Morgunblaðið - 26.08.1918, Blaðsíða 4

MORGKJNBLAÐÍÐ
assssSS***
arv8.ru minm
geprir cand. juris ó 1 a f u r Lárusson stórfum mínun’.
Borgarstjórinn í Rcykjavik, 24. á>:ú t 1918.
K, Zimsen.
Trolle & Rothe h.f.
Tjarnargata 33. — Reykjavik.
Sjó- og striðsvátryggingar
Talsimi: 233.
Sjótjóns-erindreksínr og
skipaflutíiÍKgar.
Talsimí 429.
il
mpa
T
Hengilaisspar, margrr tegundir.
Kertastjakar
Bollabakkar
Sykutker og
Rjómakönnur
Mskið urval.
Ji
&
Hafnarsti ætí 4
Sími 40

eía gömul söðulklæði, verða keypt
hán verði.
R. v. á
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
AðalumboðVírlémt
ií -IOHNSON & KAABEB.
S. Kjartansson
Box 383. Reykjav k.
Útve gar allkomr rafmagnsvélir
og alt atmað er að rafrnagni lýitir
svo sem: Rafstöðvar, víra, lampa,
ljósakrónur, alhkonar hitunarvélar
o. fl.
1-2 hsrbergi
með húsgögnum og aðgangi að
eldhú ú óskast til leigu str x. A. v. á.
Suitutau
margar tegundir og
Marmelade
nýkomið í vetzlun
01. Anmndasona?
Sími 149. Laugaveg 22 a.
SSaSSSKSESSŒr?'
V étrysgiiiaar
Ærunaíryggingar, ,
sjó- og striðsvátryggiegar.
O, Jofjmon & Haabzr.
Det kgt, octr, Brandassnr&nci
Kaupmannahöln
váryggir: hús, hásgðga, a?l«-
konar vðrutorða o.s.frv. gegœ
eldsvoða fyrir iægsta iðgjald.
Heima k!. 8—12 f. h. og 2—8 e.h„
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielseri,
Shmnar Cgiíson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 13 (appi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 60S
Sjó-, Stríðs-, Brutsatryggisigar.
Talsimi heima 479.
Trondhjems rátiygglttgarféla^ ii.í,
Ailsk. bruuatryggiögar.
Aðalumboðsmaður
CsfI Flrssen,
Skólavörðustfg 2 5.
Skrifstofut. 37»—6'/jsd. Tals. 331
»SIJM INSURANCE OFFICE.
He;msins elzta og stærsta vátrygg-
ingarféiag;. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðaiumboðsmaður hé; á landi
Matthíss Matíh;asson,
Hoiti. Talsími 49r
f ir fri Snðnr-Ameríin.
Skáldsnga
cftir Victor Bridges. 93
Saga yðar er of ósennileg til þess,
að dómarinn gleypi við henni.
— Nú, jæja, ef ekki verður hjá
því komist, þá er bezt að alt komi
fram { dagsijóSið.
Haun kinkaði kolli.
— Eg skal jafnframt rannsaka,
hve mörg sönnunargögn Iögreglan
hefir náð f og kynna mér mftlið að
öðru leyti. þaðverður vfst engum örðug-
jeikum bundið að ná tali af jungfrú
Bolano og vini yðar herra Logan?
— Nei, alls ekki, svaraði eg. Log-
an býr í bústað mínum i Park Lane,
Og hefir lögregluþjón sér við hönd-
Hann kemur víst bingað í kvöld.
JuDgfrú Solano býr hjá Treganttcok,
en mér þætti mjög vænt um, að
nafn hennar kæmi sem minst við
málíð
Síðustu orð mfn virtist fara fram-
hjá honum.
— Viljið þér senda berra Logan
á ekrifstofuna tii mfn, þegat hann
kemur, sagði bann. Fyrst ogfrerast
setla eg að ejá um að geíin sé út
handtökuskipum um Guarez ogklfku-
bræður hans. f>ví næst verðum vér
að finna Milford, ef hann er þá enn
ofan jarðar, Hann er að lfkindum
sá eini sem getur greitt úr málinu.
— pað má sjálfsagt finna hann f
Tbames, ef hann er annars að finna
nokkurs staðar, mælti eg. Mín eina
von er að honum hafi tekist að
skáka Costa inu í eilífðina með sér.
Gordon stóð upp. Hann virtist
nú ekbi lengur sljór og daufingja-
legur, heldur loguðu nú dökku augu
hans af áhuga og skerpu og
skildi eg þá til fulls, að hann
myndi með réttu eiga frægðarorð
það, sem af honum fór.
Eg ekal gera það sem eg get,
mælti hann. Lögreglan mun sjálf-
sagt krefjast framlengingar á varð-
haldiisu, og má vel veita henni það.
Næ8t þegar málið verður tekið fyrir
muBUm vér hafa Jtynt osa það til
hlftar, og getum þá tekið ákvörðun
um það, hvort vér eigum að láta
það koma til dóms eða ekki — Gæt-
uð þér annars ekki gefið mór heirn-
ilisfaDg nokkurra vina yðar f Argen-
tínu eða annarsstaðar, svo að vér
getum saunað, að þér sóuð sá, eem
þér segist vera.
Eg reit upp fáeia nöfn málsmet-
andi vina minna, sem vissu að og
var farirra til Englands, og hanu
Btakk listarram f vasa sinn.
— Eg síma til yðar seinna í dag
mælti hann. Gleymið nú ekki að
senda herra Logan heim til mín.
Sjálfur ætla eg að tala við jungfrú
Solano.
Hann fór og Iét mig eftir með
þá þægilegu fuIIvisBu, að eg hefði
ekki getað bosið mér betri lögfræði-
Lga aðstoð. Hið eina sem olli mér
nokkurrar áhyggju var það, að Mer-
c\a kynni að verða neydd tii að
bora vitni. Eg var fastákveðinn í
því.^áð hvernip sem færi, skyldi af-
staðan hennar til málsins ekki verða
almenningseign ef eg gæti nokkuð
gert til að hindra það. f>að hefði
ekki gert stórt til í Frakklandi, því
að Frakkar hefðu, eins og eg, talið
tilrauu hennar til að myrða Prado
eðlilega og lofsverða í ella staði.
En mér veitti auðvelt að gera mér
í hugarlund hvílfka feikna athygli
slík játning mundi vekja bjit löndum
mfnum, sem eru smámunasamari
um slfka hluti.
Mig fýsti mjög að vita hvernig
blöðin ræddu um mig. pað var mér
fullljést, að hver einagti blaðamaður
royndi reyna að gera eér sem mest-
an mat úr málinu, og mér fanst það
ósanngjarnt, að eg eiau skyldi fara
á mis við það alt. þegar lögregla
þjónninn færði mér morgunmatinn,
spurði eg hann því, hvort það kæmi
í bAga við reglugerðina að senda eft-
ir blöðum handa mér.
Hann virtist efandi á svip,
— Eg skal spyrja um það, mælti
hann bvo. Hvaða blöð viljið þér fá.
_ ó. látið þér mig fá þau öll,
sagði eg. Maður er ekki ákærður
um morð á hverjum degi.
Hálftíma si'ðar kom hann aftur
með fult fangið af blöðum.
Eg byrjaði á »Star«, og strax þeg-
ar eg Ieit ó það, sá eg að Gordou
hafði haft rótt að mæla um frægð
mína:
Stuart Northcote drepinn með
hnífstungu.
Tvífari iniljónamærinarsins myrta
handtekinn í Bow Street
%
Hver er Jack Búrton?
Fyriraagnir af þessu tagi voru
dreifðar yfir alla fremstu sfðuna og
í þrem dálkum var rætt um réttar-
haldið þá um morguninn, og því
ntest kom áhrifamikil lýsing á hinu
| stutta, frægilega samkvænaíslífi North-
í cote's með heldra fólki Lundúuft-
borgar.
Blaðið vissi Iftið meira um rnorðið
sjálft en eg. En þó var bvo á þvf
að sjá, sem hk Nortbcote’s hefðí
fundist fyrir þrem dögum sfðan *
leiguhúsi í Eaat End, og hafði haDD
þá veríð í óbrotnum sjómannabúö'
ingí.
Hann hafði átt sýnilega í hörðum
ryskingum áður en hann fekk lag
það, er leiddi hann til bana, því
blóðug spor niður dyraþrepiu sýndtf
hvar morðingi hans hafði farið.