Alþýðublaðið - 20.12.1928, Blaðsíða 4

I
4
&
ALÞ.ÐUBLAÐIÐ
m
I
I
i
I
i
i.
----------------------1
Skinn j
nn
á kápur,
Kragaklóm,
Kiðlarósir,
Grepe de ehine,
Tafit silki,
og margt fleira. “
Matthilðnr Björnsðóttir. I
Laugavegi 23.
Jólagjafir:
Knðungakassar, Kuð»
rammar, Saumakassar
Skrautgripakassar, ór
tini og gleri, Flagg-
stengur, Kertastjakar,
BLÓMSTURVASAR.
Silf nrplettvörnr:
Matskeiðar 2,50, Gaííl-
ar 2,50, 6 tesk. f kassa
7,50, Kðkuspaðar 5,00.
BarnaleihfðnB.
Alt selt með lægsta verðl!
Þórunn Jónsdóttir,
Klapparstíg 40. Sími 1159.
Vestnr-íslenskar fréttir.
Mannalát.
Nýlega lézt á Point Roberts í
Wiasbington Mrs. Steinunn Hans-
Son. Hún var gift Fri'ðri'ki Hans-
ison, sem lézt fyrir sköminu. Stein-
Vér gefum engan
afslátt
og samt sem áður er alt af
BLINDÖS. . EN- HVER ER
ÁSTÆÐAN ? ? ?
Hún er sú, að við seljum
góða vöru með réttu
verði.
T. d.
Bláa vetrarfrakka frá kr.49,50.
Jólaföt (karlm.) frá kr. 48,00.
Misl. manchettskyrtur með
fl. 5,90. Hvitar manchett-
skyrtur með silkibrjósti
kr. 6,75. Kvennsilkisokkar frá
kr. 1,25. Kvennu'larsokkar
frá kr. 2,25. Kvennbaðmuliar-
sokkar frá kr. 0,75. Dömu-
regnhlífar frá kr. 4,35. Tvist-
tau 150 cm. br. frá kr. 1,75.
do. einbr. frá kr, 1,00. Léreft
frá kr. 0,75. Sængurveraefni
frá kr'. 2,25. Gardinutau frá
kr. 1,25.
Ob aít aunað har eftir.
Vðrnhúsið.
unn var Einarsdóttir, ættuð úr
SkaftártungiU. Hún mun hafa ver-
ib ium 75 ára að aldri. — 15. okt.
lézt að Gimli í Manitoba Jóhann
Magnússon, ættaður úr Hörgár-
'dal. Hann fluttist vestur um haf
1893, var 85 ára, er hanm lézt. —
<Nýlega lézt í Winnipeg Miss Val-
gerður Johnson frá Lundar í
Manitoba. Hún var 46 ára a’é
aldri, ættuð úr Húnavatnssýslu.
•— Eininig er nýlega látilnin í 'grend
Þeytirjémi fæst i Alpýðu-
orauðgerðinni, Laugavegi 61. Siatfi
S35.
Hús jftfnan <il sölu. Hús tekÍB
umboðssölu. Kaupendur að hús-
um off til taks. Heigi Sveinsson,
...............-i
Upphlatasilki, Þar á meðal hið
pekta herrasjlki. Góð jólagjöf. Guðm.
B. Vikar. Laugavegi 21. Sími 658.
1 SI pý ð u pr e nt siniðjan,
l! Ifverfisgöta 8, sfmí 1294,
tekuc aB sér alls koner tækifærisprent'
un, svo sem eriiIJöB, aðgSngnmiBa, bréf,
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
j greiBir vinnuna fljött og við réttu verði.
Eldhúsáhöld.
Pottar 1,65,
Alum KafifikSnnur 5,00
Kðknform 0,85
Gólfimottur 1,25
Borðhnífiar 75
Sigurður
Kjartansson,
Laugavegs og Klapp-
arstfgshorni.
Sí. Brnnos Flake,
pressað reyktóbak, er
uppáhald sjómanna.
Fæst í Sllnm verzlnnum.
v.ið Riverton Magnús Bjarni Jóns-
son, ættaður úr Húnavatnssýslu.
(FB.)
Innrömmnn Myndir, Mynda-
rammar. Langódýrast. Vörusalinn,
Klapparstíg 27.
Urval öí riinimum ng ramma.
listum, ódýr og fíjót inn-
römitiun. Sfmi 199. Bröttn-
götu 5.
Valin jólatré fyrir kr. 250
—3,50 seljast í Baðhúsportinu,
Amatörverzlunin, Kirkjustr. 10.
Slys.
1 í Piftey í Manitoba lézt 9 'im
gamall drengur nýlega af völdum
slyss. Hann hét Gunnlaugur, son-
,ur Hjörleifs Björnssonar og konu
hans. (FB.)
Þjóðræknisdeldtn „Frón“
i Winnipeg heldur uppi kenslu I
islenzku í Winnipeg í vetur eins
og að undanförnu. Hefir deildiri
prjá kennara við starfsemi þessa.
Aðallega mun lögð stund á að
kenna börnum og unglingum.
(FB.)
Upton Sinclair: Jimmie Higgins.
í bænum. Hainn var of þreyttur á kvöidin
til þess að geta jafnvei fesið jafnaðarmanna-
blöðin. I sex mánuði lofaði hann veröldinni
áð sigla sinn sjó afskiftalaust, — sjó hams-
lausrar baráttu og öumræðilegrar skelfing-
er. Það var -um þetta leyti, sem þýzku her-
sveitirnar ruddust gegn víggiirðiingum Veir-
dun. Þær héldu áfram í fimim mániuði, alda
eftir öldu. Franiska þjöðin beit á jaxlénn og
BÓr dýran eið: „Þeir skulu ekki. kíomast í
gegn!“ og það, sem eftir var menningar-
heimsins, beið og hélt niðri í sér andanum.
II.
Eina tækifærið, sem Jimmie hafði til þess^
að tala um þessi efni, var, þegar hann labb-
aði á laugardagskvöldum í búðina á vega-
mótum þar skatet frá. Mennimir, sem fiann
hitti þar, voru alveg einstakir í sinni röð,
fanst honum --- eins ólíkir verksiniöjiifólkii
eáns og þeir væ,ru af öðruim hnettí'. Jimmie
hafði- vanist því að hlæja að þeim og kaLla
þá „heysátur“; vitsmunalega taldi hann þá
vera leifar frá horfnum tíma, svo að' hami
gat auðvitað ekki hlustað lengi á þá án þess,
að þurfa að leggja orð í belg. Hann byrjaði
með þeirri fullyrðingu, að Bandamenn væru
alveg eins slæmir eins og Þjéðverjar. Hann
komst upp með það vegna þess, að þeim
hafði öllum verið kent að hata Bretana í
skólabókum sínum, og þéiT voim næsta ó-
fróðir um Frakka og ítali. En þegar Jimmie
hélt áfram og sagði, að stjornin í Bandaríkj-
unum væri engu betri en stjórnin í Þýzka-
landi — að allar stjióínir væm á valdi auð-
magnsins og að allir fæm í ófrið vegna
markaðs erlendis og rina — þá fékk hann
heldur en ekki orð í eyra! ,,Þú ætlar að
segja, að amerískt herlið myndi fara eins
að og Prússarnir í Be]g;u?‘ 0g þegar Jimmie
ísvaraði: „Já,“ þá xeis einn reiðuir borgarf
upp úr sæti sínu, klappaði á öxlina á Jiromiie
og mælti: „Heyrðu, ungi maðuir! þér væri
eins igott að fara nú að draga þig heim.
Þú igætir lent í jakka úr tjöru og fiðri, ef
þú skrafaðir of mikið hér um slóð;ir.“
Gg Jimmie þagnaði um hríð, !en þegar
hann fór út með það, sem hann hafði keypt,
þá gekk gamall, gráskeggjaður maður, sem
hlustað hafðj á, á eftir honum út- ,,Ég er að
Tara í sömu átt,“ sagði ,hann. „Komdu upp
í með mér.“ Jimmie klifraði ,upp í vagninn,
og pegar gömul, mögur hryssan ivar löbbuð
af stað, þá tók hann ,að spyrja Jimmie um
hans fyrri æfi. Hvar hafði hanin verið alina
upp? Hvernig var hægt fyrir mann, sem
alið hafðí allan sinn aldur ,í Ameriku, að
vera svona öfróður um sitt eigið land?
Gamli böndinn hét Pétur Drew og hafði
'verið í orrustuinni fyrstu við Bull Run, hafða
barjst við herinn frá Norðu!r-Vi!rginiiu alia
leið til Richmond, svo að honum var kunn-
ugt um, hverinig amerískar hersveitir hög-
uðu sér; hann sagði Jimmie frá miiljón
frjálsum mönnuim, sem gripu til ivopna tiil
þess að varna því, að iþjóðin tvístraðist;
þeir höfðu gert það á idrengilegan hátt og
farið síðan friðsamlega til vinnu sinniar á
ökrum og í smiðjiuim. Jimmie ihafði heyrt
félaga Mary Allen, kvekarakonuna, halda því
fram, að ,,ofbeldi réði aidrei neinu til lykta",
Hann endurtók þetta nú, en maðurinn svar-
aði, að Amerikumaður ætti að vera síðastur
manna til þess að halda öðru eins fram, þvi
að þetta land hefði sýnt augljösar en nokk-
urt annað dæmi í veraldarsögunni, hversu
mikils væri vert um rækiilega flengingu. Það
var aflið, sem réði úrslitum í þrælamálinu
—• og réði fram úr ,því á þann hátt, að
hægt væri að ferðast um ,öll Suðurríkin án
þess að hitta mann, sem.kærði sig um aðrar
ráðstafanár.