Morgunblaðið - 20.01.1919, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Efíirsföðvar
af fauskótn verða sefdir
með niðurseffu verði
Voruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Snrveyors
Aberdeen, Scotland.
Annast sölu, kaup, srníðar og leign
á aliskonar skipum. Útvega aðallega
Botnvörpunga, Mótorskip og vélar i
mótorskip. — Umboðsmenn fyrir
hina frægn »Beadmore« olíuvél fyr-
ir fiskiskip. — Gerið svo vel að
senda oss fyrirspurnir nm ait við-
vikjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0H k K.4SBER.
Trolle $ Rothe h,í.
Brunatryggingar.
Sjó- og striðsYátrygginga!'
Talsimi: 235.
Sjótjóns-ermdrehstnr o|
skipaflntnmgar.
Talsíml 429.
Flugfiskurinn.
Bkáldsaga ár heimsstyrjöldinni 1921,
Eftir Övre Richter Fi’ich.
--- 59
Dá mundi eg ekki hafa fyrirlitið menn-
ina svo mjög sem eg gcri. Ilana hefi
eg alt af þráð: Hugrakka og óskelfda
konu, tilfinninganæma og tilfinuinga-
hlýja, trygga og ástúðlega konu, sem
getur elskað mann án þess að hugsa
nm nokkuð annað og vill fórna sér
og deyja og þjást án þess að segja
eitt einasta orð..Húu er ímynd
hinna helgu píslarvotta..
Mr. Redpath hafði ekki tíma til
þess að halda áfram þessum Skynsam-
legu hugleiðingum sínum. Bifreiðin
staðnæmdist með einum hnykk. Og
Péld stökk út úr henni.
Þarna var Gravesend.
Þetta var grátt og hiáslagalegt
kvöld. Langar og þungar undiröldur
liðu um hafið og endurspegluðu síðustu
ljósbrot hinnar hnígandi sólar.
Féld nenti ekki að bíða förunauta
sinna. Hann bljóp sem fætur toguðu
þvert yfir völlinn og niður að hafn-
kvínni.
Vei hreinar
Léreftstuskur
kaupir ísafoldarprentsmiðja.
Hús til sölu.
Stórt tvílyft hds er til sölu. Ibdð laus 14. maí. Upplýsingar gefur
Lárus Fjeldsted,
yfirdómslögtnaður.

VátrygglBgar
Ailsh bruiaatrjífgÍEsgs&r.
Aðalnmboðsmaður
Carí Fiueen,
Skólavörðastig 25.
Skrifstofat. 51/,—ó^sd. Tals. 331
S.unnar Sgiísea,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 6ct
8Jé-, StriSs-, Brunatryggísifir,
Talsimi heima 479.
Smíðajárn.
Sími 103. Posffjólf 577.
Sænskt smiðajárn, sívalt, ferstreDt og flatt, alla venjulega gildleika,
breiddir óg þyktir hefir eg fyrirliggjandi, þar á meðal skeifnajárn. Hvergi
betri kaup. ,
- Jön Porfáhsson,
Bankastræti ir.
Lítil húseign
á sæmilega góðum stað í bænum óskast keypt. Verður að vera laus til
íbúðar 14, maí.
Lárus Fjeldsted.
c2qzÍ aé auglýsa í tMorgunBlaéinu.
Det Uí ootr. Branðaumrm
Kaupmannahöfn
váiryggir: hús- húsgögu, alla-
kona? vöruíorða o.s.frv gegæ
eldsvoða fyrir lægsía iðgjald.
Heima ki. 8—12 f. h. og 2—8 e,k„
i Austurstr, 1 (Búð L. Nielsea).
N. B. Nielsen.
?SUN IN3UHANCE OFFICE*
Heimsins elzta og stærsta vátrfgg.
iiigarfélag. Tekcr að sér ailskossr
bninatryggicgar.
Aðiamboðsmaður hér á lacdi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497
Ærun&frtfggingar,
sjó- og stríðsváttyggingar.
O. Jofjuson & Kaaber.
Þar var hin mesta kyrð á öllu.
Nokkrir lögregluþjónar voru á gangi
fram og aftur fyrir utan hafnarhliðið.
Var Asev ekki kotninn ?
— Hafið þið ekki orðið varir við
neitt- grunsamlegt 1 mælti Féld laf-
móður.
— Nei, svaraði foringi lögregluþjón-
anna. Hér hafa engir komið neina raf-
magnsmennirnir, sem áttu að geva við
ljósaleiðslurnar ....
Féld varð náfölur.
— Rafmagnsmeiui ?
— Já, þeir sem fengnir voru hjá
Garuthers & Co. til þess að gora við
Ijósleiðslurnar í „Flugfiskinum ‘ Það
hafði verið símað til þeirra.
— Aulabárður! grenjaði Fé!d. Það
eru óvinir vorir ....
Hann hratt lögregluforingjanum úr
Vegi og rauk að hliðinu, sem var í hálfa
gátt. Bergljót fylgdi á eftir honum.
Þau staðnæmdust hæði anc artak
innan við hliðið.
Alt var þar kyrt og friður yfir Öllu.
Flugfiskurinn lá þar í læginu. Það
sló grænleitri skímu á búk hans þar
í hálfrökkripu. En enginn maðvr var
þar sjáanlegur.
Féld hikaði við sem snöggvast.
Þá heyrðist alt í einu liljóð. Það
var eins og í barni í lífsháska. Og
það kom frá pallinum hinum megin
við lægið, sem Flugfiskurinn var í.
Tveir menn komu þar í ljós. Þsð voru
þeir Asev og Erko. Rússinn hafíi tek-
i« þrælataki um kverkar dvergsins og
hljóðin í honum lækkuðu smáiu sam-
an 0g urðu að korri.
Féld iiljóp niður að læginu reiðubú-
inn til þess að hlaupa yfir á „Flug-
fiskinn“ og komast af honum yfir á
pallinn hinum megin.
En í sama bili hlupu tveir menn
fram úr fylgsni sínu og réðust á hann
með blikandi knífum.
Um leið heyrðist skellur mikill.
Hurðinni í hafnarhliðinu var skelt í
lás, rétt við nefið á lögreglunni.
XXXVII.
Seinasta viðureignin.
Þarna tókst ægilegur bardagi.
Enginn maður fær nokkru sinni
lýst greinilega því sem gerðist þetta
kvöld í hafnkvínni í Graveseud. Því
að lögreglan kom of seint á vettvang.
Hin æðisgengnu áhlaup liennar á hið
harðlæsta hlið voru að eins litilfjör-
legt samspil við þann æðisgengna
hildarleik, sem háður var inni fyrir.
Péld var vopnlaus og Rússarnir
voru djarfir menn, sem höfðu fundið
lykt af blóði i'yr. Honum tókst að
komast hjá knífum þeim, er lagt var
að honum frá tveimur hliðum í senn.
Hann hopaði upp að hafnargaröinum
og komst þar í liorn svo að óviuir
hans gátu eigi sótt hann néma á einn
veg.
Rússarnir höfðu eigi búist við slíkri
vörn. Þeir liöfðu búist við því að leggja
manninn að velli í fyrstu lotunni, en
það brást. Norðmaðurinn var snjall-
ari en þeir höfðu haldið. Það var auð-
séð, að hann var vanur því að verjast
mönnum með knífa ....
Það var Hka rétt.
Og meðan Jónas Féld stóð þarna í
horninu, rifjuðust upp fyrir honum
hálfgleymdar endunninningar .frá þeim
dögum, þá er hann siðaði Gauchoana
á Pampas-sléttum með herum knefun-
um. Hvað voru þessir svörtu Kalmúk-
ar á við hina slungnu og skríðandi
djöfla á sléttum Suður-Ameríku — nieð
langa knífa, sem ristu mannakjöt ein»
og það væri grænsápa.
Nei, „lvondorinn" lifði íenn þá og
verndargrip Donna Franceska, með
hinum gömlu Inkarúnum, bar hanir
enn í festi uin hálsinn.