Morgunblaðið - 26.03.1919, Síða 4

MORGUNBLAÐIÐ
4
V erzlunarsamband
við duglegan mann eða firma óskast til sölu á okkar viðurkendu steinolíu- og hráolíu mótorum íyrir skip og
báta og notkun í landi. Einnig allskonar spil, t. d. til upphöiunar á ýmsum áhöldum, akkerishölunar, upp-
skipunar og námuvinnu, bæði fyrir hand- og mótorkraft og rafmagn. Nánari upplýsingar bjá
Isldoi* Nielsena mekaniske Verksted, Trondhjem, Norge.
Telegramadresse: Motordan. (NAB)
Saumastofan
Agætt vetrarfrakkaefDÍ — Sömuleiðis
stórt úrval af allskonar
Fataefnum
Komið fyrst í
Vöruhúsið.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Bæjarstjórastaðan
á Akureyri
er stofnuð verður samkvæmt lögum nr. 29, 22. nóv. 1918, og lögum
nr. 65, 14. nóv. 1917, er laus til umsóknar frá 1. júlí n. k., til næstu
3 ára. Árslaun og önnur kjör eftir samningi við bæjarstjórn Akur-
eyrar.
Þeir, sem kynnu að vilja sækja um stöðuna, eru beðnir að snúa
sér sem fyrst til einhvers af undirrituðum nefndarmönnum, er láta í
té þær upplýsingar, sem fyrir hendi eru, en endanleg umsókn, með
ákveðnum launakröfum, sendist bæjarstjórn Akureyrar fyrir lok
aprílmánaðar n. k.
Aðalumboðsmena:
0. J0HNS0N & KAARER:
Skósverta
(Shinola)
dósin á 40^aura,
lí- | hjá §
Daníelflalldórssyni
Akureyri, 18. marz 1919.
f nefnd bæjarstjórnar Akureyrar
Beðvar J. Bjarkan. Otto Tnlinms. Jnl. Havsteen.
20 stúlkur
vanar slldarsöltun, ræð eg til Siglufjarðar til næstk. sumars, sömu stúlkur
gætu fengið vinnu vjð síidarsöltun hér í vor.
Kjartan Konráðsson
Laugaveg -J2 A — Heima 4—5.
Ali.sk. branatrygglæigstr*
Mahsmboðsmaðnr
C®.3Pl
Skókvðrðusíig 25.
Skrifstofut. sVa—óJ/«s(i. Tstte. 551.
Sunnar Srgifacm,
skipamiökri,
Hafnarstræli 15 (appi)
Skrdstofan opin kl. 10—4. Sirui
Sjé-, Stríðs-, BruMtryifiifsr.
Talsimi heima 479.
M kgt octr. BmÉtimiii
Kaupmannahöín
vátryggir: hús, húsgðgiit, »U»-
konar vöruíorða o.s.frv geg*
eldsvoða fyrir lægsta iSgjald.
Keima kL 8—12 f. h. og 2—3 «.k«
i Austurstr, 1 (Búð L, Nieisiun).
N. B. Mðisaws.
»SUN INSURANCE OFRCE.
Heimsins eizta og staersta vitiygj'
ingarfélag. Tekur aS sér aíiska»as
bnnatryggingar.
Aólnmboðsmaðm- hér á fenfflí
Matthías Matthíattscfís,
Holti, Talsimi
*£runatryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
0. lobmoa & Kaabvtr,
Leyst úr Sæðing
Ástarsaga
eftir Curtia Yorke.
— 54
— Nei, svaraði hann þunglega —
ekki neitt. Eg hefi gætt að því.
— Og vinnufólkið veit ekkert. Eg
spurði það í gærkveldi. Það vissi ekki
einu sinni að hún hafði farið út.
— Eg hefi hringt á hvern einasta
spítala í London til þess að spyrja,
hverjir hafi verið lagðir inn, hélt hann
áfram með deyfðarlegum róm. — En
einskis orðið vísari. Hún — hlýtur að
skrifa. Ef eg fæ ekkert bréf með ár-
degispóstunum, þá fer eg til Scotland
Yard.
— Mér finst á mér, að ckki mundi
neitt vinnast við það, mælti hún oj dró
andann órólega. — Ó, eg get ekki sagt
yður, hvað það er, serr_ eg óttast — eg
er hrædd við að segja yður það
—Hvað er það, sem þér óttist ? spurði
hann hásum rómi.
— Ekki að hún sé dáin, hvíslaði hún.
Eitthvað enn þá verra. Eitthvað miklu
verra en það.
— Hvað eigið þér við?
Um leið og hann sagði þetta greip
hann svo óþyrmilega um úlfliðinn á nábleikt. Það var eins og köld naðra
henni að hana kendi svo til að húnÆ^skelfingarinnar hringaði sig utan um
hljóðaði.
— Talið þér — g e t i ð þér þaðjj
ekki ? hrópaði hann upp yfir sig og)
röddin var hás og æðisgengin.
En hún hristi höfuðið grátandi.
e r * ^
— Talið þér, endurtók hann í ákveðn-
tf
um rom. *
Hún stundi og spenti greipar.
— Þér drepið mig ef eg segi yður
það —• rnælti hún á ný í lágum, ótta-
slegnum róm.
Því næst þagði hún. Hann beið og
andlitið var eins og grásteinn.
Hún hélt áfram og mátti vart heyra
orðaskil:
— Jónatan Hamlyn lagði á stað til
Parísar í gærkvöldi —
Hún þagnaði alt í einu, því augna-
ráð hans varð ægilegt.
— Ronald, horfið þér ekki svona á
mig, mælti hún kjökrandi. Þér gerið
mig óttaslegna. Ó, táldrægni vinur
minn, þér hljótið að hafa séð að reka
mundi að þessu!
— Að reka mundi að hverju?
mælti hann harkalega. Hvað eruð þér
að fára? Hvað ætlið þér að telja mér
trú um?
Hún borfði á hann fast og alvarlega.
Þegar augu þeirra mættust hvarf allur
roði úr kinnum hans og andlitið varð
Khjarta hans og kreisti úr því líf og
iblóð.
ri Estella hélt áfram í lágum og skjálf-
andi róm:
— Eg þori ekki að lýsa því með orð-
um, sem eg óttast — sem eg sama sem
veit. Þér hafið aldrei kannað lundarfar
Penelopc. Einlægni yðar er enginn
jafnoki við kænsku hennar. Hún hefir
svikið yður frá því fyrsta, þegar hún
náði í bréfið sæla og komst upp á milli
okkar og spilti öllu lífi okkar.
pað virtist svo sem Ronald heyrði
ckki til hennar. Haun hafði sezt við
borðið og byrgði andlitið í höndum
sér.
Hún gekk nær honum og studdi ann-
ari hendinni fast á borðið, augun voru
tindrandi og andardrátturinn hraður,
eins og hún hefði verið á hlaupum og
væri komin að niðurlotum.
— Hún hefir sjálf talað um, hve
auðtrúa þér væruð, hélt hún áfram
með hjákátlegum bænarhreim í rödd-
inni. Ó, sú hefir líka kunnað að nota
sér það. Þér hljótið að hafa séð og
þó varla — hve mjög hún hélt sig alt af
að þessum manni. Vináttan við systur
hans var að eins skalkaskjol. Latið
þér hana sigla sinn sjó, Ronald. Heimt-
ið frelsi yðar aftur. Og þá — elskan
mýi, vei’ðum við hamingjusöm um
síðir!
Nú varð undarleg þögn í stofunni.
Sólskinið lagði inn um gluggana og
kvak nývaknaðra fuglanna heyrðist ut-
an úr garðinum.
Klukkan sló sex einhvers stnðar í
húsinu.
Loksins gat Estella ekki afborið þögn
Ronalds. Hún laut áfram og hrærði við
handleggnum á honum.
Hann leit upp. Þegar hún leit i augu
honum félzt henni hugur. Því hún vissi
að hún hafði spilað ut siðasta tromf-
inu — og tapað.
— Þér hyggist að láta mig skilja,
mælti hann, • að konan mín sé farin
til Parisar með Hamlyn. Þér segið
mér að hún hafi leikið það að list og
vana, að blekkja mig, að hún hafi i'arið
háðyrðum um það, sem þér kallið ein-
lægni mína. þér stingið upp á því,
að eg geri mig frjálsan — líklega með
aðstoð hjónaskilnaðarréttarins og \íkj-
ið að því, að eg gfitist yður á eftir.
Það er þetta, sem þér viljiS láta mig
skilja, er það ekki? Leiðréttið mig, ef
mér skjátlast.
Hann vissi áð orð hans voru þjösna-
leg, ófyrirgefanleg. Hann sá að þessi
kona, sem elskaði hann, engdist sundur
og saman undir þeim. En hann skeytti
því ekki.