Morgunblaðið - 11.06.1922, Blaðsíða 3

MO&GUN BL ABIi
Ritstj. Mrgbl. hefur heyrt, að
°num er láð þag mjög og legið
Hlsi fyrir það, að hann aftur-
alliaði ummælin og sættist. En
laatur hann sig engu skifta,
§ heldur því hiklaust fram, að
hafi hann gert rjett. Morg-
ætlar að fylgja þeirri reglu
hd/antekningarlaust, að leiðrjetta
sem ranghermt kynni að
efða í því og afturkalla það,
tQl þar kynni að verða ofsagt.
v' kemur ekkert við, hvtað venj-
a í þessu efni hjá hinum
'lÖðunum. Þau eiga að læra af
vi> en ekki það af þeim.
^eun líta svo á, að útgefendur
ír8-bl. hefðu átt að stefna Tím-
er Sambandið, sem Tím-
1,111 kostar, stefndi Mrg.bl. Það
Qú þeirra sök, útg. Mrg.bl.,
u°tt þeir stefna Tímanum eða.
ritstjóra Mrg.bl. kemair það
ilckert við, og honum er engin
í því, að Tímanum sje stefnt.
íai>u lítur svo á, að þar sem
ú- Tíminn og Alþ.bl., sem flytj-a
neira og minna af meiðyrðum
v° að segja í hverju tbl., eru
W lögsótt af þeim, sem þar eiga
'ut að máli, þá stafi það af
H’i> að þeir telji sig standa jafn
'^tta eftir sem áður, álíti um
^iiu svo lítils metin af almenn
^i> að þeim stafi lítið eða
kert tjón af þeim. En það er
ui vinningur fyrir blað, fremur
U uienn, ð skapa sjer þetta
'1,;- Það getur jafnvel gengið
!° Jangt, bæði fyrir blöðum og
'Ustökum mönmnm, að last fra
«UU þyki betra. en lof. Mrg.bl.
‘S Lögr. vilja koma þannig fram,
^ lof þeirra sje nokkurs metið
Jlastið, ef því þarf iað beita,
s 1 talið einskis virði. Þessvegna
^fta þegg. sig vel við það,
þ ^udstæðingar þeirra stefni
- 1111 fyrir ummæli, sem engin
stefði skift sjer af, ef þau hefðu
aÚið í öðrum blöðum.
Baraldur Bunnarsson
yfirprEntari.
Hinn 2. þ. m. andaðist hjer
í bænum Hartaldur Gunnarsson
yfirprentari í fsafoldarprent-
smiðju, eftir nokkurra vikna sjúk-
dóm, sem var illkynjuð hálsbólga.
Hafði hann þó ferlivist fram undir
andlátið.
Haraldur heitinn var fæddur
14. september 1890 og varð þann-
ig aðeins rúmlega þrítugur. Hann
var Yestfirðingur að ætt, en flutt-
ist ungur hingað suður. Á Bessa-
stöðum byrjaði hann prentnám
sitt og vann við prentsmiðju
Skúlia Thoroddsen alla tíð, sem
hún starfaði — einnig eftir að
hún fluttist hingað til lleykja-
víkur. En þegar hún var seld
gerðist hann starfsmaður ísafold-
arprentsmiðju og vtar til dauða-
dags. Hin síðari árin var hann
rerkstjóri prentsmiðjunnar.
Haraldur heitinn var smekk-
maður og mjög sýnt um störf
sín. Hann var hæglátur maður
og yfirlætislaus og hið mesta
lipurmenni, sem ekki átti neinn
óvildarmann. Innan stjettar snm-
ar naut hann almenns trausts,
eins og m. a. má sjá af því,
að hann átti oft sæti í stjórn
hins íslenska prentarafjelags og
formaður þess var hann, þegar
hann dó. Vekur fráfall hians al-
roennan söknuð innan stjettarinn-
ar sem og hjá öllum þeim, sem
kynni höfðu af honum.
Jarðarför hans fór fram í gær
frá Dómkirkjunni og var fjöl-
menn. Fylgdi prentarafjelagið
honum til grafar og fór í skrúð-
göngu undir fána sínum.
verslunarráðsins er aðeins tákn þega og póst, með 160 enskra
þessarar viðleitni. , mílnia hraða á klukkustund.
— Hvernig er ráðherraun á-1 Loftþráðurinn á að hanga á
nægður með Spánarsamningana ? ' stólpum (Pylons) með 600 feta
— Vel. — Spánska stjómin miilibili. Vagnarnir eru í lögun
hafði í fyrstu gert þá kröfu til eins og flugvjelaskrokkar, festir
Islendinga, að bannlögin yrðu al- í hjól sem renna eftir einföldum
gerlega afnumin, en því gátu Is- þræðinum.
lendingar ekki gengið að. Deila! Margir kostir eru taldir þessari
sú, er spanst af þessum mótstæðu nýju járnbriaut, svo sem lengri
skoðunum leiddi til þess, að jeg, ending á öllum útbúnaði, engar
ásamt tveimur fulltrúum frá inn bugður, þar sem leggja má þráð-
anríkisstjóminni íslensku, fór til inn í beinni línu, engin hætta af
Madríd, og afleiðingin af samn- slysum af árekstmm o. s. frv.
ingum -þeim, sem fóru þar fram | Ef tilraunir þessar hepnast eins
varð sú, að þjóðin getur nú num-' vel og búist er við, verður hægt
ið bannlögin úr gildi í eitt ár, að að ferðast frá Ermlarsundi til
því er snertir vín með alt að Parísar á einni klukkustund, en
tiarnarholminn
fyrir suani.
®aas þögn er eins og hljóður
hörpusláttur.
er hugan dregur að sjer
fjær og nær.
j E. B.
^ ^þýðublaðiniu í fyrradag er
^ gíein þar sem minst er á
.^rliólmann og íbúa hans,
UUtlar, sem nú em farnar að
þar, og verða fyrir svo
u ónæði af þeim, er færa
mat. Það er fagurt og
^ tastandi, að tekinn sje mál-
Ur þess, )rsem veikur er fæcbi-
skanit á að lifa“, og segja
útn veslings kríuna í tjarn-
Ullmn. Því 'þar á hún helst
ao eiga heima. Því tjörnin
oltíllnn ætti að verða bústað-
^UUaQa fUgla en kríunnar í
^Jðinni, 0g þá sjerstaklega
’ °S væri óskandi að reynt
Lj. fjölgia þeim eitthvað,
5rí ^ ^ Þessu vori.
'Þlm11’ Lún sje óneitanlega
úún^ fallegur fugl, þá verð-
St b tlestum hvumleið er ná-
t ógn*1113 leng^ar fyrir
i 8v„ rle8a garg og frekjulæti.
d hísulesgi fugl,
einleikans og fegurðar-
með la®ar mann að sjer
5ar ^^dnni sem kvakinu.
svl ^^ mthið er um kríu
unrinn sjer ekki vel.
L. Ólafssou.
21 °/o styrkleika.
1
íslensk sýning í Kanpmannahöfn
sumarið 1923.
— Frá Madrid fór jeg síðan
til Genúa, og verð jeg að segja,
að það voru merkilegir dagar,
sem jeg dvaldi þar, þó i > !■'
gæti vitanlega ekki gert kröfu til
þess, að fá hljóð í nokkru máli,
þeirra er þar voru til umræðu.
þaðan að Miðjarðarhafi á 4 kl.-
stundum.
Hvað segja verkfræðingarnir
o'kkar nm slíka járnbrant á ís-
landi ?
Skifting Efri-SchlEsiu.
j Hinn 29. f. m. voru fjórir fán-
Árangurinn sem jeg hafði afferð ar dregnir j h41fa stöng á ríkis-
inni til Genúa var einkum sá, að ,þingshúsiliu í Berlín. Iimi í þing-
jeg fekk tækifæri til að kynnast salnum var fundur og eitt mál 4
mönnum þeim, sem nú ráða ör- dagskrá. landamærasamningur
lögum heimsins að meira eða Pólverja og Þjóðverja um Efri-
minna leyti, og gagnvart þessum gchleslu, sem saminn var af al-
mönnum var það vitanlega aðal- þjóðar4ðinu 4 síðasta fundi þess
áhugamál mitt, að þeir fengju að j Genf. Fyrir framan sæti forset-
vita, að til væri land sem hjeti anf, var fáni Schlesíu og Schlesía-
sexæring, fyrst við ísiafjhrðardjúp
og síðar hjeðan, og seinast for-
maður á mótorbáti. Hann var
mjög heppinn og kappsamur að
ná í afla, en þó sjerlega aðgæt-
inn 0g veðurglöggur. Árið 1880
giftist hann eftirlifandi ekkju
sinni Kristínu dóttur Jóns Sveins-
sonar bónda á Hvylt, og Jám-
gerðar Indriðadóttur konu hans.
Eyjólfur byrjaði húskap á hálfn
Kirkjubóli vorið 1881 og bjó þar
til 1911 að tengdasonur hans,
Bernharður Guðmundsson tók við
búinu. Þau hjón eignuðust átta
börn og' voru þrjú af þeim dáin
á nndan föðnr þeirra, en á lífi
eru Jón kaupmaður á Flateyri
og Jens á Siglufirði, Jámgerður
Ikoma Bernharðar og Kristín og
Anna ógiftar á Flateyri, öll mjög
mannvænleg. Á fyrstu húskaparár-
nnum var efnahagurinn fermur
þröngur, eins og eðlilegt er þegar
byrjað er með tvær hendur tómar.
En bæði fyrir dugnað hans og
ekki síður fyrir ráðdeildarsemi
hinnar ágætu konn hans, jukust
efnin svo að þegar þau hættu
búskap, var Eyjólfur talinn ineð
efnuðustu hændum sveitarinnar,
og væri vel ef flestir legðu jafn
mikinn skerf til eftirtíðarinnar,
og Eyjólfur hefir gert.
Guðm. Á. Eiríksson.
Island.
svarta slæðu.
örninn sveipaður í
Hvernig eru fjárhagshorf-, Framsögumaður nefndar >eirr-
umar á íslandi núnat j ar> sem fjallaði um samninginn,
- Jeg held, svaraði ráðherr- Hötsch) mælti nokkur kveðju0rð
ann, að íslendingar hafi því sem tfl þýskra íbúa þeirra hjsraða)
næst unnið bug á fjárhagsvand- gem nú vffiri rænt fr4 þýska rík.
ræðunum, sem legið hafa eins og inuinu Mælti hann fram með til.
mara á öllum þjóðum síðan í ó- lgg8u> gem Þjóðverjar höfðn áður
friðarlok. í horig Upp { Genf, er mótmælir
Og - í þessu tilliti kemur samn skiftingunni; og 4skiiur fyrirvara
ingurinn nýji, við Spánverja, að tn að Mta rjettar Þjóðverja að
Island og Danmörk.
Danska blaðið ,Köbenha.vn‘ sem
nú er orðið málgagn Neergaards-
stjómarinnar, birti nýlega viðtal
það, við Svein Björnsson sendi-
herra., sem hjer fer á eftir:
Vegna samninga þeirra, sem
um þessar mundir standa yfir
milli íslendinga og Norðmannaum
lækkun á burðargjaldi milli land-
anna, höfum vjer fundið Svein
Björnsson sendiherra að máli. Er
hann nýlega kominn aftur frá
Madríd og Genúa.
— Samningarnir sem nú eru á döf
inni milli stjórnanma. í Noregi og
íslandi, varða eingöngu heinpóst-
Viðskifti milli landanna, segir Sv.
Bj„ 0g býst jeg við að ætlunin sje
sú, að sömu taxtar verði látnir
gilda milli íslands og Noregs, eins
og nú eru milli Islands og Dan-
merkur.
Fylgir íslenska stjómin því í
þessu máli þeirri venju, sem áður
hefir verið tíðkuð í póstmálum
Daua, Svía og Norðmanna inn-
hyrðis. Og mjer finst ekki óeðli-
legt, iað póstgjöldin sjeu lækkuð
að mun, þegar litið er á, hve mikil
bein póstviðsMfti era milli þess-
ara þjóða.
— Þekkir ráðherrann nokkuð
til verslunarráðsins, sem sagt er
að norskir kanpsýslumenn ætli að
stofma í Bergen, fyrir íslensk versl
nnarmál sjerstaklega?
— Nei, það geri jeg ekki. En
alstaðar er mikil viðleitni á því
að ná nýjum verslunarsambönd-
nm og ajúka markaðinn, svo að
það, áem sagt er um stofnun
miklu gagni.
Annara væri það ekki úr vegi,
þegar f járhagnrinn batnar að mun,
lögum, í málinn.
Wirth kanslari þakkaði hinnm
þýsku fulltrúum Efri-Schlesíu fyr
að haldin yrði íslensk sýning í: ir' fórnfýsi þeirra 0g ættjarðarást.
Kaupmannahöfn, svo að DanirfáiU þ. kyað einkum þakkar verða
að sjá hvað við framleiðum. hina aðd4anlegu þolinmæði íbú-
Jeg held að það kæmi báðum anna . Efri.SehlesíU; sem tæki
aðilum að ágætum notum, og jfram þyí er hægt hefði verið að
mundi auka viðkynningu þ jóð-
anna og viðskifti. T. d. væri ekk-
ert á móti því, að við kendnm
Dönum að borða íslenska saltaða
síld. Svíar flytja inn 150.000 tnnn
ur af þessari vöru á ári hverjn,
en Dönum hafa nægt 100 tunnur.
Ýmsar fleiri sjávarafurðir gæti
jeg hugsað mjer að Dianir hefðn
þörf fyrir, og svo kemnr í viðhót
íslensk ull og dúkar, sem era
sterkari og heitari og ódýrari en
alt annað.----------
riújar járnbrautir.
Nýjastia hugmynd manna nú er
að sameina járnbrautir og flug-
vjelar og verða Frakkar fyrstir
til að reyna þessa „fluglest“ á
löngu svæði nálægt Peronne á
Fiiakklandi.
Jámbrautarlestir þykja ekki
fara nógu hratt og flugferðir of
óreglubundnar. Hugmynd þessi er
því sú, að hafa lest er hangi á
þræði í loftinu og knýja híana
áfram með loftskrúfu eins og
venjulegar flugvjelar. Lest þessi
verður ekki eins þung og þær,
sem um jörðina skríða, en samt
nógu stór til að bera fjölda far-
ímynda sjer, og stöðuglyndi það,
sem þeir hefðu sýnt í öllum þján-
ingum ®em þeim hefðu mætt, frá
því að Versailles-friðurinn var
ondirskrifaður og þangað til nú.
Samningur sá er nú lægi fyrir
þinginu til samþyktar mundi von-
andi verða til þess að efla frið-
inn í Evrópu. Bað hann að lokum.
þingið að samþykkja samning-
inn, til þess að stofna ekki í-
búum Efri-Schlesiu í nýjian voða
og veita þeim friðimn, sem þeir
þræðu svo innilega.
Samningurinn var því næst
samþýktur, án frekari umræðu,
með tveim þriðju atkvæða. Hægri-
menn og Kommunistar greiddu
latkvæði á móti.
UrsUtakapplBikurinn
Fram — Víkingur
Eftirmæli.
í kvöld kl. 81/2 verður úrslitakapp-
leikurinn milli Pram og Víkings um
Víkingsbikarinn, þareð þessi kapp-
leikúr varð jafn síðast, enda þótt
spilað væri hálf tíma lengur en venja
er til (alls 2 tíma) og sýnir það
best hve fjelögin eru afar jöfn. —
Samt sem áður má búast við að
úr skeri í kvöld, því heyrt hefi jeg
að fjelögin ætli sjer að láta alvarlega
til skarar skriða, og má því ef gott
verður veður, búast við mjög fjör-
ugum og spennandi leik, þótt kannske
geti leikurinn ekki orðið meira spenn-
andi en síðast, því þá stóðu nær
allir áhorfendur (um 1000 manns)
á öndinni, svo varla er á það bæt-
andi. — Að lokum verður bikarinn
afhentur sigurvegurunum með ræðu.
Þess má vænta að fjöldi fólks verði
að sjá þennan kappleik, sem er
einstakur í sinni röð.
V.
Reglan og
Spánarsamningurinn.
8. nóv. síðastl. landaðist að
heimili sínu Kirkjubóli í Valþjófs
dal Eyjólfur Jónsson, 71 árs gam-
all. Eyjólfur heitinn var af fátæk- menn eni 1 hendi hans °- B-
í gagnstæða átt, við það sem þær
um foreldrum kominn, Jóni Svein
bjamarsyni og Ólöfu Eyjólfsdótt-
ur, hann varð því snemma að
vinna fyrir sjer. En hrátt sýndi
hann meiri dugnað og ráðdeild en
alment gerist, tiltölulega ungur
að aldri gerðist hamn formaður á
Eins og við mátti búast, hefir af-
greiðsla Spánarsamninga síðasta
þings mætt misjöfnum dómum, bæði
fyrir torskilin tildrög og örlaga-
þrungin úrslit, en án þess að hallast
á aðra hvora sveifina, eru viðburðir
þeir sem nú eru að ske þannig vaxn-
ir, að eigi er að furða þó vjer bann-
menn lítum til veðurs og búumst við
óhagstæðri átt úr bliku þeirri sem
nú hefir dregið á himinn þann, er
vjer vonuðumst eftir að yrði með
tímanum heiður og hreinn.
Óefað hefir þingið verið hjer á
milli tveggja andstæða, svo að á það
8kal eigi heldnr feldur neinn dóm-
nr og hins má einnig minnast: Að
vegir guðs eru líka oftlega aðrir
en vor mannanna, og þetta, að illir
enda tíðum að orsakir geta verkað
knnna upphaflega að vera þýddar;
þannig er það, að atburðir þeir,
sem nú eru að ske, geta ef til vill
orðið til sigurs fyrir sjálfsafneitun-
aimálið. En af því jeg spyr, eins
og skáldið: „Hvað er nú orðið okkar
starf“ og jeg kem eigi auga á, í
fljótu bragði aS vj«r bannmenn höS-