Morgunblaðið - 06.01.1918, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
S
að hægt verði að fá flutning með
hraðflutningstækjnm en þá verður
Alftnesingum það mikið dýrar fyrir
það að brautin yrði svo langt frá
þeim, þá mundi kosta það næstum
eins mikinn tíma að koma flutning
að braut þessari eins og til Reykja-
víkur með beinum vegi þangað.
Hvernig sem þessu vegaspursmáli
er velt fyrir sér, þá mælir alt með
þvi að akbrautin sé lögð í nánd við
gamla veginn, en alt á móti því að
hiin sé lögð á milli Arbæjar og
Hafnarfjarðar væri hún þvi lögð þá
leið væri haft hausavixl á réttu og
röngu, hún yrði ósegjanlega miklu
dýrari, hún lengdi leið umfaranda
fast að helming, hún væri svo langt
frá landbúnaðarsveitinni, sem á að
nota hana, að henni væri ekki hægt
að ná til hennar, hún yrði lögð
þar sem allur fjöldi manna er á
móti að hún sé lögð og hún yrði
lögð á öðrum stað en lög mæla
fyrir, að hún sé lögð og þarjsem mestar
líkur eru til að hún leggist undir
snjó. — Verri ráðstöfun i vega-
málum er vart hægt að hugsa sér,
en þetta, ef úr þessu yrði.
Þá er að lita á þetta frá fjárhags-
legu sjónarmiði Gulibr.sýslu, þá litur
málið alls ekki betur út ef hún verð-
ur að taka baggann á sig aftur, taka
við gamla veginum og halda honum
við, sem landssjóður er þó búinn
að taka við. Sýslunefndin sótti það
þó fast um eitt skeið að losa sýsl-
una við hann hún sá hann mundi
þungur sýsslusjóðnum, hún lagði
því mjög að þingmönnunum sínum
að koma honum á landssjóð, sem
þeim lika tókst, það væru því yfir-
taks afglöp ef sýslunefndin léti leið-
ast til þess að binda baggan á sjálfa
sig aftur að lofa stjórninni að halda
við gamla veginn sem gönguvegi
og reiðvegi, mér kæmi það ekki að
óvörum þó sýslunefndinni reyndist
það ek&i svo meinlaust og kostnaðar-
litið er fram í sækti, því hvað er
fær gönguvegur og reiðvegur annað
en akvegur, sá vegur sem er ófær
fyrir kerru hann er illfær riðindi
eða göngumanni. Okumenn mundu
nota gamla veginn meðan kleift væri,
kæmust þeir að, að hin nýja braut
væri lengri. Reykjavíkurbær mundi
halda við sinum vegi vegna þets
hann er að rækta land með honum,
og því mundu menn gera meiri
kröfu til kaflans i sýslunni. Hafn-
firðinga kostar lítið viðhald á sin-
^m kafla. Niðurstaðan yrði því sú,
*ð sýslan yrði að halda við þvi af
veginum gamla sem henni kemur
við, og sú mundi raunin verða að
sýslunni reyndist erfitt að leggja
f&mla veginn niður alveg svo
leogi sem kerrur ganga milli Hafnar-
fl^rðar og Reykjavikur, þótt hin fyrir-
^öguða braut komi.
^að er því fyllilega varlegast fyrir
sýsluna að lofa landssjóði að sitja
gamla veginn, ef til kemur að
Qieð
Þvi
£ 1 Verður haldið til streitu að leggja
Arbæjarbraut, enda er það ekki
la rf^rU landsstjórnin vill lofa
Ssióði við að halda gamla veg-
UQl við, en að hún sér að það
Smurningsolía ávalt fyrirliggjandi.
Hið islenzka Steinoliuhlutafélag
. „ALDAN“
heldur
skemtisamkomu þriðjud. 8. janúar
í Iðnaðarmannahúsinu, og hefst kl. 7 siðdegis.
Félagsmenn eru beðnir að vitja aðgöngumiða fyrir kl. 6 síðd. næstk.
augardag til undirritaðra.
Þorsteinn Þorsteinssou,
Þórshamri.
Kolbeinn Þorsteinsson,
Hverfisgötu 53.
Þorgrímur Sigurðsson, Guðm. Jónsson,
Unnarstíg 3. Óðinsgötu 10.
Jóel Jónsson, Bergstaðastræti 9.
ÍB.ECRO
REYKJAVIK
K08ENHA>
AllsKoitar VATR.Y6GINGAR. ^y
|i

kostar hann fé og vill þvi velta því
á sýslufélagið. Þannig rekur hver
andstæðan aðra og má það merki-
legt heita i hvert öngþveiti þetta
vegamál er komið eins og nú stendur.
Enn hvers vegna er nú lands-
stjórnin að ýta þessari akbraut þang-
að sem hún sjálf beinlinis kannast
við að hún komi ekki að fullum
notum, því að það gerir hún beinlínis
með þvi að hún vill fá Gullbr.sýslu
til að tryggja að gamli vegurinn sé
fær og falli ekki niður. Það er þó
ekki mögulegt að vérið sé að þvæla
þessu vegamáli út i allar þær fírrur
sem eg hefi bent á, til einskis, Og
þvi síst getur það verið gert út i
bláinn að fá sýslunefnd Gullbr.sýslu
til að ganga þvert ofan i gerðir sín-
ar, — það er engin vafi að það er
með ráðum gert að fá sýslunefnd
Gulibr.sýslu til að stiga fyrsta og
aðalsporið að því að stjórnin geti
komið þvi i framkvæmd sem hún
ætlar sér, þvi að hún veit sem er, að
geri sýslufélagið, notandi| vegarins
ekki kröfu til landssjóðs um að
halda veginum við, að þá má nærri
geta að ekki stendur á þinginu að
fella þennan veg úr tölu landssjóðs-
vega.
En hvað er það þá sem stjórnin
ætlar sér að gera með þvi að fá
sýslunefnd Gullbr.sýslu að tryggja að
gamli vegurinn sé fær ? Það er
hvorki meira né minna en það, að
hún ætlar sér þannig að nota ábyrgð
sýslunefndarinnar, að 'landssjóður sé
með öllu laus við gamla veginn og
hún telur sig slá tvær flugur i einu
höggi, að hún með nýju akbrautinni
sjái fyllilega fyrir samgöngunum með
á milli bæjanna og hún ráði jafn-
framt fram úr að austanmenn fái
greiða samgöngubót við sýsluna og
Hafnarfjörð. En þetta þýðir ekkert
annað en það, að Gullbr.sýslu og
Hafnarfirði er ætluð helmingi lengri
akbraut og óþægilegri til Reykjavik-
ur, en þörf er á, og ekkert greitt
fyrir samgöngum á milli Gullbr.sýslu
og Hafnarfjarðar annarsvegar og
austursýslunnar hins vegar, með öðr-
um orðum, allir hlutaðeigendur
eru að nokkru leyti gerðir veg-
lausir á milli Reykjavíkur og Hafn-
arfjarðar, en alveg komið í veg fyrir
að bætt verði úr samgöngum við
austanmenn. Hvað segir nú sýslu-
nefnd um þetta?
Telji stjórnin svo mikla hagsmuni
að því að leggja akbrautina um Set-
berg og Ártún, hvað væri þá eðli-
legra en hún héldi gamla veginum
við i notum þess. En sökin er, að
hún sér engin sköpuð ráð til þess
að verja sig með, önnur en það, að
leppa gerðir sínar með ábyrgð sýslu-
nefndar Gullbringusýslu. Hún sér
að viðhald á gamla veginum verður
heimtað þó hin nýja akbraut verði
lögð. og hún sér lika að akbrautin
kemur ekki að notum fyrir sam-
göngur við austursýslurnar.
Náttúrlega reynir stjórnin og þeir
sem henni fylgja í þessu máli, að
halda því fram, að með^Árbæjar-ak-
brautinni fáist greiðari samgöngur
suður um sýsluna og i Hafnarfjörð,
En hver maður sér að það er bygt
á einberum misskilningi. Fyrst og
fremst væri það alveg óverjandi að
leggja lykkju á veginn milli Hafnar-
fjarðar og Reykjavikur, þó sú lykkja
bætti úr samgöngum við austursýsl-
urnar. En nú er það öllum sýnilegt
að þessi akbraut gerir það ekki, það
er ómögulegt að ætlast til að ferða-
menn fari suður i Hafnarfjörð frá
Arbæ með svanga og lúna hesta, á
grasleysinu. Þegar þeir eru komnir
svo neðarlega fara þeir til Reykja-
vikur til að koma hestum sínum í
áfanga i Fossvogi.
Sama má segja um menn þegar
þeir koma að neðan þá fara þeir
ekki heldur að leggja krók á hala
sinn og fara suður i Hafnarfjörð.
Menn reyna heldur að biðja við-
skiftamenn sína að útvega sér það
sem þá vantar, þar til þeir koma
aftur og láta þar við sitja. Nei,
sannleikurinn er, að ferðamenn væru
ver settir ef nýja akbrautin væri
lögð hjá Árbæ og gamli vegurinn
lagður niður. Þvi þegar menn koma
að austan með svanga hesta þurfa
þeir að fara niður í Fossvog og á
hestnm sinum þar áður en þeir
leggja á grasleysurnar suður og þá
yrðu þeir að fara upp að Árbæ aft-
ur. Skyldu þeir ekki verða færri
sem gerðu það?
Undanfarið veit eg að ferðamenn
hafa oft hagað ferðum sinum þann-
ig, að þeir hafa skroppið suður á
Álftanes, eða suður i Fjörð, meðan
þeir hafa áð, með eitthvað af hest-
um og jafnframt eru menn oft sam-
timis að láta reka einhver erindi
fyrir sig i Reykjavik, enda munu
þeir nú vera fáir, sem koma yfir
Mosfellsheiði og Hellisheiði, sem
ekki þurfi að koma i Reykjavik.
Fari menn suður með sjó, þurfa
þeir einnig að á hestum sinum.
Það liggur því opið fyrir, að heppi-
legast er það sem áður hefir verið
beðið um, að fá veg uálægt Baldurs-
haga og niður á veginn milli bæj-
anna, og væri þá íiklega best að
hanu kæmi á þann veg i Arnarnes-
landi, þvi að það væri góður áfanga-
staður, og þaðan munaði menn ekki
um að snúa sér til Reykjavikur, ef
þeir hefðu ejtthvert aukaerindi þang-
að. Að þvTværi mikill munur, eða
að verða ací fara með hesta suður