Morgunblaðið - 22.01.1920, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Tí.f. JTrnljófsson & Jónsson
Simi 384. Tiyggvagata
í heildsölu:
Agætis gerpulver i 5 kg. dósum, einnig i bréfum.
Verðið óvaaalega lágt. *
Eg er aftur komiun samband iv.
Kiæðaverksmiðju Chr. Junckers, sem
mörgum er að góðu kunn fyrir sína
haldgóðu og ódýru uliardúka.
»Prufur« til sýnis.
Uil og prjónaðar ullartuskur keypt-
ar háu verBI.
Finnb. J. Arndal, Hafnarfirði
við Hafnarfjörð, áður eign Ágústar Flygenrings, fæst á leigu frá 1.
febrúar 1920 til 1. febrúar 1921. Stöðinni fylgja tvö fiskgeymslu-
hús, fiskþvottahús og fiskþurkunarhús, fiskþurkunarreitur er breiða
má á 3—4 hundruð skippund í einu. Stöðin leigist í því ástandisemhún
er væntanlega frá Kaupmannahöfa laust fyrir miðjan marz-
TÓFUSKINN,
nú er í og með þeim tækjum sem henni nú fylgja og ber leigjanda að
mánuð til:
Seyðisfjarðar, Reyðarfjarðar, Eskifjarðar, Fáskrúðsfjarðar,
Djúpavogs, Vestmannaeyja og Reykjavikur.
H.f. Eimskipafél. Islands.
hvít og blá,
keypt hæsta verði.
Tage og F. C. Möller.
Frímerki,
H.f. Arnljótsson & Jónsson
Sfmi 384. Tryggvagata 13,
I heildsðln:
brúkuð, kaupi eg háu verði. — Verð-
skrá ókeypis.
Sigr. Fálmdson
Hvammstanga.
Cígarettur, Capstan o. fl. tegundir. — Plötutóbak.
skila henni í því ástandi sem hún nxi er í að leigutímanum liðnum.
Tilboð sendist í lokuðu umslagi, merkt „Langeyrarmalir‘% til
Þórðar Einarssonar, framkvæmdastjóra Boockles-félagsins, sem gef-
ur allar nánari upplýsingar. 1
Hafnarfirði 17. jan. 1920.
„HÖFRUNGUR“ H.F.
Skrifstoínstörf.
Piltur eða stúlka, sem getur skrifað á ritvél og annast bréfaskriftir
2—3 herbergi og eldhús
óskar fjölskylda að fá frá 14. maí
eða fyr.
Uppl. gtfur Guðjón O. Guð-
jóasson ísafold.
á frönsku og ensku, á kost á góðri stöða hér i bæuum nú þegar.
Umsókn mrk. »FrancaiS«, sendist afgreiðslu þessa blaðs eða
undirrituðum, sem gefur nánari upplýsingar fyrir 26. þ. m.
Gr. Kr. GuðmundssoD,
*
Hafnarstræti 20.
Rjól og Rulla
B. B.
fæst næstu daga hjá
fer frá Kaupmannahðfa i byrjun marzmánaðar utn Leith
til
Seyðisfjarðar, Vopna'jarðar, Þórshafaar, Raufarhafnar,
Húsavlkur, Aknreyrar, Sauðárkróks, Blöndaóss, Hvamæs-
tanga og Hólmavikur.
Byggingarlóðir
í Landakotstúni,
á bezta og heilnæmasta stað í bænnm, eru til sðlu nú þegar.
Allar nppIýsÍDgar gefur
Lárus Fjeldsted.
Helga Ghðmnndssyni
Sími 47. Hafnarfirði.
H.f. Eimskip&fé'.ag Islands.
Sultutau
í lausri vigt, til sölu i verzlun
Kristinar J. Hagbarð.
Útgarðarmann eða aðrir
sem vilja kaupa híis og stóra lóð rétt við höfniua,
fá frekari upplýsingar, ef þeir senda nöfn sín f bréfi merkt »sXIot til
afgr. Morgunblaðsins, innan þriggja daga.
Loveland lávarður
finnnr AmeríKu.
EFTIIT N
C. N. og A. M. WILLIAMSON.
40
— En nú er eg hröpuö tsjama, sagöi
Loveland og hló. LítiS þér á mig og
sjáiS hvaSa merki eg hefi fengiS um leiS
og eg hrapaSi niSur úr hæSunum.
Nú fyrst tók Bill eftir aS háriS á
vini hans var sviSiS, andlitiS rantt ann-
ars vegar, skyrtan var öll meS svört-
nm blettum og höndin var reifuS í þykk-
ar umbúSir.
— Drottinn minn! pér lítiS út eins og
þér hefSuS veriS í stríSi, hrópaSi Bill.
Loveland lýsti fyrir honum eldsvoSan
um og endaSi á því aS segja honum aS
Alexander hefSi rekiS hann burtu.
'— Guö sé oss næstur! Og hver er á-
stæSan 1
— Hann þóttist hafa ýmsar ástæSur,
svo sem svik, lygi, i;agmensku og fleira
frá minni hálfu. Hann hélt aS eg hefSi
gert tilraun til aS ná í dóttur hans.
— Nú, nú, og var þaS satt?
— paS var mesti misskilningur. En
eg gat ekki skýrt þaS. Eg réSist til hans
aSeins til þess aS ná í nokkra skitna
dollara. En nú verSa endalokin þau, aS
eg fæ ekki neitt. Eg veit ekki h/i.'tng
eg á aS fá mér peninga aftur, nenrj aS
eg fái þetta starf hjá vinkonu ySar.
— þér ætliS aS reyna þaS, spurSi
Bill.
— paS hefi eg hugsaS mér — ef leik-
félagiS vill líta viS mér. En eg hefi ekki
einu sinni mynd af mér.
— KomiS meS mér, sagSi Bill og
greip í heilbrigSa handlegginn á Love-
land. Eg veit af staS, þar sem þeir
búa til mynd af manni á augabragSi
fyrir fáeina aura. pér getiS snúiS betri
vanganum aS. Og háriS getur vaxiS meS
an þér bíSiS eftir svarinu. Og svo lítiS
þér út eins og engill. Húrra! Prefalt
húrra fyrir Lillie og nýja leikaranum
hennar!
X.
FlöJckulýður.
— Madunk! hrópaSi umsjónarmaður-
ínn og reif vagndymar opnar, sem
Lovéland hafSi haft aSsetur sitt í síS-
au hann kom í þessa járnbrautarlest
einhvemtíma um nóttina.
Hann haf'Si setiS í einljverju móki
á hörSu rauSu sætinu og hallaS höfS-
inu aS gluggakarminum. Hann hrökk
upp viS hrópiS.
En alt hafSi veriS draumur nú í
seinni tíS, allar þessar raunir hans í
Newyork gátu ekki veriS veraleiki. —
Og þaS jafnvel ekki heldur aS hann
var nú aS fara til leikfélagsins sem aug-
lýst hafSi eftir manninum. — Og
þegar hann sté þama út úr lestinni var
veruleikinn enn ótrúlegri en hann hafSi
veriS nokkru sinni áSur.
paS var mikil mótsetning milli þess-
arar litlu sveitajámbrautarstöSvar og
þeirrar, sem hann var nýbúinn aS yfiv-
gefa í Newyork. Hér sást enginn bær og
ekkert sem minti á borg.
Loveland hafSi séS gegnum opnar dyr
á biSsalnum, lágfættan ofn og mann
standa viS hann og verma á sér hend-
urnar. pessi maSur kom út úr salnum
jafnskjótt og lestin nam staSar.
pessi maSur var um fimtugsaldur, hár
og drembilegur og gekk hratt svo slitin,
skinnfóSruS frakkalöfin flöksuSu til
heggja hliSa eins og pils. Hann gekk
á lakkskóm, rifnnm og gráum af elli.
Langt, gljáandi háriS og þétt og vel
snúiS yfirskeggiS átti áreiSanlega ein-
hverjum töframeSulum að þakka hrafn-
svarta litinn. Hakan var hvítblá en
augnabrýmar voru enn svartar. Ovei’
dráttur í andlit.i hans og öll persónan
bar vott um hiS lægsta menningarstig.
pó var auSséS aS hann hafSi reynt aS
losa sig viS ýmislegt sem honum var
meSfætt, en flest af því bar hann enn
meS sér.
petta var Jack Jacobus. Hann var
þarna kominn til að taka á móti Mr.
P. Gordon, hinum nýja meSlim leik-
félagsins.
Ef hugsanlegt hefSi veriS aS skap
Imvelands þyngdist enn meir en orSiS
var, þá gerSi þaS þaS er hann leit um-
sjónarmann leikfélagsins. En hann
spurSi sjálfan sig aS, hvers annars
hann hefSi getaS vænst, eftir auglýs-
ir.gunni og fullyrSingum1 Bills, aS ekki
va;ri til neins aS krefjast hærri launa
en 10 dollara um vikuna, auk fæSis og
húsnæSis.
Jacobús hafSi á augabragSi gert sér
grein fyrir hverju smáatriSi viS per-
sónu LoVelands, alt frá snotm ferSa-
húfunni niSur aS fallegu brúnu skónum
Hann var auSsjáanlega ánægSur meS
þaS alt saman aS undanteknu ferSa-
koffortinu, sem Bill hafSi keypt fram-
úrskarandi ódýrt í veSmangarabúS einni
og gefiö honum. Hann bar þaS í ann-
ari hendinni og sá aS Jacobus leit frem-
I ur smáum augum á þaS.
0
Jacobus spurSi meS djúpri rödd hvort
hann hefSj þá ánægju aS tala viS P.
Oordon.
Loveland játti því.
— paS gleSur mig aS þér eruS komn-
ir hingaS. Eg veit ekki hvaS viS hefS-
nm gert, ef þér hefSuS ekki komiS. Sá
sem viS hiifSum áSur veiktist og síSan
höfum viS veriS í vandræSum. — HafiS
þér allan farangur ySar meS.
Loveland lilaut aS játa aS hann hefSi
mjög lítinn farangur. Og alt í einu
fanst honum hann vera orSinn aS
sundurmörSum ormi undir ísköldu
augnaráSi Jacobusar. Hann hafSi fund-
iS til þessarar tilfinningar áSur. En
hann hafSi ekki skiliS hana. Nú vandist
hann viS hana eins og fat, sem maSur
fer daglega í. En aldrei hafSi sómatil-
finning hans særst þvílíku sári eins og
þarna frammi fyrir Jacobusi.
— HvaS segiS þér — enginn klæSn-
aSur — búningar? spurSi nmsjónar-
maSurinn og vingjarnleg röddin varS
snögglega harSleg og tortryggnisleg.
— Föt mín eru hér, sagSi Loveland
og rétti fram koffortiS.
— Nú, já, en eg gleymdí, því miSur
aS hafa meS mér stækkunargler, svo
eg sé þaö ekki, sagSi Jacobus og var
hinn gramasti. En heyriS þér, eg kalla
þetta falskar uþplýsingar. Hvernig ætl-