N. N. kr. 5.00,
J. B. kr. 5.00, N. N. kr. 2.00,
Jón Jónsson beykir kr. 20.00, M.
E. kr. 5.00, S. Þ. kr. 2.50, G. E.
kr. 5.00, H. M. S. kr. 5.00, frú
Steinunn Kristjánsdóttir kr. 10.00,
N. N. kr. 10.00, V. E. kr. 5.00.
í nafnlausu brefi kr. 5.00, ónefnd
kona kr. 10, Ragnhildur Sig.dóttir
kr. 5.00, G. H. B. kr. 5.00, sjó-
maður kr. 10.00, N. N. kr. 5.00,
N. N. kr. 10.00.
J. E. G. K. 5.00. Onefndur 2.00
Spilablúbbur 18.58. Móttekið frá
Jóni Rósenkranz kr. 20.00.
Hérmeð er samskotunum lokið
og þökkum vér mönnum kærlega
fyrir það hvað þeir brugðu fljótt og
vel við til hjálpar þessu bágstadda
heimili.
Ólafur Sigurðsson
skipstjóri.
Fæddur 5. mai 1878.
Fórst á „Beautiful Star" haustið 1917.
Aramóta-kveSja frá ekkju hans.
Ároði ungur
ársins þess hins nýja
hér yfir sorgir og söknuð skín.
Skin þó á perlu
skinandi fagra,
það er hin mæta minning þín.
Elskaði vinur
yfir þeirri perlu
sit eg, þá börnin þin sofa, og græt.
Von min var lífseig,
loks er hún sloknuð,
og nauðug hennar Ijós eg læt.
Elskaði vinur,
oft eg hafði fyrrum
sigrandi heimt þig af sænum heim,
skin gegnum tár mín,
sktn inn i hjartað
sem Ijós af fegins fundum þeim.
Ó, hvað eg gladdist
alla tíð að finna
aðdáun allra, sem þektu þig.
Hlakkaði til þess
heim er þú kæmir
að fagna þér og faðma þig.
Hetjan min prúða,
sambúð okkar signdi
umhyggja, samúð og elska þin.
Enn þá það endist,
enn þá það vermir
og yfir hópnum okkar skín.
Glókolla okkar
guð eg bið að annast;
veit eg það efsta var andvarp þitt.
Elskaða minning
um þig eg græði
í þeirra hug við hjarta mitt.
Arroðinn ungi
ársins þess, sem kemur
skin yfir sorgir og sollna und.
Samt hann i geislum
gefur mér vissu
um yndisrikan endurfund.
G. M.
---t cg»Sa<"»'- ----
Hafnarfjarðai -
vegurinn.
Nú er farið að kvisast að alvara
eigi að verða úr þvi sem öðru hvoru
hefir verið minst á í vetur, að leggja
eigi akbraut frá Arbæ — og niður
i Hafnarfjörð hjá Setbergi. Akbraut
þessi á að koma í staðinn fyrir veg-
inn sem nú er á milli Reykjavíkur
og Hafnarfjarðar, sem með lðgum
er landssjóðsvegur.
Jafnframt þessu mun vera i ráði
að Gullbr.sýsla taki aftur við við-
haldi gamla vegarins af landssjóði á
þeim kafla sem er innan sýslunnar
og látið heita svo að hann eigi að
vera fær gangandi og riðandi mönn-
um. Þessu viðhaldi á svo vist að
lauma á sýsluna aftur í sárabætur
þess að landssjóður er ekki látinn
skeyta um gamla veginn, en þvi fé,
sem gera á hann upp með, á að
verja í Arbæjarbrautina á þvi svæði
sem enginn hefir beðið um veg á,
og því sízt að það sé gert lögum
samkvæmt að leggja þar akveg.
Flestum kunnugum þykir þetta
mjög einkennileg tilhögun, því eins
og eg benti á í Morgunblaðinu 26.
þ. m. er með þessari ráðstöfun al-
gerlega farið i bág við skynsamlega
tilhögun og hagsýni i öllum aðalat-
riðum sem ráða ættu mestu um hvar
akbraut þessi ætti að liggja, enda er
>að algerlega ósýnt og sannað enn
ívers vegna að þessi Arbæjar-braut
:i að leggjast, þó hvorki séu lög né
samþyktir til þess. Mér þykir mjög
sennilegt að einsdæmi sé að lengja
veg eða akbraut að miklum mun
einmitt til þess að geta verið með
íana fyrir utan alla mannavegi, en
eggja hana ekki í nánd við, eða um
gamla veginn, sem notaður hefir
verið i tugi ára. Það út af fyrir
sig virðist þó hafa gefið fullkomið
fordæmi um hvar hin fyrirhugaða
braut ætti að liggja. Hinu gat mað-
ur búist við, að gamli vegurinn yrði
styttur með því að leggja meira fé
i brautina og taka af henni króka
og halla. Það virðist nálgast frekar
samgöngubætur nútímans og eiga
betur við jafn fjölfarna braut. Sé
brautin lögð upp úr Hafnarfirði hjá
Setbergi og upp að Arbæ, þá er hún
úr leið fyrir alla sem nota hana úr
Gullbr.sýslu, Hafnarfirði og Reykja-
vik, sem eðlilegt er, þegar henni er
stefnt meir en mílu vegar fyrir ofan
Reykjavik, í stað þess að alt mælir
með að hún væri lögð styztu leið
milli bæjanna, en krækja ekki með
hana á akbrautina að austan eins og
einstíg frá einsetukoti upp í heiði.
Reyndar á að fóðra vitleysuna með
þvi að akbraut þessi verði ekki lengri
en þó brautin hefði verið lögð nm
lika slóð og gamli vegurinn, en sva
mikið barn getur enginn verið sem
nokkuð þekkir báðar þessar leiðir,
því hver maður sem annars hefir
nokkurt skynbragð á vegalengdum,
sér að skemst er á milli Reykjavíkur
og Hafnarfjarðar. nálægt gamla veg-
inum, enda óverjandi að leggja hana
annarstaðar, þvi þá er hún einmitt þar
sem allir, sem i kringum hana
búa, eiga hlutfallslega jafn hægt, að
ná til hennar, Hafnfirðingar, Alft-
nesingar og Uppbæjamenn. En
eigi Alftnesingar að nota akbraut
sem liggur frá Arbæ ofan í Hafnar-
fjörð, bá eru þeir teknir úr sambandi
við Reykjavik hvort sem þeir eiga
að fara inn i Hafnarfjörð eða upp-
undir Vifilstaði til þess að ná í
brautiua, og það er alveg séistakt
skeytingaleysi af stjórn og sýslunefnd
ef ekki væri séð um Aiftanes hefði
greiðan og góðan veg eins og það
nú á heimting á samkvæmt lögum.
Engum sem þurfa að nota veg þann
sem nú er á milli bæjanna stendur
meira á honum en Alftnesingum,
þvi þeir urðu beinlinis að leggja
niður aðalvinnu sína ef þeir gætu
ekki náð sambandi við Reykjavik,
það er þvi gerræði við Altnesinga
sem framið verður ef þeir verða
slitnir úr sambandi við Reykjavik
með þessari fyrirhuguðu braut og
gamli vegurinn tekinn af þeim.
Því þó Alftnesingar séu fáir i saman-
burði við alla aðra sem nota braut
þessa, þá er það ekki trúlegt að svo
mikil óstjórn eigi sér stað hjá lands-
stjórn og sýslunefnd að þetta komi
fyrir og þá alveg án þess að hægt
sé að Iréttlæta það með óveilum
rökum. Ef menn athuga vegalengd-
ina neðan af Alftanesi upp að Vífils-
stððum með þeim krókum, sem
verða að vera á þeim vegi og svo
vegalengdina frá Vífilsstöðum að
Árbæ og þaðan til Reykjavikur, þá
munu menn komast að raun / um
að hestur með kerru myndi með
venjulegum gangi þurfa sex tima
aðra leiðina, hver getur þá ætlast
til að hægt sé að fara þessa leið að
vetrarlagi á hverjum degi hvernig
sem viðrar?
Það kann að verða með timanum