Morgunblaðið - 30.09.1918, Blaðsíða 4

4
MOR^ÍTNFLADrÐ
Tjðrneskol
Nokkrar smálestír enn
ólofaðar.
Trolle & Rothe h.f.
Brunatryggingar.
Sjó- og striðsYátryggingar
Talsimi: 235.
<27erzlun G, Z02QÚ fefiur á mbti
pöntunum. Sími 132.
Kosta kr. 120,00 smálestin
Sjótjóns-erindrekstnr og
skipaflutningar,
Talsíml 429.
Glitofnar abreiður
«6a gömul söðulklaeði, verða keypt
háu verði.
R. v. i.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Ca. 5-6000
nvjar kjöttunnur
r seljast með mjög lágu verði.
§H| l&unnuvarfomiéja Cmií StocRstaó.
ísleuzkar
gulrófur
óskast keyptar.
R. v. á.
Sl Vátryggingar ^ff
c3 runaíryggingar,
sjó- og stríðsvátiyggingar.
O. lofjnson & Jiaaber.
Det kgt. octr. Brandassnraaci
Kaupmannahðfn
vátryggir: hús, húsgðgn, all»-
konar vöruiorða o.s.frv. geg»
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e b.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
______________N, B. Nielsen
éSunnar Cgilsont
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Simi 60%
Sjé-, Stríðs-, Brunatrygglng&r.
Talsími heima 479.
Trondhjems Yátryggingarfélag h ,f.
Alisk. bruuatryggÍBgar.
Aðalumboðsmaður
Cari Finsen,
Skólavörðustig 25.
Skrifstofut. sVi—^‘/jsd. Tals. 33!
»SUN INSURANCE OFFICE*
Heimsins elzta og stærsta vátrygg-
ingarfélag. Tekur að sér allskonat
brunatryggingar.
Aðalnmboðsmaður hér á landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497
Plugflskurinn.
Skálðsaga úr heimsstyrjöldinni 1921.
Eftir Övre Richter Frich.
---- 3
Græna hafskepnan hafði augsýni-
iega fengið nóg af því að ferðast of-
ansjáar. Baðgestirnir í Skerjavík og
Hankey, sem höfðu trylzt af ótta
við ófreskjuna, fóru nú smám saman að
jafna sig aftur. |>að fór ekki fram
ar kitlandi kölduhrollur um þá, þótt
þeir kæmu í sjóinn og hinar fögru
SUudmeyjar æptu ekki framar af
útta við það, að sæslangan gleypti
þær.
Og smám saman féll í gleymsku sag-
an um Bæslönguna sem sást í júní-
mánuði árið 1921. Sagan var bók-
færð í döðröntum vísindanna ásamt
öðrum sögum um tilveru þessarar
undraskepnu.
En Lars Ivarsson frá Kirkjubæ
og synir hans voru eigi rólegir,
Hin hvössu og starandi augu sæsiöng-
onnar stóðu þeim enn fyrir hugar-
Bjónum og um þau dreymdi þá um
nætur. þeir gáfu sig ekki jafn mik-
ifl við fiakveiðum og áður, og fengu
oú alt í einu áhuga fyrir landbúnafli...
Kvöld nokkurt í öndverðum ágúst-
mánuði bar gest að garði hjá Lars
Ivarssyni. Lara sat uppi i kirsu-
berjatré og las tneð gaumgæfni hina
rauðu sumarávexti. pótti honum
hálfgerð skömm að því, að láta koma
að sér, sjómanninum, við þann starfa.
Hanu skreiddist niður úr trénu og
spurði um eriudi komumanns.
Gesturinn var lágur maður en vel
vaxinn. Augu hans voru grá og
björt og um varir hans lék altaf
bros. Hann bar sig vel, en fötin
fóru honum illa og voru mjög slitin.
Ef Lars hefði haft nokkra athyglis
gáfu mundi hann hafa veitt því
eftirtekt, að maðurinn hafði með vilja
búist þessum tötrum, því að það
mátti sjá það á drifhvítum höndum
hans, að hann hafði átt góða daga.
— Eg er ókunnugur hér á eynni,
mælti hann á sæusku en með út-
lendum framburði. Fyrirgefið þér
forvitnina — en mig langar til þess
að vita hvort engin vélasmiðja er til
hér { nágrenninu. Eg er vélasmiður
og er að leita mér atvinuu.
Lars Ivarsson virti mauuinu fyrir
sér. Og honum gazt vel að hinum
stillilega svip og fasi hans.
— Nei, mælti hanu. það er eng-
in vélasmiðja til hér á eyjunni. f>ér
verðið að fara alla leið til Frederik-
stad, ef þér viljið komast i slíka
smiðju.
En er þá ekki til skipasmiðastöð
hér? spurði gesturinu.
— Jú, svaraði Lars. En það er
ekkert smíðað nú sem stendur, að
því er eg bezt veit.
— |>að er leiðinlegt, tautaði gest-
ur. Eg þyrfti endilega að fá atvinnu,
Er hér nokkur verksmiðja?
— Nei, . . , jú, þarna úti á tang-
anum hjá Grafningssundi hefir ný-
lega verið reist kemisk verksmíðja.
það er nokkurs konar tilraunastöð.
Og eg hygg að piltarnir þar þurfi
eigi á mönnum að halda ....
|>að kom eiukennilegur glampi i
augu geBtsins. En svo leit hauu út
yfir eyna og mælti eius og ekkert
væri:
— f>að er fallegt hérna. Eg vildi
gjarnan dvelja hér um hrið. Eg er
ekki vel hraustur, þess vegna þarf
eg helzt að eiga heima fram við sjó
.......En var það ekki hérna sem
hinn ógurlega sjóskepna sázt fyrir
nokkru? Mig minoir að eg hafi
Iesið um það í blöðunum ....
— f>að var eg sem sá hana, mælti
Lars og var heldur en ekki hreykinn.
Gesturinn varð uudrandi á svip.
— Á voruð það þér sem sáuð
hana ? mælti hanu. f>á eruð þér
frægur maður. Mér þætti gaman að
heyra yður segja frá því sjálfan.
Lars lét ekki biðja sig um það
tvisvar sinnum. f>etta var í raun-
inni merkasti atburðuriun ( lífihans.
Og svo hóf hann frásögnina.........
Gesturinn hlýddi á hann með
athygli og var pví Iíkast sem hann
víidí læra söguna orðrétta. f>egar
sjómaðurinn hafði lokið frásögninni
mælti hann:
— Eruð þér alveg viss um það
að þetta hafi verið skepna?
— Já, hvað gæti það hafa verið
annað?
— f>að gæti ef til vill hafa verið
kafbátur.
f>á hló Lars Ivarsson i Kirkjubæ,
— Kafbátur! Við fáum nú nokkr-
um sinnum að sjá þá hérna hjá
Hvaleyjum. f>að er eigi nema vika
síðau að >Kópur< kom híngað. Ónei,
við höfum augu i höfðinu kari minn!
Og kafbátar hoppa ekki upp í loftið,
Gesturinu horfði í gaupnir sér.
— Eitt finst mér emkenuilegt við
sögu yðar, mælti hann. f>ér segist
hafa heyrt skelli og hávaða um leið
og skepnan lyftist upp úr sjónum.
Var það eigi likt einhverju? Og Bá-
uð þér eigi eins og reyk aftur úr
Bporði ófreskjunnar ?
Lars horfði undrandi á hinn litla
mann.
— Jú, einmitt, sagði hann. f>arna
minnið þér mig á nokkuð sem eg
hafði gleymt. f>ar var eins og reyk-
eða gufuhringur um sporð ófreskj-
unnar þegar hún hófst npp úr sjóD'
um.........