Morgunblaðið - 29.06.1920, Blaðsíða 4

4
MOBGUNBIiAÐED
Sterkt mótor-flskiskip til sölu:
,Morning Star
í
Skip þetta kom frá Skotlandi í dag og er til sölu. Alt viðvíkj-
andi skipinu er eins og hér segir: Lengd 69’, breidd 20’, dýpt 6’.
Semi-diesoi mótor frá Beardmere Glasgow, settur í þar í september
1918. Hestöfl 60. Netto tonn 37. Skipið er með öllum útbúnaði til
fiskveiða með ascetelyne gasi. Vél með útbúnaði til að halda uppi
línu og neti. Skipið er mjög sterklega bygt. Verð 45,000 kr. Ca
Nánari upplýsingar hjá
Bookless Bros., Hafnarflrði.
H anzkabúðin
Austurstrœti 8
hefir fengið miklar birgðir af allskonar hönzkum, þar 4 meðal ferða-
hanzka karla og kvenna, mafgartegundir.
Svartir «lrinnba.Tigkn.r nr. 6 verða seldir fyrir hálfvirði í nokkra
daga-
« .•* 'ii aeij
2000 mál af sild
óskast keypt. Upplagnings pláss við Isafjarðardjúp. Upplýsingar gefur
Tryggvi Bjttrnsson
Grettisgötn 59.
Auglýsing
um umsóknir um styrk úr dansk-
íslenzka sambandssjóðnum (Dansk
Islandsk Forbundsfond.
Úr dansk-íslenzka sambands-
sjóðnum (Dansk-Islandsk For-
bundsfond), sem stofnaður er sam-
kvæmt lögum 30. nóvbr. 1918, sbr.
stofnskrá frá 15. marz 1920, eru nú
fyrir hendi 50,000 krónur til ráð-
stöfunar samkvæmt tilgangi sjóðs-
ins, sem sé:
I. Til éflingar andlegu sambandi
. milli Danmerkur og íslands.
TT. Til stuðnings íslenzkum vísinda
rannsóknum og annari vísinda-
starfsemi.
IIT Til styrktar líslenzkum náms-
mönnum.
Samkvæmt 7. gr. stofnskrárinn-
ar ber stjórn sjóðsins að hafa ná-
kvæmar gætur á, að tillagi og
s tyrk, sem úthlutað er úr sjóðnum,
sé varið á réttan hátt, og getur
stjómin sett þau skilyrði fyrir út-
borgun styrksins, er hún í íhvert
skifti kann að álíta nauðsynleg. —
Samkvæmt fraananrituðu má veita
tillag og styrk til vísindaiðkana,
sérjEræðilegra eða almennra, einnig
til ferðalaga, dvalar við háskóla
og þvílíks, til að semja og gefa út
vísindaleg rit og fræðandi, og yfir-
Teitt til starfsemi í ofangreinda
átt.
Umsóknum sknlu fylgja ná-
kvæmar npplýsingar og sem fylst-
ar, og ber að isenda umsóknir til
stjórnarinnar fyrir „Dansk-Is-
landsk Forbundsfond‘ ‘, Holmens-
kanal 15, Köbenhavn K., sem allra
fyrst, og, ef óskað er fjárveitingar
á þessu ári, í síðasta lagi 1. sept.
1920.
Sendiherra Dana í Reykjavík
tjáir sig fúsan tii að gefa væntan-
leguni umsækjendum þær upplýs-
ingar og veita þeim þá aðstoð, sem
þeir kynnu að óska-
Sildarsöltun
Undirritaðir taka á móti síld til söltnnar á komandi vertíð
skipabryggju í Hrisey. Semjið sem fyrst.
Björn Jörundsson, Páll Bergsson.
Hálf jörðin
Rafnkelsstaðir
í Gerðahreppi
faest keypt frá 1. okt. þ. á. A jörðinni er ágætt íbúðarhús. Tv®1
kýr ungar og snemmbærar geta fylgt.
Semja ber við
Guðmund Þórðarson
Gerðum.
aJí
P. W. Jacobsen & Sön
Timburverxlun Stofnuð 1829
KanpaanntHfn C, Carl-Loadsgad*. Simssfni: Q-raafurn, New Zekra Cods.
Salur thnbur f sterri t§ smærri sendingum frá Kaupmannabifn
Einnlg heila skipsfarma frá.Svíþfól.
A6 gefnn tilefni skal tekið fram, að rír köfnm engan ferða-nmboðsmann 4 íslandi.
Biðjit um tilboð.---------Að sins heildsala.
XXXXXCC3
CLEMENT JOHNSEN A.S.
Bergen — Norge.
Telegrafadr.: CLEMENT. Aktiekapital Sc Fonds Kr. 7J0.oo®
mottar til Forhandiing fiskeprodukter:
ROGJí — TRAN — SILD — FI8K — VILDT etc.
Lager av Tönder, Salt, Bliktrantönder, Ekefat.
«Œesf aó auglýsa i tJílorgunBíaÓinu.
BÁL FALLBYS8ANNA.
Hann dró andann djúpt og lengi og
Btrundi af gleði og þægileika-tilfinn-
ingu.
Hann vissi að hættan lá enníleyni,
og hann hélt því áfram að grafa og
sprengja frá sér steina. Hann blóðg-
aði sig á höndunum, en fann engan
sársauka. Við og við hrnndi dálítil
eteinskriða ofan yfir hann, en hann
hristi það alt af sér. Loftstraumarnir
seitluðu inu til hans stærri og stærri
og áður en hann vissi af, sá hann
etjömur — margar stjörnnr........
pá tók hann sér hvíld og andaði létt
ara. pama sá hann stóra V í Cassio-
peira og dálitln neðar stjörnuþokuna
kringum Budro medas.
XIV.
Síðasta áhlaupið.
Eftir tveggja tíma þreytandi ruðn-
ings vinnu komst Jörgen Bratt út úr
hinni einkennilegu holu. Daufur
tunglskinsbjarmi blakti yfir rústun-
um, sem leit út fyrir um tíma, að
mnndu verða gröf hans.
Hann mundi lítið af (því, sem gerst
hafði áðnr en hann lagðist til svefns
í rúminu. í>ó mintist hann óglögt ridd-
araliðsforingjans hálfrakaða, sem
reynt hafði að hræða hann burtu.
Endalykt þessa bóndabæjar var svo
sem greinileg. Sprengikúla hafði fallið
niður á hann og sprengt þessa hrör-
legu byggingu, sem eftir stóð. Þakið
bafði fallið niður á rúmið og stÖðvasf
á göflunum. Amnars var alt tómar
rústir. Stóm eikurnar kringum húsið
stóðu hálfar eftir.
Bratt reikaði þarna kringum rúst-
irnar um stund. Hingað og þangað sá
hann hryllilegar sýnir, dauða menn og
hesta, sem sprengikúlan tætt 'í sundur
í smáhluta og fleygt jafnvel upp í sum
trén, svo þeir héngu þar á greinunum.
Honum datt í hug að hlaupa burt
af öllum kröftum. En hann kúgaði
sjálfan sig til að fara hægt. Honum
fanst það friða sig, ef hann gæti unn-
ið bug á þessum innri ótta.
Hann vissi ekki hvert hann skyldi
f'ara. Það var steinhljóð alstaðar. —
Báðir stríðsaðilar höfðu gert þegjandi
samning um það að steinsofa.
En dagsbjarminn var að kvikna í
austri. Fyrstu, veiku geislarnir vora
að lýsa himininn. Og meðan nætureld-
ariiir slöktust, kaffikönnumar fyltust
og heilsuðu með ilm sínum, vom nýjar
áætlanir lagðar til þess að drepa og
eyðileggja. Fallbyssurnar vom fægðar
og þvegnar. Og skotfærin flutt til
þeirra í stórnm hrúgum.
Bratt gekk á næsta eldinn, sem
hermenn höfðu kveikt. Það var svalur
morgun og hann varð að ganga hratt
til að halda á isér hita. Kápa hans og
einkennisfrakki var tapað, byssan
sömuleiðis og hjálmbúfan lá einhver-
staðar undir rústunum. Það sveið og
tók í sárin og hungrið kvaldi hann.
Hvað skyldi nú vérða sagt um út-
lit hans og klæðnað? Ekki hafði því
farið fram þessa nótt.
Alt í einu nam hann staðar. Dags-
bjarminn f'læddi um vellina eins og
björt bylgja. Og um leið byrjaði skot-
htíð ekki langt frá honum — þar sem
herdeiid hans hlaut að vera eftir á-
ætlun hans.
Hann hlustaði enn betur. Sá, sem
einu sinni hefir heyrt byssurnar hefja
morgunsöng sinn, veit hversu seiðandi
hann er.
Bratt flaug strax í hug, að nú “yrði
hann of seinn til þess að geta tekið
þátt í áhlaupinu.
Svo tók hann á sprett. Hann heyrði
ys og þys bak við sig og sa ut undan
sér hjúkrunarlið vera að reisa upp
tjöld sín.
Nú jókst skothríðin enn að miklum
mun. Hann þekti skotdranur frönsku
fallbyssanna.
Hann istaðnæmdist við það, að veg-
urinn skiftist. Nokkrar bifreiðar þutu
framhjá honum og bifhjól var nærri
báið að fleygja honum um koll.
Allir höfðu sýnilega vilja á því að
komast áfram.
Þá sá hann alt í einu félaga sína
þeysa áfram, álúta og langstíga. Hann
þekti kaptein sinn á því, hve hann
veifaði sverðinu hátt. Maður sá það
á honum úr mikilli fjarlægð, að honum
var kappsmál að komast áfram.
Við skógarjaðarinn istaðnssmdist
herdeildin og fleygði sér niður í runn-
ana og hóf skothríð. Óvinimir voru á
hælum þeirra. Bratt sá smávaxna
Belga hoppa yfir sléttuna eins og
kanínur. Þeir vörðu sig vel og skutu
ágætlega. „
Bratt hljóp til kapteit^in.s. Hann lá
bak við runna einn öskrandi alskonar
eggjunnroré til manna sinna. En ,þeir
voru óreyndir og hikandi. Og Bratt
sýndist að þeir búast helst við, að þeim
yrði gefin skipun um að leggja á
flótta.
Kapteinninn varð allur eitt bros, er
hann kom auga á liávaxna Norðmann-
inn.
Bratt tók hjálmhúfu og byssu af
einum föllnum félaga.
— Þeir ætla að ganga af okkur
dauðum með byssustingjunum, öskr-
aði kapteinninn í eyra Bratts. En við
skulum, að mér heilum og lifandi, láta
þá verða vara við okkur. Komi þeir
bara nær. Við erum vel settir hér. —
Hafið þér borðað morgunverð? Nei,
alls ekki nokkum bita. Hér er súkku-
laði. BoTðið það í snatri. Það styrkir.
Jörgen Bratt brosti og borðaði
súkkulaðið. Svo spenti hann byssu-
stinginn á sig.
XV.
il/aðurinn með byssustinginn.
Bratt vóg byssuna í hendinni ^
sérstakri nákvæmni. Stríðs-ástr®a!i
hafði gripið hann — villidýrs-ástnð®
mentaðra manna, sem nærist af púðuf'
reyk, sprengikúlubrotum og stáli-
Undir öðrum kringumstæ^um be$l
hann ekki fundið til slíkra tilfinnioíÚ
En nú kafnaði allur efi og allar
raunir i þessu eina: Hvað get eg dí^
ið marga af óvinum mínum.
Hann leit yfir hina löngu fylki11®1*
Byssustingirnir , blikuðu og steí^
fram. Honum fanst þeir vera TS^lt
Eu hann gáði þess ekki, að það
blóðið í augum hans sjálfs, se® ^
þeim blóðbjarma yfir þá.
— Beygið ykkur, var hvíslað ^
við þá. Skjótið ekki fyr en eg
Tæmið skothylkin á þá.
Ein mínúta leið. Belgar stukk11 ^
löngum stökkum, og vörðu sig e ,
megni bak við hæðir og mnna. Eu ^
ustu 50 metrana urðu þeir að
yfir autt og flatt svæði.
HEEINAE LJEREFTS'
TtJSÍ1^
kaupir hæsta varðl
bafold*rpreBt*n»#y*