Morgunblaðið - 02.08.1921, Blaðsíða 4

MORGUNBliAÐIB
E.s. GULLFQSS
fer héðan til útlanda, New-Castle og Kaupmannahafnar
i fimtudag 4. ágúst síðdegis.
E.s. SUÐURLAND
fer til Vestfjarða á miðvikudag 3. ágúst síðdegis.
imil H l P. Dios
Baunir niðursoðnar
Súpu-Asparges
Slik-Asparges
Tomatpurree
Pickles
Jarðarber
Tröfler
Kjöt niðursoðið
Leverpostej
Champinions
Silö
Ansjovis
Rejer

íjrmsvEb
é &ö not<a
*VEGA
MA
I
te'.
ái
<•»»
T/TTlí'i

Hesta markaður
Miðvikudaginn 3 ágúst kl. 9 árd. verða keyptir hestar
4 vetra og eldri (ekki hryssur) á hafnaruppfyllingunni íReykjavík
Hestasölunefndin.
Reykiö nú!
Hinar margþráðu egypsku cigarettur eru nú komnar aftur í
tóbaksverslun R. P. Leví.
Prince of Wales í 50 stk. skrautöskjum
Favorite í 50 og 20 stk. —
Dubec með strái,
Hungaria.
Fyrirliggjandi var af góðum merkjum
Mondiale, Dubec Lilleput, No. 3,
Upper Ten, Two Gables, Army Club,
og margar fleiri tegundir.
Fljótir nú til Leví.
tambskinn
kaupir háu ueröi
3ónas 5. 3ónsson
Bárunni.
Demantsvarti
liturinn
er kominn aftur til
H P. Duus.
I
P. [U. 3acnb5EnS5ön
Timburverslm. Stofnuð 18?I9
Kscupmannahöfn C, £ Símnefm: Granfuru
Carl-Lpndagade New .Zebsa Code
Seiur timbur í stœrri og emœrri sendingnm frá Klinfn
Einnig heila akipsfarma frá Svíþjóð.
BifSjið nm tilboC. Að eins heildsala.
5SCÍSSZSJSE33ZS3S53:íwi® .ær-
V axtalækkun
Ungur hani
óskast keyptur í dag,
Carl Höefpner
Sími 21.
Gosdrykkir
reynast best frá
Kaldá.
Frá því í dag að telja höfum vér lækkað forvexti af vixlu
og lánum úr 8% niður í 7°/0 P-a.
Framlengingargjaldið helst óbreytt.
Reykjavík, 2. ágúst 1921.
Landsbanki Islands
Maqnús Sivurðsson. L. Kaaber.
Best að auglýsa I Morgunbl.
— 194 —
>Gættu að þér«, sagði móðir hennar aðvar-
andi. Eg er hrædd um, að þú sért of mikið með
Martin. %
En Ruth hló bara. Hún treysti sjálfri sér,
hún var viss um sjálfa sig, og eftir fáeina daga
færi Martin á skip. Og þegar hann kæmi heim,
þá væri hún í heimsókn lijá frænku sinni. En
En þrátt fyrir það, fann hún, að það^var eitthvað
dularfult í þrótti og aðdráttarafli Martins. Hann
hafði komist á snoðir um hina fyrirhuguðu heim-
sókn til frænkunnar. Og hann fann, að hann var
neyddur til að hraða sér. En hann vissi ekki
hvernig hann átti að vinna stúlku eins og Ruth.
Þær stúlkur, sem hann hafði kynst, höfðu allar
verið marg lærðar í öllum brögðum ástar og ást-
leitni. En Ruth var gersamlega saklaus í þeim
efnum. Sakleysi hennar skelfdi hann, og kom
öllum ástarjátningum til að frjósa á vörum hans,
og lét hann finna til vanmáttar síns. Þar að auki
fanst honum hann mæta öðrum örðugleikum.
Hann hafði aldrei unnað konu fyrri. Að vlsu
hafði hann fyr orðið fyrir áhrifum af kvenfólki,
og stundum hafði hann verið mjög hrifinn af ein-
hverri stúlku, en hann hafði ekki vitað fyr, hvað
ást var. Hann hafði kallað á stúlkumar og þær
höfðu komið til hans. Þær voru honum dægra-
stytting og henti af þeim leik, sem karlmenn
skemta sér við, en þó einkum litill hluti. En nú
var hann i fyrsta skifti hinn auðmjúki biðjandi,
elskandi hræddur og efasamur. Hann þekti ekki
— 195 —
vegi ástarinnar eða mál hennar, og hann var
hræddur við óflekkað sakleysi þessarar stúlku,
sem hann unni.
Hann hafði farið víða um veröldina, og á
hraðri för sinni um margbrotinn lífssvið hafði
hann lært eina reglu, og hún var sú, að þegar
maður léki nýjan leik ætti maður að láta hinn
byrja fyrst. Þetta hafði orðið honam að liði oft-
og einatt og hafði þroskað eftirtekt hans. Hann
vissi, hvernig maður átti að kynnast hinum nýja
leik, að maður átti að bíða eftir höggstað á hin-
um til þess að rétt væri að hafast eitthvað að.
Þannig gekk hann og beið og aðgætti Ruth.
Hann þráði sárt að segja henni frá ást sinni, en
var -þó hræddur við það. Hann var hræddur við
að skelfa hana og var heldur ekki viss um sjálf-
an sig. Hann vissi það ekki sjálfur, en aðferð
sú, sem hann beytti við Ruth, var hin eina rétta.
Ástin var til í heiminum á undan orðunum, og í
æsku sinni hafði Martin lært að þekkja leiðir og
meðul, sem hann mundi enn eftir. Það var því
eingöngu á barnalegan hátt, að Martin biðlaði til
Ruth. í byrjun vissi hann ekki, að hann gerði
það, en síðar varð honum það Ijóst. Snerting
handar hans var miklu áhrifa meiri en öll orð
tungumálanna, áhrif þess þróttar, sem bjó í honum
var miklu hættulegri fyrir hugarflug hennar en
þúsundir prentaðra ljóða. Alt, sem hann hafði
sagt, mundi aðeins hafa snert skynsemi hennar,
en snögg snerting handarinnar talaði beint til
— 196 —
eðlisávísunar hennar. Skynsemi hennar var ja
ung henni sjálfri, en eðlisávísunin hennar v
jafn gömul kynflokknum eða eldri. Hún ger
sér ekki ljóst, hve Martin hafði mikil áhrif
eðlisávisun ástar hennar. Það var auðvitað árei
anlegt, að hann elskaði hana, og hún fann t
óljósrar gleði við það að athuga ýms merki e<
einkenni ástar hans — geislandi augun, titran
hendurnar, og roðann, sem þaut um andlit har
Hún fór jafnvel lengra og eggjaði hann, en ]
varlega og með hræðslu. Og hún lét hann aldr
verða varann við það. En sælu-hrollur fór u
hana við að sjá þessi einkenni og sannanir u
vald hennar, vald, sem sýndi, að hún var koc
Og eins og hver önnur Evu - dóttir, skemti s
við að pína Martin og leika sér að honum.
Þannig hélt Martin áfram. Tunga hans v<
bundin af reynsluleysi. Snertingin af hendi hai
var henni hugljúf og meira en hugljúf. Marti
vissi það ekki, en svo mikið þó, að hann þóttí
vita, að henni væri það ekki óþægilegt. Það vi
ekki þess vegna, að hendur þeirra snertust s1
oft, að undantnknu því, er þau kvöddust e<
heilsuðust. Það var miklu fremur, þegar hai
var að hjálpa henni með hjólið hennar eða spet
bækurnar fastar, sem þau höfðu með sér upp 1
fjöllunum, eða þegar þau sátu saman í hæðunu
og lásu, þá ;'tvildi það altaf til, að hönd snei
hönd. Og stundum kom það fyrir, að hár hen»
straukst við kinn hana og öxl snerti öxl,