Morgunblaðið - 25.01.1922, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
liilelnii! msnlgpii
verður almenuur kvennafundur haldinn í Bárunni, miðvikudaginn
25. þ. m., kl. 8*/a e. h. Konur! sýnið þann áhuga að sækja
þennan fund.
Kosninganefnd Kvenfélaganna.
U t b o ö.
Tilboð óskast í klofið og sett grjót í Landsbanka íslands,
sem hjer segir: IOOO hlaupandi melrar 14X12" steinar,
fluttir á lóð bankans við Austurstræti, tilboðin sendist húsameist-
ara ríkisins í lokuðu umslagi merkt »Bankagrjót« fyrir kl. 1 e. h.
1. næsta mánaðar og verða þá opnuð á skrifsjofu hans (Skóla-
vörðustíg 35) að bjóðendum nærstöddum.
Reykjavík, 24 jan. 1922.
Húsameistari rikisins.
Uppskipunarbátar
óskast til kaups. Upplýsingar í síma 34, Hafnarfirði.
Annunzio ætlaðst til, þá reyndi hann
að koma fram áformum sínum af eig-
in ramleik, í trássi við stjórnina, en
mteð mikið þjóðarfylgi að baki sjer.
4'ráttf - fyrir h i n viðburðaríku her-:
i'enskuár hefir <1 ’Annunzio ekki týnt
niður skáldlistinnni. Nýja bókin hans
kom út fyrir jólin, 500 blaðsíðui' —
og kom öllum á óvart. ftölsku listdóm
éndurnir eru vitanlega fyrir fram á
skáldsins bandi, en dómur þeirra um
bókiua er svo þrunginn af lofi, að
varla getur hjá því farið að bókin sje
meistaraverk. Én sa-gan um það h /ern
ig þessi bók hafi orðið til er eínkeuni-
leg og merkileg ef sönn er. í ófriön
um var d’Annunzio flugmaður og
skaddaðist þá eitt sinn á öðru auganu.
Lmknarnir skipuðu honum á spífala
og lá hann þar lengi mjög þjáður og
méð hitasótt, og mátti enginn birta
kema í augu honum. f>á var það að
hann skrifaði þessa bók, blindandi,
með stórgerðri viðvaningshendi og s&g
ir sagan að honum hafi veitst erfitt
að komast fram úr handritinu eftir á.
Bók þessi er því til orðin undir óvenj-
ulegum kringumstæðum og má nærri
geta, að þettn verður mikið notað sem
aulýsing fyrir henni.
---------0--------
Afghanar. Milli Englands og
Afghanistan hefir nýlega verið
gerður samningur til þriggja ára. A
hann að tryggja vinsamlega sam-
búð þessara ríkja. Politiska þýð-
ing hefir samningur þessi litla
eða enga.
-------0-------
Agæt nitvjel
er til sölu. Uppl. í síma 498.
Kandisykur
nýkominn í verslun
01. Amundasonar.
Biblíulestra-Bamkoma i kvöld
kl. 8. KrUtján Jónsson.
Undirritaður kennir unglingum
undir 1. bekk Hins almenna
mentaskóla.
Pjetur Jakobsson
Oðinsgötu 5. Simi 122.
líerslunin ,Von‘ selur Vínber
Epli, Appelsínur, Hvítkál, Lauk,
Kandís, Melis, Strausykur, Kaffi,
Export, Hveiti, Rúsínur, Sveskjur
Apricots, Bláber, Þurkuð epli
Allskonar tóbaksvörur Hreinlæt-
isvörur, Hangikjöt, Saltkjöt, nýtt
kjöt, Hákarl, Steinolíuna sólar-
ljós og Skyr.
Frímerki kaupir Hannes Jóns-
son, Laugaveg 28, Rvík.
Regnkápurnan
eftirspurðu eru komnar aftur
með lægra verði.
Andersen & Lauth.
Hreinar ljereftstuskur keyptar
háu verði. fsafoldarprentsmiðja h.f.
Skrifstofustarf;
Stúlka sem er vön öllum algengum skrifstofustörfum
kann ensku og dönsku og skrifar á ritvjel, getur fengið atvinQ^
nú þegar. Umsóknir ásamt meðmælum ef til eru, sendist á skrif*
stofu Morgunblaðsins fyrir 28. þ, m. merktar »Skrifstotustarf«.
Framvegis
verða lækningastofur mínar opnar alla virka daga frá kl. 10 f.
til kl. 3 e. m., samfleytt.
Lærður kven-nuddlæknir aðstoðar.
Allskonar böð fyrir sjúklinga.
Jón Kristjánsson, læknir.
SjóuátryggiQ hjá:
5kandinama — Baltica — riaticmal
íslands-deildinni.
Aðeins ábyggileg félög veita yður fulla tryggingu*
Irolle S Rothe’h.f.
nusturstræti 17. lalsími 235.
„Pingvin“
leðurolía er besti áburður á
(Vatnsleðurstígvél), Leðurstígvél,
gerir leðrið vatnshelt og mjúkt!
Fyrirliggjandi i heildsölu hjá
—_Anör. J. Bertelsen
/) " Telefon 834 Austurstræti 17-
Kaupið Morgunblaðið.

— 409 —
— 410 —
__ 411 —
Hún hafði verið á móti rithöfundarstarfsemi hans
og einkum vegna þess, að hann græddi ekki pen-
inga á því starfi. Hún hafði sett út á ástarljóð
hans þess vegna, og hún hafði altaf beðið hann
að útvega sjer fasta stöðu og vinna. En hafði
hann ekki nnnið, setið svefnlaus og þreyttur
til þess að verða henni verðugur!
Hann sá altaf betur og betur að alt, sem
hann var nú lofaður fyrir, hafði hann verið bú-
inn að vinna, þegar hann svalt sem mest.
Martin sat einn dag yfir miðdegisverði hjá
Higginbothtam, og hann var að lýsa fyrir Martin
hvað mikla peninga hann þyrfti til ‘þess að kanpa
stærri lóð og anka verslun sína.
„Hve mikið sögðuð þjer, tað það mundi
kosta!” sagði Martin.
„Með því verði, sem nú er á timbri þá mun
vera hægt að gera það fyrir 4 þús. dollara”.
„En skiltið ? ’ ’
„Því hafði jeg gleymt!”
„En lóðin?”
„Önnur 3 þúsund”.
Higginbatham beygði sig áfram, vætti var-
imar með tungunni, glenti út fingumar og kreisti
þá aftur samjan, meðan hann sá Martin skrifa
ávisunina. Þegar hann leit á bana, sá haun að
hún hljóðaði upp á 7 þúsund.
„Jeg get ekki borgað meira en 6% vexti”,
sagði Higginbotham með hásri rödd.
Martin langaði til að hlægja hátt, en í þe§s
stað sagði liann:
„Hvað verður það mikið?”
„Látum okkur sjá — 6 sinnum 7 — 420”.
„Það verða 35 dollarar á mánuði“.
Higginbotham kinkaði kolli.
„Þá fastákveðum við það. Og höfuðstóllinn
skal verða þín eign, ef þú notar vextina til þess
að Gertrude verði frjálsari og þurfi ekki að þræla
hjer dag eftir dag”.
Higginbotham dró andann djúpt. — Honum
hraus hugur við því, að konan hans gengi verk-
laus um húsið. Þessi gjöf Martins var sveipuð í
þyrna.
„Nú — jæja”, sagði Martin, þá horga jeg
sjálfur stúlku, sem ljettir undir með henni hjer
í húsinu. Og um leið seilist hann eftir ávísuninni.
„Jeg geng að 'þessu! Jeg geng að þessum
skilyrðum!“ hrópaði Higginhotham.
XLV. kapítuli
Einn daginn kom Kreis tii Martin og þótti
honum vænt um. En Kreis kom. til þess að narra
út úr honum peninga, og skýrði það á marga vegu
með yfirskinsaf sökunum, þóttist ætla að leggja
þá í verslunarrekstur.
Það vildi Martin ekki. „En jeg vil gera ann-
að. Þjer skemtuð mjer frábærilega eitt kvöld.
Þjer gáfuð mjer það, sem je gat ekki keypt fyrir
peninga. Nú hefi .i'’!1' Þá en hirði ekkert uni þa-
Nú vil jeg gjarnan gefa yður 1000 dollara fyrir
það, sem þjer veittuð mjer þetta eiua kvöld. Þjer
þurfið penin8,an,a og jeg hefi meira en jeg þarL
og þjer þurfiÖ ekki að vera skrökva neinuö1
verslunarrekstri”.
Ereis v)arð ekki neitt hissa. Hann; stakk
ávísuninni hinn ánægðasti í vasa sinn.
„Fengi jeg altaf þessa borgun, þá vildi jeg
hafa yður hjá mjer á hverju kvöldi”.
„Það er of seint”, Martin hristi höfuðið-
>J’etta kvöld var það eina, sem jeg gat þegið-
Þá var jeg í paradís. Jeg kemst aldrei upp a
slíka hamingjutinda framar. Jeg vil aldrei heyr®
eitt orð um heimspeki framar”.
Frú Morse ók einn dag frarn hjá Martin ^
Hún hneigði sig og hrosti. Hann tók kveðjunU1
og lyfti hattinum. Þessi smáatbnrður hafði erf"
in álirif á hann. Hann gleymdi því meira
segja strax. Hann var sífelt að hugsa um, að þa^
sem hefði hækkað hann í áliti, það var haiiu 'll1
inn að gera, þegar hann var svívirtur Hiest-
Þessi hugsun át sig inn í sál lians eins og orQ1
ur sem ekki gat dáið. Hann vaknaði með ba,,
valdi hann í draumunum á nóttunni-
las það, sem um hann var skrifá5
og starði á myndir af sjer í tíö11111
ir til honum var ómögulegt að
. -n: , . ___ mVlldft-