Morgunblaðið - 21.01.1922, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ
efanum og brant tíktrjesklæðning-
una og einn liekk bakborðsmeginn á
ji'anikankti á Promenadedekldnu,
e klestin á fvamþilfarinu raskadist
°" smnar tunnurnar ultu um koll og
f 'fkindum hefir eitthvað af dekk-
‘estinni faxið út.
braut sjórinn elhúshurð-
a urn b.b. varð eldhúsið, borðstofa
, ,jjTaanna og herbergi 1. stýrimanns
f. af sjó. Rafmagnsleiðslan,
°, <lnkar og fleira eyðilagðist. af
kKmu.ni j.j y|j j)rauy gjórinn stykki
" ol<HstókkinUm að framan um b.b.
8 færði dekklestina enn meira úr
Skipinu er s!öðugt haldið upp í
fið °g SJe me^ Oa'RTÍ ferð, það er-
ar H'jög hart í sjónum og l<‘kur
1 Ulil sjó yfir þilfar og lúkar.
Su:
7.20
10 efstu
%'
fj
unudag hinn 18. besember. Kl.
r'1 Var veðrið lægt svo mikið að
þ var að sigla með fullri ferð.
1,1 r<i sást að sjórinn iiafði rif-
preseninguna yfir nr. 2 lúku
tunnurnar, sem losnuðn á þil-
arinn höfðu slegist á og eyðilagt
Sv ^ninguna fyrir lestarkappanum
, u- líkindum hefir sjór komist
iar ''iður í testina, 2 sýrubrúsar á
el arit111 höfðu brotnað og tæmst
^n korkfenderinn utan á nr. 1 björg-
lellarbfit var rifinn laus. Ivl. 1 var
. arkappinn opnaður kom þá í ljós
^JÓrinn hafði farið niður um kupp-
,0(> > Par sem presenningin var rifin
pi skeint þar eitthvað af vörum.
sást þá að lekið hafði á tveim-
Síð(StöSum i gegnum þilfarið út við
s , ria fvrir framan kappann og að
láku ^aí^i komist niður um Nr. 2
V<- ’ Koin pressenningin var rifin á.
J’es Urtlar köfðu vöknað nokkuð á
}ögðSllDl stöðum. Ný pressenning var
- ^11' iöHtumdekkslúkuna undir
j '. “ iúku og ný pressenning sett
■ l’lr kappann.
y ^ánudaginn hinn 19. desemiber. Kl.
y' var kominn rokstormur; Plg.
'Ó inn sýndi 527. Skipinu haldið
ií ^ * S'i° °8 vind með hægri "ferð.Skip
ákveðið, hvort bein hætta hafi verið
á því að skipið færist, ef tunnunum
hefði ekki verið varpað fyrir borð,
en álítur'það ekki útilökað. En hitt
var sjáanlegt, að farmurinn var í
hættu, því veðrið var afska.plega vont.
Upplesið; játað rjett bókað.
Fyrir rjettinum mætti 1. stýrimað-
ur á e.s. „Gullfoss“, Jón Eiríksson,
til heimilis í Kaupmannahöfn, 28
ára að aldri og var ámintur um sann-
sögli. Honum var sýnt rjettarskjal
nr. 1 í þessu máli og kannast hann
undir eiðstilboð við undirskrift sína
undir það og kveður innihald þess
sannleikanum samkvæmt í öllum grein
um. Að gefnu tilefni bætir stýrimað-
urinn því við, að hann hafi um borð
sferá vfir vörur þær frá Kaupmanna-
höfn er voru á þilfari og muni geta
sjeð á skipspappírunum hverjar af
Leithvörunum voru þar. Býst hann
því við að geta gefið nákvæma skýrslu
um tunnur þær, er kastað var fyrir
borð og eyðilögðust í ofviðrinu 19.
þ. m.
Upplesið; játað rjett bókað.
Mætti fyrir rjettinum háseti á e.s.
„Gullfoss“, Auðunn Jakob Oddsson,
ti’ heimilis á Framnesveg 15 hjer í
bænum, 28 -ára ’að aldri og var ámint-
ur um sannsögli. Yar honum sýnt
rjettarskjal nr. 1 og kannast hann
undir eiðstilboð við undirskrift sína
undir það og kveður innihald þess
að öllu leyti rjett og hafi hann þar
engu við að bæta.
Upplesið; játað rjett bókað. ■
Sjoferðaprófinu lokið,
Sjórjettinum slitið.
Jóh. Jóhannesson.
J'fir
erfiðar hart og tekur mikinn sjó
og lúkur. Kl. 8 fanst
fjb ^>1^ar
va^t upp á brúna. Þegar aðgætt
*0 að dekklestin hafði losnað.
tjöru og kreolinstunnur
3 U r^t"að og höfðu þær brotið
svanahálsa » k-ií- • ... •
íiig,.,. - „ ,l Pdfarinu sem 'hggja
tr-ni' ' ai'PeFaherhergi n á 1. far-
4 1 órotið og beygt gelænderið
{|ai, llstokknum. Tjaran og kreolinið
«Vn„ ,Um ,lekkió og niður í gegnum
auaQal
^mi
Gagötin oK 0fan 1. far-
°g eyðilagði þar farangur far
^k'3’ rnmt'atnað og margt fleirn. —
, 'Pmu var strax snúið undan
i eð
Wa
og
omögnlegt var að stúfa og
Sjy tunnuxnar Vegna óveðurs og
\^> 'ar þeim hjálpað til að
f,K.j j.aSl t’vrir borð áður en þær brutU,
Xa á dekkinu. Götin á þilfarinu
ht>yð. PJett með trjetöppum. Sjórinn
Vorjj1 ernni8 tekið olíufatakassa sem
UnC^r ofan a nr- 2 lúku °S
^thyrð ^eim °tan a þilfar og sumum
h^vÞeir sem á þilfarinu voru
P’eirj.g 7°tuað og mikið af innihaldi
ýtrið úr þeim,
D,
«amail KarUtdrátturinn var Ixirinn
bókina og reyndist henni
votf° a' ' 'tagbók skipsins var rit-
inujjj 0 um úýningu her.nar i rjett-
skipstjóranum skilað henni
vSrðUr Pí«tursson skipstjóri skír_
Vu,, ‘ U1 rjettarskjal-s nr. t) er
Vl, Vað iunihalda sanna ogrjetta
'Ó 0g ,"m Það, sem fram hefði far-
kvaðst k ln«u hefði í málinu og
'Vrslp iK,ann ekk' hafa öðru við
^ Peitii SSa að hæta en þv*í, að tunn-
Ujjj LSem 1 útdrættinum er tal-
,°'öiast c kafr ver‘Ó hjálpað til að
“ i;:.fyrrr borð áður e
" tleyréf v , ™ur «d ipæ nrytu
^rt j , ,yr'r horð og hafi það verið
íirrn bpV' Skyn' aó verja skipið og
^ltust „ skenulum af :þeim, er þær
’eðst el{k-USar a þilfarinu. Hann
f*' keldUr 1 jfela saf?t það með vissu,
a>Írhorð ^ Cngiu tun,la kafi farið
st íkl»ui,„’,Seai ekkr var fleygt. Nokkr
6ftl0riuu 'r°tnuðu á þilfarinu. Skip-
^ ^gafge ur þá frekari skýringu,
en þæ brytu
þesSu ann skipaði að kasta tunn-
af (-j., fyrir borð, hafi hapn gert
munö fyrÍT að þa'r að öðrum
Vklega lúknUSkemma SkÍpÍð’ S-Íer_
'I&ka að * karmana og það aftur
k . skemdi ** r kiernist í farmrúmið
eður ekU; arminn. Skipstjórinn
k’ a« segja um það
!L
Við le.stvir þessara bréfa datt
okkur í hug, aíi fleiri mundu hafa
gaman af þeim, og höfum því snú-
ið þeim á íslensku.
Aldm- þeirra er ólíkur, og ber
stíllinn þess ljósan vott.
Bréf Marinar Sörensdóttur til
Lárus J ensen Birkiröd er eina
danskt ástabréf, er geymst hefir
frá þeirn tíma (1561), eða elsta
ástabréf Dana — og er gaman að
s.iá hvað framsetning þess er lát-
laus og sönn og í samræmi við inni-
hald.,
Annað bréf frá stúlku, Olöru
Wick, höfuni við þýtt- vegna við-
takanda —• sein er þýska tónskáld-
ið Schumann. — Aldur henuar verð-
um við að hafa í huga, — hún er
17 ára.
Höfundar hinna bréfanna eru
nafnkendir menn, og þeim nmn
fróðlegra og skemt-ilegra að skvgu_
ast í þeirra ástalíf, sem oft hefir
sannleikanum dýpri áhrif á verk
þeirra. — Og þó segir Goete ein-
hversstaðar á þá leið, að mesti
kostur gamalla bréfa sé sá, að við
ósjálfrátt hverfum til yngri daga
við lestur þeirra, og verðum fyrir
ahrifum, eins og við vœrum sjálf
aðiljar.
Þá er spnrningin: Vill Morgun-
blaðið fœra þau lesendum?
E—G.
Frá Marínu Sörensdóttur í Ár-
ósum, til unnusta hennar, stud.
theol, Lárusar Jensen Birkiröd, 8.
nóv. 1961.
Alla tíma sæll í Drotni,
kæri Lárus.
Eg ligg mjög veik, eins og þér,
og get ekki neitt, nema guð af náð
sinni vilji hjálpa mér. Eg hefi ekki
verið nokkra stund heilbrygð síð-
an þér fóruð, og þegar þér fóruð
Piano
frá hinni þektu verksmiðju
Hernt. N. Petersen & Sen
hefi jeg til sölu.
I. G. Finsen. a
Hittist i Tjarnargötu II,
kl. 7-8 siðd.
hvarf líka öll mín gleði, og aldrei
lít eg glaðan dag, íyr en eg fæ að
vera með yður aftur. Ef eg iná
koma til yðar aftur ætla eg að sjá
fyrir mér sjálf; þér skuluð ekki
hafa áhyggju út af því; eg hefi
séð fyrir mér sjálf í svo marga
vetur, að eg mun einnig með guðs
hjálp geta það í vetur, éf eg má
koma t.il yðar. Ef eg kemst ekki
bráðlega til yðar, hittið þér mig
ekki lifandi á jólunum. Eg þrái
ekkert jafn-ákaft sem að komast
til vðar. Ef þér yfirgefið mig, er
eg yfirgefin af öllum, og þá mundi
gnð líka yfirgefa yður. Þar sem
þér biðjið að eg gæti heiðurs míns,
þá þakka eg fvrst og fremst guði,
og þar næst yður fyrir að þér
stjórnuðuð ástríðum mínum með-
an við vorum saman, og nú hefir
guð einnig vitjað mín. Skrifið þér
st.rax í guðsnafni hvort eg má koma
eða ekki. Ef eg vissi að þér vilduð
að eg kæmi, þá mundi eg leggja á
mig livað sem vera skyldi t.il að
komast til yðar, þó eg kæmist ekki
niílu á dag.
Kœri Lárus! Gerið í þessu efni
samkvœmt því trausti er eg 'ber til
yðar og þeirri þrá er eg ber í
brjósti. Eg fel yður alla tíma hin-
nm lifandi guði.
I flýt.i. — Laugardaginn fyrir
Marteinsmessu ár 1561
Marín Sörensdóttir,
yðar góði vin.
Frá Jens Buggesen tit Seline.
(Marie Magdalene Pram).
— O, María! María! — hverju,
get eg nefnt þig fegurra en þínu
eigin nafni. Fegurst allra kvenna!
Ef þú vissir, hve óumræðilega eg
elska þig — hve órjúfandi bönd-
11111 hjarta mitt er tengt þíiiu, —
ef þú vissir þá baráttu, sem eg
hefi háð, — að eg geng særður af
liólmi! Ef þú vissir allar þjáning-
ar mínar þennan tíma, þessa ei-
lífð, síðan auga þitt, varir þínar,
hönd þín, fótur þinn, sála þín —
þú Öll — hvarfst mér.
Hjarlans María! Hugsaðu um
hlutskifti mitt, hugsaðu um það,
sem á daga mína hefir drifið, þá
mun skynsemi þín og þitt göfuga,
góða hjarta sannfærast um, að eg
get ekki verið öðruvísi en eg er.
Ef þér samt sem áður finst að þú
eigir að vera kærulaus gagnvart
þeim, sem ann þér heitast, gagn-
vart þínum viðlcvæmasta og trygg-
asta elskanda hér á jörS, ef þér
iinst að þú eigir að launa hans
stöðugu ást með því að snúa við
honum bakinu — þá sannfærist eg
um annað, og það er hræðilegt:
Eftir því sem eg hefi kynst þér,
hugarfari þínu betur og betur —
ástin mín! liefir aðdáun mín og
ást stöðugt vaxið, en eg óhamingju-
maður hefi mist álit þitt! Þetta,
hjartans María, er livalafull vissa.
Eg liefi mist álit þitt! Þess oftar
sem þú hefir séð mig, og þess bet-
nr, sem þú hefir kynst mér, þess
meira sení eg hefi verið með þér,
þess sparlegar veitir þú mér þann
fögnuð, sem himnarnir gáfu þér
handa mér. —
Eg dýrka þig hljóður. — Og síð-
asta bón mín til þín, vondi engill-
inn minn, verður: Farðu með mig
eins og þú vilt. «
Baggesen.
Frái Adam Oehlenschlager
til Christiane Heger (1800).
Hjartans stúlkan mín!
Eg þarf víst ekki að segja þér,
eskan mín,hve óumræðilega eg þrái
að sjá þig. Það líður enginn dagur
án þess að eg gangi Nörregade oft.
Eg vona að verða svo hamingju-
samur að sjá stúlkuna mína í
glugganum. Það fekk eg líka á
laugardagskvöldið. Þakka þér fyr-
ir þá elskulegu stund, góða Christ-
iane. Það var hin fyrsta sanna á-
nœgjustund, síðan eg sleit mig fir
faðmi þínum. Og þó veit guð að
það angnablik var ekki ánœgja, því
það var sársauki, eins og skilnað-
ur okkar. Blómhringur þinn, bréf
þín og yndislega fallega hárið þitt,
eru þeir góðu hjálpendur, er næra
hugsjónaafl mitt. Þegar eg kem
heim á kvöldin, eftir stutta göngu,
eða frá vinum mínum, eða smíða-
klúbbnum, þá hefi eg æfinlega
klukkutíma, milli hálf ellefu og
hálf tólf, sem er helgaður yndis-
legum ástar-draumórum, þá tek eg
mína helgidóma, kvssi þá, þrýsti
þeim að brjósti mínu heitt og inni-
lega. Mig dreymir: Eg þykist sitja
við hlið þína í Friðriksbergsgarði,
eða á legubekknum hjá Hegers; ó,
en eg vakna fljótt og fórna augna-
blikum ástasælu okkar angurblíðu
tári.
í kvöld, þegar eg kom heim,
hafði nýlega rignt. Það var dimt,
blautt, og föt, sem héngu á snúru,
úti fyrir húsinu, börðust í storm-
inum. Eg var í geðshræringu! Eg
tók elskulega hárið þitt, sem altaf
liggur við brjóst mitt á daginn, og
sem eg kyssi ótalsinnum á kvöldin
og nóttunni, áður en eg sofna. Eg
tók það, þrýsti því að brennandi
hjartá mínu, og lét það slá jafn-
mörg slög við höfuðhár þitt, eins
og margir stafir eru í nafninu
þími.
Síðan fór eg út að glugganum,
þar sem vindurinn kvein, og sendi
þrisvar sinnum koss út í storminn
og sagði: Færðu ástinni minni þá.
Ef þú hefir staðið í glugganum
í kvöld á þeim tíma, Christiane,
og ef þér hefir fundist stormurinn
blása óvanalega á fallegu varirnar
þínar, þá voru það kossarnir mínir,
elskan mín! —
Eg sá föður þinn í gær, og heils-
aði honum eins og tilvonandi föð-
ur mínum. Vertu sæl, elskan mín.
Eg sé þig kannske í kirkjunni á
sunnudaginn? Vertu sæl, engillinn
minn! Mér fellur þungt að þurfa
að kveðja þig, jafnvel þó það sé
skriflega. Guð blessi þig.
Þinn
A. Oehlenschláger.
Dæjarstiórnar kasningm
Samband það milli borgaraflokka
bæjarins, sem áður hefur sagt verið
að myndast hafi til samvinnu við
bæjarstjórnarkosningu þá, sem fer
í hönd, hefur nú komið sjer saman
um lista, og eru á honum þessi nöfn:
Pjetur Magnússon hæstarjettarmála-
flm.,
Björn Ólafson kaupmaður,
Jónatan Þorsteinsson kaupmaður,
Bjarni Pjetursson blikksmiður,
Jón Ófeigsson kennari.
Meðmælendur þessa lista eru úr
öllum þeim þremur hópum, sem við
Alþingiskosningarnar í fyrra studdu
A-lista, C-lista og D-lista. Fremstur
é meðmælendaskránni er t. d. Jakob
Möller ritstjóri, sem var aðalstuðn-
ingsmaður C-listans í fyrra, þá Ól-
afur Thors framkvæmdarstjóri, for-
maður „Stefnis“-fjelagsins, sem
myndað var í fyrra af stuðnings-
inönnum A-listans, þá Þórður Thor-
oddsen læknir, formaður Kjósenda-
fjelagsins, sem í fyrra studdi D-
listann, þá Benedikt Sveinsson alþm.
einnig úr því f jelagi, o. s. frv.
Þetta samkomulag er lofsvert og*
vel farið, að það er nú á komið. Eins
og nú er ástatt, mátti reyndar heita
sjálfsagt, að það myndaðist. En án
efa hefur þó þurft nokkra lœgni og
lipurð á allar hliðar til þess að koma
því í framkvæmd.
Leitt er það, að maðcir sá, sem
hent var á í blaðinu nýlega sem sjer-
lega œskilegan bæjarfulltrúa, hefur