Morgunblaðið - 24.12.1922, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
G1 e ð i 1 e g j ó 1 !
Vöruliúsið.
G1 e ð i 1 e g r a jóla
óskar ölluin viðskiftavinum sínum
Hvannbergsbræður.
Gleðileg j ó 1 !
Jes Zimsen.
G1 e ð i 1 e g j ó 1 !
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Tek á móti pöntunum aö Bjarnar
greifunum í dag.
G-. Ó. Guðjónsson. Sími 200.
Sögn og sannindi
Það er óneitanlega um margt
rætt og ritað nú á tímum, sem
not er að og nauðsynlegt. Bn þó
er það ennþá margt, sem 'þjóð
vorri væri meiri þörf á að þeltkja
og þekkja betur heldur en sumt
af því, sem þar er sagt. Það hef-
ir altaf verið svo, og vonandi að
verði, að guð hefir gefið hverju
landi þá menn, sem útbúnir hafa
verið mannviti, mannkærleika og
margvíslegum hæfileikum fram
yfir aðra, sem þjóðin hefir sótt
tii þrótt og þrek, og þar af leið-
andi margt gott og gagnlegt. Er
það þarf ekki að leita svona langt
að slíkum mönnum, sem sótt hafa
og sækja fram fyrir fjöldann í
svo feikna mörgu, sem almenningi
er bæði gagn og gæfa að; því að
slíkir menn eru alstaðar til, bæði
í borgum og sveitum hvers lands.
Bn sem oft og einatt er lítið
minst nema þá lítilsháttar í lík-
ræðum.
Það er einn maður, sem jeg
vildi með línum þessum minnast
lítið eitt á, herra kaupm. Pjetur
Oddsson í Bolungavík. Hann hefir
nú í rúm 20 ár veitt fjölda manna
atvinnu, bæði á sjó og landi, sem
skylt er bæði að muna og minnast
á, því jeg veit að margur hjer
býr að gerðum hans og gæðum.
Hann hefir verið hjer fyrsti mað-
ur í framkvæmdum og þörfum
íyrirtækjum, og nú síðast en ekki
síst á næstliðnu sumri, þegar brim
brjótsbyggingin hjer var nær því
stöðvuð og strönduð, mun hann
bafa stutt að því með ráð og
dáð, að verkinu væri haldið á-
fram, eins langt og til var tekið
í fyrstu, enda þótt þetta nauð-
synlega mannvirki hefði eflaust
getað staðið lengur en það stóð,
hefði önnur aðferð verið höfð
af þeim, sem starfanum stýrðu.
Þá ætti hún að vera ógleyman-
leg öll sú hjálp, sem þau lijón
bafa auðsýnt bæði einum og öðr-
1,111, ekkjum og einstaklingum,
þó jeg ekki telji ein og önnur
fyrirtæki hjer, sem þau hafa
manna fyrst stutt og styrkt. Þá
befir hann verið hjer um mörg
ár sáttasemjari og bendir það
á, með öðru fleiru, hvað hann
hefir viljað vera laus við allar
þrætur og þras. Bn aftur á móti
hefir hajin verið fróðleik og
fræðandi tökum mjög unnandi.
I'a verður mjer altaf minnistæð
bans Ijetta og lipra lund, þrátt
fyrir alt það böl og alla þá bar-
áttu, sem hann hefir átt í, við
hin skæðu veikindi. Og nú að
síðustu tekur dauðinn í burt, hinn
trúa og trygga förunaut haus,
eiginkoiiuna scm hefir fylgf, hon-
um svo ótrauð oð ötul í dáð og
dugnaði. Það er svo margt, sem
.jeg ^ gæti sagt þessum hjónum
viðvíkjandi, en jeg ætlaði aðeins
að minnast á örfá atriði sem
slanda eius og upplilaðnar vörð-
ur á æfileið þeirra. Svona og
samskonar menn kuimu forfeður
okkar betur að meta, en við
gerum nú, því þeir virtu dáð
og drengskap fram yfir annað.
Bolungarvík í nóv. 1922.
Karl i koti.
JölaAvextirnlr. Dragið ekki lengur að kaupa þá.
Appelsínur frá 12 aurum, Epli frá 70 aurum, Vinber, Bananar,
Mandariner. Happdrættiamiði í kaupbæti og bvo annar kaup-
bætir til. ? ?
Luoana.
Gleðilegra jóla
óskar sínum kæru viðskiftavinum
Halldór Sigurðsson, Ingólfshvoli.
-i 4’
> »
EftirmazU Eftir Brynjólf ÞorstEÍn Firnliútsson.
Nú lioríinn ertu hjartans viuur minn.
Já, horfinn upp til ljóssins dýrðarheima.
En ljós og fagur lifir orðstír þinn
og ljúfa minning um þig vinir geyma.
Og köld er liönd og brostin bráin þín,
ei bærist lengur göfugmannsins hjarta.
Hjer aldrei framar árdagsljóminn skín,
sem ávalt lýsti’ af svipnum mikla’ og bjarta.
Nii sál þín hýr við sólaryl og blóm
á sumarlandi bjartra, nýrra heima,
og göfgast þar við gígjustrengja hljóm,
en geislar hennar til vor þaðau streyma.
I æsku varstu imdra-gáfu barn,
svo útlit var þú mundir frægð þjer vinna.
En brátt fjell yfir blómareitinn hjarn,
svo blómstrin dóu fegurst vona þinna.
Þótt forlög grimm þig fjötruðu í bönd,
og fánýtt reyndist lánið hjernamegin,
þig leiddi altaf Drottins dýrðarhönd
um dimma, langa, þyruumstráða veginn.
Og þungan, sárau, þrautakross þú barst,
en það var sem þú lítið af því vissir.
Og eins og bróðir vinum þínurn varst,
jeg veit því glögt hvað sjerhver þeirra missir.
Með útsjón skýrri, andans vitsku’ og náð
þú afarmiklu góðu komst til vegar,
og veittir mörgum vinarhjálp og náð
því verður margur, sem þig látiun tregar.
Svo hreinn sem kristall kærleikur þinn skín,
fyrst kominn ertn’ í lífsins hærra veldi,
því hjer var göfug lxöfðingslundin þín,
og hjartað ríkt af tiifinninga-eldi.
Að með þjer gjöful mentadísin bjó
það mátti glögt á orðum þínum finna,
því rnikil speki, mannúð, festa og ró,
var máttur djúpra hugsananna þinna.
Og þekking þín var hyldjúpt geislahaf,
í hretum lífsins varstu „Pjallið eina‘1.
Þú líktist fossi’, er fjöldinn vissi’ ei af,
með frelsi, þrótt, og tignarsvipinn lireina.
m
Þú áttir vöxt hins eflda kraftamanns, ?
og ótal margar frægðarsögur kunnir
um hraustar, djarfar hetjur þessa lands,
því hugprýði og karlmensku þú lumir.
Þig, andans lietja, aldrei kjarkinn brast,
svo aðdáun hjá mönnum hlautst að vekja-
Og rjettum málvuu fylgdir ætíð fast, ■,
og færðir rök, seni engmn tókst að hrekja.
A kýium stakst, þá kaldhæðinn þú varst,
því kýmnisbrosin Ijeku þjer á vörum.
í t'lokki vina oft fagur hlátur barst, ■
er fyndnin vakti’ í þínum snildarsvörum,
Vjer gleymum þjer ei, góði vinur minil,
og geymast munu horfnir tímar ljósir.
Og geislar ljóma blítt vun beðinu þinn,
þar blómgast fagrar mnmiuganna rósir.
Við sjáum þig, það sorgar þerrar tár,
er svífum við tíl morgunroðans heima.